Αγαπημένη μου Α, μπα, καλησπέρα! Σου έχω ξαναστείλει ερώτηση και ειλικρινά με βοήθησες πολύ, ελπίζω λοιπόν να βγάλω και αυτή τη φορά κάποια άκρη. Είμαι 18 χρόνων και πέρασα φέτος σε υψηλόβαθμη και με ιδιαίτερο κύρος σχολή του πεδίου ανθρωπιστικών σπουδών (νομίζω ότι καταλάβατε ποια εννοώ). Το πρόβλημά μου, αν και μάλλον χαζό, είναι το εξής: η συντριπτική πλειονότητα των συμφοιτητών μου κατάγεται από μεγαλοαστικές οικογένειες, με ιδιωτικά σχολεία, ταξίδια στο εξωτερικό, εμπειρίες σε μαθητικά συνέδρια, ρητορικούς αγώνες, γενικότερα πράγματα τα οποία λόγω κοινωνικής τάξης και οικονομικής δυνατότητας δεν ήταν προσβάσιμα σε μένα. Η δική μου οικογένεια έχει πολύ πιο περιορισμένα μέσα. Δεν είμαι αχάριστη, στους γονείς μου οφείλω τα πάντα, καθώς μου προσέφεραν όλα όσα μπορούσαν (για παράδειγμα εξ αιτίας του δικού τους κόπου και της δικής τους στέρησης έμαθα τέσσερις γλώσσες) και ειλικρινά τους είμαι απέραντα ευγνώμων. Δεν μπορούμε όμως να συγκριθούμε με τις οικογένειες των συμφοιτητών μου, εμείς μετράμε τα ψιλά στο τέλος του μήνα, χωρίς πλάκα. Αναγνωρίζω ότι αυτή είναι η κατάσταση για τους περισσότερους ανθρώπους στην Ελλάδα, όμως αισθάνομαι άσχημα τώρα μέσα σε αυτό το καινούριο περιβάλλον. Πρώτη φορά είδα στη ζωή μου τόσα άτομα με επώνυμα ρούχα, αξεσουάρ κλπ και αισθάνομαι μειονεκτικά. Δε θα αντάλλαζα τους γονείς μου για τους δικούς τους, ακόμα κ αν είχα τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία. Νιώθω όμως σαν τη μύγα μες στο γάλα και σε αυτό δε βοηθάει το ότι όταν πήγαινα να γνωριστώ με τα υπόλοιπα παιδιά δε μου μιλούσαν μόλις άκουσαν ότι είμαι από χωριό. Φοβάμαι ότι αυτοί θα είναι πιο καλοί φοιτητές από μένα, επειδή είχαν περισσότερα εφόδια. Δεν πιστεύω ότι είμαι χαζή, αλλά δεν ξέρω αν είμαι τόσο έξυπνη για τις απαιτήσεις της σχολής μου και το γεγονός ότι αυτοί φαίνονται τόσο έτοιμοι και τόσο σίγουροι με καταβάλλει. Φοβάμαι επίσης ότι δε θα βρω κάποιον να μπορώ να κάνω παρέα και να επικοινωνήσω. Έχω τόσο πολλή ανάγκη να πετύχω στις σπουδές μου, γιατί πραγματικά μου αρέσει το αντικείμενό μου και θέλω να δημιουργήσω μια καλύτερη ζωή για μένα και την οικογένειά μου. Και χρειάζομαι και νέους φίλους… Μάλλον εν τέλει το πρόβλημά μου είναι ότι δεν έχω αυτοπεποίθηση και όλα αυτά με επηρεάζουν, οπότε τι κάνουμε; (Συγγνώμη για την έκταση του κειμένου, έπρεπε να τα βγάλω από μέσα μου
Δεν υπάρχει συνταγή για να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση. Είναι όλα εναντίον σου, ως γυναίκα που βρίσκεται σε σχολή με διαφορετικό κυρίαρχο στάτους, ως νέα γυναίκα που δεν έχει βγει στον κόσμο και ψαρώνει με τα «επώνυμα», ως άνθρωπος με ελάχιστες εμπειρίες που νομίζει ότι ο ορίζοντας είναι η δική της ζωή και η άποψη περί πλούτου εξαντλείται στη νομική Αθηνών.
