Συγχαρητηρια για το έργο σας, αφού καταφέρατε μέσα από αυτή τη σελίδα να ανοίξετε τα μάτια σε μια χωριατοπούλα που η πατριαρχία, ο σεξισμός και μισογυνισμού ήταν πάντα μέρος της ζωής της. Στο δια ταύτα λοιπόν. Με τον σύζυγο είμαστε μαζί 12 χρόνια τα 6 παντρεμένοι με ένα κοριτσάκι στην πρώτη δημοτικού. Ο σύζυγος προέρχεται από μεγάλη οικογένεια με πολλά αδέρφια (πάνω από 6). Το πρόβλημα είναι με την οικογένεια του συζύγου καθώς όπου γενέθλια και γιορτές της μικρής ήταν και είναι απόντες. Χθες είχε η μικρή τη γιορτή της, και ο μόνος που πήρε να της ευχηθεί ήταν ο παππούς. Ο σύζυγος φυσικά τα έχει πάρει και εννοείται ότι ακολουθάμε κοινή γραμμή. Στα τόσα χρόνια που τους ξέρω δεν πήραν την πρωτοβουλία ποτέ να πάρουν ένα τηλέφωνο ή να έρθουν μια επίσκεψη να δούνε τη μικρή. Τους βλέπουμε δηλαδή μόνο όταν εμείς πηγαίνουμε στο πατρικό τους. Ο σύζυγος δεν φοβάται να γίνει δυσάρεστος, για την ακρίβεια γίνεται δυσάρεστος με ότι τον ενοχλεί κάτι το οποίο προσπαθώ να υιοθετήσω και εγώ, καθότι τα δικά μου πρότυπα ήταν άκου και μην μιλάς. Δεν ξέρω εάν έχω κάποια ερώτηση ωστόσο με προβληματίζει εάν η συμπεριφορά και αποφάσεις μας θα έχουν αντίκτυπο στο παιδί. Δεν θέλω να στενοχωριέται που δεν την ψάχνουν ποτέ οι θείοι/θείες/παππούδες/γιαγιάδες, μετά όμως και από το τελευταίο που δεν φιλοτιμήθηκε κανείς να στείλει έστω ένα χρόνια πολλά στο παιδί ενώ εμείς πάντα τους κυνηγάμε για να τους βοηθήσουμε σε ότι χρειαστούν κλπ αναρωτιέμαι εάν είμαστε υπερβολικοί που θελουμε να ξεκόψουμε εντελώς. Αισθανόμαστε πως αυτή η σχέση είναι μονόπλευρη αφού μόνο εμείς επιδιώκαμε μέχρι τώρα να τους δούμε, μιλήσουμε κλπ. Ο σύζυγος πολύ ορθά ήρθε σε αντιπαράθεση τους τελευταίους μήνες με αρκετά μέλη της οικογένειας για αυτή τους την αδιαφορία, ωστόσο υποστηρίζει πως θα έπρεπε και εγώ από την αρχή που είχα εντοπίσει αυτή την τάση να γίνω δυσάρεστη. Ενώ αισθάνομαι ακριβώς όπως αυτός δυσκολεύομαι να γίνω δυσάρεστη με την οικογένεια. Πως θα με συμβούλευες να το διαχειριστώ; Ο ίδιος δεν έχει κανένα κώλυμα σε αυτό το κομμάτι, όταν κάτι δεν του κάνει το λέει χύμα χωρίς να σκέφτεται οικογενειακούς δεσμούς κλπ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Δεν συμφωνώ που βάζετε το παιδί συνέχεια μπροστά και το χρησιμοποιείτε ως δικαιολογία. Μόνο κακό στο παιδί κάνετε έτσι. Το παιδί δεν θα ρωτήσει τίποτα απολύτως αν εσείς δεν ασχολείστε με το θέμα τόσο εντατικά. Αν αναστενάζετε και σχολιάζετε όλη την ώρα, τότε θα της εντυπωθεί ότι τη φτύνουν οι συγγενείς της. Οι δικές σας σχέσεις είναι όμως που σας απασχολούν, παραδεχτείτε το και αφήστε τα ανήλικα έξω από τα δικά σας προβλήματα. Είναι ψυχολογικός εκβιασμός το «γιατί δεν πήρες την ανιψιά σου» και είναι απαράδεκτος τρόπος για μένα.
