Αγαπητή Α, μπα, θα προσπαθήσω να περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ το πρόβλημά μου, γιατί δεν έχω ξαναμιλήσει σε κανέναν γι’ αυτό. Είμαι 23 ετών και δυσκολεύομαι απίστευτα στις σχέσεις μου ιδίως με το άλλο φύλο. πάντα μου άρεσαν οι άντρες που δεν μπορούσα να έχω, ενώ όταν κάποιος ενδιαφερόταν για μένα τον απομάκρυνα με τη συμπεριφορά μου. Μου είναι πολύ δύσκολο να αφήσω κάποιον να με πλησιάσει και σωματικά και ψυχικά. Τρομοκρατούμαι και μόνο στη σκέψη μιας συμβατικής σχέσης. Ακόμα και να μου αρέσει κάποιος μόλις πάει να με πλησιάσει κλείνομαι στο καβούκι μου και υψώνω τείχη γύρω μου. Νομίζω ότι όλα αυτά οφείλονται στη σχέση που έχω με τον πατέρα μου ή μάλλον στη σχέση που δεν έχω. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου προσπαθούσα πάντοτε να του αποδείξω ότι αξίζω. Δεν άκουσα ποτέ απ’ το στόμα του ένα ειλικρινές μπράβο για τα όσα έχω καταφέρει, για την πολύ καλή σχολή που μπήκα, για τις καλές μου επιδόσεις σε αυτή κτλ. Πάντα γι’ αυτόν οι ξένοι ήταν καλύτεροι από μας. Μ’ αυτούς είναι ευγενικός, εξυπηρετικός, εμάς μας μειώνει και αδιαφορεί για ό,τι μας συμβαίνει. Πλέον απλώς συνυπάρχουμε στο ίδιο σπίτι. Μέσα στη μέρα το πολύ να μοιραζόμαστε μια κουβέντα. Δεν έχω το κουράγιο να τον πλησιάσω πλέον, άσε που φοβάμαι την απόρριψη και την αδιαφορία. Νιώθω να πνίγομαι από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Θέλω πραγματικά να βελτιώσω τον εαυτό μου και να ξεφύγω από την αρνητική ενέργεια που μου διοχετεύει ο πατέρας μου. Καμιά ιδέα; Ευχαριστώ πολύ
Αυτό που σου συμβαίνει, όπως και εσύ περιγράφεις πολύ σωστά και αναλυτικά, είναι πως μία ζωή προσπαθείς συνεχώς να λάβεις αγάπη από τον ένα σου γονέα και αυτή η προσπάθεια σου πέφτει συνεχώς στο κενό. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με τη μητέρα σου, αν ήταν παρούσα στη ζωή σου, αλλά αν ήταν, μάλλον και η δική της συμπεριφορά, ακόμα και αν δεν ήταν τόσο αρνητικά φορτισμένη, σίγουρα δεν κατάφερε να ισορροπήσει μέσα σου την απόρριψη που πήρες από τον πατέρα σου.
Αυτό που έχεις αναγνωρίσει ως αγάπη, είναι μια διαρκής αδιαφορία προς εσένα, οπότε οτιδήποτε άλλο, όπως το πραγματικό ενδιαφέρον για το άτομο σου και τον χαρακτήρα σου, το θεωρείς ξένο και σε φοβίζει. Έχουμε την ανάγκη να αναγνωριζούμε συμπεριφορές στους οικείους μας, και στην μετέπειτα ζωής μας συνήθως συνδεόμαστε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που συνδεθήκαμε με τους γονείς μας στην παιδική ηλικία.
Μια ιδέα ίσως που εξηγεί το φαινόμενο των επαναλαμβανόμενων σχέσεων με ακατάλληλους ανθρώπους (αυτό που πολλοί λένε «έχω τον μαλακομαγνήτη), ή στην περίπτωση σου το να ενδιαφερόμαστε μόνο για αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για εμάς, είναι πως στην ουσία προσπαθούμε να επαναλάβουμε τη γονεϊκή σχέση και αυτή τη φορά να τα καταφέρουμε. Εσύ δηλαδή ενδιαφέρεσαι για κάποιο αγόρι που δεν ενδιαφέρεται για σένα, και εισπράττεις την αδιαφορία που εισέπραττες μια ζωή από τον μπαμπά σου. Αν όμως με κάποιον μαγικό τρόπο καταφέρεις να κάνεις το αγόρι αυτό να σε αγαπήσει όπως δεν σε αγάπησε ο μπαμπάς, τότε αυτή τη φορά θα έχεις αποκτήσει αυτό που δεν κατάφερες να αποκτήσεις μια ζωή.