Η ταξική ανισότητα είναι ένα πικρό δεδομένο της ζωής, το πώς θα καταφέρεις να μη νιώθεις μειονεκτικά για κάτι πού ούτε εσύ διάλεξες, ούτε οι συμφοιτητές σου διάλεξαν, είναι ο δρόμος που καλείσαι να διαβείς, ιδανικά βρίσκοντας τη θέση σου στον κόσμο χωρίς να σου δημιουργηθεί κόμπλεξ. Δεν μπορείς να συγκριθείς; Δεν χρειάζεται να συγκριθείς!
Δεν είσαι η μόνη που δεν έχει «ευγενή» καταγωγή σε όλη τη σχολή, και όλοι αυτοί οι «ευγενείς» δεν είναι απαραίτητα σνομπ. Είναι παιδιά με ιστορία προσωπική, με τα δικά τους κόμπλεξ και τις δικές τους ανασφάλειες. Μακάρι να μπορούσα να σου βάλω στο μυαλό πόσο άχρηστος είναι αυτός ο τρόπος σκέψης αυτή τη στιγμή. Προσπάθησε να διασκεδάσεις τις σπουδές σου. Και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, και σε κοινωνικό. Άσε λίγο παραπέρα το να «πετύχω». Για να είσαι εκεί, θα πετύχεις. Κοίτα να διασκεδάσεις κι όλας.
Όλα έχουν σημασία, και τίποτα δεν έχει σημασία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πραγματικά πρέπει να δουλέψεις στο θέμα της αυτοπεποίθησης, επειδή στη σχολή σου οι περισσότεροι δεν έχουν πραγματικά πολλά λεφτά, αλλά απλά πουλάνε μούρη. Τα αληθινά λεφτά γελάνε με την επώνυμη τσάντα και τα ταξίδια τους.
Και όλοι οι υπολοιποι γελάμε με τα 18χρονα που κυκλοφορούσαν θυμάμαι με χαρτοφύλακες στους διαδρόμους λες και έπαιζαν στο Boston legal και ήθελαν να τρώνε σε επώνυμα εστιατόρια. Τα επώνυμα τζιν τους θα κάθονται για τα επόμενα τέσσερα χρόνια στο ίδιο λερωμένο αμφιθέατρο με εσένα. Φρόντισε να αξιοποιήσεις το χρόνο σου και να τους γνωρίσεις σ’ αυτό το διάστημα.
Ήταν και απ΄ότι φαίνεται παρέμεινε αξιοθέατο αυτό με τους wannabe δικηγόρους 😂
Αν ήξερε η φίλη πόσο δούλεμα τρώνε γι αυτό οι πελούσιοι δεν θα αγχωνόταν!
Η γόβα στιλέτο, το μαλλί κομωτηρίου, το κουστούμι και το λουστρίνι δεν έχει κλάδο. Και στις θετικές επιστήμες που οι περισσότεροι ήμασταν ντυμένοι σαν τον ρούχλα απο της γιαγιάς τα παραμύθια υπήρχαν πάντα συμφοιτήτριες με γόβα στιλέτο και μαλλί κομμωτηρίου, και συμφοιτητές με το λουστρίνι με το τακούνι που κανει κλακ κλακ και τον χαρτοφύλακα. Και οκ ο καθένας μπορεί να φοράει ρούχα με τα οποία νιώθει άνετα και τον εκφράζουν αλλά ρε παιδιά αυτά τα παπούτσια ήταν θάνατος. Στο αναγνωστήριο που όλοι ξημεροβραδιαζόμασταν και έπρεπε να επικρατεί ησυχία, τα εν λόγω άτομα σηκωνόντουσαν κάθε τρεις και λίγο. Να θες… Διαβάστε περισσότερα »
Τα τακούνια μου θύμισαν όταν έκανα μεταπτυχιακό, υπήρχε μια ντυμένη κυριλέ φοιτήτρια στο ίδιο κτίριο. Μερικές φορές λόγο κούρασης ήμουν σαν ζόμπι και προσπαθούσα να πιάσω λίγο ύπνο στο γραφείο μου, αλλά αυτό το κλακ κλακ κλακ από τα τακούνια της ήταν ασταμάτητο ηχητικό βασανιστήριο που διαπερνούσε κλειστές πόρτες και τοίχους. Ήθελα να τα πετάξω στα σκουπίδια, και να κάνω και χειρότερα, στα ρημάδια τα τακούνια της 😤.
