Οι φωτογραφίες είναι μέρος της ζωής ή υποκαθιστούν την ζωή; Εκεί βρίσκεται η απάντηση στο αν πετάς μέρος της ζωής σου.
____________
Η ιστορία της όπως την ξεχώρισα σήμερα
Καλημέρα και καλή άνοιξη! 🙂
Έχω μια πολύ περίεργη ερώτηση για ένα θέμα που δεν έχω καταλήξει μέσα μου. Τις φωτογραφίες!
Μου αρέσει να τραβάω πάρα πολύ φωτογραφίες. Δεν είμαι φωτογράφος. Έχω περάσει από 3 λέσχες φωτογραφίας που πήγαινα για να βελτιώσω την τεχνική μου και να κάνω παρέα με κόσμο που τραβάει φωτογραφίες, αν και βαρέθηκα στο τέλος γιατί πολλοί και πολλές προσπαθούσαν να την πούνε στους άλλους, ενώ εγώ πήγαινα για το χόμπι μου και την ευχαρίστηση μου.
Προχθές κλάταρε ο σκληρός μου. Και ανακάλυψα! Τρομάξτε! 43.046 φωτογραφίες! Το ακριβές νούμερο! Από το 2005 έως σήμερα έχω τόσες φωτογραφίες! Έπαθα σοκ! Θέλω να κάνω ένα ξεκαθάρισμα γιατί ειλικρινά πιο το νόημα να έχω τόσες φωτογραφίες; Πώς θα τις βλέπω; Πώς θα τις χαίρομαι;
Εδώ μπαίνει το εξής, λοιπόν. Σκέφτομαι ότι για να τις έβγαλα κάποτε κάποιες κάτι μου έλεγαν. Να πω ότι δεν είναι κουνημένες κλπ. Κάθε φάκελος έχει ήδη τις αγαπημένες μου. Έχω ήδη κάνει ξεκαθάρισμα, κάθε που πέρναγα από την μηχανή στο pc.
Ένα πρώτο ξεκαθάρισμα έκανα ήδη με φωτογραφίες πρώην (συντρόφων, παρεών κλπ). Αποφάσισα ότι με άτομα που πια δεν μας δένει κάτι δεν μπορώ να έχω 500 κοινές φωτογραφίες. Αλλά με τοπία; Εκθέματα; Είμαι τόσο μινιμαλ στη ζωή μου, αλήθεια, και στο ψηφιακό φωτογραφικό κόσμο τα έδωσα όλα.
Η ερώτηση είναι πως βλέπετε το θέμα ψηφιακό ξεκαθάρισμα; Να κρατήσω μόνο όσες θέλω να βλέπω ώστε να εχω εύκολη πρόσβαση; όπως στα ρούχα της ντουλάπας; Γενικά ψάχνω να βρω το συναίσθημα μου πάνω σε τόσο μεγάλο πλήθος φωτογραφιών. Η αλήθεια έιναι ότι ακόμα τραβάω, αλλά πολύ λιγότερες και πιο στοχευμένες.
Προς το παρόν πάω με το συναίσθημα. Ότι μου λέει κάτι μένει, οι άλλες φεύγουν. Αλλά μήπως πετάω ένα κομμάτι της ζωής μου, κάπως επιπόλαια;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Με μια κάμερα στο χέρι
_______________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Ζούμε εδώ κι αρκετό καιρό την εποχή της ψηφιακής καταγραφής. Αρχικά με τις ψηφιακές κάμερες, αργότερα με τα smartphones και φυσικά με τα social media (ιδιαίτερα το instagram που ευνοεί την τάση). H αρχή “φωτογραφίες ή δεν συνέβη” καθώς και το “αν δεν αξίζει να το μοιραστείς, δεν αξίζει γενικά” έχουν κάψει κάπως τους εγκεφάλους μας, ωθώντας μας να απαθανατίζουμε και πράγματα που τελικά δεν έχουν τεράστια ουσία ή σημασία. Εκτός αν είμαστε επαγγελματίες φωτογράφοι που φτιάχνουμε πορτφόλιο ή συλλογή για posthumous έκθεση. Αν νιώθεις ότι το συναίσθημά σου είναι στην φωτογραφία κι όχι στη στιγμή, όχι στην ανάμνηση, όχι σε αυτό που ένιωσες, τότε πλησιάζει λίγο στο υποκατάστατο.