Ακόμα μια υπόθεση του γιατί δεν αφήνεις τα αγόρια που ενδιαφέρονται για σένα να σε πλησιάσουν, μπορεί να είναι επειδή φοβάσαι να δεσμευτείς και να ματαιωθείς για ακόμα μια φορά, όπως ματαιώνεσαι από τη σχέση με τον πατέρα σου. Στην περίπτωση της σχέσης με κάποιον που ξέρεις πως προκαταβολικά δεν ενδιαφέρεται τόσο, δεν ρισκάρεις, ξέρεις εξ αρχής τι θα λάβεις, ενώ στην περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται και εσύ επενδύσεις, ρισκάρεις να πληγωθείς για ακόμη μία φορά.
Σου αναφέρω τόση ώρα κάποιες υποθέσεις για τη συμπεριφορά σου, γιατί καμιά φορά μόνο και η γνώση του γιατί φερόμαστε όπως φερόμαστε, είναι αρκετή ώστε να μας βοηθήσει να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Δυστυχώς ο μπαμπάς σου είναι αυτός που είναι και το τελευταίο πράγμα που πρέπει να περιμένει κανείς από αυτές τις γονεϊκές συμπεριφορές, είναι να αλλάξουν. Είναι πολύ δύσκολο στα 23 σου να το δεχτείς αυτό και το κατανοώ.
Δεν υπάρχει τρόπος δυστυχώς να σου πω κάτι άλλο διαδικτυακά, όλα αυτά που βιώνεις είναι αρκετά πολύπλοκα και κάθε περίπτωση ανθρώπου που συνδέεσαι ή θέλεις να συνδεθείς ή φοβάσαι να συνδεθείς, μπορεί να είναι διαφορετική. Σκέφτομαι δηλαδή πως το να σου πω πως πρέπει να σταματήσεις να ετεροκαθορίζεσαι από τη γνώμη του πατέρα σου είναι σαν να λες σε έναν που έχει άγχος «έλα μωρέ μην αγχώνεσαι». Ή αν σου πω πως αξίζει να δώσεις μια ευκαιρία σε κάποιον, ακόμα και με τον φόβο να πληγωθείς, δεν νομίζω να σε βοηθήσει και τόσο, φαντάζομαι αυτά θα σου τα λένε και οι φίλες σου. Οπότε, το να πας να δεις έναν ψυχοθεραπευτή μάλλον δεν θα ήταν κακή ιδέα. Αν δεν έχεις οικονομική δυνατότητα, όπως έχω ξαναπεί, αρκετές σχολές ψυχοθεραπείας προσφέρουν θεραπεία σε ιδιαίτερα χαμηλό κόστος, με εκπαιδευόμενους ψυχοθεραπευτές.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τελευταίες μέρες νιώθω ότι έχω συνδεθεί με το σάιτ και τις αναγνωστριες του με ένα καλώδιο να με το συμπάθειο… Πόσο υπέροχη απάντηση. Εμένα δυστυχώς η πρώτη μου θεραπεύτρια δε μου τα είχε πει τόσο αναλυτικά αλλά έβλεπε την ‘κατρακύλα’ μου σε όλο το μέγεθος. Βέβαια με είχε λίγο μπουρδουκλώσει γιατί είχε κολλήσει λίγο στα οιδιπόδεια και δεν ήταν σε θέση να δώσει μια ανάλυση σαν της Φαίνιας. Όπως και να έχει όμως, φίλη αναγνώστρια πρέπει να προσπαθήσεις πάρα πολύ για να ξεμπλέξεις το κουβάρι. Δε θα στο χρυσώσω η σχέση με την πατρική οικογένεια είναι πολύπλοκη. Εγώ πέρασα δύο… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή έχω κι εγώ το ίδιο θέμα (3 χρόνια ψυχοθεραπείας που βοήθησαν παντού, εκτός απο εκεί). Βοηθήθηκες; Να συνεχίσω ή απλά έτσι είναι και τέλος;
Δεν είμαι ισαποστάκιας, πιστεύω ότι έγιναν λάθη και από τις δύο πλευρές, αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο θεραπευόμενος.
Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να σε βοηθήσω;
Θα ηθελα να μου το αναλύσεις, ναι!