οχι μονο δεν εχει κλαδο, αλλα ουτε και εισοδημα.
υπαρχουν φθηνοτατα ταγερακια και ακριβοτατα καζουαλ ρουχα.
τι μου θυμισες τωρα…
στις θετικες επιστημες, που ειμασταν ντυμενοι αρτε ποβερα, αυτες τις κοπελιτσες της σχολης μας με τα ψηλοτακουνα, τα ταγερ και το κοκορακι στο μαλλι (3 ηταν νομιζω), τις αποκαλουσαμε μεταξυ μας “αεροσυνοδους”…
αυτες, δεν ξερω πως μας αποκαλουσαν..
Παρθένες! Εκ πείρας σου μιλάω!
Εχω βρεθει σε αρκετες αιθουσες δικαστηριων (ευτυχως ως ακροατρια μονο) και αυτες που ξεχωριζαν ηταν μονο οι δικαστινες. Ομολογω πως απογητευτηκα απο την δικηγορια.. γιατι γνωριζα πολλες φιλες δικηγορινες εξω για καφε, και ηταν με την μυτη ψηλα, ντυνονταν αναλογα και στο μυαλο μου ειχα τις αιθουσες δικαστηριων του σινεμα. Ισως παιζει ρολο που ηταν δικαστηρια της επαρχιας, γιατι στην Αθηνα μπορει να ειναι διαφορετικα τα πραγματα Οταν ομως βρεθηκα σε ελληνικο δικαστηριο, αστικων υποθεσεων, απογοητευτηκα ειλικρινα. Οι ιδιες κοπελες και πολλες ακομη οταν τις ειδα στα δικαστηρια ηταν μια σκετη απογοητευση. Ελαχιστα ξεχωριζαν απο τον ακροατηριο, η φωνη τους… Διαβάστε περισσότερα »
Τα Boston legal και τα good wife μας φάγανε που τα βλέπετε και νομίζετε ότι έτσι είναι η πραγματικότητα και μάλιστα ότι έτσι πρέπει και να είναι. Μια εμμονή με τις δικηγορίνες διακρίνω πάντως παπαρούνα … Όλες χάλια…
Υπεροπτικό σχόλιο… Το κοριτσάκι με το τακούνι που ήταν για να το λυπάσαι… Η δικηγορία που σε απογοήτευσε από (πρόσεξε !) τις γυναίκες δικηγόρους (όχι αντρες) και τα πολυφορεμένα τους σακάκια. Αν περίμενες γκλαμορους καταστάσεις Παπαρούνα μάθε ότι η δικηγορία είναι σκληρό απαιτητικό και δύσκολο επάγγελμα όχι αμπιγιε συνολακια.
Φλωρα Μητροπουλου, το υπεροπτικο σχολιο μου ηταν απαντηση στο υπεροπτικο υφακι γνωστων μου δικηγορων, και επισης μια απαντηση στην γραφουσα, να μην την απογοητευουν αυτα που βλεπει, γιατι στην δικαστικη αιθουσα θα φανει ποιος ειναι ικανος. Δεν εχω εμμονη με τις δικηγορινες, αλλα.. ΔΕΝ χαριζομαι, οταν με το υφος τους και τα λογια τους με εχουν προσβαλει ουκ ολιγες φορες (επειδη δεν ημουν δικηγορινα και ουτε ειχα τοτε καποια ιδιαιτερη μορφωση), και εχουν υποτιμησει τον κοσμο που τις προτιμησε. Ουτε μπορω να ξεχασω περιστατικα, οπως να μιλαει δυνατα η “εμπειρη” (και καλα) δικηγορος, στην συγγενη της νεαρη δικηγορο (για να… Διαβάστε περισσότερα »