Προφανώς αν έχεις ανάκατα τις φωτογραφίες με τόσες χιλιάδες το να βάλεις τάξη είναι άθλος του Ηρακλή, όχι αστεία. Μια πρώτη προσέγγιση θα ήταν ανά χρονολογία και κατόπιν ανά γεγονός/τόπο (αποφοίτηση, διακοπές, ερωτικά, τοπία, μουσεία κλπ.)
Τις πιο αξιομνημόνευτες και λιγότερο “πρσωπικές” κάνε ένα λογαριασμό ή ένα photoblog και ποστάρισέ τες εκεί ώστε να μπορείς να έχεις πρόσβαση ανά πάσα στιγμή. Αν δεν θες να τις δεις δημοσιευμένες αλλού βάλε κωδικό πρόσβασης ή υδατογράφησέ τες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ μου αρέσεις. Παρόλο που είμαστε διαφορετικές βρήκα πολλές ομοιότητες. Εγώ δεν είμαι καθόλου της φωτογραφίας. Μα καθόλου. Το βαριέμαι απίστευτα. Δεν έχω φωτογραφίες ούτε του γάμου μου. Δεν είχα προσλάβει φωτογράφο. Μια φίλη φωτογράφος είχε τραβήξει αφιλοκερδώς, μου τις είχε δώσει να τις εκτυπώσω, το ξέχασα και χάθηκαν κάπου μέσα στους σκληρούς δίσκους. Όλο λέω να τις ψάξω και όλο το ξεχνάω. Από τη εφηβεία όμως έγραφα ημερολόγια. Όχι τα καθημερινά,αλλά ο,τι μου έκανε εντύπωση. Όλες τις δραματικές, συνταρακτικές, εντυπωσιακές , υπέροχες στιγμές τις ζωής μου τις έχω καταγράψει. Λόγια, συναισθήματα που ένιωσα τότε, ανατριχιαστικές λεπτομέρειες , τα πάντα.… Διαβάστε περισσότερα »
Μ’εβαλες σε πειρασμο τωρα και τσεκαρα τις δικες μου. 57.328 απο το 2003. Κυριως απο ταξιδια ανα την οικουμενη. Δεν ειχα προβληματιστεί ποτε για τον αν υπαρχει καποιο νοημα σε ολο αυτο. Υποθετω πως δεν υπαρχει. Δε τις ανεβαζω σε σοσιαλ , καποιες λιγες τις μοιραζομαι μονο με το περιβαλλον μου και δε τις ξαναβλεπω ποτε. Ουτε εγω ειμαι φωτογραφος αν και κατα καιρος εχω συμμετάσχει (και κερδίσει) σε φωτογραφικους διαγωνισμους. Αλλα δεν ειναι ουτε αυτος ο λογος. Ειναι απλως ενα χομπι. Ειναι στιγμες που εκείνη την ώρα είχαν κάποια σημασία. Αυτό δηλαδή που είναι όλη μας η ζωή. Στιγμές… Διαβάστε περισσότερα »
Είχα μπει σε μια τέτοια διαδικασία αλλά δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη οπότε τα παράτησα και μπορεί να έχω εξίσου μεγάλο αριθμό φωτογραφιών σε διάφορους υπολογιστές. Και εκεί ακριβώς αναπολησα τα παλιά άλμπουμ που είχαμε 5 φωτογραφίες τις πιο αντιπροσωπευτικές από σπουδαίες αναμνήσεις. Ίσως μια λύση να είναι αυτή ένα άλμπουμ για κάθε χρονιά με τα highlights και οι υπόλοιπες delete. Παλιά γιατί δεν μας ένοιαζε και τώρα μας νοιάζει τόσο πολύ… Δεν ξέρω τις ίδιες απορίες έχω και γω.
