Είμαι 37 ετών, παντρεμένος 2 χρόνια και σε σχέση πριν τον γάμο άλλα 8. Δεν συγκατοικήσαμε ποτέ. Αρκούμασταν σε εξόδους 2-4 φορές την εβδομάδα. Εξόδους 3-4 ωρών μετά τις δουλειές μας. Διακοπές κάθε χρόνο και χειμώνα κάποιες μέρες. Αποφασίσαμε να παντρευτούμε, μετά από σχετική πίεσή δική της, γιατί “περνούσαν τα χρόνια”. Ερωτικά, δεν μπορώ να πω πως ήμασταν ποτέ ιδανικά. Ήταν απλά οκ. Δεν είχα ενθουσιαστεί ποτέ, εκτός από τις αρχές, που το κυνήγησα αρκετά να είμαστε μαζί. Διαφορά νοοτροπίας στις οικογένειες, που ελάχιστα γνωρίζονταν στα 8 χρόνια (2 φορές το χρόνο επαφές). Κοινά ενδιαφέροντα δεν υπήρχαν και είχαμε αρκεστεί σε έξοδο για καφέ και σινεμά. Μετά τον γάμο, άλλαξε η συμπεριφορά και των δύο. Εκείνη, συνεχώς έψαχνε αφορμές για τσακωμό. Μία οι γονείς μου, με τους οποίους δεν ήθελε να έχω πολλές επαφές (έχω καλή σχέση με τους γονείς μου και σε ώρες που δεν είναι η ίδια σπίτι πηγαίνω συχνά στους γονείς μου), μια η πολύωρη δουλειά μου, πότε κάποια άλλη που νόμιζε πως φλερτάρω μαζί της και πολλά άλλα. Γενικά, λόγω της δικής της οικογένειας και των προτύπων εκεί, θέλει να είμαι πολλές ώρες μαζί της και να κάνω και πολλές δουλειές στο σπίτι, που όμως δεν μπορώ συνέχεια λόγω δουλειάς (η δουλειά ήταν έτσι από την αρχή και το γνώριζε). Απαιτεί να μην δουλεύω τόσο και να φεύγω νωρίτερα για να μένω μαζί της. Σωστό, αλλά καλώς ή κακώς δεν γίνεται. Εγώ απομακρύνθηκα, λόγω πολύωρης δουλειάς και λόγω των διαφωνιών που είχαμε. Ερωτικά, χειρότερα από ποτέ. Νιόπαντροι και έχουμε επαφή 3-4 φορές τον μήνα μαξ. Εδώ, ομολογώ πως εκείνη το επιδιώκει, αλλά εγώ έχω χάσει το ενδιαφέρον μου. Περισσότερο με ελκύουν άλλες γυναίκες, παρά εκείνη. Κατακριτέο, αλλά αληθινό. Στο μυαλό μου όλες οι φασαρίες που γίνονται με τις παραπάνω αφορμές λειτουργούν πολύ αρνητικά και απομακρύνομαι. Πλέον το καθετί οδηγεί σε φασαρία, τσακωμό κλπ. Πλέον έχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάμε οριακά. Εκείνη το επιδιώκει την μία μέρα και την άλλη πάλι βρίσκει κάτι να γκρινιάξει. Εγώ αντιδρώ με απάθεια, γιατί και οι χαρακτήρας μου είναι έτσι, δεν θέλω να στενοχωρήσω κάποιον λέγοντας την αλήθεια και απλά φεύγω. Λάθος μου μάλλον. Είμαστε σε φάση που έχω πει θα φύγω, το θεωρεί απειλή, απλά και δεν το πιστεύει. Σε άλλες φάσεις μου έχει πει να φύγω άμεσα, γιατί της τρώω τα χρόνια και δεν θα μπορεί να κάνει παιδί αν αργήσει κ άλλο. Κανείς δεν φεύγει, αλλά δεν είναι και εκεί. Εγώ ξεκάθαρα δεν φεύγω γιατί φοβάμαι να πω οριστικά το τέλος. Αρχικά φοβάμαι πως θα την στενοχωρήσω φοβερά (όχι ότι τώρα είναι καλύτερη η κατάσταση) και πως όντως την αφήνω 35 χρονών ξεκρέμαστη και κατά δεύτερον έχω