Η Ρένα απαντά: Update ιστορίας με σύντροφο που εξαφανίστηκε μετά από 9 χρόνια

Μας έστειλε update η κοπέλα με τον σύντροφο που “την πέταξε μετά από 9 χρόνια σχέσης” κι εξαφανίστηκε.

_________________

Ρενα,καλημέρα! Σου είχα ξαναστείλει! Είμαι η κοπέλα με την 9ετη σχέση, που λόγω απώλειας ο σύντροφός μου εξαφανίστηκε! Θέλω να σε ευχαριστήσω για την απάντηση σου! Κατάλαβες μέχρι και το λάθος του Τ9: έγραψα πειστικος, αντί για πιεστικος!
Οι απαντήσεις σου με βοήθησαν πολύ κι ας πόνεσε να διαβάζω ότι ίσως περνούσε κάτι δοκιμαστικό και με κάποια άλλη! Γενικά έπιασες τα πάντα!

Η Ρένα απαντά: Με πέταξε μετά από 9 χρόνια σχέσης λες και δεν ένιωσε τίποτα

Η ερώτηση μου τώρα είναι η εξης: όταν κάποιος μας λέει ότι είμαστε η γυναίκα της ζωής του, είσαι τόσο ξεχωριστή, θέλω να κάνουμε παιδιά και να έχουν το όνομα του αποθανοντος μέλους της οικογένειας μου, είναι όλα ψέματα?

Μπορεί κάποιος να υπόσχεται εξαρχής? Μπορεί να αλλάζει στην πορεία? (που το αποδέχομαι!Δεν κρατάμε κανέναν με το ζορι) Αν η σχέση ήταν δυνατή, υπέθετα και υποθέτω ακόμη, πως μια απώλεια δεν διαλύει τη σχέση! Ίσα ίσα που γίνεται ακόμη πιο δυνατή η σχέση, ακόμη πιο δεμένη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η απώλεια! Η οικογένεια μου πέρασε δυνατές απώλειες, αλλά δεν διαλύθηκε!

Θα εκτιμούσα την άποψη σου σχετικά με το θέμα απώλεια προσώπου και πώς επηρεάζει τη σχέση! Διότι ναι, θα σταθείς ως οφείλεις και νιώθεις, αλλά αν ο άλλος βυθίζεται διαρκώς και τα καταστρέφει όλα αντί να πιάνεται από ένα κλαδί ελπίδας, όπως τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του? (Και ναι, δεν έχουμε όλοι την ίδια αντιμετώπιση στο πένθος, το ξερω)

Μπορεί κάποιος να είναι τόσο ανανδρος και να τα ρίχνει αλλού, προκειμένου να μη σου πει την αλήθεια? Όταν παρακαλάς για την αλήθεια? Και το δείχνει στο τέλος τέλος, για κάποιον το να εξαφανιζεται μετά από 9 χρονια και να σου ζητάει χρόνο από το τηλέφωνο!

Λίγο παραπονο, λίγο φιλοσοφία! Σκέφτομαι συνέχεια δυστυχώς! Σ ευχαριστώ και πάλι για το χρόνο σου και όλες σου τις σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μου!

ΑΠΟ ΤΗΝ – Clairie

__________________

Η απάντηση της Ρένας

Σε ευχαριστώ για την ενημέρωση και που λες ότι έπεσα σε όλα μέσα.

Ρωτάς δύο πράγματα.

• Γίνεται κάποιος να δηλώνει πράγματα που δεν πιστεύει/δεν πραγματοποιεί;
• Και κατόπιν, γίνεται η απώλεια ενός ατόμου να κάνει κάποιον να χωρίσει από μια σχέση που κατά τ’άλλα τον καλύπτει;

Προφανώς κάποιος μπορεί να προβεί σε μεγάλες δηλώσεις και να τις πάρει στην πράξη πίσω. Γίνεται συνέχεια. Ποιός ξεχνάει εκείνο το “με ένα νόμο κι ένα άρθρο”, φερ΄ ειπείν; Είναι ότι μας ξεγελάνε εξαρχής και μας τουμπάρουν λέγοντάς μας αυτό που θέλουμε να ακούσουμε; Μπορεί, μπορεί και όχι όμως. Μπορεί να θέλουν πάρα πολύ να πιστέψουν αυτό που λένε, να το λένε ακριβώς για να το πιστέψουν. Στα συναισθηματικά, στις ερωτικές σχέσεις, μεγάλο μέρος της δράσης συμβαίνει μέσω των λέξεων. Λέμε σ’αγαπώ για να πιστοποιήσουμε το αναδυόμενο μούδιασμα, να μεταμορφώσουμε το μούδιασμα σε πράξη, σε απτή πραγματικότητα.

