Τη βραδιά την πέρασε στη σκηνή, διαβάζοντας. Όταν η Χρυσάνθη αποκοιμήθηκε, τότε η Μελίνα βγήκε έξω. Κινήθηκε με προσεκτικά βήματα στο σκοτάδι, μέχρι τη δική του σκηνή. Είδε το κινητό του να φέγγει μέσα από το ύφασμα, σημάδι ότι ήταν ξύπνιος. Όσο πλησίαζε, τόσο μεγάλωνε το χτυποκάρδι της. Λίγο πριν φτάσει στο άνοιγμά της, διέκρινε τις σκιές: ένα σύμπλεγμα σωμάτων που άφηνε στο φωτισμένο πανί σχήματα περίεργα, ακατανόητα, γκροτέσκα. Μια μεταμεσονύχτια έκφυλη παράσταση του Καραγκιόζη – σαν ταινία σεξ σε τσοντοσινεμά στην Ομόνοια. Το τι συνέβαινε ήταν ολοφάνερο, όμως η Μελίνα δεν ήθελε να της μείνει καμία αμφιβολία – να πονέσει όσο γινόταν περισσότερο. Ένα, δυο, τρία, μέτρησε τα κεφάλια που διαχωρίζονταν στιγμιαία από το κουβάρι, για να ενωθούν ξανά μαζί τους σε διαφορετικά κάθε φορά σημεία.
Το σώμα της πάγωσε. Ο πόνος ήταν βαθύς, σωματικός τον ένιωθε στα χέρια, στα πόδια, παντού. Έφυγε τρέχοντας στο σκοτάδι – δεν υπήρχε λόγος να προσέξει μην ακουστεί, κανείς μα κανείς δεν θα της έδινε σημασία. Μπήκε στη σκηνή με θόρυβο κι έπεσε στο στρώμα με αναφιλητά. Η Χρυσάνθη πετάχτηκε αλαφιασμένη.
«Χριστός κι Απόστολος! Τί έγινε κορίτσι μου; Με κοψοχόλιασες!»
Η Μαρίνα συνέχισε να κλαίει απαρηγόρητη. Ούτε που την ένοιαζε αν θα γινόταν ρεζίλι, αν θα ξυπνούσε τον κόσμο στις γύρω σκηνές.
«Πες μου βρε κοριτσάκι μου, τι σου συμβαίνει; Μήπως χτύπησες πουθενά;»
«Όχι μωρέ Χρυσάνθη», κατάφερε να πει ανάμεσα στους λυγμούς της.
«Ε, τότε; Μίλα Χριστιανή μου!»
Τι ακριβώς να της έλεγε; Η Μελίνα δεν ήξερε από που να αρχίσει.
«Κάτι έγινε με έναν τύπο», ψέλλισε, για να το φέρει απ’ έξω απ’ έξω. Και μόνο που ξεστόμισε τον λόγο της δυστυχίας της, τα αναφιλητά της δυνάμωσαν ακόμη περισσότερο. Η ταπείνωσή της θα γινόταν επίσημη, αναπόδραστη.
«Ααα, ερωτοδουλειά! Πότε πρόλαβες βρε κορίτσι μου, ακόμα δεν ήρθαμε; Και ποιος είναι ο λεγάμενος;»
Νέα κλάματα ήρθαν για απάντηση. Αυτό η Χρυσάνθη έπρεπε να το βρει μόνη της.
«Ωωωωχ, μαλακία μυρίζομαι. Μη μου πεις. Μελίνα! Πες μου ότι δεν είναι ο Παραλιάρχης!»
Τα κλάματα έγιναν πονεμένη κατάφαση.
«Καλά ρε συ, είσαι σοβαρή; Με αυτό το ψώνιο;;; Αμάν Παναγίτσα μου, δεν πάει καλά το κοριτσάκι».
Τώρα τα κλάματα κουβαλούσαν ντροπή.
«Τσάμπα μάλλιασε η γλώσσα μας με τη Βίκυ στην παραλία; Λες και σου είπαμε πήγαινε και βγάλε τα μάτια σου με αυτό το φρούτο».
Τα κλάματα δυνάμωσαν σε ένα κρεσέντο απόγνωσης.
«Ρε συ Χρυσάνθη, τον ερωτεύτηκα!» οι λέξεις έγδαραν τον λαιμό της σαν πρόκες.
«Τον ερωτεύτηκα λέει! Καλά δεν τον βλέπεις πως τριγυρνά όλη μέρα με τη μαλαπέρδα έξω, μην και του ξεφύγει καμιά θηλυκιά γάτα;»
Αυτή τη φορά στα κλάματα μπερδεύτηκαν τα γέλια.
«Σταμάτα ρε Χρυσάνθη», είπε η Μελίνα γελώντας και κλαίγοντας μαζί.
