Αγαπητή α,μπα, δεν φανταζόμουν ως τώρα ότι θα έστελνα ερώτηση για το συγκεκριμένο θέμα. Τώρα θα κλείσω τα 25, μετακόμισα πριν 6 μήνες μόνη μου με στήριξη από τους γονείς μου στο πρακτικό κομμάτι, και τώρα κορονοϊός. Τα επαγγελματικά θέματα υπήρχαν και πριν, η ανασφάλεια για το οικονομικό υπήρχε και πριν, μόνο που τώρα όλα είναι αβέβαια. Ως τώρα, είχα μοιράσει το πρόγραμμά μου με πρωινή εργασία σε καφετέρια (ορισμένα πρωινά) και απογευματινή εργασία ως εργοθεραπεύτρια. Όσο πέρναγε η χρονιά δεν χρειάστηκε να σταθώ για το οικονομικό, γιατί πάντα κάπως μαζεύονταν. Μόνο που τώρα με την καραντίνα οι σκέψεις για την οικονομική αβεβαιότητα και την ικανότητα μου να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις ενός σπιτιού έχουν πάρει φωτιά. Σκέφτομαι να επιστρέψω στο πατρικό μου (τόσα χρόνια κόπου), σκέφτομαι να συγκατοικήσω (κάτι που πραγματικά απεύχομαι, αν πρόκειται για άγνωστο), σκέφτομαι να φύγω σε νησί.. Προσπαθώ να βρω τρόπους να βεβαιωθώ για την εργασία μου και αυτή τη στιγμή χάνω τον ύπνο μου, αδιαφορώ για το σπίτι μου, νιώθω κενή και μακριά από όλους. Γράφω, σβήνω κάθε μέρα και τα νούμερα δεν βγαίνουν. Νομίζω πως δεν έχω ερώτηση, θέλω να δω αν μου διαφεύγει κάτι..
-Απόγνωση
Δε νομίζω. Περνάμε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις του αιώνα, σε εντελώς πρωτοφανείς καιρούς.
Είναι ευτύχημα ότι έχεις γονείς για να επιστρέψεις ή την δυνατότητα συγκατοίκησης ή τη λύση ενός νησιού (το τελευταίο δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει ως λύση). Δεν είσαι σε αδιέξοδο, προσωπικά, έχεις λύσεις. Αν χρειαστεί να επιστρέψεις στους γονείς, θα επιστρέψεις στους γονείς, και όταν μπορέσεις, θα ξαναβρείς σπίτι μόνη σου. Το «τόσα χρόνια κόπου» δεν το πιάνω, ποιος κόπος χρόνων γκρεμίζεται; Ό,τι έχεις καταφέρει εξακολουθεί να ισχύει, δεν απέτυχες εσύ προσωπικά σε κάτι.
Δεν θέλω να υποτιμήσω τις δυσκολίες σου, είναι αντικειμενικές και υπάρχουν, απλώς είναι πολύ πέρα από τις δυνάμεις σου αυτό που γίνεται. Είμαστε όλοι θύματα, όλοι κάπως το πληρώνουμε, όλοι κάτι χάνουμε, μερικοί χάνουν τη ζωή τους την ίδια.
Δεν χρησιμοποιώ το επιχείρημα «υπάρχουν και χειρότερα» αλλά πάντα, και πόσο μάλλον τώρα, είναι απαραίτητο να βλέπεις το πράγμα στο πλαίσιο που συμβαίνει. Είναι άλλο να σε απολύουν από όλες τις δουλειές ενώ δεν υπάρχει γενική κρίση – αυτό κάτι μπορεί να λέει για σένα – και άλλο να αντιμετωπίζεις οικονομικό πρόβλημα μέσα σε μια πρωτόγνωρη παγκόσμια κρίση για την ανθρωπότητα. Νομίζω ότι αυτό σου διαφεύγει. Από αυτά που διαβάζω για την Ελλάδα και τον κορονοϊό, νομίζω ότι υπάρχει μια αίσθηση στη χώρα ότι πρόβλημα πέρασε, ή ήταν επιφανειακό, ή κάτι τέτοιο. Τα αποτελέσματα δεν έχουν φανεί ακόμα, εδώ το κύμα δεν έχει περάσει ακόμα, και έχει επηρεάσει όλη τη γη. Σπάνια συμβαίνουν γεγονότα που επηρεάζουν όλη τη γη. Ζεις κι εσύ μέσα στη γη και επηρεάζεσαι αναλόγως.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αν υπάρχουν λύσεις, αλλά δεν είναι ιδανικές, δεν λέγεται αδιέξοδο, λέγεται συμβιβασμός.
