Γιατί τόση υποκρισία; Γιατί όλοι έχουμε την ίδια απορία αλλά όλοι την βιώνουμε; μήπως είμαστε όλοι υποκριτές; δε νομίζω βέβαια.. Προωθούμε τον εαυτό μας σαν βιτρίνα σε όλα τα διαδίκτυακα μέσα, χαζεύουμε τις φωτογραφίες μας, κοιτάμε να δούμε ποιοι είδαν τα στορυ Μας, αναρωτιομαστε γιατί δεν μας έστειλε αυτός που θέλουμε ενώ τα έχει δει όλα. Μήπως αυτό παίζει κάποιο ρόλο στην ασυδοσία της υποκρισίας; μήπως τη διαιωνιζουμε και δεν το έχουμε καταλάβει; Φοβόμαστε την αμεσότητα, την ειλικρίνεια γιατί φοβόμαστε παραπάνω την απόρριψη. Ρωτάς τη φίλη σου ή εσένα την ίδια “να του πω να βγούμε;”, η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι “Άστον να στο πει αυτός, εσύ του έστειλες στο κάτω κάτω”. Γιατί να μην στέλνουμε η να λέμε ακριβώς αυτά που νιώθουμε και αν βλέπουμε ότι πάμε να συμβιβαστούμε με κάτι που δε μας αξίζει να φεύγουμε; στο κάτω κάτω αν είμασταν όλοι πιο άμεσοι θα αποφεύγαμε τις παθολογικές καταστάσεις πιο γρήγορα. Η σύγχυση στο μήνυμα μου ευθύνεται σε μια παραγγελία “φρέντο εσπρέσο μέτριο προς γλυκό με ζαχαρίνη και 3 παγάκια”. Σε αυτό δυστυχώς η απάντηση μου δε θα μπορούσε να είναι άμεση…
–Artemis
Είναι όντως λίγο τρικυμία εν κρανίω αυτό που γράφεις.
Δεν είναι κακό να φοβάσαι την απόρριψη. Δεν είναι αδυναμία. Είναι πραγματικός ο πόνος, μερικές φορές αληθινά σωματικός. Είναι ζήτημα αυτοπροστασίας να προσπαθείς να αποφύγεις να πονέσεις. Είναι υγιές. Τώρα το «παραπάνω» είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Υπάρχει ένα «παραπάνω» που αρχίζει να είναι προβληματικό, και όταν είναι, δημιουργεί προβλήματα με τους άλλους και στην καθημερινότητα. Έτσι το καταλαβαίνουμε.
Η αμεσότητα δεν είναι λύση στα πάντα. Δεν είναι κακή ιδέα να δοκιμάζεις αν σε παίρνει κάτι πριν το εκφράσεις ανοιχτά. Βλέπεις τον κόσμο δυαδικά, και είναι αρκετά πιο πολύχρωμος. Δεν είναι πάντα σίγουρο ότι ξέρεις τι θέλεις, ούτε είναι οι άλλοι πάντα βέβαιοι ότι ξέρουν τι θέλουν. Μερικές φορές δεν θέλεις, μέχρι να δεις τι είναι ακριβώς αυτό που σου προσφέρεται. Επίσης, είναι μια χαρά να αλλάζεις γνώμη. Δεν προκύπτει από κάπου ότι αν ήμασταν άμεσοι θα αποφεύγαμε τις παθολογικές καταστάσεις πιο γρήγορα. Εκτός αν εννοείς ότι κάποιος θα σου συστηνόταν ως «χαίρεται, έχω προβλήματα δέσμευσης, δεν εμπιστεύομαι κανέναν, και φοβάμαι πάρα πολύ τη μοναξιά, ταυτόχρονα». Και ποιος δεν έχει κάτι παθολογικό μέσα του;
Το γιατί δεν φεύγουμε όταν κάτι δεν μας αξίζει είναι μια εντελώς άλλη κουβέντα που δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα, όπως και το θέμα της αυτοπροβολής στα σόσιαλ.
Τι είναι αυτό που θέλεις να πεις; «Αν ήμασταν όλοι πιο αληθινοί τι ωραίος που θα ήταν ο κόσμος;» Όχι, δεν θα ήταν. Είναι πάρα πολύ καλό που υπάρχουν κοινωνικοί περιορισμοί και ο κόσμος είναι αναγκασμένος να μην λέει πάντα όλα όσα κατεβαίνουν στην κούτρα του. Αντιθέτως, αυτοί που το κάνουν και ισχυρίζονται ότι είναι «αληθινοί», και έχουν ένα σωρό προβλήματα με τους άλλους, και δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα στους άλλους. Ελπίζω να μην είσαι από αυτούς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν προωθούμε όλοι τον εαυτό μας σαν βιτρίνα στα διαδικτυακά μέσα.
