Αγαπητή «Α, μπα»: Η φίλη μας βγαίνει με παντρεμένο

Αγαπημένη μου Α,μπα, είμαστε μια παρέα τεσσάρων γυναικών κολλητές από το γυμνάσιο μέχρι σήμερα που είμαστε 34. Η μια από τις φίλες μου άρχισε πριν λίγα χρόνια να βγαίνει με έναν παντρεμένο με παιδιά ενώ ήξερε ότι ήταν παντρεμένος και είχε γνωρίσει και τη γυναίκα του πριν ξεκινήσει το μεταξύ τους. Αυτός τη φλέρταρε καιρό και από κάποιο σημείο και μετά άρχισε κι αυτή να ανταποκρίνεται και άρχισε έτσι μια παράλληλη σχέση. Γι’αυτόν, γιατί η φίλη μου ήταν και είναι ελεύθερη. Όταν μας το πρωτοείπε ότι είχε γίνει κάτι μεταξύ τους μας το παρουσίασε σαν απωθημένο το οποίο ήθελε καιρό να βγάλει από μέσα της. Οι άλλες φίλες μου κι εγώ εκδηλώσαμε την αντίθεσή μας αλλά από τον τρόπο που το παρουσίασε φαινόταν να μην παίρνει συνέχεια το θέμα και δεν το ξανασυζητήσαμε για κάποιους μήνες. Μέχρι που μας αποκάλυψε ότι συνεχίζουν να βρίσκονται σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο και ότι αυτός λέει συνεχώς ψέματα στη γυναίκα του για να τη βλέπει ενώ δεν σκοπεύει να χωρίσει (το έχει πει ξεκάθαρα). Η ίδια είπε ότι είναι μπερδεμένη και δεν ξέρει τι θέλει από αυτόν, αλλά ότι μαζί του αισθάνεται οικειότητα που την έχει ανάγκη. Σε εκείνο το σημείο είπαμε και οι τρεις ότι η γνώμη που έχουμε για όσα κάνει στη γυναίκα του είναι η χειρότερη και ότι πέρα από την ηθική διάσταση του θέματος η κατάσταση δεν κάνει καθόλου καλό και στην ίδια. Μας είπε ότι έχει προσπαθήσει μια-δυο φορές να χωρίσει μαζί του αλλά αυτός είναι σαν να μην την ακούει. Τέλος πάντων, της ξεκαθαρίσαμε ότι δεν συμμεριζόμαστε την θετική άποψη που έχει για αυτόν. Μετά από αυτή την κουβέντα τον ανέφερε πολύ αραιά και έβγαινε περιστασιακά με άλλους οπότε δεν την ξαναρωτήσαμε για το θέμα γιατί πιστεύαμε ότι θα τελειώσει σύντομα αν δεν ήταν ήδη τελειωμένη κατάσταση. Μέχρι πριν από ένα μήνα, που μας είπε ότι όλον αυτόν τον καιρό βρισκόντουσαν τακτικά, αυτός είναι ο μόνος που της συμπαραστέκεται άμεσα σε ό,τι χρειαστεί αφού εμείς μένουμε στην άλλη άκρη της χώρας, ότι έχουν κάνει πολλές συζητήσεις για το κοινό τους μέλλον (το οποίο δεν ξέρω ποιο είναι αφού αυτός εξακολουθεί να μην θέλει να χωρίσει τη γυναίκα του) και, το κερασάκι στην τούρτα, ότι αυτός εξέφρασε τη ζήλεια που ένιωθε για τα άτομα με τα οποία έβγαινε κατά καιρούς η φίλη μου. Κατάλαβα ότι τόσο καιρό όλα αυτά δεν μας τα είχε πει εξαιτίας της προηγούμενης συζήτησής μας στην οποία όλες οι υπόλοιπες επισημαίναμε ότι ο τύπος απλά θέλει να τα έχει όλα χωρίς να αναλάβει καμία ευθύνη. Η ερώτηση μου είναι: όταν πρόκειται για στενή φιλία 20ετίας, ποια πρέπει να είναι η στάση μου σε όλο αυτό; Από τη μία αν λέω την άποψή μου η φίλη μου μου κρύβει πράγματα, από την άλλη αν της πω ότι είμαι οκ με αυτό που γίνεται λέω ψέματα. Πιστεύω ότι αυτή η σχέση δεν της προσφέρει τίποτα και επιπλέον την αναγκάζει να λέει κι αυτή συνεχώς ψέματα. Να σταματήσω να της λέω τη γνώμη μου και να την αφήσω να βρει την άκρη;
-4

