Αγαπητή «Α, μπα»: Έχω πληγωθεί απ’τις φίλες μου

Αγαπητή Α,μπα, μαθητρια της δευτέρας λυκείου εκπεμπει sos! Ακουστε το δραμα μου αμπιτες και αμπιτισσες… Πριν απο δεν εχει σημασια ποσα χρονια, γνωρισα 5 γλυκά και συμπαθητικά κοριτσάκια και ξεκινησα να κανω παρεα μαζι τους. Η ζωή όμως τα έφερε να τσακωθούμε σοβαρά πριν από καιρό και να μην μιλιόμαστε για σχεδόν 1 χρόνο. Η ζωή όπως μας χώρισε, μας ξαναένωσε (πολυ μελο, I know), όλα μέλι γάλα και happy end. Ή και όχι. Θεωρητικά θα έπρεπε όχι απλά να το έχω ξεπεράσει, αλλά και να το έχω ξεχάσει. Αλλά ομολογώ πως δεν μου είναι τόσο εύκολο, η ψυχούλα του 13χρονου εαυτού μου είχε πληγωθεί για τα καλά και από τότε έχω γίνει άλλος άνθρωπος και δεν το λεω με περηφάνια. Προσεχω πολυ τα λογια μου, προσπαθω να ειμαι παντα η “ιδανικη φιλη”, κοινως να μη γινομαι δυσαρεστη, μη τυχον και θυμωσω καποια, προκαλεσω καυγά και ξαναγινω παρελθον της παρεας. Μαντεψτε φιλοι μου, καταπιεζομαι. Εχω σταματησει να εκφραζομαι ελευθερα για να μην κρινομαι. Συνεχως διορθώνουν στοιχεια του χαρακτηρα μου (οπως το οτι ειμαι ντροπαλη και πιο εσωστρεφης απο αυτες, οτι δεν μιλαω πολυ οταν βρισκομαι σε μεγάλες παρεες, οτι με διακατεχει μια αμηχαμια μερικες φορες κλπ), μου κανουν παρατηρήσεις και αισθανομαι οτι προσπαθουν να με αλλαξουν για να ταιριαξω στα στανταρς των κοινωνικων τους συναναστροφων. Φεξε μου και γλιστρησα. Ξερω πως το συμπέρασμα κατα πασα πιθανοτητα θα ειναι να τρεξω μακρια, αλλα δεν πιστευω πως μπορω να κανω κατι για να αλλαξω την κατασταση τουλαχιστον για τα επομενα δυο χρόνια. Ζω σε μικρη επαρχιακη πολη, οποτε οι πιθανοτητες για καινουριες παρεες ειναι μηδαμινες και δεν θελω να φορτωθω σε ηδη υπαρχουσες, κοντινες μου παρέες. Φυσικα και εχω μεριδιο ευθυνης στην κατασταση και μετανιωνω που αφησα καποιον τριτο να με κανει να φερομαι σαν ενα ρομποτακι. Δεν ξερω αν ψαχνω απαντηση σε καποια ερωτηση αλλα αυτο το κειμενο ειναι η υποσχεση στον εαυτο μου να βαλω στη σιγαση τους ανθρωπους που με εμποδιζουν να ειμαι εγω. ΥΓ. Αν υπαρχει καποια πρακτικη συμβουλη για το πως να αρχίσω να εκφραζομαι και το πως να φερομαι στις φιλες μου, ειναι κατι παραπανω απο ευπροσδεκτη<3 Δυσκολευομαι λιγο στην πραξη, αλλα θελω να ελπιζω οτι θα το βρω:) Ευχαριστω εκ των προτερων και συγγνωμη αν σας κούρασα ♡

-Αμποπουλάκι

Καθόλου δεν μας κούρασες.

Λοιπόν, αυτή η παρέα δεν είναι κατάλληλη για σένα. Όποιος δεν σε αφήνει να είσαι ο εαυτός σου, δεν είναι φίλος σου. Αυτό είναι βασική αρχή της φιλίας. Οι σχέσεις ανάγκης όπως είναι αυτή που έχεις τώρα, δεν είναι λύση, είναι ένα επιπλέον πρόβλημα, γιατί σου στερούν ευκαιρίες να γνωρίσεις άλλους και το πιο βασικό, σου υπονομεύουν ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση σου.

Κι εκεί είναι το πρόβλημα: είναι θέμα οπτικής το «δεν θέλω να φορτωθώ σε άλλες γνωριμίες». Γιατί θα «φορτωθείς;» Αν προκύψει ενδιαφέρον και διασκέδαση, δεν φορτώνεται κανένας σε κανέναν. Αυτό, πρέπει να είσαι σε θέση να το καταλαβαίνεις, και σίγουρα το καταλαβαίνεις, αλλά δεν το εμπιστεύεσαι.

Η πρακτική συμβουλή για το πώς πρέπει να φέρεσαι στις «φίλες» σου είναι να τις βγάλεις από τη ζωή σου. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάποια δήλωση, δεν χρειάζεται να εξηγηθείς, μπορείς να απομακρυνθείς χωρίς πολλά πολλά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεσαι  κόμπος για να γίνεις αρεστή σε ανθρώπους που δεν σου ταιριάζουν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ στη ζωή σου. Χρησιμοποίησε το χρόνο σου και την ενέργεια σου για να βρεις την δική σου γωνιά στον κόσμο, την δική σου ομάδα, που σε καταλαβαίνει και σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχει, ψάξε να τη βρεις, και ως τότε, όχι πολλά πολλά και από μακριά.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News