Αν σας πειράζει που δεν ανταποκρίνονται και βασικά δεν θέλουν να κάνουν παρέα μαζί σας (δεν κατάλαβα τι ακριβώς σας πειράζει, βγάλε το παιδί απ’ έξω όμως σε παρακαλώ) σταματήστε να τους κυνηγάτε για να τους βοηθήσετε. Δεν κατάλαβα και γιατί το κάνετε, αν χρειαστεί να κυνηγήσεις κάποιον για να τον βοηθήσεις, μήπως δεν χρειάζεται τη βοήθειά σου;
Τους βλέπετε μόνο όταν βρισκόσαστε στο πατρικό, άρα δεν σας καλούν σπίτι τους, άρα γιατί να έρθουν στο δικό σας; Μου φαίνεται ότι θέλετε να απομακρυνθείτε από κάπου που είσαστε ήδη απομακρυσμένοι, μόνοι σας τα λέτε, μόνοι σας τα αποφασίζετε, μόνοι σας στενοχωριέστε, μόνοι σας απειλείτε. Δεν έχει νόημα να λες σε κάποιον «έχω παράπονα που δεν μου κάνεις παρέα». Όλες οι σχέσεις ΠΡΕΠΕΙ να είναι αμφίδρομες, αλλιώς δεν είναι σχέσεις. Αν οι σχέσεις σας είναι μονόπλευρες, δεν θα απομακρυνθείτε, θα το δεχτείτε, και μάλλον έχετε αργήσει κι όλας να το κάνετε.
Τι να διαχειριστείς ακριβώς; Σταματήστε να επιδιώκετε επικοινωνία, κρατήστε τυπική στάση όταν βρισκόσαστε στο πατρικό, και τελείωσε το θέμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μάθε να φεύγεις όταν κάπου δεν είσαι ευπρόσδεκτη. Το παιδί δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, αντιθέτως το πρόβλημα είναι οι σχέσεις με τους συγγενείς του συζύγου σου. Εφόσον έχεις καταλάβει, και εκείνος το ίδιο, ότι δε θέλουν να έχουν πολλά πολλά μαζί σας προς τι ο λόγος να τους κυνηγάς; Ο συγγενικός δεσμός δε σημαίνει απαραίτητα πως πρέπει να κάνετε παρέα ούτε να τα έχεις καλά με όλους. Ξεκοψτε μια ώρα αρχίτερα
Αυτό το λες και τύχη.
Ε, μα ναι! Κλαιν οι χήρες, κλαιν κι οι παντρεμένες. Αντί να κάνει το σταυρό της και με τα 2 χέρια (που λέει ο λόγος) που δε χρειάζεται να βάλει όρια σε αδιάκριτους με τα χίλια ζόρια, παραπονιέται.
Την ίδια ακριβώς σκέψη έκανα Barracuda.
Νομίζω τρώγεστε με τα ρούχα σας, αν δεν σας ψάχνουν, μην τους ψάχνετε.
Με το ζόρι δεμένοι δεν γίνετε να είστε απλά επειδή μοιράζεστε DNA, θα έχετε- ελπίζω- ένα κύκλο ανθρώπων που αποζητούν την παρέα σας.
Εγώ πάντως ποτέ δεν αναρωτήθηκα γιατί δεν με πήρε κάποιος θείος για χρόνια πολλά, με όσους είχα σχέσεις ήταν ειλικρινείς και ανεξάρτητες με συγγένεια, όσο για τους υπόλοιπους, ε αν με πάρουν μάλλον θα είναι μια βαρετή κοινωνική υποχρέωση και μπορεί κάποιες φορές να μην ακούσω το τηλέφωνο, ουπς.
Πραγματικά που την βρίσκετε την όρεξη;;;Απορώ. Σώνει και ντε να νιώσει ένα παιδί ότι κάποιος δεν το θέλει; Ξυπνάει δλδ ένα παιδί και ζητά έναν παππού ή έναν θείο που ποτέ δεν γνώρισε;;;Γιατί ασχολείστε με τέτοιες μικρότητες; Συγγνώμη γράφουσα αλλά μόνο ως μικρότητες και μικροπρέπειες τα βλέπω αυτά. Εσύ είσαι θυμωμένη που δεν νιώθεις την αποδοχή τους, μην χρησιμοποιείς άλλα προσχήματα. Είναι δικά σας θέματα αυτά ,που δεν αφορούν ανήλικα παιδιά και μεταξύ μας, δεν κατανοώ την εμμονή για αποδοχή.Δεν με θές , με γειά σου με χαρά σου.Με το ζόρι να αναπτυχθούν σχέσεις δεν γίνεται.Γιατί τόση πίεση;;;Είναι απωθητικό ειλικρινά.… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω καποιες απορίες. Δεν μας αναφέρετε πως ειναι γενικά οι σχέσεις αναμεσα στα υπόλοιπα αδέρφια της οικογενειας. Μιλάνε/βρίσκονται μεταξύ τους και έχουν κάνει μονο εσάς πέρα ή ειναι σκοτωμένοι όλοι με ολους; Επίσης, ο σύζυγος που «όταν κάτι δεν του κάνει, τα λέει χύμα», είμαστε σίγουροι ότι δεν τους έχει απομακρύνει με αυτή ακριβώς την ευθύτητα; Το λέω γιατί συχνά ειναι απαραιτητο να φιλτράρουμε όσα θελουμε να πούμε, με βάση τον συνομιλητή που βρίσκεται απέναντι μας. Σε κάθε περιπτωση, δεν βοηθάει το παιδί σας να νιώθει ανεπιθυμητο από τους συγγενείς του πατέρα του. Εγώ στη θέση σας απλά δεν θα… Διαβάστε περισσότερα »
Ή, κατά το λαϊκότερον, μην κολλάς εκεί που σε φτύνουν.
