Γεια κι από μένα. Στο δια ταύτα εξ’ αρχής λοιπόν… Ο γιος μου είναι στη Γ λυκείου. Παιδί διαβαστερό από τα μικράτα του. Όλες οι μάνες κυνηγούσαν τα παιδιά τους να ανοίξουν κανένα βιβλίο. Εγώ κυνηγούσα το δικό μου να τα κλείσει. Όχι δε διάβαζε για να είναι ο καλύτερος απ’ όλους. Διάβαζε για να ξεπεράσει τον εαυτό του. Το έχουμε συζητήσει. Μαμά, μου λέει, δε με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι με νοιάζει μόνο εγώ τι κάνω. Ανταγωνίζομαι μόνο τον εαυτό μου. Φυσικά αριστούχος. Έκανα καυγά στο σχολείο για να μη πάρει τη σημαία. Δεν τον ενδιαφέρουν αυτά. Φέτος τα πράγματα ζόρισαν. Δύσκολη η Γ Λυκείου. Άλογα κούρσας τα παιδιά. Κι όσοι περάσαμε από αυτή τη διαδικασία ξέρουμε πόση σημασία έχει τελικά όλο αυτό. Αυτό όμως που με απασχολεί είναι το πώς να συμπεριφερθώ. Και εξηγούμαι: πώς μιλάς σε ενα τέτοιο παιδί, χωρίς να του δημιουργήσεις επιπλέον άγχος; Αν πω ότι είμαι σίγουρη ότι θα τα πας εξαιρετικά, μήπως θεωρήσει ότι τρέφω προσδοκίες για το αποτέλεσμα των πανελλαδικών; φυσικά και έχω προσδοκίες ωστόσο δε θέλω να σκέφτεται ότι οι γονείς του θα απογοητευτούν αν δεν περάσει. Δε θέλω να διαβάζει και να αγχώνεται επειδή νομίζει ότι αν πετύχει θα μας κάνει χαρούμενους. Αν του πω ότι και η αποτυχία είναι στο πρόγραμμα, μπορεί να συμβεί σε όλους και είναι απλά ένα σκαλοπάτι για να ανέβουμε ψηλότερα, φοβάμαι ότι θα τον απογοητεύσω. Τα έχω δοκιμάσει και τα δύο. Η διαδρομή αυτή, είναι νομίζω πιο δύσκολη για ένα πολύ καλό μαθητή. Όλοι περιμένουν τα καλύτερα αποτελέσματα από αυτόν και αυτό είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο. Λοιπόν;
Νομίζω ότι δεν ξέρεις, επειδή όντως έχεις πολύ ψηλές προσδοκίες και όντως θα απογοητευτείς αν δεν πάει καλά, και φοβάμαι ότι δεν αρκεί το «καλά», θα πρέπει να είναι τέλεια, γιατί οι πανελλήνιες είναι το ούλτιμο όλων τον δοκιμασιών. Η μεγαλύτερη απόδειξη.
Δεν σε κατηγορώ. Αλλά αν δεν ξέρεις τι νιώθεις, δεν ξέρεις τι να πεις. Γιατί για κάποιον που είναι έξω από την ιστορία, είναι πολύ εύκολη η απάντηση.
Πες του να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, γιατί εκτός από τις ικανότητες παίζουν κι άλλα ρόλο, και θα αντιμετωπίσετε τα αποτελέσματα μαζί, όποια κι αν είναι. Μα όποια κι αν είναι. Εσείς θα είσαστε δίπλα του, ό,τι κι αν γίνει. Κατανόηση θέλει. Αν σου μιλάει για τις δυσκολίες, το βασικό είναι να ακούς, και όχι να απαντάς. Αν έχει άγχος, αναγνώρισε το δικαίωμα του στο να έχει άγχος. Φυσικά και έχει άγχος.
(Για καλό το λες ότι τον κυνηγούσες να κλείσει τα βιβλία; Δεν θα έλεγα ότι είναι).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή μαμά οι πανελλήνιες δεν αποτελούν κάποια φοβερή έκπληξη, ένας σταθερά σε όλη του τη ζωή παντού και πάντα άριστος μαθητής για μένα είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αριστεύσει και εκεί. Είναι βαρύ το φορτίο αλλά αν ανταπεξέρχεται τόσα χρόνια θα ανταπεξέλθει και σε αυτό. Ο πατέρας μου πάντως όταν σε κάποια κρίση άγχους του είχα πει ότι δε θα γράψω τίποτα, μου είχε πει ότι αν αποτύχω θα με αγαπάει ακόμα περισσότερο (σε μορφή αστείου), πόσο ανακουφιστικό ήταν ακόμα το θυμάμαι!