Ανάμεσα δε στο γονείς ή συγκάτοικος (παρένθεση: πολύς αρνητισμός στην Ελλάδα ρε παιδιά με τους συγκατοίκους, δείτε πιο πολύ φιλαράκια και λιγότερο Κωνσταντίνου κι Ελένης), δεν υπάρχει ανταγωνισμός και το λέω εγώ που έχω πολύ διακριτικούς γονείς, μια χαρά παρέα είναι οι άνθρωποι όταν δεν ρωτάνε τι θέλω φάω όλη την ώρα.
Συμφωνώ απόλυτα Άννα. Κι εγώ έτσι το βλέπω. Άλλωστε με τις υπάρχουσες εργασιακές συνθήκες και τους μισθούς, νομίζω και εδώ η συγκατοίκηση θα αρχίσει να γίνεται μονόδρομος αν δεν θες να μένεις στο πατρικό ως τα 40.
Σε ρωτάνε;; Που τους βρήκατε ρε παιδιά τους διακριτικούς γονείς. Εμένα η μανα μου όχι μόνο δε ρωτάει, όχι μόνο μαγειρεύει για ένα λόχο, όχι μόνο μου φέρνει κομμένα φρουτάκια να πάρω βιταμινες αλλά ετσι τολμήσω να βγάλω κιχ ότι δεν θέλω της γυρνάει και το μάτι σαν του Νίκολσον στην Λάμψη.
Με ρωτάνε, μέχρι να πάρουν απάντηση που τους αρέσει.
Αστειεύομαι φυσικά, τρώω “αληθινό” φαί γονιών μια φορά στο εξάμηνο, η απάντηση είναι πάντα ναι. Πάντα.
Να πω τώρα και εγώ τον πόνο μου; Τι καλά που θα ‘τανε να μου έφερνε και μένα φρουτάκια κομμένα κάποιος, που τα αγοράζω και μετά ο εγκέφαλος και τα μάτια μου τα κάνουν delete μέχρι τη στιγμή που αρχίζουν και χαλάνε!
Θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ αυτό.
Grace Curley σκέφτομαι σοβαρά να κανω ένα Airbnb ή swapping μανάδων. Αν ενδιαφέρεσαι κατέθεσε προσφορά.Θα σας την νοικιάζω να κόβει φρουτάκια όσο θέλετε αλλά μετά μη μου πείτε ότι σας τριβελισε και τον εγκέφαλο. Αυτά πάνε σετακι. Εμένα αν με ρωτάς προτιμω να σαπίζουν στο ψυγείο μου από το να τα τρώω με επωδό: καλά που έρχεσαι στη μανούλα και τρως φρουτάκια γιατί σα τα φρουτάκια της μανούλας δεν έχει.
Αχ γέλασα τόσο πολύ (συγνώμη κιόλας γιατί αυτό που περιγράφεις δεν είναι και για γέλια) που μου χύθηκε ο καφές απα στο τηλέφωνο, πήγα να πιάσω την κούπα όπως έπεφτε κι έσπασα και νύχι. Να ξέρεις ότι θα λάβεις λογαριασμό και από την επισκευή και από μανικιουρίστα 😜
Πολύ λυπάμαι που δεν στάθηκε επαρκής η μαμά σου, γατί… Δεν ξέρω τι αλλο να πω..❤
Μοιράζομαι τη δική μου όποτε θες, η μαγειρική δεν είναι ο τομέας της- από αγκαλιες οσο θες. Αλλά αν θες φρουτάκια τον τομέα τον εχει αναλάβει ο μπαμπάς. Καθείς εφ’ ω ετάχθη 😉
Χαχαχαχαχα!!! Η σύγκριση “φιλαράκια – Κωνσταντίνου & Ελένης” ήρθε να μας στοιχειώσει για πάντα…
Ναι Αννα ναι σε ολα.
Επισης, το σοκ της συγκρισης των 2 σειρων δεν θα το ξεχασω ποτε.