Παραρούνα σύμφωνα με τα όσα λες οι γυναίκες δικηγόροι μιας ολόκληρης επαρχιακής πόλης έχουν υπεροψία, κοκορεύονταν για τα χρήματα που έβγαζαν (τώρα δεν τα βγάζουν πλέον χαχα), υποβιβάζουν αυτούς που θεωρούν μορφωτικά κατώτερους, είναι αμείλικτες με τα χρήματα αλλά δεν είναι καλές στη δουλειά τους και κατά βάθος είναι κακομοίρες. Είναι και οι άντρες δικηγόροι υπερόπτες αλλά λίγο όχι σαν τις γυναίκες προς θεού… Επίσης αφού είναι έτσι στην πόλη σου μάλλον είναι και παντού, άλλωστε λες ότι προκύπτει και από την ερώτηση της γράφουσας που είναι φοιτήτρια στη Νομική (τις παράγει το ίδιο μηχάνημα μάλλον όλες τις δικηγορίνες και… Διαβάστε περισσότερα »
απλη περιεργεια, αλλα τι κανεις στα ακροατηρια αστικων και αγροτικων δικαστηριων, αν δεν εισαι δικηγορος;;
Franny στα περισσοτερα αστικα δικαστηρια, πηγαινα εγγραφα του πρωην αφεντικου μου που υπηρξε δικομανης. Εχω παρευρεθει σε δικες του, και μεχρι να ερθει η σειρα του, εβλεπα και τις προηγουμενες (ηθελε να εχει υποστηρικτες).Οποτε και για ενα φεγγαρι συχναζα εκει Σε αγροτικο δικαστηριο την ιδια εποχη πηγα γιατι μιας φιλης μου ο πατερας, τον κατηγορησε χωριανος οτι τα ζωα του, μπηκαν στο χωραφι του. Και παλι.. μεχρι να γινει η δικη, βλεπαμε τις προηγουμενες. Οποτε μου δοθηκε η ευκαιρια να δω επι του εργω ΟΛΕΣ εκεινες που με απαξιωσαν και προσβαλλαν παμπολες φορες για την λειψη μορφωση μου, τα προηγουμενα… Διαβάστε περισσότερα »
Χαρτοφύλακας , σήμα κατατεθέν! Θεσσαλονίκη σπουδαζες;
Χαχαχαχα ρε παιδιά τι γέλιο, στην Ευελπίδων έχετε πάει με.τις γόβες στιλέτο και τα καμηλό παλτό, μαλλί ανταύγεια πυρόξανθη με στυλιζαρισμένη μπούκλα? Είναι πολλές πραγματικά κουκλάρες αλλά το στυλ τους είναι τόσο παράταιρο με όλο το υπόλοιπο τριτοκοσμικό πανηγύρι, τις ουρές “για κατάθεση δικογράφου απο δω παίρνω νούμερο?”, τις τουαλέτες “όχι εδώ, στο κτίριο 5 στο υπόγειο”, τις φωτοτυπίες, τα με-γα-ρό-σημα ωωωω ρε φίλε πραγματικά τους λυπήθηκα εκεί μέσα.
Όσοι σε κάνουν πέρα απλά επειδή μαθαίνουν οτι κατάγεσαι απο χωριό απλά δεν μορφώθηκαν ποτέ παρά τα ιδιωτικά σχολεία και τα συνέδρια. Κρίμα τα λεφτά των γονιών τους δηλαδή. Απο εκεί και πέρα σίγουρα παίζει ρόλο το πρεστιζ και το ντρες κόουντ στη δικηγορία αλλά ακόμα φοιτητούδια είστε, όχι επαγγελματίες οπότε ας χαλαρώσουν λίγο οι συμφοιτητές σου. Πάνω απο όλα όμως, πάνω απο τη μοστρα μετράνε πάντα οι γνώσεις και η ικανότητα οπότε γίνε όσο πιο καλή φοιτήτρια μπορείς, αυτό είναι στο χέρι σου. Και βρες συμφοιτητές πιο συμβατούς με εσένα για παρέα, σίγουρα υπάρχουν απλά δεν φαίνονται γιατί δεν… Διαβάστε περισσότερα »
πόσο χαίρομαι που ήμουν σε μια από τις ελάχιστες σχολές της Ελλάδας χωρίς τους γλίτσες αυτούς..