Ναι και εγω θυμαμαι τη μαμα μου να μου λεει ποσες αλλες εναλλακτικες υπαρχουν και ποσο πιο σημαντικη ειναι η ψυχικη μας υγεια. Ποσο ανακουφιστικα αυτα τα λογια οντως, ειδικα σ αυτη τη φαση που για καποια παιδια το ζητημα πανελληνιες ειναι υψιστης σημασιας.
Άσε το παιδί ήσυχο, μπορεί να έχει πρόγραμμα = μπορεί να είναι προγραμματισμένο να διαβάζει συνέχεια. Πέρα από την πλάκα, άστο απερίσπαστονα κάνει ότι νομίζει, ειδικά αφού διαβάζει. Αυτό πρέπει να κάνει. Αν δεις σημάδια άγχους, τότε πες κάτι, αλλά αν απλά διαβάζει, τι περιμένεις να κάνει άλλο; Να βγαίνει τα βράδια και να γίνεται λιάρδα; Να κάνει μπάφους με παρέες στις πλατείες; Να καβαλάει μηχανάκια;
Έχει χρόνο γι΄αυτά αν θέλει να τα κάνει. Ας διαβάσει τώρα.
Το παιδί μπορεί να έχει πρόγραμμα,όπως και η μητέρα ανησυχίες για το παιδι της. Δεν είναι απάντηση το “άστο ήσυχο και αν θα της ηταν προτιμότερο να κάνει μπάφια και μηχανακια”. Μια ανησυχία εξέφρασε η γυναίκα,δεν είπε ότι θα του κάψει τα βιβλία.
Καλά, το αστείο με το πρόγραμμα ή δεν το έπιασες ή το προσπέρασες. Ωραία, η ανησυχία έγκειται στο να δικαιολογήσει μέσα στο μυαλό της γιατί το παιδί, από μόνο του, διαβάζει τόσο πολύ και να μη του δημιουργήσει άγχος με την αντίδρασή της. Το άστο ήσυχο, απαντά με τον τρόπο αυτό, στο να μη δημιουργήσει περαιτέρω άγχος και αμφιβολίες στο παιδί που μια χαρά κάνει αυτό που πολλά παιδιά δεν καταφέρνουν να κάνουν σε αυτή την ηλικία, γιατί δεν είναι αυτονόητο, δηλαδή να συγκεντρωθεί στο διάβασμά του, σε μία περίοδο που μπορεί (μπορεί και όχι) να είναι καθοριστική για το… Διαβάστε περισσότερα »
Αν “όλοι περιμένουν τα καλύτερα αποτελέσματα από αυτόν και αυτό είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο”, φρόντισε μα μην περιμένουν ΟΛΟΙ τα καλύτερα απότελέσματα από αυτόν, είναι πραγματικά πολύ απλό.
Στα δικά μου μάτια δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά, το παιδί προσπαθεί από μόνο του και τα καταφέρνει (δεν θέλει σπρώξιμο δηλαδή), είναι συνειδητοποιημένος, ξέρει τί θέλει και τί του αρέσει και κάνει ό,τι μπορεί για να επιτύχει τους στόχους του.
Το δικό σου άγχος είναι που πρέπει να διαχειριστείς.
Απο τη μια λετε οτι παντα διαβαζε απο μονος του επειδη το ηθελε ο ιδιος για να κανει χαρουμενο τον εαυτο του και απο την αλλη εσεις φοβαστε μηπως διαβαζει μονο για να κανει εσας χαρουμενους.
Αν οντως παντα διάβαζε απο μονος του τοτε γιατι ν´αλλαξει τωρα και να διαβαζει για εσας και για το τι θα πει ο κοσμος;
Είναι τόσο μα τόσο δύσκολο κάποιος στα 16, 17 του, να έχει μια ιδέα του που θέλει να πάει. Απ’ την στιγμή που ο γιός σου φαίνεται να ξέρει, ότι και να συμβεί στις πανελλήνιες θα τον βρεί τον δρόμο του. Κυρίως δε, αν έχει υποστηρικτικό περιβάλλον δίπλα του όλα θα είναι σαφώς ευκολότερα. Δείξτε του ότι εσείς είστε αυτό το υποστηρικτικό περιβάλλον no matter what. Το τι περιμένει απ αυτόν ο καθένας (ασχετός ή μη) ιδανικά να σας αφήνει όλους παγερά αδιάφορους.