και εγώ το άγχος μου για μια νέα αρχή και πως τα κάνεις όλα από την αρχή. Επίσης, ο περίγυρος με τρομάζει λίγο. Τα σχόλια για τον χωρισμό. Παλαιολιθική άποψη, ίσως, ενώ είμαστε στο 2020, αλλά την έχω. Εκείνη, προσπαθεί να με φέρει κοντά ερωτικά, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει τους καυγάδες με θέμα τους γονείς μου, την δουλειά μου, πιθανά τρίτα πρόσωπα κλπ. Νιώθω πως θέλει να μείνω, αλλά με τους όρους της και με βασικό κίνητρο ένα παιδί (δεν μ το έχει πει ξεκάθαρα πως μόνο αυτό θέλει, αλλά έτσι νιώθω εγώ). Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, δεν έχω όρεξη ούτε να με πλησιάσει, ούτε να μου μιλήσει, ούτε φυσικά για κάτι ερωτικό. Να σημειώσω πως πριν έναν χρόνο είχα φύγει από το σπίτι για 2 μήνες, αλλά επέστρεψα μετά από πιέσεις της και φόβο δικό μου πως θα της πω ότι φεύγω οριστικά. Ήμασταν καλύτερα για 2-3 μήνες, αλλά μετά πάλι βάλτωσε η κατάσταση, για μένα τουλάχιστον. Αυτή την στιγμή νιώθω πως θέλω να φύγω οριστικά, δεν νιώθω κάποιο ενδιαφέρον, πέρα από το καθαρά ανθρώπινο, αν είναι καλά, αλλά πάλι φοβάμαι πως θα το ανακοινώσω και τις συνέπειες του τέλους. Τι πρέπει να κάνω, όσο και αν αυτή η ερώτηση μοιάζει χαζή να απαντηθεί από κάποιον τρίτο, μετά από 20 γραμμές κειμένου…
-Georgios
Έχεις γράψει ένα τεράστιο κείμενο για να πεις ότι θέλεις να χωρίσεις αλλά φοβάσαι το άγνωστο και τα σχόλια. Αυτοί είναι πάντα οι λόγοι που κάνουν τους ανθρώπους να δυσκολεύονται να χωρίσουν. Δεν μπορώ να σου πω κάτι για να εξαφανιστεί η αβεβαιότητα, όντως θα βγεις μόνος σου στον κόσμο και έχεις ξεχάσει πως είναι. Δεν μπορώ να σου πω να μη σε νοιάζουν τα σχόλια, γιατί εννοείται πώς σε νοιάζουν. Οι δυσκολίες είναι αντικειμενικές.
Η εναλλακτική όμως είναι χειρότερη.
Υπάρχουν λόγοι που έμεινες δέκα χρόνια σε αυτή τη σχέση που κατέληξε σε έναν γάμο που είναι όπως είναι. Έχεις λόγους που έμεινες σε μια απλώς οκ σχέση που δεν ήθελες ιδιαίτερα, και τότε ήσουν 27, δεν σε κυνηγούσε κανένας. Αυτούς τους λόγους πρέπει να τους εντοπίσεις, γιατί αν δεν καταλάβεις τι κάνεις, δεν μπορείς να σταματήσεις να το κάνεις, θα συνεχίσεις με το ίδιο σκεπτικό και από δω και πέρα. Αν δυσκολεύεσαι να το βρεις, πρέπει να πας σε ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κι εμενα με χαλασε αυτο με τους γονεις και το νοικοκυριο. Ουσιαστικα παντρευτηκε και δε συνειδητοποιησε ποτε τι ειναι γαμος. Γαμος σιγουρα δεν ειναι παω καθε τρεις και λιγο στη μαμα μου να με νταντεψει λες και ειμαι μωρακι, με καθαριζει η γυναικα μου και παραλληλα κοζαρω αλλες γκομενες. Εγω δε βλεπω τιποτα παραλογο στις “απαιτησεις” της συζυγου, αντιθετως βλεπω ενα τυπο τρομερα ευθυνοφοβο.
