Με τον άντρα μου διεκδικούμε ο καθένας χρόνο χωρίς το παιδί. Δεν τσακωνόμαστε αλλά πολλές φορές γίνονται συζητήσεις μπροστά του πχ κράτα τον λίγο εσύ, έλα να με ξεκουράσεις, τη νύχτα σηκώθηκα 4 φορές, σειρά σου να τον ταΐσεις κλπ. Υπάρχει περίπτωση να το αντιλαμβάνεται αυτό ως ότι δεν το θέλουμε ή ότι μας είναι βάρος; Τι επίπτωση μπορεί να έχει στην ψυχολογία του;
–1,5 ετους και φουλ ενέργεια
Είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς κάτι τέτοιο, εντελώς αδύνατο, αλλά θα σε ρωτήσω εγώ κάτι με τη σειρά μου: υπάρχει περίπτωση να έχει θετική επίπτωση;
Είναι επίσης αδύνατο να πούμε τι καταλαβαίνει τώρα, και πόσο και πότε θα κάνει τη συνδυαστική σκέψη, αλλά θα κάνω άλλη μια ερώτηση: αν σας έδιναν ημερομηνία, θα μπορούσατε να το σταματήσετε μαχαίρι;
Οπότε, το προφανές είναι να σταματήσετε να το κάνετε, και να βρείτε έναν άλλον τρόπο να μεταφέρετε αυτή την πληροφορία. Το ιδανικό είναι να θεσπίσετε εξ’αρχής ένα πρόγραμμα που θα φαίνεται απολύτως δίκαιο και στους δυο και να μην αυτοσχεδιάζετε κάθε μέρα. Αυτή η συζήτηση θα είναι έντονη και δύσκολη, και μπορεί να βγουν φασούλια που δεν περιμένεις τώρα, αλλά αυτό πρέπει να κάνετε, όταν το παιδί θα κοιμάται, και θα κλείσετε καλά την πόρτα, και απαγορεύονται οι φωνές.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ χαίρομαι με την ερώτηση και με την απάντηση γιατί είχα αρχίσει να σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική…ο σύντροφος θυμήθηκε εσχάτως ότι έχει παιδί και όποτε έχει χρόνο τον περνάνε μαζί- ως εδώ καλά, αλλά πάντα το προλογίζει με “θα κάτσω εγώ με το μικρό, κάνε εσυ κάτι άλλο, κάνε δουλειά, άραξε, ό,τι θες” και ρε παιδιά τα παίρνω στο κρανίο που το λέει μπροστά στο παιδί. Και πολύ συχνά απαντώ “εγώ δεν έχω τίποτε καλύτερο να κάνω, αν θες παίζουμε όλοι μαζί” αλλά καμιά φορά όντως πρέπει να κάνω δουλειά και είναι απαίσιο να γίνεται έτσι. Ακριβώς γι’αυτο λοιπόν, αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είναι απολύτως δικαιολογημένα όλα αυτά. Πολλοί ίσως σκεφτούν “μα καλά γιατί δεν κάνανε νωρίτερα αυτή τη συζήτηση” αλλά η απάντηση είναι οτι δεν μπορείς πάντα να προβλέψεις όλα όσα πρέπει να αποφασιστούν αναφορικά με το παιδί και τις ανάγκες του. Και αυτό δεν σημαίνει οτι οι γονείς είναι ανώριμοι, ούτε οτι δεν ήταν σωστά προετοιμασμένοι για την έλευση του παιδιού. Μπορεί να είσαι προετοιμασμένος, έτοιμος όμως αμφιβάλλω αν είσαι ποτέ. Το παιδί έρχεται σαν σίφουνας και αλλάζει τις ζωές όλων. Εγώ θα έλεγα να πάρεις το σενάριο όπου το παιδί καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα και… Διαβάστε περισσότερα »
Κατανοω απολυτα την αναγκη για λιγο χρονο νε τον εαυτο σου (ο βασικος λογος που δεν θελησα να κανω παιδια), αλλα ως παιδι που οι γονεις του το ειχανε “παρατημενο” στις γιαγιαδες και σπανια περνουσαν ποιοτικο χρονο μαζι μου, επηρεασε ξεκαθαρα τη σχεση μου μαζι τους. Εχουμε σχεσεις αλλα ειναι τυπικες, χωρις να εχουμε μαλωσει, απλα δε νιωθω την αναγκη να περναω χρονο μαζι τους, δε μου λειπουν. Αν και καταλαβαινω οτι σαν νεοι ανθρωποι θελαν να εχουν κοινωνικη ζωη και δικες τους ασχολιες, σαν παιδι ενιωθα εγκαταλειψη, οτι δεν ηθελαν να περνουν χρονο μαζι μου και οτι τους ημουν… Διαβάστε περισσότερα »
Ακόμη και να μη μιλάει, καταλαβαίνει πια πολλές λέξεις. Εγώ μίλησα πολύ πριν γίνω 2 ετών και είπα κατευθείαν ολόκληρες λέξεις.
Το οποίο σημαίνει ότι επεξεργαζόμουν τις λέξεις πολύ πριν μιλήσω.
Τα παιδιά τραβάνε την ενέργεια και τη διάθεση των γονιών απέναντί τους σαν σφουγγάρια. Οπότε αυτές οι συζητήσεις είναι καλό να μη γίνονται μπροστά του.
Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης επικοινωνίας, έτσι κι αλλιώς, είναι εξωλεκτική , δηλαδή, δε γίνεται με λόγια. Δε χρειάζεται να σου πει κάποιος ότι σε αγαπάει, για παράδειγμα, το νιώθεις, το ξέρεις.
Μια καλή λύση είναι να μιλάτε στα αγγλικά όταν δεν θέλετε να σας καταλάβει το παιδί σας.η σε όποια άλλη γλώσσα ξέρετε και οι δύο.Αν δεν ξέρετε καμία,εγώ μικρή με τον αδερφό μου γράφαμε σε ένα χαρτί,το κάναμε σαΐτα και το πετουσαμε αν ο άλλος ήταν και σε απόσταση πχ στον άλλον καναπέ.
Κι αυτό είναι περίεργο, νιώθει το παιδί ότι απομονώνεται.
Επίσης αν αυτές οι συζητήσεις εντυπωθούν στην μνήμη του, πολύ πιθανό λόγω της έντασης που μεταφέρουν, θα καταλάβει τι σημαίνουν αργότερα όσο μεγαλώνει.
Διαβάζοντας τις εκφράσεις που μεταχειρίζεστε πάντως φαίνεται σαν να υπάρχει κάποια δυσαρέσκεια προς τον σύντροφο (είτε είσαι εσύ είτε ο σύζυγος). Απλή παρατήρηση κάνω ως τρίτος ψυχρός παρατηρητής. Μήπως το παιδί έχει αναδείξει άλλα προβλήματα;