Έτσι ήταν και οι δικοί μου οι παππούς και γιαγιά (από την πλευρά του πατέρα μου), έτσι ακριβώς και οι δύο θείες μου. Οι σχέσεις μας χαρακτηρίζονταν πάντα από μια αμοιβαία αδιαφορία και, παρ’ όλα αυτά. δεν έχω κάποιο συναισθηματικό κενό (που να το καταλαβαίνω τουλάχιστον) ούτε νομίζω να μου έχει λείψει κάτι από τη ζωή μου (πήρα πάρα πολλή αγάπη από την άλλη γιαγιά μου, ο άλλος παππούς είχε πεθάνει και δεν τον πρόλαβα). Εγώ τα δικά μου ανίψια τα λατρεύω και έχω χτίσει μια σχέση μαζί τους που είναι αυτόνομη, όχι επειδή είναι παιδιά της αδερφής μου και… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ψάχνετε για μπελαδες. Θα έπρεπε να χαίρεστε που καμιά 20αριά νοματέοι και παραπάνω ίσως (με παιδιά νυφες γαμπρούς), σας έχουν αφήσει ήσυχους. Δεν εκβιάζετε η σχέση ούτε υπάρχει πρωτόκολλο συγγένειας. Το παιδί θα μεγαλώσει μια χαρά , αν εσείς δεν του βάλετε το μικρόβιο της απόρριψης. Δεν το απορρίπτουν, γιατί δεν το γνωρίζουν. Αδιαφορούν. Αδιαφορήστε κι εσείς. Ο σύζυγος σου, έχει μείνει στην εφηβεία, που τσακωνόμαστε με την οικογένεια γιατί δεν έχουμε προσωπική ζωή και εσύ εγκρίνεις και σιγοντάρεις. Τώρα έχετε δική σας οικογένεια , δεν έχετε ανάγκη την προσοχή των συγγενών σας εφ όσον αυτοί δεν θέλουν
Γραφουσα συμφωνώ απολύτως με τη Λένα. Είναι ευτυχία να μη σε παίρνουν τα σόγια τηλέφωνο και να σε πρήζουν, εγώ προσωπικά νιώθω τυχερη που οι γονείς μου έχουν τσακωθεί με τις οικογένειές τους και δε μιλάμε. Ησύχασα. Αν ενοχλεί το παιδί σου αυτή η απουσία, φταίτε εσείς που της δημιουργήσατε αυτή την αναγκη. Τα παιδιά δεν δίνουν δεκάρα για θείους θειες και τηλέφωνα, αυτό που τους νοιάζει είναι να παιζουν, να τρώνε, να κοιμούνται, και οι μαθητικές δραστηριότητες. Δε καταλαβαίνω καθόλου το προβληματισμό σου. Θα τον καταλάβαινα αν μου λες ότι τους είχατε ανάγκη για κάτι, αλλά μας λες ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω με @Μοναχική ψυχή. Επειδή ζούμε κι εμείς περίπου ανάλογες καταστάσεις και πολλές φορές η σύζυγός μου προβληματίζεται που κάποιοι συγγενείς δεν επικοινωνούν μαζί μας (δεν παίρνουν π.χ. να πουν χρόνια πολλά σε εμάς αλλά ούτε και για τα παιδιά), το έχω πάρει απόφαση και απλά το έχω δεχτεί. Γιατί, όπως λέει η Λένα, οι σχέσεις πρέπει να είναι αμφίδρομες. Αν είναι μονόπλευρες, απλά το δέχεσαι και προχωράς. Και σταδιακά άλλαξα στάση… πρώτα έπαιρνα τηλ κ μιλούσα με τα ανίψια μου, στη συνέχεια μιλούσα μόνο με τους γονείς για να μεταφέρουν τα χρόνια πολλά, μετά με τον έναν γονιό… Διαβάστε περισσότερα »