Για αιώνες οι πρωινές ναυτίες, οι ζαλάδες και οι εμετοί των εγκύων αντιμετωπίζονταν καλοκάγαθα, με διάθεση αστεϊσμών και συγκατάβασης, λες και η κοινωνία έκανε χάρη στην έγκυο που την έβλεπε να τρέχει πανικόβλητη στο μπάνιο: η κατάσταση περιγραφόταν ως “αναγκαίο κακό” και κάπως έτσι, η διατύπωση περί φαινομένου της υπερέμεσης άργησε αρκετά χρόνια.
Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών που υπέφεραν από την αρχή μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης τους, σταδιακά αποσύρονταν από την καθημερινότητα, τις υποχρεώσεις, αλλά και τις απολαύσεις της δημόσιας ζωής, μέχρι που το 2019 άρχισαν να γίνονται σημαντικές αναφορές σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση που “σφράγιζε” το 9μηνο κύησης σημαντικού ποσοστού γυναικών.
Η πρώτη που αποφάσισε να καταγράψει τη ζωή της με το φαινόμενο της υπερέμεσης (hyperemesis gravidarum) ήταν η Laura Anderson και αυτό λίγο μετά τη δημόσια αναφορά της πριγκίπισσας Κάθριν της Βρετανίας, για την εξαιρετικά δύσκολη πρώτη εγκυμοσύνη της που δεν της επέτρεπε να κάνει βήμα, χωρίς κάπου κοντά να βρίσκεται W.C.
Η ίδια είχε καταγράφει ακόμα και 50 (!) εμετούς μέσα στην ημέρα, κάτι που φυσικά την κατέβαλε με όρους ασθένειας, εμποδίζοντας οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητά της.
Τι είναι, όμως, η υπερέμεση κύησης; Σύμφωνα με τα σύγχρονα στατιστικά στοιχεία της γυναικολογίας, οι πρωινές ναυτίες και οι εμετοί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι συχνά και φυσιολογικά συμπτώματα, τα οποία εκδηλώνονται σε ένα 70% με 85% των εγκύων.
Από την άλλη, η υπερέμεση της κύησης θεωρείται σπάνια κατάσταση (με εμφάνιση 0,5-2%), η οποία χαρακτηρίζεται από επίμονη ναυτία και σημαντικό αριθμό εμέτων μέσα στην ημέρα. Η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει την έγκυο σε διαταραχή των ηλεκτρολυτών, αφυδάτωση και απώλεια βάρους, οργανικές ανεπάρκειες και κέτωση σε κάποιες περιπτώσεις.
Σε ακόμα πιο σοβαρές περιπτώσεις, η υπερέμεση της κύησης και αν η έγκυος δεν προστρέξει για θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές του κεντρικού νευρικού συστήματος, να προκαλέσει ηπατική και νεφρική βλάβη και άλλα σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια της κύησης. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η υπερέμεση συνήθως διαρκεί γύρω στις 9-10 εβδομάδες, και παρά το ότι η αιτιολογία του φαινομένου είναι άγνωστη, συνήθως συσχετίζεται με τα υψηλά επίπεδα της χοριακής γοναδοτροφίνης και της οιστραδιόλης.
Αν και έχει ενοχοποιηθεί και η ψυχολογική κατάσταση των εγκύων, ωστόσο σοβαρά στοιχεία που να το αποδεικνύουν δεν υπάρχουν. Αντιθέτως και σύμφωνα με μελέτες των τελευταίων χρόνων, ο κίνδυνος να υποφέρει μία έγκυος από υπερέμεση συνδέεται με την ηλικία της (αν είναι πολύ νεαρή), με το οικογενειακό ιστορικό, με τον χαμηλό σωματικό βάρος, με τον ενδεχομενο κύησης διδύμων ή τριδύμων (πολύδυμες κυήσεις), με τον σακχαρώδη διαβήτη προ κύησης, καθώς και με τον υπερθυρεοειδισμό.
Σε κάθε περίπτωση, το φαινόμενο δεν πρέπει να αγνοείται. Η έγκυος θα πρέπει να βρίσκεται σε καλή επικοινωνία με τον γυναικολόγό της και να αποφεύγει την ταλαιπωρία από τη στιγμή που μπορεί να χορηγηθεί θεραπεία με αντι-εμετικά, περιορίζοντας σημαντικά την ταλαιπωρία και την ενδεχόμενη έκθεση σε ‘άλλες περιπέτειες υγείας.
Με στοιχεία από BBC.com, Guardian
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