Δες αυτό:

“Οι συναισθηματικές λέξεις γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας γρήγορα και αυτόματα στο αριστερό ημισφαίριο (LH) και αργά, με τη συμμετοχή της προσοχής, στο δεξί ημισφαίριο (RH). Κατά τη διάρκεια της επιφανειακής επεξεργασίας, οι συναισθηματικές λέξεις πιθανόν να κάνουν συνδέσεις μόνο με σημασιολογικά συσχετισμένες λέξεις στο LH. Αυτό το μέρος της διαδικασίας είναι αυτόματο και μπορεί να επαρκεί για τους σκοπούς της γλωσσικής επεξεργασίας. Η βαθιά επεξεργασία, αντίθετα, φαίνεται να περιλαμβάνει εννοιολογικές πληροφορίες και εικόνες των αντιληπτικών και συναισθηματικών ιδιοτήτων μιας λέξης χρησιμοποιώντας περιεχόμενα αυτοβιογραφικής μνήμης. Οι εικόνες και η εμπλοκή της αυτοβιογραφικής μνήμης πιθανότατα διαφοροποιούν μεταξύ συναισθηματικής και ουδέτερης επεξεργασίας κειμένου και εξηγούν τον εξέχοντα ρόλο του RH στη συναισθηματική επεξεργασία κειμένου. Συνάγεται το συμπέρασμα ότι το επίπεδο συναισθηματικής επεξεργασίας κειμένου στο RH θα πρέπει να είναι βαθύτερο από το LH και, επομένως, είναι κατανοητό ότι ο αργός τρόπος επεξεργασίας προσθέτει ορισμένες ιδιότητες στην έξοδο.¨ [Πηγή έρευνας]

Με λίγα λόγια, η βαθιά επεξεργασία των λέξεων (σε αγαπώ, είσαι μοναδική, ζω για σένα, δεν θέλω να χωρίσουμε ποτέ) αντλεί από αυτοβιογραφικές μνήμες (πράγματα που ζήσαμε/ακούσαμε/είδαμε πχ σε ταινίες) και για τον πομπό και για τον δέκτη. Λέγοντάς τα, ήθελε πιθανώς να τους προσθέσει βαρύτητα στο μυαλό του. Να τα μετατρέψει σε γεγονός.

Είναι όμως λογικό ότι κάποια στιγμή άλλα εξωτερικά γεγονότα να κάνουν κάποιον να συνειδητοποιήσει ότι όσο κι αν το πει (με ένα νόμο κι ένα άρθρο) υπάρχει το αναπόδραστο τείχος της πραγματικότητας. Δεν μπορεί να βιάσει την πραγματικότητα, όσο κι αν παραμυθιάζεται.

Πιστεύω κάτι τέτοιο του συνέβη.

Για το θέμα της απώλειας και πώς αυτή πυροδοτεί ή όχι εξελίξεις.

Κατ’αρχάς εξαρτάται από την απώλεια. Το τι αντιπροσωπεύει το πρόσωπο που χάνεται είναι ύψιστης σημασίας. Ένα αγαπημένο ζευγάρι που χάνει το παιδί τους είναι πάρα πολύ πιθανό να χωρίσει, παρόλο που υπήρξε αγαπημένο μεταξύ τους, επειδή το παιδί αντιπροσωπεύει τον ακατάλυτο δεσμό τους (ακόμα κι αν χώριζαν για άσχετους λόγους, πάντοτε θα παρέμεναν οι γονείς του συγκεκριμένου παιδιού, ο θάνατος του παιδιού σπάει αυτόν τον ακατάλυτο δεσμό.) Και πράγματι σε μεγάλη πλειοψηφία τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων το ζευγάρι χωρίζει ή απομακρύνεται εντελώς ψυχικά.

Δες ακόμα την πρόσφατα χαμένη Ελισάβετ της Αγγλίας. Για δεκαετίες ήταν η συγκολλητική ουσία της οικογένειάς της. Διατηρούσε τις (τεταμένες) σχέσεις μεταξύ των μελών για λόγους σεβασμού προς το πρόσωπό της, αλλά κι ενός κάποιου καθήκοντος ως προς τη θέση τους μέσα σε έναν θεσμό. Με τον θάνατό της και άρα την μετακίνηση των ρόλων, η συγκολλητική ουσία έφυγε και θα αναδειχθούν άλλες δυναμικές που παρέμεναν κρυφές.

Επομένως το πώς αντιδρά ο συγκεκριμένος σύντροφος στην απώλεια έχει να κάνει με το ποιές ποιότητες, ποιά σημαινόμενα επέφερε το πρόσωπο που χάθηκε για τον ίδιο. Αυτό μόνο με πολύ βαθιά κουβέντα προκύπτει, οι δικές σου εικασίες δεν είναι δόκιμες. Ούτε οι δικές μου.

Ρωτάς αν είναι μια δικαιολογία η συγκεκριμένη απώλεια ώστε να αποδεσμευτεί; Είναι κι αυτό μια πιθανότητα. Δεδομένου του χωρισμού στην τετραετία, και της διαφαινόμενης διατήρησης απόστασης στα τελειώματα της σχέσης λόγω της δουλειάς (οπότε η ίδια η σχέση μεταφέρθηκε στα τηλέφωνα αν κατάλαβα καλά), πιστεύω ότι κάτι προϋπήρχε κι εκδηλώθηκε όταν τα συναισθήματα έκαναν έκρηξη με την απώλεια.

Πλέον έχει μικρή σημασία να το αναλύεις άλλο. Μην χάσεις άλλο χρόνο με μια σχέση που έκανε τον κύκλο της. Εστίασε στην νέα που θα έρθει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News