Οι διαρροές πληροφοριών από τον Λευκό Οίκο έχουν γίνει ανέκδοτο. Πλέον οι συζητήσεις στο Οβάλ Γραφείο ξεκινούν με την αναγνώριση πως ό,τι ειπωθεί, να εμφανιστεί στις εφημερίδες, και εμφανίζεται από πολλαπλές πηγές το επόμενο δευτερόλεπτο. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί σε εργασιακό περιβάλλον κακής διαχείρισης, ο ένας σημαδεύει τον άλλον.
«Ο θηλασμός δεν αναβίωσε εξαιτίας των προσπαθειών του La Leche Legue, αλλά επειδή κάποιοι κατάλαβαν πώς μπορούν να βγάλουν λεφτά από την υπόθεση». Το κέρδος είναι πάντα κίνητρο, αρκεί να ξέρεις πού να κοιτάξεις.
Όταν οι γιατροί υποτιμούν τα γυναικεία συμπτώματα – τι να κάνετε όταν νιώθετε ότι ο γιατρός σας δεν δίνει σημασία.
Το μπούλινγκ δεν κοιτάει ηλικία – ιστορίες εκφοβισμού σε γηροκομεία.
Εξάντληση, σπαραγμός, οργή, πόνος και ένα σωρό ακόμη συναισθήματα. Η 26χρονη φωτογράφος Georgie Wileman καταγράφει τη ζωή της με την ενδομητρίωση. Μία ασθένεια, που -όπως πολύ συχνά συμβαίνει- χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια για να διαγνωσθεί και να ξεκινήσει μία σειρά από χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπισή της.
Την τελευταία εβδομάδα διάβασα το graphic novel Not Funny Ha Ha της Leah Hayes, μην ξέροντας ποιο είναι το περιεχόμενό του. To -όχι τόσο αστείο- θέμα του αφορά τους υπάρχοντες δύο εναλλακτικούς τρόπους άμβλωσης (την χειρουργική και την φαρμακευτική). Η Hayes επιλέγει να μην ασχοληθεί με την λήψη της απόφασης ή με το πώς προκλήθηκε η μη επιθυμητή εγκυμοσύνη. Παρουσιάζει, απλά, δύο νεαρές γυναίκες που αποφασίζουν να προβούν σε έκτρωση και αφηγούνται τις διαφορετικές τους εμπειρίες. Ένα βιβλίο, που ασχολείται με μία διαδικασία διαδεδομένη μεν, μοναχική δε, που καταφέρνει εν τέλει να βοηθά λόγω της αμεσότητά της δημιουργού του και των πληροφοριών που δίνει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα όλα αλλά κυρίως τα δύο βιβλία. Και το πριν και το νοτ φανυ!!
Να σας λέμε κι εμείς από κάτω στα σχόλια; 🙂