Η συμπόνοια, πού είναι, βρε φίλη εικοσαετίας;

Βλέπω ότι όταν μια γυναίκα είναι το τρίτο πρόσωπο, αντιμετωπίζεται με κάποια ιδιαίτερη σκληρότητα από τις φίλες της. Νομίζω ότι είναι κατά ένα μέρος αστυνόμευση για να περιφρουρηθούν τα κεκτημένα, κάτι σαν «αν το κάνει αυτό η φίλη μου, τότε και ο δικός μου άντρας μπορεί να με απατήσει με οποιαδήποτε». Χάνεται ένα μέρος της ασφάλειας, που λέει ότι αυτά τα κάνουν μόνο οι ξετσίπωτες. Οπότε, τιμωρώντας την φίλη, εξασφαλίζεται η αυτοπροστασία.

Μόνο που οι άντρες δεν απατάνε επειδή υπάρχουν ξετσίπωτες, ή έστω, διαθέσιμες γυναίκες. Απατάνε επειδή δεν τιμωρούνται. Απατάνε επειδή δεν έχουν επιπτώσεις. Οι γυναίκες πάντα τιμωρούνται, σε όποια πλευρά κι αν βρίσκονται. Είτε επειδή δεν έχουν ιδέα ότι ο άντρας τους τις απατάει, είτε επειδή το ξέρουν αλλά δεν μπορούν να χωρίσουν (γιατί θα τιμωρηθούν αν χωρίσουν), είτε επειδή είναι το τρίτο πρόσωπο και θα απομονωθούν, ακόμα και από τις φίλες που τις ξέρουν είκοσι χρόνια.

Η πλάκα (το δράμα) είναι ότι για πολλές γυναίκες, οι παντρεμένοι είναι ελκυστικοί ακριβώς επειδή έχουν δείξει πρόθεση δέσμευσης απέναντι σε μια άλλη γυναίκα. Αυτό, τους κάνει να μοιάζουν αξιόπιστοι. «Αφού φροντίζει εκείνη και τα παιδιά τους, θα μπορούσε να φροντίσει κι εμένα». Κι αυτό είναι που τελικά θέλουν, γιατί αυτό έχουν μάθει να θέλουν: κάποιον να τις φροντίσει, δηλαδή, κάποιον να τις σώσει. Και αυτοί, ακριβώς αυτό πουλάνε. Ότι είναι δυναμικοί, αφοσιωμένοι σύζυγοι, αλλά είδαν κάποια άλλη και χάσανε τα μυαλά τους. Και τις «φροντίζουν». Και τους «συμπαραστέκονται». Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να φροντίσεις κάποιον που έχει τέτοια ανάγκη όταν έχεις πίσω σου ένα στημένο σπίτι, μια ολόκληρη ζωή, να σε περιμένει; Κι ορίστε, χωρίς κόπο, έγινες ήρωας στη ζωή κάποιας.

Η φίλη σου το είπε ξεκάθαρα: αυτός είναι εκεί, κι εσείς, όχι. Η φίλη σου νιώθει μοναξιά. Η φίλη σου νιώθει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει μόνη της πέρα. Η φίλη σου θέλει να νιώσει ασφάλεια. Η φίλη σου απομακρύνεται επειδή την απορρίπτετε και προσκολλάται σ’αυτόν ακόμη περισσότερο.

Δεν θέλω να πω ότι η φίλη σου είναι το αθώο προβατάκι που δεν έχει καμία ευθύνη. Ακόμα και για το δικαστήριο όμως υπάρχουν ελαφρυντικά, συνυπολογίζονται οι συνθήκες, ο πρότερος βίος. Μιλάς σα να έγινε κάτι εκτός πλαισίου, σα να είχε όλες τις καλές προσφορές και ευκαιρίες και στυγνά αποφάσισε να δεθεί με έναν παντρεμένο επειδή της γυάλισε. Κάνεις λάθος – και είσαι σκληρή – όταν λες ότι αυτή η σχέση δεν της προσφέρει τίποτα. Η χρήσιμη σκέψη είναι να αναρωτηθείς «τι της προσφέρει αυτή η σχέση;» για να νιώσεις την εγγύτητα που θεωρώ δεδομένη σε φιλία εικοσαετίας. Η φίλη σου έκανε ένα λάθος. Δεν χρειάζεται να το βγάλεις σωστό για να συμπαρασταθείς, δεν χρειάζεται να συμφωνείς για να συμπαρασταθείς. Δεν έχεις κάνει ποτέ κάποιο λάθος; Δεν θα κάνεις ποτέ κάποιο λάθος; Μόνο οι αλάνθαστοι αξίζουν φίλους;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News