Αγαπητή Αμπα, η ερώτηση αυτή είναι κατηγορία ‘είμαι υπερβολική’. Τις προάλλες έκανα σύντομο σκάιπ κολλ με μια παιδική μου φίλη, η οποία έχει τρία παιδιά. Είπαμε τα νέα μας, για εκείνη περιστρεφόταν κυρίως γύρω από τα παιδιά (λογικό) και προς το τέλος με ρωτάει σαν κατακλείδα ‘δηλαδή Άννα μου, όλα καλά, είσαι μια χαρά’ της λέω ‘ναι, εσύ?’. Και μου απαντάει ‘ε πώς να μην είμαι καλά Άννα μου, πώς να μην είμαι καλά?’ επαναλαμβάνοντάς το τρεις τέσσερις φορές χαμογελώντας ευτυχισμένη και κοιτάζοντας προς το μέρος που έπαιζαν τα παιδιά. Να σημειώσω ότι κατά τη διάρκεια της σύντομης συνομιλίας ανέφερε τη φράση ‘να εδώ σπίτι είμαι συνήθως, τα παιδιά είναι ευτυχία’. Θα ήθελα να ρωτήσω με αφορμή αυτό το περιστατικό, και για όλα τα ανάλογα κλισέ που λέγονται συνέχεια, είμαι υπερβολική που θεωρώ ότι με προβάλλουν? Είμαι 37 ετών χωρίς παιδιά από επιλογή και θεωρώ ότι τέτοιες απόλυτες διατυπώσεις είναι αγένεια όταν απευθύνονται σε άτομα με άλλες επιλογές ζωής. Τι λέτε?
-αννα
Εσύ ήσουν στο τηλεφώνημα, εσύ την ξέρεις χρόνια, εσύ μόνο μπορείς να εκτιμήσεις αν υπήρχε αυτό το υπονοούμενο ή όχι. Είναι πολύ πιθανό να υπήρχε. Αναλόγως με τα κέφια και την σχέση που έχεις με την καθεμία που σου λέει τέτοια, μπορείς να απαντάς, αντί να βράζεις στο ζουμί σου, για να μην αναρωτιέσαι μετά αν είσαι υπερβολική ή όχι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εμένα τώρα γιατί μου φάνηκε ότι η φίλη σου προσπαθούσε να πείσει και τον εαυτό της εκτός από εσένα για την ευτυχία της; αλλιως ποιος ο λόγος να το επαναλάβει επειδικτικα τόσες φορές;
Κι εγώ αυτό ακριβώς διαπιστώνω με αυτούς που καίγονται να με πείσουν πως τα παιδιά είναι ευτυχία.
Άλλο το να προσπαθούν να πεισουν εσένα πως τα παιδια είναι ευτυχια και άλλο να το δηλώνουν για τον εαυτο τους. Το δευτερο γιατί να δέχεται αμφισβήτηση; επειδη η ανατροφη των παιδιών είναι κουραστική και δύσκολη; και; κι εγω ήθελα πολύ να κάνω ενα συγκεκριμένο μεταπτυχιακό, όταν ζορίστηκα νε τις εργασίες γκρίνιαξα λίγο και όταν το τελείωσα χάρηκα απέραντα. Θα έπρεπε κάποιος να αμφισβητήσει πόσο το ήθελα; δεν έχουμε μια μόνιμη συναισθηματική κατάσταση οι άνθρωποι και οι ανάγκες μας είναι αντιφατικές, παντα διαλέγουμε και τις ιεραρχολυμε. Αυτο που παρατηρώ σε κάποιους ανθρώπους με απορία είναι πως δεν καταλαβαίνουν οτι υπαρχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Πιθανότατο είναι αυτό.
Από μέσα της ήθελε να πάρει τα βουνά, να ησυχάσει λίγες ώρες το κεφαλάκι της από 3! παιδιά που κλεισμένα ολημερίς σπίτι παίζουν χαρούμενα, να μην έχει να σκεφτεί μαγειρέματα, ταΐσματα, πλυντήρια, σίδερο, φωνές & διαπραγματεύσεις για να πάνε για ύπνο, φωνές για να σηκωθούν, ευθύνες, ευθύνες, αγγαρείες, υπό το 0 χρόνο για τον εαυτό της.