Καλησπέρα σε όλες! Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και την παρουσία , ειδικά την περίοδο της καραντινας που έγιναν πολύ έντονοι οι φόβοι μου και οι ανασφάλειες μου. Ήθελα να κάνω πιο ξεκάθαρο πως η δυσκολία μου να επιστρέψω στο πατρικο είναι κυρίως ψυχικοί λόγοι, και με τον κόπο εννοώ χρόνια ψυχοθεραπείας για να καταφέρω να δω και να αντέξω συμπεριφορές και καταστάσεις. Πραγματι, υπάρχουν πολύ πολύ χειρότερα Λένα, τώρα απλώς καταφέρνω να το δω καλύτερα 🙂 ευχαριστω!!!! ❤️
Αν είναι τα χρήματα που θα γλιτώσεις από το νοίκι να τα δίνεις σε έξτρα συνεδρείες ψυχοθεραπείας από τις προβλεπόμενες επειδή θα μένεις σε ένα σπίτι που θα καταπιέζεσαι ψυχικά ή θα σου βγάζει μεγάλα triggers… τότε δεν κερδίζεις και πολλά. Η λύση της συγκατοίκησης μπορεί να αποδειχθεί και δώρο αν γίνει σωστή αρχική επιλογή. Μήπως θα ήταν χρήσιμο να φτιάξουμε εδώ μέσα και ένα forum για συγκατοικήσεις ανά τον κόσμο; Τουλάχιστον μέσα από την στήλη ξέρεις ότι βρίσκεις συγκάτοικο από σπίτι:)
Περιμένω την έναρξη του φόρουμ, δηλώνω ήδη διαθεσιμότητα !! 😊(τα λεφτά μάλλον θα συνεχίσουν να πηγαίνουν εκεί όπως και να χει !)
Είναι σημαντικό που το διευκρινίζεις αυτό διότι τοτε δεν θα πρότεινα σε κάποιον να επιστρέψει σε ένα περιβάλλον για το οποίο κάνει ψυχοθεραπεία όσο καλά και να πηγαίνει. Σκέψου σοβαρά την λύση του συγκατοίκου πάντως. Στο λέω ως άνθρωπος πολύ δύσκολος στην συγκατοίκηση που ωστόσο το έκανα, επίσης για οικονομικούς λόγους, και κατέληξα να μάθω πράγματα για μένα και να σπρώξω τα όρια μου να ειμαι πιο άνετη με κάποια πράγματα, δεν το μετάνιωσα. Και τον συγκάτοικο μπορείς να τον επιλέξεις όπως τον θες.
Στηρίζω The other Moomin. Συγκατοίκησα για πρώτη φορά φέτος. Είχα την τύχη βεβαία οι συγκάτοικοι μου να γίνουν τελικά καλοί μου φίλοι, κάτι που καταλαβαίνω πως δεν γίνεται πολύ συχνά. Αλλά έκανα συμβιβασμούς, πχ με στάνταρ καθαριότητας, που δεν είχα ιδέα ότι θα έκανα ποτέ. Και τελικά αν ο άλλος είναι συνεννοήσιμος και άνθρωπος που μπορεί να ακούσει-καταλάβει κάποια πράγματα με ανοιχτότητα, ε αυτό δεν συγκρίνεται με το γεγονός ότι μπορεί να βάζει σκούπα/κάνει λάτζα λιγότερες φορές απ’ όσες εσύ θα ήθελες και έχεις συνηθίσει. (με την προϋπόθεση πάντα ότι δεν θα χρειαστεί να συμμετέχετε στο how clean is your… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστω πολύ πολύ όλες για την στήριξη ❤️❤️
Δεν εργάζομαι και παρόλο που μένω με τους γονείς μου και μπορώ (για τη δεδομένη στιγμή) να βασιστώ, δεν θέλω. Είναι ζωτικής σημασίας για μένα να εργάζομαι και ακόμη περισσότερο όταν ασχολούμαι με κάτι που μου αρέσει. Τις προάλλες με απέρριψαν από μία θέση και μία ολόκληρη μέρα ένιωθα λες και μου σφράγισαν την ταφόπλακα. Καθόμουν και έκλαιγα ενώ έβλεπα κωμωδία. Την επόμενη μέρα είπα τέλος. Έκατσα και έβαλα τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Ειδα τα δεδομένα μου και τι μπορώ να κάνω με αυτά. Έθεσα κάποιες μακροπρόθεσμες σκέψεις και το πώς θα μπορούσα να τις υλοποιήσω. Να σκέφτεσαι… Διαβάστε περισσότερα »
Ταυτίστηκα. Και είμαι μεγαλύτερή σου και έχω ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Πριν ημουν έτοιμη να φύγω εξωτερικό, τώρα δεν ξέρω.
Κάθε χρόνο βάζω στόχους και κάθε χρόνο είναι και χειρότερα.
Ακριβώς έτσι με γονείς, εγώ δεν έχω καν τη δυνατότητα να γυρίσω, και ναι η συγκατοίκηση έχει δυσκολίες, εγώ σε καταλαβαίνω.
Αλλά δυστυχώς πρέπει τώρα να βρούμε τη λύση τη λιγότερο χειρότερη.
Τουλάχιστον έχεις ενα δυνατό χαρτί (στην εργοθεραπεία αναφέρομαι) που νομίζω μπορείς να εξελιχθείς!
Καλό κουράγιο σε όλα!
