Τι διάβασαν και είδαν οι αναγνώστες μας την εβδομάδα που πέρασε

Από Ophelia

Διάβασα το βιβλίο της Μαρίας Τσακίρη με τίτλο “Ιφιγένεια- Ο κύκλος της σιωπής”. Ένα βιβλίο ομολογουμένως για γερά στομάχια. Όλα όσα γράφονται είναι -δυστυχώς- μέχρι λεπτομέρειας αληθινά. Περιγράφει την τραγική ζωή της Ιφιγένειας, η οποία υφίστατο σεξουαλική κακοποίηση από τα 7 της μέχρι τα 14, από τον ίδιο της τον πατέρα. Πώς ξεκίνησαν όλα, πώς κλιμακώθηκαν, πώς μπόρεσε τελικά να ξεφύγει για να βυθιστεί όμως σε άλλη οδυνηρή περιπέτεια, και τέλος με ποιον τρόπο σταδιακά λυτρώθηκε και μπόρεσε -εστω και αργά- να ΖΗΣΕΙ. Αφορμή για αναζητήσω το βιβλίο αυτό, ήταν η ίδια η Ιφιγένεια την οποία είδα να μιλάει για τη ζωή της στην τηλεόραση.

Διέκρινα την αγωνία της για τα παιδιά που υφίστανται παρενόχληση και ντρέπονται να μιλήσουν. Αυτός είναι και ο σκοπός του βιβλίου. Μέσα από ωμότατες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, εκπέμπει SOS για να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει επιτέλους σε μια κοινωνία που εθελοτυφλεί, που σιωπά, και που αν είναι να μιλήσει, προτιμά να ρίξει τις ευθύνες στο θύμα και να δικαιολογήσει με χίλιους τρόπους το θύτη. Αυτή είναι, δυστυχώς, η δική μας κοινωνία.

Από koukou

Θα ήθελα έναν σχολιασμό του κειμένου

Από Ατέλειωτος Καφές

Γιατί δεν μπορεί ρε παιδιά! Δεν μπορεί μόνο εγώ να υπόκειμαι από τον άντρα μου σε ώρες εξηγήσεων, επεξηγήσεων, αναλύσεων, επιπλήξεων για το οτιδήποτε!

Από AdaLovelace

Διάβασα και μου άρεσε το βιβλίο της δικιάς μας Νατάσσα Γ. Ο όρος “γυναικεία” λογοτεχνία (για τον οποίον πολλές κουβέντες έχουν γίνει στο Α μπα) δεν το χαρακτηρίζει.

Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πολλή έρευνα για τη γυναικεία μετανάστευση στην Ελλάδα των αρχών του 20ου αι. Με φόντο την Κωνσταντινούπολη και την Τήνο της εποχής, περιγράφει τις περιπέτειες μιας μικρής Κυκλαδίτισσας η οποία ξενιτεύεται για να εργαστεί. Κοινή πρακτική τότε, ειδικά στα φτωχά κυκλαδονήσια (οι ξακουστές “Βυζάστρες των Κυκλάδων”) με ο,τιδήποτε συνεπαγόταν αυτό για την ηθική αυτών των κοριτσιών.

Ετσι και η ηρωίδα, η Ουρανία, ενηλικιώνεται, ερωτεύεται, μορφώνεται, στο σπίτι μιας εύπορης οικογένειας Ρωμιών στην Πόλη, για δέκα χρόνια.Τελικά γυρνάει στο νησί της , και με τον εκεί “Σύλλογο Κυριών”, οργανώνει τη “Ζαρίφειο Βιοτεχνική Σχολή” που μαθαίνει στα φτωχά κορίτσια την τέχνη του αργαλειού, για να φτιάξουν την προίκα τους και να έχουν ένα χαρτζιλίκι. Κατά τα άλλα είναι συγκινητική η περιγραφή  των σχέσεων μάνας-κόρης δύο γενεών, δηλαδή της Ουρανίας με τη μητέρα της αλλά και με την κόρη της. Πάνω στην τελευταία υφαίνεται και το “μυστικό” του βιβλίου που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.

Ψάξτε το στο ίντερνετ πιο εύκολα, γιατί οι εκδόσεις “Ωκεανίδα”  πωλήθηκαν και διαπίστωσα θέματα στη διανομή στα βιβλιοπωλεία ( εννοώ χρειάζεται παραγγελία). Καλή ανάγνωση.

Από Konstans

Aυτή η φωτογραφία. Native American Portrait

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News