Ε μα… αλήθεια monopoly υπάρχει τέτοια σχολή; σε εμας ήταν κάμποσοι αλλα ευτυχώς όχι και τόσοι ωστε να μην έχουμε επιλογές για παρέα. Άλλωστε, χειμερινές διακοπές στην Αράχωβα, καλοκαιρινές στη Μύκονο και μπουκάλι στα μπουζούκια το σ/κ(το κλασικο πρόγραμμα της ΔΑΠ δηλαδή)πόσοι φοιτητές να έχουν την άνεση να ακολουθήσουν αυτό το lifestyle; Βέβαια δεν ήμουν στη νομική. Και νομική και ΔΑΠ θα είναι overdose ελιτισμού φαντάζομαι. Ας μην μπει σε αυτη τη σφηκοφωλιά η κοπέλα και νιώσει ακόμα χειρότερα χωρίς λόγο. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες διέξοδοι και ενδιαφέροντα άτομα στη σχολή.
Αχ αγαπητή μου, Δυστυχώς γέλασα πολύ με το “ιδιαίτερο κύρος της σχολής”. Θα το νιώσεις το κύρος στο πετσί σου όταν κάνεις την άσκησή σου και ξεροσταλιάζεις στην Ευελπίδων για μία αναβολή, όταν γυρνάς γύρω γύρω τα κτίρια να μαζέψεις έγγραφα και όταν δουλεύεις 12ωρα για 700 ευρώ, ως νέα πια δικηγόρος. Με αυτό το “κύρος” μας μεγάλωσαν κ τώρα βάζουμε το κύρος στον πωπούλι μας. Ιδιαίτερα εμείς που δεν έχουμε μπάρμπα στην κορώνη ή ιδιαίτερες οικονομικές δυνατότητες. Να μην κοιτάς και να μη συγκρίνεσαι τους υπόλοιπους, η πλειοψηφία τους δυστυχώς είναι φανφάρες και περάσαν Νομική για το θεαθήναι .… Διαβάστε περισσότερα »
Με αυτό το κύρος στον πωπούλι πολύ ταυτίστηκα!!!!
Όλη η μπουρζουαζία στη Νομική Αθηνών έχει μαζευτεί; Μέσα σε 5 χρόνια έγινε κάστρο των αστών;
Ανέκαθεν, η Νομική, και κυρίως της Αθήνας, εκτός από πολλούς γόνους αστικών οικογενειών, είχε και πολλούς μικροαστούς που νόμιζαν ότι, στο εξής, πέρασαν αυτόματα στη μεγαλοαστική τάξη και προσπαθούσαν να το παίζουν αναλόγως Μάλιστα, στην πρώτη κλικιάρικη περίοδο, η γελοιότητά τους στην προσπάθεια αυτή καταντούσε σχεδόν συγκινητική.
Κάνοντας ένα καλό ξεσκαρτάρισμα γύρω σου, θα διαπιστώσεις ότι σίγουρα υπάρχουν ενδιαφέροντα άτομα από όλες τις κοινωνικές τάξεις, τα οποία δεν κολλάνε σε ηλίθιες λεπτομέρειες. Επιπλέον, η καταγωγή δεν σε καθορίζει πάντα. Να σου δώσω και το δικό μου παράδειγμα: φοιτητής στη Νομική Αθήνας στα μέσα της δεκαετίας του 80, γόνος παλιάς αστικής οικογένειας (όχι όμως και πλούσιας, απλώς ευκατάστατης), μακρυμάλλης, ντυμένος με ξεβαμμένο τζιν και μπότες, έκανα διάφορες δουλειές του ποδαριού για να έχω την ελευθερία μου (το χαρτζηλίκι σε υποχρεώνει) και να αγοράσω την πρώτη μου μοτοσυκλέτα (με αποτέλεσμα τα οικονομικά μου να είναι μάλλον περιορισμένα), έκανα παρέα… Διαβάστε περισσότερα »
Σε τελική ανάλυση, αν τα πράγματα στη Νομική έχουν στραβώσει τόσο πολύ, αναζήτησε παρέες σε άλλες σχολές.
Σιγά βρε παιδιά κι εμείς από εκεί περάσαμε στα χίλια άτομα του έτους πόσοι ήταν αυτοί πχια; Μη σου πω ότι αυτοί που έχουν τον τρόπο τους πάνε απευθείας έξω.
Μακριά από τη ΔΑΠ φίλη. Τίποτα άλλο μόνο αυτό.