Αν θα μπορούσα να χωρίσω τη θεραπευτική εκείνη σχέση σε φάσεις, θα έλΑεγα ότι ο πρώτος χρόνος ήταν της γνωριμίας. Εγώ χωμένη μέσα στη δουλειά με τα μπουνιά -θεραπευτική και μη- και εκείνη να με παρακολουθεί. Συμβουλές για διαχείριση σχέσεων , απομάκρυνση από γονείς μου εγώ καθολική και πάμε να τους πάρουμε τα σώβρακα-με την καλή έννοια φυσικά. Δεύτερος χρόνος ανακαλύπτουμε ότι έχω μια πλευρά εντελώς ‘παθητικη’ και μάντεψε, ό,τι γινόταν στην ψυχοθεραπεία γινόταν και έξω. Κοιλιά τότε σχεδόν σε όλα. Δεν είχα και κάποια άλλη σταθερή σχέση να πιαστώ οπότε ‘προσκολληθηκα’ σε εκείνη. Ξεκίνησα όμως κάτι γυμναστήρια μπας και… Διαβάστε περισσότερα »
Η αγωγή δεν αλλάζει τον τρόπο σκέψης ούτε είναι πανάκεια! Συμφωνώ ότι με ιατρική καθοδηγηση τα διακόπτεις τα φάρμακα. Λυπάμαι που έτυχες σε κακή ψυχολόγο, αλλά αν ξαναπάς, να ακούσεις το ένστικτό σου – μη σκέφτεσαι ότι κάνεις εσύ λαθος δηλ…. Δεν μας ταιριάζουν όλοι, ούτε όλες οι μεθοδοι! Εμένα με βοήθησε πολύ η ψυχοθεραπεία (κ μόλις ένιωσα ότι έκλεισε ο κύκλος με τη συγκεκριμένη ψυχολόγο κ δεν είχε κάτι να μ δωσει, αποφάσισα να αλλάξω). Η πρώτες συνεδρίες είναι συνήθως δωρεάν, κάνε μία έρευνα αγοράς. Η ψυχοθεραπεία είναι το α & το ω για να αλλάξεις! Διαβασα αυτό κ… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ χρήσιμα και τα δύο και σε ευχαριστώ. Αν και μου αρέσει η προσέγγισή σου , ωστόσο έχω εγκαταλείψει τις ψυχοθεραπείες όχι γιατί δεν τις πιστεύω αλλά γιατί η αλλαγή μέσω μιας διαδικασίας – ή σχέσης αν θες που φέρνει στην επιφάνεια τις δυσλειτουργίες δε με εμπνέει πια. Και για να είμαι και στεγνά ειλικρινής δε θέλω καποιος να γνωρίζει τις πολύ προσωπικές πτυχές μου, ακόμα και ο ψυχολόγος μου. Αν θα ξαναεβγαζα στη φόρα τα τραύματα μου θα ήταν μόνο για να βοηθήσω άλλους και αυτό μόνο αν το ζητούσαν, όπως εσύ τωρα. Την αγωγή τη χρησιμοποιώ μόνο και… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα, ειδικά με το τελευταίο!!!
Αχ σα να ακούω τον εαυτό μου! Ακριβώς τα ίδια συμπλέγματα.. Η μοναδική σχέση που έχω κανει στη ζωή μου προέκυψε με άντρα που δεν ήθελε σχέση ενώ ταυτόχρονα δεν ήθελα σχέση ούτε εγώ αφού θα έφευγα εξωτερικό σε μερικούς μήνες.. Φίλη γράφουσα, ψυχοθεραπεία οπωσδήποτε και να είσαι όσο πιο πολύ ανοιχτή μπορείς με αυτό το πρόβλημα. Αν δεις ότι ο ψυχοθεραπευτης/ρια είναι γεμάτος στερεότυπα ή δεν το χει με αυτά τότε άλλαξε! Το λέω γιατί είναι core issue και δε λύνεται εύκολα. Έκανα χρόνια ψυχοθεραπεία με λάθος άτομα που δεν με βοήθησαν καθόλου, αλλά κ πάλι εγώ δεν το… Διαβάστε περισσότερα »
Ο ετεροκαθορισμος από τη γνώμη των άλλων ,όταν συμβαίνει είναι μια πολύ, μα πάρα πολύ επίμονη συνήθεια,εξίσου δύσκολη στο να αναλυθεί και να σταματήσει να υπάρχει. Και έχει σημαντικο αντίκτυπο σε σχέσεις και εργασία .Η ψυχοθεραπεία μας βοηθά να κατανοήσουμε τους λόγους που (συνεχίζει από μια ηλικία και μετά να) συμβαίνει. Το πρωταρχικό σχέδιο/σκοπός είναι η αποκτηση αυτογνωσίας και αυτοεκτιμησης και φυσικά να εδραιωθεί η λειτουργικότητα σε τομείς που αντιλαμβανομαστε ότι υστερουμε, για διάφορους λόγους. Με την ψυχοθεραπεία δυναμωνουμε τον εαυτό μας,καταπολεμουμε τους φόβους και τις ανασφάλειες μας,γιατρεύουμε τις πληγές μας.Μεσω αυτής, αυτοθεραπευομαστε. Έτσι τη βίωσα εγώ και νομιζω πως… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή γραφούσα θα βρεις πολλές όμορφες απαντήσεις εδώ που εστιάζουν στο πρόβλημα σου όπως το περιγράφεις. Εγώ ήθελα απλά να σημειώσω ότι καλό θα ήταν να μην παίρνεις την ετεροφυλόφιλη έλξη ως δεδομένη, ψάξε μέσα σου και σκέψου σχετικά με τη σεξουαλικότητά σου. Αυτά που περιγράφεις σχετικά με τη σχέση σου με το άλλο φίλο θα μπορούσαν να είναι και μία ένδειξη ότι δεν σου αρέσουν πραγματικά οι άντρες και βιώνεις αυτό που λέμε “comp-het” (compulsory heterosexuality). Τα δύο μου σεντς, αν σου ακούγονται αρλούμπες αγνόησέ τα!