Εμένα πάντως θα με διευκόλυνε πολύ να λέει ο καθένας όλα όσα κατεβάζει η κούτρα του.
Θα ήταν καλό να ξέρω ποιον έχω απέναντι μου.
Α, πάρα πολύ συμφωνώ. Καρδούλα.
<3
Έχει πλάκα, γιατί χθες ήθελα να πω “Πόντια, σ’αγαπώ” στο σχόλιο με τον καυστήρα. Δεν το είπα τελικά.
Δεν πειράζει Φατσούλα μου, σ’ ευχαριστώ! Εύχομαι να το λες κατάμουτρα, σ’αυτούς που γνωρίζεις κι αγαπάς, κάνει καλό. <3
Συμφωνώ απόλυτα. Εμένα πρόβλημα μου έχουν δημιουργήσει όλοι όσοι αποφεύγουν να είναι ξεκάθαροι επειδή “Δεν είναι σωστό” να πουν την αλήθεια, γιατί στην ουσία βαριούνται να ασχοληθούν. Κι άντε τώρα να κάτσεις εσύ να ξεμπλέξεις το κουβάρι.
Ουυφ! Χίλες φορές όσα κατεβάζει η κούτρα μας.
Νομίζω οτι μπερδεύεις λίγο τα πράγματα. Τα δύο παραδείγματα που αναφέρεις δεν δείχνουν υποκρισία. Υποκρισία είναι να λέω άλλα μπροστά σου και άλλα πίσω από την πλάτη σου. Η προβολή στα social media δεν είναι υποκριτική. Αν πας διακοπές και ανεβάσεις μια φωτογραφία που υπάρχει υποκρισία; Αυτοπροβολή και ναρκισισμός κάποιες φορές ναι αλλά όχι υποκρισία (εκτός αν ανεβάζεις ψεύτικες φωτογραφίες που είναι άλλο πράγμα). Το να μην πεις σε κάποιον οτι δεν σου αρέσει δεν είναι επίσης υποκρισία. Το να μην το πεις ευθέως είναι φόβος απόρριψης ή έλλειψη αυτοπεποίθησης όμως αυτά είναι ανθρώπινα αισθήματα που πολλές φορές υπαγορεύον να… Διαβάστε περισσότερα »
Artemis εισαι μηπως barista; Κάτι τέτοιους που παραγγέλνουν έτσι καφέ τους δίνουμε τη ζάχαρη να βάλουν μόνοι τους. Αν είναι για κρύο που η ζάχαρη πρέπει να μπει πριν για να διαλυθεί είναι καλύτερα να ρωτήσουμε. Συνηθως οι κατι* προς κατι* καφεδες είναι μια με μιάμιση ζάχαρη περιπου στη μύτη του κουταλιού. Ρωτά “μιάμιση μικρη (δειξε μικρό κουταλάκι) είναι οκ;” και συνήθως λένε οκ. Άμα δεν αρέσει σε κάποιον αυτό που έφτιαξες πες “Λυπαμαι πολυ. Θελετε αλλον;” με σταθερη ψυχραιμη εκφραση. Αν σου φωναζουν και σε βριζουν πατα ενα δυναμικο “Δε σας επιτρεπω να μου μιλατε ετσι!” και φυγε. Μην… Διαβάστε περισσότερα »
Πιστεύω ότι εννοεί υποκρισία το ρετουσάρισμα για παραδείγμα, το μου δάνεισε ο κολλητός το αυτοκίνητό του και ανεβάζω φωτο τύπου είναι δικό μου #firstride #bmw και πάει λέγοντας. Υποκρισία / επιτίδευση/ προσποίηση/ φαίνεσθαι. Όταν βγαίνεις και περνάς απαίσια αλλά ανεβάζεις story που τραγουδάς και χορεύεις ξέφρενα σε συνδυασμό με #ποτάρες #girlsnight και άλλα τέτοια…
Καταλαβαίνω την έκρηξη σου. Έχω σερβίρει κι εγώ καφέδες και έχω στα σόσιαλ φίλους που κάνει μπαμ η ανάγκη τους να προβάλλουν τη ζωή που θα ήθελαν να ζουν και που αναρωτιέμαι αν όντως ξέρουν πόσο καημένοι φαίνονται στα μάτια φίλων που τους γνωρίζουν. Νομίζω μας έχουν γραμμένους και μπράβο τους. Είμαι κι εγώ μια υποκρίτρια βέβαια, ενώ λέω συνεχώς για γλύκες κι αγάπες, πίνω τον καφέ μου σκέτο και κατάπικρο. Στα παγωτά επιλέγω σοκολάτα μπίτερ και αγοράζω 3-3 τις κουβερτούρες παυλίδη. Δηλαδή αν ήθελε να υποθέσει κανείς τι μέρος του λόγου είμαι, βάσει του γούστου μου στο φαγητό/ποτό, θα… Διαβάστε περισσότερα »
Αχταρμάς η ερώτηση δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα. (Είναι καλοκαίρι, είμαι σε energy save mode). Οι άνθρωποι δεν άλλαξαν, πάντα ήθελαν να χτίσουν μια εικόνα γύρω από το πρόσωπο τους που μπορεί να απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Τώρα έχουμε απλώς περισσότερα εργαλεία. Ας αφήσουμε λοιπόν το μέσο ήσυχο. Επίσης, τι θα πει «δεν μας έστειλε αυτός που θελουμε γιατί τα έχει δει όλα;» Θέλεις να γυρίσεις στην εποχή που η καλόβολη κοπέλα έδειχνε αστράγαλο και φούντωνε ο παλήκαρος; Κάπου χάθηκα. Και τέλος, το να λέμε ακριβώς αυτό που σκεφτόμαστε και όποιον πάρει ο χάρος είναι για τεμπέληδες και μετεξεταστέοους στα… Διαβάστε περισσότερα »
Άσε μας καλέ.