«Και τώρα γιατί κλαις;»
Το κλάμα της Μελίνας επέστρεψε δριμύτερο.
«Ε, δεν τον είδες σήμερα με αυτές;»
«Τον είδα, πως δεν τον είδα. Ε και;»
«Ε, πήγαν όλοι μαζί στη σκηνή του. Μα καλά ρε συ Χρυσάνθη, πως μπόρεσε και με τις δυο μαζί;»
«Θα παίρνει πολυβιταμίνες. Τι πώς μπόρεσε βρε Μελίνα, ντιπ χαζή είσαι; Αυτό είναι το όνειρο κάθε άντρα».
«Καλέ τί γίνεται εδώ πέρα;», η φωνή της Βίκυς ακούστηκε έξω από τη σκηνή ψιθυριστή, μα γεμάτη ένταση. Για να ακουστεί την επόμενη στιγμή το χρααατς του φερμουάρ.
«Έλα κι εσύ να γίνουμε πολλές», την προσκάλεσε η Χρυσάνθη.
«Μελίνα, γιατί κλαις κοριτσάκι μου;» ρώτησε εκείνη με τη σειρά της.
«Γιατί τη χτύπησε ο φτερωτός θεός του έρωτα με τα βελάκια του»
«Ησυχία, κοιμόμαστε!» ακούστηκε μια αντρική, νευριασμένη φωνή.
«Ρε άι σκάσε κι εσύ από κει. Τα αέριζες όλη μέρα και κουράστηκες», του απάντησε η Χρυσάνθη φουρκισμένη, για να ξεσπάσουν και οι τρεις τους σε πνιχτά γέλια.
«Ε, αν είναι να τον κλάψουμε τον μακαρίτη, να φέρω λίγο κρασί να πιούμε», είπε η Βίκυ. Σε δυο λεπτά επέστρεψε με ένα μπουκάλι και τρία πλαστικά ποτήρια. Τα γέμισε και τα μοίρασε.
«Ακούω. Ποιος ο τυχερός;»
«Ακούς τώρα, γιατί μετά δεν θα ακούς έτσι που θα κουφαθείς. Την έριξε ξερή η κορμάρα του Παραλιάρχη».
«Ωχ». Η Βίκυ ήταν λακωνική και σαφής. «Εντάξει, ότι και να λέμε έχει την πέρασή του. Αλλιώς δεν θα κυκλοφορούσε σαν τον Καζανόβα, θα τον έπαιρνε ο κόσμος με τις ντομάτες. Και για πες, τι συνέβη;»
«Να, χθες το βράδυ πήγα στη σκηνή του».
«Μα καλα ρε παιδιά, πότε προλάβατε;» πετάχτηκε η Χρυσάνθη. «Τι σου είπε δηλαδή για να σε ψήσει;»
«Μου είπε να μου δείξει τη σκηνή του και να με ζωγραφίσει»
«Κι εσύ πήγες. Πού πα ρε Καραμήτρο στο στόμα του λύκου; Θα ψάχνεις κι εσύ το χειμώνα να δεις το λουλούδι σου κορνίζα. Όρσε να μην στα χρωστάω», της είπε και τη φασκέλωσε.
«Άστο το κοριτσάκι, μικρό είναι κι έχει το ακαταλόγιστο», την υπερασπίστηκε η Βίκυ. «Εδώ έρχονται κάτι σαραντάρες και τρέχουν από πίσω του σαν μπεμπέκες».
«Ε καλά, πρόκειται σαφώς περί βούρλων», αποφάνθηκε η Χρυσάνθη με σοβαρό ύφος, για να ξεσπάσουν και οι τρεις σε καινούργια, πνιχτά χαχανητά.
Η Μελίνα είχε σταματήσει να κλαίει· τα γέλια και το αλκοόλ μαλάκωναν το σφίξιμο στην καρδιά της.
«Και τι έγινε; Προς τι τα κλάματα;», ρώτησε η Βίκυ, για να απαντήσει μόνη της την ερώτηση. «Α, κατάλαβα, επειδή πήγε με τα κορίτσια. Έτσι κάνουν κάθε φορά, για να γιορτάσουν το ριγιούνιον. Έτσι είναι οι ωραίοι αγάπη μου, πηδάνε αβέρτα», η Βίκυ συνέχισε με στοχαστική διάθεση. «Δεν χρειάζεται να την ιδρώσουν τη φανέλα, τα κορίτσια πέφτουν στο κρεβάτι τους από μόνα τους. Έτσι συνηθίζουν στο εύκολο σεξ και μετά δε νογάνε».
«Ναι, τα παλιογουρούνια», είπε η Χρυσάνθη με στόμφο.
Όμως η Βίκυ δεν πτοήθηκε. Ρούφηξε μια γουλιά κρασί και συνέχισε, είχε βρει την ευκαιρία να βγάλει τα σώψυχά της.