Δε ξέρω, μπορεί να κάνω δικές μου προβολές, αλλά πίσω από το “τόσο μπορω” εγώ βλέπω και το “δε φτάνει που σου κανα τη χάρη και σου βαλα τη κουλούρα, έχεις και απαιτήσεις από πανω” ή το ” Γυναίκες, πρώτα μας τυλίγουν και μετά ζητάνε κιόλας” κλπ κλπ κλπ η λίστα ατέλειωτη όπως και τα μικρα οικογενειακά δράματα της πατριαρχίας.
Φίλε Γεώργιε, πάρτο αλλιώς. Από το γράμμα σου φαίνεται ότι η γυναίκα σου ξέρει πολύ καλά ότι είσαστε μαζί και κάνει ό,τι μπορεί για να σου δείξει ότι σε θέλει (σε πλησιάζει ερωτικά, προσπαθεί να τα ξαναβρείτε μετά τον καυγά, σου ζητάει να είσαι περισσότερο στο σπίτι ΣΑΣ κι όχι στο σπίτι των γονιών σου -μάντεψε, εκείνη είναι η οικογένειά σου τώρα κι όχι η μαμακουλίνα και ο μπαμπακούλης-, και θέλει να συμμετέχεις κι εσύ στο νοικοκυριό ΣΑΣ) κι εσύ πετάς χαρταετό. Δεν ήθελες γαμο αλλά πού να τρέχεις να βρεις άλλη τώρα ε; Καλύτερα να μένεις εκεί που είσαι… Διαβάστε περισσότερα »
Α γειά σου!
Διαβάζοντας αυτά που γράφεις είναι σα να μην ήσουν παρών στις αποφάσεις που έχεις πάρει για τη ζωή σου. Δεν αμφισβητώ την εξωγενή πίεση που δέχτηκες, αν και σίγουρα η κοινωνική πίεση που δέχεται ένας άντρας για γάμο και παιδιά είναι απείρως μικρότερη από αυτή σε μια γυναίκα. Αλλά νομίζω πριν από όλα εσύ έβαλες μια τεράστια πέτρα στο λαιμό σου. Πήρες την απόφαση να παντρευτείς και να ζήσεις με μια γυναίκα για την οποία λες ότι δεν ένιωσες ποτέ ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα και με την οποία έχετε τελείως άλλη οπτική και άλλες προσδοκίες για τις σχέσεις και τη ζωή.… Διαβάστε περισσότερα »
Αν νομίζεις ότι 20 σειρές είναι λίγες δεν τις διάβασες όπως εγώ. Έχεις δύο εναλλακτικές, να μείνεις σε ένα κακό γαμό κι ακόμα χειρότερα μια κακή καθημερινότητα ή να φύγεις και να προσπαθήσεις να βελτιώσεις τη ζωή σου. Μας δίνεται μία ευκαιρία να ζήσουμε, ΜΙΑ, και εσύ τη χαραμίζεις α) για τον κόσμο- λες και δεν θα βρει ο κόσμος να πει ούτως ή άλλως, β) επειδή είσαι 37- δηλαδή πολύ νέος και γ) για να μην στεναχωρήσεις τη γυναίκα σου- λες και τώρα είναι χαρούμενη. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πόσο (πολύ καλοπροαίρετα θα το πω, ειλικρινά) ηλίθιο και σπάταλο… Διαβάστε περισσότερα »
Ποια επομενη σχεση;
Πιστευεις οτι θα βρει ευκολα επομενο σχεση αυτο το κελεπουρι;
-Μαμακιας ειναι
-Τεμπελης στις δουλειες ειναι
-Τσιλιμπουρδιζει
Ηταν 25 εκεινη οταν τα εφτιαξαν. Πολυ μικρη. Αν κανει την εκπληξη και τον στειλει απο κει που ηρθε, προβλεπω να περναει το υπολοιπο του βιου του με τους γονεις του.