Πολλα θεματακια τα εχω, αυτο μονο δεν το ειχα. Επετρεψε μου να σου πω, σαν αποφοιτος της γνωστης σχολης με ΚΥΡΟΣ (ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ), με καταγωγη απο επαρχία, εχω να σου πω το απλο: Mην ψαρωνεις! Μην ψαρωνεις, μην γραφτείς στη ΔΑΠ, και προσπαθησε να δικτυωθεις. Στο πρωτο ετος θα κανεις παρεα με τους παντες, καθε καρυδιας καρυδι. Εκτιμησε οτι θα μπορεσεις να γνωρισεις μια βενταλια ανθρωπων απο πολλες ταξεις, πολλες πολεις, με διαφορετικα βιωματα. Και γελα μαζι τους, δεν το λεω περιφρονητικα, αλλα μην ψαρωνεις με τη καθεμια που ερχεται με μαλλι κομμωτηριου και Λουι Μπουιτον, ουτε τον αλλονα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι η φοιτητική ζωή αυτή που περιγράφεις, δεν είναι έτσι οι φοιτητές, ιδιαίτερα στις σχολες με μεγάλο αριθμό φοιτητών. Εσυ τα κανείς έτσι στο μυαλό σου, εσυ βλεπεις με δεος και τη σχολή και τους συμφοιτητες σου, όπως φαίνεται και από το ότι θεωρείς «σχολή ιδιαίτερου κύρους» ( ο, τι και αν εννοείς), τη νομική ή κάποια άλλη σχολή ανθρωπιστικών σπουδών. Ας γελάσω! Αυτό που περιγράφεις είναι το Χαρβαρντ, όχι οι νομικές σχολές στην Ελλάδα.( μήπως δεν είσαι Ελλάδα;)
Αυτό που περιγράφει είναι τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ βασικά.
Μία συμβουλή που την εφάρμοσα στη δεύτερη σχολή! Ζήσε την πόλη, ψάξε πράγματα εκτός σχολής που σε ενδιαφέρουν (εμένα ήταν ο χορός και το τρέξιμο) και πήγαινε erasmus! Υπάρχουν δραστηριότητες χωρίς πολλά έξοδα. Στο ΑΠΘ πριν μία δεκαετία και λίγο ακόμη, υπήρχαν δωρεάν γυμναστική και χορός στη λέσχη. Φίλος έκανε μαθήματα λάτιν (δίδασκε) μέσα στο ΑΠΘ, δωρεάν. Το ΑΠΘ διοργάνωνε εκδρομές σε όλη την Ελλάδα για διάφορα σπορ και άλλα!
Κι εγώ νομική έχω τελειώσει και μάλιστα Θεσσαλονίκης, εκεί να δεις ντύσιμο οι συνάδελφοι. Εμένα ποτέ δε μου προκάλεσε άγχος ή θυμό η κατάσταση των άλλων. Επίσης είχα μεγαλύτερη δυσκολία στην κατανόηση της Νομικής από παιδιά δικηγόρων ή δικαστών ή συμβολαιογράφων και είναι φυσικό, γιατί η νομική θέλει τρόπο σκέψης, που αν δεν έχεις καμία ιδέα περί αυτού δυσκολεύεσαι πενταπλάσια. Το μυστικό είναι να έχεις συνειδητότητα και να μην σε πιάνει ανταγωνισμός. Γιατί ανταγώνισμός λέγεται αυτό που περιγράφεις. Σίγουρα το πανεπιστήμιο όπως και το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας , οπότε δες το σαν εμπειρία για το τι θα συναντήσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Τι ωραία και ουσιαστική απάντηση απο κάποιον που τα ξερει εκ των εσω. Μακάρι η γραφουσα να τη διαβάσει!
J.Brian καλή και δημιουργική χρονιά σου εύχομαι.
Έχεις κάποιο email διαθέσιμο για επικοινωνία? Συνάδελφος είμαι.
j.zervalaw@gmail.com
Μια καλή συμβουλή είναι να διαβάζεις Α, μπα. Και την Λένα και τα σχόλια από κάτω, καθώς οι σχολιαστές θα σου δώσουν μια βεντάλια απόψεων που θα σε βοηθήσει πολύ. Με τον καιρό, θα δυναμώσεις πολύ από την τριβή σου εδώ μέσα.