«Εδώ στα νησιά έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Είχα μπει κι εγώ σε αυτό το τριπάκι, όμως η φάση σεξ για το σεξ με χαλούσε. Δηλαδή, δυο πράγματα μπορούσαν να συμβούν: ή δεν θα μου άρεσε, οπότε να μου έλειπε το βύσσινο, ή θα μου άρεσε και θα ήθελα κι άλλο. Δεν μπορούσα απλά να το ξεχάσω, καθόμουν και στενοχωριόμουν που δε συνεχιζόταν η φάση. Στην αρχή προσπαθούσα να κάνω ότι δεν με νοιάζει. Έλεγα εγώ φταίω, που είμαι συντηρητική και βλέπω το σεξ ως κάτι κακό. Μα πως να μη με νοιάζει, αφού με ένοιαζε; Το πήρα απόφαση στο τέλος ότι έτσι είμαι εγώ κι ότι δεινοπαθώ και το έκοψα το άθλημα».
«Τι εννοείς το έκοψες; Εντελώς;» τη ρωτάει η Χρυσάνθη με το γνωστό φυσικό τακτ που τη χαρακτηρίζει.
«Εννοώ το σεξ μόνο για το σεξ. Αν βρεθεί ένας άνθρωπος να το περάσουμε σε άλλη πίστα, τότε ναι. Αλλά τις ξεπέτες, ναι, τις έκοψα μαχαίρι».
«Δε βαριέσαι, ευτυχώς που έχουμε και τα χεράκια μας. Άμα πετύχει η μαλακία τύφλα να ’χει το γαμήσι».
«Ε, μα δεν παίζεσαι ρε Χρυσάνθη», η Βίκυ λύθηκε ξανά στα γέλια. «Κουβέντα δεν αφήνεις να σταυρώσουμε. Βασικά, αυτό που θέλω να πω είναι» συνέχισε σοβαρεύοντας ξανά, «μήπως, αντί να προσπαθούμε όλοι μας, άντρες γυναίκες, να πηδιόμαστε σα να μην μας καίγεται καρφάκι, να αρχίσουμε να πηδιόμαστε νιώθοντας πράγματα ο ένας για τον άλλον; Μήπως μετά τη σεξουαλική επανάσταση ήρθε η ώρα για τη συναισθηματική επανάσταση;»
«Κι εγώ έχω παρόμοιο πρόβλημα», αυτή τη φορά ακούστηκε δειλά η φωνή της Μελίνας στο σκοτάδι. Οι δυο γυναίκες γύρισαν προς το μέρος της. «Δυσκολεύτηκα πολύ να ολοκληρώσω τις σχέσεις μου, ο Νικόλας ήταν ο πρώτος μου. Δεν ξέρω γιατί, λίγο πριν τη διείσδυση σφίγγομαι, σαν κάτι να φοβάμαι.. Νιώθω εκτεθειμένη, ευάλωτη. Ότι ο άλλος πάει να κυριαρχήσει πάνω μου, κι αυτό με τρομάζει».
«Δηλαδή ο Παραλιάρχης δεν τον έκλεισε τον σύρτη;» καμία κατάθεση ψυχής δεν ήταν ικανή να σταματήσει τον οδοστρωτήρα Χρυσάνθη.
«Πω ρε Χρυσάνθη, εσύ το βιολί σου!» είπε η Βίκυ ξεκαρδισμένη στα γέλια.
«Βασικά κορίτσια, ξέρετε πιο είναι το πρόβλημά σας;» η Χρυσάνθη αυτή τη φορά πήρε το σοβαρό της ύφος. «Ότι παίρνετε τους άντρες στα σοβαρά. Αυτοί αγάπη μου έχουν άλλο λογισμικό στον σκληρό τους δίσκο, κάνουν το σεξάκι τους και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή. Βαρέθηκα τόσα χρόνια να ακούω τις γυναίκες να αναρωτιούνται τι έφταιξε κι ο τύπος δεν έστειλε, δεν ήθελε, δεν ήταν σε φάση. Δεν, γενικώς. Αναλύσεις επί αναλύσεων, όλες με βάση τα γυναικεία μυαλά. Να σου πω εγώ τι έφταιξε: ότι οι άντρες είναι μαλάκες».
«Εντάξει, δεν θα τους δαιμονοποιήσουμε κιόλας», διαμαρτυρήθηκε η Μελίνα.
«Ναι, υπερασπίσου τους εσύ κι από πάνω. Μαλάκες παιδί μου, από κούνια. Και πείτε ότι θέλετε: ότι φταίει η πρώην που τους πλήγωσε, οι μανάδες τους που δεν τους αγάπησαν και τώρα φοβούνται το δέσιμο, η κακούργα η κοινωνία που τους θέλει σκληρούς κι αναίσθητους. Μπλα μπλα μπλα. Ένα είναι το συμπέρασμα: άντρες, πεταμένα λεφτά», η Χρυσάνθη έκλεισε το θέμα τελεσίδικα και ήπιε την τελευταία γουλιά από το κρασί.