Έχω βαρύ αυτισμό και για μερικά χρόνια είχα εμμονή με το γράψιμο και συγκεκριμένα το να κρατάω ημερολόγιο και να γράψω μία τριλογία φαντασίας. Το πρόβλημα ήταν ότι το έκανα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στα τετράδια, όπου το ημερολόγιο εναλλάσσονταν τυχαία με το εκάστοτε κεφάλαιο ενός απο τα βιβλία. 10 χρόνια και 70 περίπου τετράδια αργότερα, ο (ναρκισσιστικός) πατέρας μου με ενημέρωσε ότι χρειάζεται το δωμάτιό μου για να βάλει τα δικά του πράγματα και αν δεν πάρω τα τετράδια, θα τα πετάξει στους κάδους ανακύκλωσης. Τα πήρα και συμπέρανα 2 πράγματα: πολλά πράγματα που έγραφα παλιά είναι πλέον ανυπόφορα ακόμα και για… Διαβάστε περισσότερα »
Μη μου πεις ότι έχεις κι εσύ καλο στο μεσαίο δάχτυλο …..από το πολυ γράψιμο στα τετράδια?
Έχω μόνιμο! όταν πάω να κάνω τα νύχια μου πάντα το σχολιάζουν στο ινστιτούτο! Ομοιοπαθούσα!
Αν έχεις χρόνο να ασχοληθείς, θα πρότεινα ένα ακόμα μικρό ξεσκαρτάρισμα και ταυτόχρονα, όσο θα τις ξαναβλέπεις, μια επιλογή των πολύ καλών και αγαπημένων. Φυλάς τις πολλές σε έναν σκληρό και τις επιλεγμένες στον υπολογιστή σου για να τις χαίρεσαι οπότε θέλεις.
Οι φωτογραφιες ειναι σημαντικες αν ειναι ανθρωποι μεσα και να τις κρατησεις εννοειται.
Αν ειναι τοπια χ€στες. Πραγματικα εχουμε πήξει στα απρόσωπα τοπια απο ταξιδια και φωτο απο φυση και μνημεια. Αυτα τα εχουν ολοι.
Οταν πέσει και σπασει ένας σκληρός,με φωτογραφιες από πριν εικοσι χρονια και δε ξερεις ότι θα τις ξαναδείς ενώ τις είχες απαθανατίσει θα καταλάβεις πόσο σημαντικες ειναι!!!!!Ουτε χωρο σου πιανουν ούτε τιποτα και θα εχεις να θυμασαι εσύ και οι επομενες γεννεές!Και δεν μιλαω μονο για απόγονονους!Είναι θησαυροί ,οπως και οι κουτες με τα ημερολογια της λιονταρινας!Στιγμιοτυπα ζωής!Αλλωστε μια εικονα χιλιες λεξεις!
Πω πω χρόνια λέω να κάτσω να το κάνω, κ όχι μόνο για φώτο αλλά κ για αλλά αρχεία, κ ούτε καν. Τα πρώτα χρόνια, 2006-2010 ημουν πιο οργανωμένη, μετα το χάος (κ τώρα συνηδητοποιω ότι από το 2010 ειναι 14 χρονια!) Αλλά στο θέμα μας, θυμάσαι όλες τις φώτο που έχεις βγάλει αν δεν τις δεις; Πόσες φωτογραφίες όντως θυμόμαστε κ πόσο συχνά πλέον τις βλεπουμε; Εχεις σκεφτεί να εκτυπώσεις καποιες; Τις πολύ πολύ αγαπημένες, κάνοντας πχ ένα άλμπουμ για κάθε χρονια, ή θεματικο; Κατά τα άλλα αν δεν θες να σβήσεις καμία, ισως μια cloud συνδρομη σε βοηθήσει… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν χρειάζεται να τις πετάξεις, μπορείς να τις φυλάξεις κάπου.
Είμαι 100% υπέρ να τις κρατήσεις. Βέβαια έτσι είμαι εγώ. Αν έχεις πρόβλημα χώρου μπορείς να πάρεις συνδρομή cloud.