Η Ελλάδα έχει και την ιδιαιτερότητα ότι χρεοκόπησε πριν από μια 10ετια. Μην υποτιμάς τη λύση του πατρικού και γτ όχι της συγκατοίκησης. Αν βρεις ένα άτομο που δεν θα είναι, ελα μωρέ θα τα βρούμε και δεχτεί να τα βάλετε όλα κάτω και να συμφωνήσετε πως θα τα μοιράζετε γτ όχι…
Σε νιώθω και συμπάσχω αγαπητή γράφουσα. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και τα όποια προσωπικά σχέδια έχουν, δυστυχώς, πάει περίπατο. Και είναι πολύ λογικό να νιώθεις απογοήτευση, ο καθένας από εμάς έχει το δικό του μικρόκοσμο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε τη συνολική εικόνα, να κάνουμε ό,τι μπορούμε και από εκεί και πέρα να περιμένουμε. Κι εγώ το παλεύω, μη νομίζεις, δεν είναι καθόλου εύκολο. Πολύ σημαντικό είναι να μη βλέπεις ως προσωπική αποτυχία αυτά που συμβαίνουν. Αυτό που ζούμε μας ξεπερνά κατά πολύ.
Κουράγιο και αγωνιστικούς χαιρετισμούς σου στέλνω.
“Το «τόσα χρόνια κόπου» δεν το πιάνω, ποιος κόπος χρόνων γκρεμίζεται; Ό,τι έχεις καταφέρει εξακολουθεί να ισχύει, δεν απέτυχες εσύ προσωπικά σε κάτι.”
Αυτό ακριβώς. Ένας προσωρινός συμβιβασμός δεν μειώνει καθόλου την προσωπική σου εξέλιξη. Πόσο μάλλον όταν δεν οφείλεται σε εσένα αλλά σε εξωγενείς παράγοντες.
Φαυλος κυκλος.. ανησυχεις για τα παντα, σου ριχνει τη διαθεση και η κακη διαθεση σε κανει να ανησυχεις περισσοτερο. Πολυ λογικα ακουγονται ολα αυτα που λες, διαλεξε ποιο απο τα προβληματα σου (οικονομικα, σπιτι, εργασια, διαθεση, φιλιες) θες να πιασεις πρωτο γιατι ολα μαζι δε γινονται.. Το αν θελεις να γυρισεις στο πατρικο ειναι δικη σου και μονο αποφαση, να εισαι απλα ευγνωμων που εχεις την επιλογη αυτη. Ισως να ειναι η ωρα να επενδυσεις στον εαυτο σου, να αποκτησεις γνωσεις/εργαλεια που θα σε βοηθησουν στον τομεα της εργοθεραπειας στο μελλον.. Παντως οικονομικη και εργασιακη ανασφαλεια εγω τουλαχιστον δε ξερω… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη το άγχος σου είναι απόλυτα δικαιολογημένο και νομίζω ότι το αισθανόμαστε οι περισσότεροι διότι φαίνεται να οδεύουμε ολοταχώς προς την επόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση. Είναι ωστόσο κάτι που είναι εντελώς έξω από τον έλεγχο μας. Το μόνο που θα καταφέρεις άμα το σκέφτεσαι συνεχώς είναι να επιβαρύνεις την ψυχολογική σου υγεία. Πρακτικά αυτό που θα έλεγα είναι κάνε αρχικά έναν διεξοδικό απολογισμό των εσόδων και εξόδων σου να έχεις πλήρη εικόνα αυτών που ξοδεύεις και τι είναι απαραίτητο. Ίσως να ακούγεται αυτονόητο αλλά δεν είναι καθόλου, πολλές φορές ξοδεύουμε σε πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε ότι δεν μας είναι απαραίτητα.… Διαβάστε περισσότερα »
Η απάντηση της Λένας, όπως πάντα άλλωστε, είναι to the point. Επίσης δε βλέπω το λόγο να μην επιχειρήσεις τη συγκατοίκηση. Ο δρόμος της ανεξαρτησίας , είναι μακρύς και μεγάλος. Εφόσον έκανες το πρώτο βήμα, πήγες σε δικό σου σπίτι, και με τα δεδομένα μετά καραντίνας συνεχίζεις να εργάζεσαι, δώσε μια ευκαιρία στην απόφαση να μην μένεις στο σπίτι των γονιών σου, και δοκίμασε τη συγκατοίκηση. Αν είναι κάτι που δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις σε αυτό, και οικονομικά δεν βγαίνεις, τότε γύρισε στο σπίτι που μεγάλωσες. Όταν με το καλό ξεμπερδεψουμε με τον ιό ή μάθουμε να ζούμε με αυτόν,… Διαβάστε περισσότερα »