Ξαναγράψε όταν κάποιος θα σου μιλήσει με ευθύτητα και ειλικρίνεια όπως την έχεις εσύ στο μυαλό σου και αναρωτηθείς “μόν ντιέ, τι αγένεια, δεν έχει λίγο τακτ;”.
Και αν δε σε ενοχλήσει, τότε να κοιτάξεις λίγο τη συναισθησία σου.
Εμένα αυτό με τα social με βγάζει απ τα ρούχα μου. Tο gatsbying (Ναι, απ το γνωστό του Fitzgerald. Που δημιουργείς ένα μύθο γύρω απ το ονομά σου με κάθε λογής εντυπωσιακά πράγματα). Είναι ξεπούλημα του εαυτού σου για να γίνεις αρεστός?διάσημος?να βγάλεις γκόμενο? Δεν χωράει στην δική μου λογική, γι αυτό και απέχω από τα social media. Δεν φταίει το διαδίκτυο. Είναι η υπερβολική χρήση του. Ο εθισμός. Και το αλκοόλ αν πιείς ένα ποτήρακι κακό δεν κάνει, καλά θα περάσεις. Η ποσότητα και η συχνότητα καθιστούν το πρόβλημα. Τώρα αυτό με το μήνυμα, δεν καταλαβαίνω βρε Άρτεμις, τι… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με όσα λες κι επίσης με τη Λένα πως είναι όλο το κείμενο είναι τρικυμία εν κρανίω. Εγώ άκρη δε βγαζω και δεν προσπαθώ κιόλας καθώς είμαι σε καλοκαιρινό μουντ. Συνδέθηκα γιατί είδα το ψευδώνυμο και τη φωτογραφία σου. Παιδιά, μόλις τελείωσα το peaky blinders. Η σειρά είναι must see για όποιον δεν την έχει δει. Αυτά και σόρυ για το άσχετο. Πείτε πως ήταν μία παρενθεσούλα
Thanks, luckystrike, ήθελα να ξεκινήσω σειρά σήμερα 🙂
ΥΓ. Για τη φίλη μας, εγώ κατάλαβα ότι θα ήθελε να πει σε αυτόν που παρήγγειλε τον φρέντο (ή της έφτιαξε τον φρέντο) ότι τον γουστάρει και να γίνει κατάσταση, αλλά κάπου, σε κάποια σχέση, κολλάει το πράγμα, και ότι θα’πρεπε να μην είμαστε υποκριτές αλλά με το που μας γυαλίζει άλλος/η να χωρίζουμε και να τρέχουμε στα λιβάδια αγκαλιασμένοι… ουφ
Πλάκα μου κάνεις! Ούτε που μου πήγε ο νους. Εκεί κάπου ανάμεσα στη ζαχαρίνη και τα παγάκια παρέδωσα πνεύμα. Δεν μ’αρέσουν και τα παραληρήματα τέτοιου τύπου που όλο κάτι θες να πεις κι όλο δεν το λες και με την τρίτη ανάγνωση πάλι δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει.
Αχ σε ζηλεύω που θα την ξεκινήσεις. Εγώ λέω να την ξαναδώ στο καπάκι. Αλλά είναι αλλιώς όταν την βλέπεις πρώτη φορά.
Αυτο π σε καθε πια απαντηση υποθετουμε την ηλικια του γραφοντος… τουλαχιστον γελοιο.