Εγώ θα είχα νιώσει ξαλαφρωμένη μόλις κλείναμε το τηλέφωνο & ακόμα πιο σίγουρη για την επιλογή μου. Προσβεβλημένη ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό.
Ποιος ο λόγος να αμφισβητείται η ευτυχία της; το οτι η ανατροφη παιδιων ειναι δυσκολη ειναι δεδομένο αλλα αυτο δεν σημαίνει οτι αναιρείται η χαρά. Θα ήταν το ίδιο θεμιτο να αμφισβητούμε οτι η γράφουσα δεν περνάει μόνη της καλά αλλά την έχει φάει η μοναξιά;
θα ηταν πειστευτη, εαν εξηγουσε στην φιλη της, οτι ειναι ευτυχισμενη οπως ειναι η ζωη της, ειτε λογω των παιδιων, ειτε γενικα και συνολικα. αλλα με τον τροπο που υπονοησε οτι ειναι ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΑ ευτυχισμενη επειδη ειναι κλεισμενη σπιτι με τα τρια παιδια, ειναι αυταποδεικτα υποκριτικη η αντιδραση της, ειτε ηθελε να ενοχλησει την φιλη της, ειτε απλα ηθελε να πεισει τον εαυτο της και την φιλη οτι περναει καλα..
“E πως να μην είμαι καλά Άννα μου, πως να μην είμαι καλά;”
“πως να μην είμαι καλά;”
“πως να μην είμαι καλά;”
“πως να μην είμαι καλά;”
Χαχαχαχα επικό!!
Εχω κλάψει! 😂
😄😄😁😁😅😅🥳 Law,ξεκαρδιστικό!!
Τ έ λ ε ι ο!
Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με κλασική περιπτωση μυγας που μυγιαζεται εδώ. Δηλαδή τι να έλεγε η άλλη, μετανιώνω, πληρωνω τα λάθη μου που τα γέννησα για να μη νιώσεις προσβεβλημένη; με τη λογική σου δεν πρέπει ουτε εσυ να της λες οτι εισαι καλά, γιατί κανεις άλλη ζωή από τη δική της.
Σε προσέβαλλε επειδή σου είπε τα παιδια της είναι ευτυχία και τα κοιτούσε. Για αυτήν μπορεί να είναι. Για εσένα όχι. Δε βλέπω καμμιά προσβολή. Νοιώθω πως θα προτιμούσες να σου πει ότι δεν είναι καλά για να νοιώσεις εσύ δικαιολογημένη στη δικιά σου επιλογή. Που σημαίνει ότι δεν είσαι σίγουρη για αυτή.
Αυτό σκέφτηκα και εγώ. Από πότε είναι αγένεια να δηλώνει κάποιος ευτυχισμένος; Να προσπαθούσες να αποκτήσεις παιδιά και να μην μπορούσες ναι, να λέγαμε ότι ξύνει πληγές αλλά δηλώνεις ξεκάθαρα ότι δεν θέλεις παιδιά. Ποιο το πρόβλημα; Προσωπικά εκνευρίζομαι όταν ακούω από φίλες ατάκες τύπου “τι ανάγκη έχεις εσύ, χωρίς παιδιά , γιατί να μην περνάς καλά”…επιλογή μου είναι και είμαι ευτυχισμένη με αυτή.