Και το λεω με οσα βλεπω : πολλοι στην ηλικια του και πανω, και με τα κουσουρια του, δυσκολευονται πολυ να βρουν σχεσεις.
Δεν θα χωρισουν.. δεν τον συμφερει, αντιθετα θα κανουν παιδι και αυτος θα συνεχιζει να λεει οτι πιεζεται
Πολύ αποφασιστικός ακούγεται. Και καθόλου προσκολλημένος στους γονείς του.
Α, είχε φύγει και από το σπίτι 2 μήνες, κάπου στη μέση το θυμάται.
Τι διαβάζουμε σήμερα…
Φίλε Γεωργιε, καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα. Κανέναν δεν αφήνεις ξεκρεμαστο (και μάλιστα στην παραγωγικοτατη ηλικία των 35), γιατί ουδείς αναντικατάστατος και κανεις μας δεν είναι τόσο σημαντικός όσο νομίζει. Και δεύτερον, αυτό το “κατακριτέο, αλλά αληθινό” τι φάση?? Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσετε να δικαιολογείτε τα απωθημένα και τις ανασφάλειες σας με μια επίφαση ειλικρινιας. Κι η γυναίκα σου μπορεί να αρχίσει να σε λούζει με κοσμητικά επίθετα και να σου πετάξει τη καραμέλα στο τέλος sad but true. Πονάει λιγότερο? Ή είναι λιγότερο μαλακια? Πάρε την απόφαση να χωρίσεις οριστικά για να κάνεις καλο και στους δύο… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ θα ήθελα να πω κάποια πράγματα στο Γιώργο για πιθανή επόμενη γνωριμία. Αυτό με τις δουλειές του σπιτιού είναι κόκκινο πανί για μια σύγχρονη γυναίκα. Η Θα μοιράζεσαι με τη σύντροφό σου τις δουλειές ή θα τις παρέχεις τα πάντα, θα πληρώνεις από το μανικιούρ μέχρι την τσίχλα και εννοείται το σπίτι. Αλλιώς θα ακούς μια ζωή γκρίνια. Επίσης, αν τελικά χωρίσεις που σου το εύχομαι, δεν χρειάζεται να πεις από το πρώτο ραντεβού ότι έμεινες πολλά χρόνια σε μια σχέση, επειδή η κοπέλα ηταν ερωτευμενη κι εσυ δεν πολυηθελες και πιεστηκες. Έχουμε βαρεθεί εμείς οι γυναίκες να… Διαβάστε περισσότερα »
“Αγαπητή Αμπά, είμαι παντρεμένη δύο χρόνια, με τον άντρα μου σύνολο δέκα χρόνια, βαριέται που με βλέπει, βαριέται που ζει, παιδί δε θέλει, όλη την ώρα στους γονείς του είναι, ξενοκοιτάει, ένα πιάτο δε σηκώνει χέρι να πλύνει, σεξ δεν κάνουμε, να τον στείλω στον αγύριστο ή είμαι υπερβολική; Δέκα χρόνια χαράμισα, να μη χαραμίσω άλλα 50 για να γιορτάσουμε διαμαντένια επέτειο σαν τον Φίλιππα με τη Λίλιμπετ;”
Λένα: (όλα τα συνώνυμα του “σουτ και γκολ”).
Σχολιαστές: (πάρτυ)
Θελει να κάνεις δουλειές, δε προλαβαίνεις αλλα στους γονείς καφεδάκια προλαβαίνεις και συχνά μάλιστα.