Αχ, αφήστε κανένα παιδί να διαβάσει! Όποιος δεν το θέλει, οκ ας μην διαβάζει, αλλά όχι να θέλει και να του λέμε να σταματήσει! Ας μη γίνει επιστήμονας, ας μη μπει στο πανεπιστήμιο αν δεν θέλει, ας μην δώσει πανελλαδικές αν τον αγχώνουν και δεν μπορεί. Αλλά αν θέλει να πάρει γνώσεις από το δημόσιο και δωρεάν αγαθό που του δίνεται (ακόμα και με τα τόσα προβλήματα που έχει το υπάρχον εκπ. σύστημα, είναι δημόσιο και δωρεάν και μπορεί να το χρησιμοποιήσει προς ώφελός του), άφησε το παιδί να διαβάσει και να είναι ένας μορφωμένος ενήλικος άσχετα με το τι… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολύ λίγοι αυτοί που τους αρέσει το διάβασμα σε τέτοιο βαθμό. Αυτό δεν είναι κακό. Η συμβουλή που σου δίνω είναι να του τονίσεις ότι αυτή η νοοτροπία μόνο σε καλό μπορεί να του βγει αν το κάνει συνειδητά και πως κάποια αποτυχία στις πανελλήνιες είναι τελείως διαφορετικό πράγμα και δεν τον καθορίζει σε καμιά περίπτωση.
Η συμβουλή μου ως κάποια που υπήρξε τέτοιο παιδί είναι να μη λες τίποτα απο τα δύο. Ρώτα πως αισθάνεται, πως πάει το διάβασμα, αν έμαθε τίποτα ενδιάφερον. Αν θέλει τίποτα να φάει ή να πίει ή να μιλήσει. Γενικά αφουγκράσου, μην πιέζεις προς καμία κατέυθυνση. Ακόμα και το “σταμάτα να διαβάζεις γιατι έχει παέι αργά” των γονιών μου, μου ηταν πολύ ενοχλήτικό. Αν εκφράσει φόβους ότι δε θα πάει καλά εμένα αυτό που με καθησυχαζε ήταν ότι ήξερα που θέλω να περάσω, οπότε ακόμα και μη τα καταφέρω θα ξαναδώσω. Και ότι θα είχα τη στήριξη των γονιών μου… Διαβάστε περισσότερα »
Σας ευχαριστώ για το χρόνο και τα σχόλια Εννοείται ότι στην Γ Λυκείου δεν τον κυνηγάω να κλείσει τα βιβλία. Αυτό συνέβαινε πιο παλιά (δημοτικό και γυμνάσιο) και φυσικά το “τον κυνηγούσα να κλείσει τα βιβλία” ήταν μεταξύ σοβαρού και αστείου. Συγκεκριμένα του τόνιζα ότι καλά είναι να βγαίνει και καμιά βόλτα. Δε χάλασε ο κόσμος αν δε διαβάσει μια φορά αν είναι κουρασμένος κλπ. Πλέον η συζήτησή μας για το διάβασμα έχει να κάνει περισσότερο με τη διαχείριση χρόνου και την οργάνωση του διαβάσματος. Ωστόσο το κύριο ζήτημα του κειμένου μου δεν είχε να κάνει με αυτό (και ζητώ… Διαβάστε περισσότερα »
Ακούγεται σαν να προσπαθείς να προβλέψεις από τώρα όλα τα πιθανά ενδεχόμενα και να έχεις έτοιμη αντιμετώπιση. Δηλαδή, σαν να θέλεις υποσυνείδητα να ελέγξεις το αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού που ΔΕΝ θα γράψεις εσύ. Είναι απόλυτα κατανοητό και ανθρώπινο και συμβαίνει σε πολλούς γονείς υποψηφίων, όμως δε βοηθάει ούτε εσένα ούτε το παιδί, αντίθετα αυξάνει το άγχος. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να το ελέγξεις, γιατί δεν εξαρτάται από σένα. Και όχι μόνο το αποτέλεσμα των εξετάσεων, αλλά και το ίδιο το παιδί σου που ενηλικιώνεται – γιατί οι Πανελλήνιες είναι μια δοκιμασία ενηλικίωσης. Δείξε του εμπιστοσύνη, άλλωστε φαίνεται άνθρωπος… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν λες ότι έκανες καυγά στο σχολείο, για να ΜΗΝ κρατήσει τη σημαία τι εννοείς;;;
δεν τον ενδιαφερουν σημαίες απουσιολόγια κλπ. δεν του αρέσει να φαίνεται και να βγαίνει μπροστα