Προσωπικά το θεωρώ αγένεια αλλά θα τολμήσω να πω ότι το έχω κάνει καταλάθος στο παρελθόν σε μια καλή μου φίλη που μόλις είχε γεννήσει και ήταν στρεσαρισμένη και άυπνη και εγώ προσφάτως χωρισμένη και μπουχτισμένη της έλεγα πόσο καλά νιώθω ελεύθερη με τις δικές μου πλέον επιλογές και την ελπίδα για κάτι καλύτερο στο μέλλον και για κάποιον που είχα γνωρίσει το οποίο κάναμε εκπληκτικό περιστασιακό σεξ και αυτή είναι η πραγματική ζωάρα και μπλα μπλα, την επόμενη στιγμή το μετάνιωσα και προσπάθησα να το καλύψω αλλά πρόλαβε η φίλη μου και μου είπε πόσο χαίρεται για εμένα που… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα για κάποιο λόγο μου έβγαλε στεναχώρια προς τη φίλη σου η ερώτηση. Σαν να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι ζει την ευτυχία. Μακάρι να μην είναι έτσι
Αχαχαχαχα βλέπω τον εαυτό μου στα 37, με το μεγάλο τότε 6, το δεύτερο 4 και το μικρό 2, νομίζω ότι η φίλη σου ήταν στα πρόθυρα της παράνοιας και δεν καταλάβαινε τι έλεγε, μιλάει η πείρα 😁😁😁
Συμφωνώ με τη Λένα. Εγώ πιστεύω ότι η φίλη σου έχει κάψει φλάτζα με 3 παιδιά και επαναλαμβάνει ότι είναι καλά και τα παιδιά είναι ευτυχία για υπενθυμίζει στον εαυτό της ότι δεν πρέπει να σαλτάρει. Από αυτά που γράφεις δε φάνηκε να εννοεί κάτι για εσένα ή για όποια δεν έχει παιδιά. Αν αυτή δε μπορεί να πει ότι χαίρεται με την επιλογή της να κάνει παιδιά σε εσένα που δεν έχεις, άρα κι εσύ δε μπορείς να της πεις ότι χαίρεσαι που δεν έχεις παιδιά επειδή αυτή έχει, τι σκατά φίλες είστε;
Κοίτα, συχνά οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να υπερασπιστούν με έναν κάπως επιθετικό τρόπο τις επιλογές της ζωής τους – ειδικά όταν είναι τετελέσμενες. Εγώ σε καταλαβαίνω πάρα πολύ και βρίσκομαι στην ίδια θέση, είμαι 40 και δε θέλω παιδιά, ούτε λίγο, ούτε για αστείο. Θέλω την ελευθερία μου, θέλω να ξέρω ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορώ να τα βροντήξω όλα και να την κάνω για άλλες παραλίες. Είναι έτσι φτιαγμένος ο κοινωνικός ιστός που για πολλά χρόνια ακόμα θα είμαστε οι περίεργες, οι εγωίστριες, αυτές που δε σκέφτονται το μέλλον. Με πείραζε πολύ κι ανάμεσα στα 34 και… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορώ να βάλω περισσότερα like σε αυτή την απάντηση!
Κυριαρχεί τόσο πολύ η νοοτροπία πως πρέπει ως γυναίκες, με πάση θυσία, να κάνουμε παιδιά που, όταν αποφασίσουμε πως δεν θέλουμε ή δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες για εμάς, νιώθουμε μια αμηχανία, σχεδόν ψάχνουμε τρόπους να απολογηθούμε λες και είναι μειονέκτημα. Πως η ευτυχία μιας γυναίκας μετριέται απ’το αν έχει ή όχι παιδιά.
Τουλάχιστον ακόμα αυτό αισθάνομαι όταν συζητάω με φίλες που έχουν παιδιά ή με άσχετο κόσμο που ρωτάει αδιάκριτα πότε επιτέλους θα κάνω παιδί – και ύστερα σκέφτομαι πως δεν τους πέφτει κανένας λόγος στις αποφάσεις μου.
Θεωρώ πως αν τα λόγια που ειπώθηκαν ήταν μόνο αυτά που μας λες, κακώς παρεξηγήθηκες. Εσένα σε ενοχλεί που δεν έχεις παιδιά; αυτο έχει σημασία. Εκεινη είναι ευτυχισμένη με τη ζωή που ζει, τι να κάνει δηλαδή, να μην το δηλώνει για να μη νιώθεις άσχημα; Το να μην ταιριάζεις με κάποιον που δεν μοιραζεστε τα ίδια ενδιαφέροντα και το ίδιο πάθος πια είναι λογικό. Αλλά όχι και να νιωθεις παρεξηγημένη. Κι εγώ έχω φίλες που μου μιλάνε με πάθος άλλες για τα ταξίδια που πάνε, άλλες για τις καινουργιες γνωριμίες, άλλες για τα ακαδημαικά τους επιτεύγματα, κτλ και φαινονται… Διαβάστε περισσότερα »