Μετά έπεσε σιωπή. Οι τρεις γυναίκες αποκοιμήθηκαν, μισοζαλισμένες από το αλκοόλ και τη ζεστασιά του μοιράσματος. Πάνω από τη σκηνή τα αστέρια λαμπύριζαν φαντασμαγορικά στον κατασκότεινο ουρανό του Κέδρου.
Για το 8ο μέρος:
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γούστο θα είχε να άνοιγε φερμουαράκι σκηνής και να έλεγε “τι κάνετε εκεί, ζωγραφίζετε?”
– Γεια σου μικρή Μελίνα
– Γεια και σε σένα, Νέλο Πινέλο. Μήπως λείπει κανένα χρωματάκι από τη βασική παλέτα; Μόνο δυο βλέπω.
(διασκευή διαλόγου, τα ονόματα από αληθινή παιδική παράσταση). Πως από αρλεκιν το πας σε ντόμινο.
Γιατί οι “μεγάλες” της παρέας μιλάνε σαν την Ειρήνη από το Ρετιρέ; Μόνο “σπάσε, δικέ μου, πωπω φάση” δεν έχουν πει ακόμα.
Αφου νόμισα για μια στιγμή οτι ο νευριασμενος κυριος που ενοχλουσαν απο τη διπλα σκηνη κι τους εκανε παρατήρηση να σκασουν ήταν η Χαρούλα Πεπονάκη.
Ακομα παιζει η μουσικη του ρετιρε στο μυαλο μου.
Φωτεινή, ακριβώς επειδή είναι μυθοπλασία μπορεί η συγγραφέας να κάνει ότι θέλει. Μπορεί δηλαδή αντί να θυμίζει αρλεκιν του 80, να εμπνεύσει δύναμη, αυτοπεποίθηση και να προωθήσει το φεμινισμό.
Φτάνει με τις τέλειες αναλογίες, με τις αβγαλτες που την πατάνε με τον έμπειρο παίκτη, με τις εναλλακτικές που θυμίζουν τσουλες, με τις πριγκίπισσες που είναι και λίγο αλητισσες.
Το ότι είναι μυθοπλασία, το κάνει ακόμα χειρότερο. Θα μπορούσα καλύτερα να το καταλάβω και να το δεχτώ αν ήταν αλήθεια.
Ακριβώς αυτό. Φτάνει.
Νέα ιστορία Καραγκιόζη ” ο Καραγκιόζης και η παρτούζα στην Δονούσα”.
Ο γκουζγκούνης μπογιατζής
Οι σαραντάρες που τρέχουν πίσω του σαν μπεμπεκες, αντί να είναι σπίτι τους να φτιάχνουν το ωραίο τους παστίτσιο και να προσέχουν τα παιδιά τους. Ή να είναι γυμνές στην παραλία μεν, να πλέκουν πουλόβερ δε.
Σαν δε ντρέπονται γριές γυναίκες.
Καλά τα λες, άκου εκεί, οι σαραντάρες, να τρέχουν πίσω από τον σαραντάρη, σαν να είναι μπεμπέκες. Αφού είναι γνωστό, μόνο οι μπεμπέκες πρέπει να τρέχουν πίσω από τον σαραντάρη. Αυτές πάει, έκλεισαν πια από σεξ. Ενώ αντίθετα αυτός, στην ίδια ηλικία, “ό,τι και να λέμε έχει την πέρασή του”.
Αφού το παραδέχεται κι η θεία. Τίποτα σε σεξ. Αν πετύχει η μαλακία τύφλα να έχει το γαμήσι. Επειδή οι άντρες είναι όλοι μαλάκες. Γιατί άλλωστε μια θεία θα ήταν ανύπαντρη και άτεκνη; Επειδή είναι πικραμένη. Υπάρχει άλλος λόγος;
Εντάξει, οι πολυβιταμίνες πάντως, όλα τα λεφτά.
Κι εγώ. Και πιο….περίπλοκα .
Η μελίνα έγινε μαρίνα.
Πολύ λίγο πινουνε.
Χαχα το πρωτο που σκεφτηκα, ελεος με ενα ποτηρακι κρασι
Προσωπικά στα καλά μου θέλω ένα λίτρο. Με ερωτική απογοήτευση θέλω ενάμιση.
εν τω μεταξύ η λέξη “σεξάκι” πρέπει να ναι απο τις χειρότερες της υφηλίου
Γενικά ότι τελειώνει σε -άκι, -ούλι, -ίτσα
Sexaqi opws moraqi