Η Ρένα απαντά: Είναι λογικό να επωμίζομαι περισσότερες δουλειές του σπιτιού επειδή δεν οδηγώ;

Ομολογουμένως πρώτη φορά ακούω επιχείρημα “επειδή οδηγώ”! Να το κατοχυρώσει πνευματικά, μην του το πάρει κανείς.

__________
Η ιστορία της driver#not όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Καλησπέρα Ρένα και ομάδα.

Θα θέσω εξαρχής το ερώτημά μου για να μην κουράσω: Είναι νορμάλ να αναλαμβάνω πιο πολλές δουλειές του σπιτιού επειδή δεν οδηγώ; Ακολουθεί σεντόνι (μάλλον θα κουράσω τελικά).

Με το φίλο μου είμαστε 5 χρόνια μαζί κι εδώ και 2 χρόνια περίπου συγκατοικούμε. Είναι μια καλή σχέση, αλλά υπάρχει ένα αγκάθι, ότι δεν νιώθω ισότιμη με αυτόν μέσα σ’ αυτή, επειδή δεν οδηγώ (έχω δίπλωμα αλλά φοβάμαι -προσπάθησα, αλλά επειδή είμαι πολύ αγχώδης δεν τα κατάφερα τελικά).

Το θέμα αυτό ανασύρεται κάθε φορά που συζητιέται το ποιος κάνει τι στο σπίτι. Εμένα μου αρέσει η τάξη και η καθαριότητα, κι επίσης έχοντας μεγαλώσει με ένα πατέρα που ανέκαθεν πλένει τα πιάτα, ενώ είναι τυφλός και δεν περιμένει από τη μάνα μου, δεν μπορώ να είμαι με κάποιον που περιμένει από μένα να κάνω τις δουλειές, ενώ είμαι εργαζόμενη και κάνω διδακτορικό. Στο μεταβατικό πριν τη συγκατοίκηση στάδιο, όταν ερχόταν ας πούμε ως φιλοξενούμενος, δεν έκανε σχεδόν καμία δουλειά στο σπίτι, του είπα ότι δε θα το ανεχτώ, για την ακρίβεια έκανα φασαρία με απειλή χωρισμού και βελτιώθηκε. Έκτοτε πλένει τα πιάτα και μαζεύει τα ρούχα (βουνό στον καναπέ, δεν τα τακτοποιεί), το μπάνιο δεν το καθαρίζει ποτέ (είναι όμως πιο προσεκτικός μετά από δεύτερο μεγάλο τσακωμό), σφουγγαρίζει δε σπάνια (καθαρίστρια δεν θέλει μες στα πόδια του λέει και σιχαίνεται). Τον τελευταίο καιρό, που είμαι περισσότερο ευαισθητοποιημένη με τα φεμινιστικά θέματα, του έχω εκφράσει την άποψή μου ότι πρέπει όλες οι δουλειές να γίνονται 50-50.

Η απάντηση, ειδικά αν ζοριστεί από την κουβέντα, ή αν μιλήσω λίγο έντονα, είναι “εγώ οδηγάω”. Κάποια στιγμή μου το είπε και ευθέως, ότι δεν το θεωρεί δίκαιο να αναλαμβάνει στο σπίτι τα μισά. Στην καθημερινότητα δεν μετακινείται με τ’ αμάξι, επειδή όμως οι δουλειές μας μας επιτρέπουν να ταξιδεύουμε συχνά ανά την Ελλάδα, όλες τις μετακινήσεις με το αμάξι τις επωμίζεται ο ίδιος (τα κόστη διά δύο, όπως κι όλα μας τα έξοδα). Όταν του λέω ότι απολαμβάνει τις διακοπές μας και ο ίδιος – τις περισσότερες εξορμήσεις τις προτείνει μάλιστα αυτός-, η απάντηση είναι “όχι τόσο όσο εσύ που κάθεσαι συνοδηγός”. Του απαντώ ότι κι αυτός πχ δεν μαγειρεύει – βέβαια ούτε κι εγώ προλαβαίνω συνήθως να μαγειρέψω, αλλά γενικά μικρογεύματα φτιάχνω.

Επίσης, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές τον απαλλάσσω για ένα μήνα από όλες τις δουλειές του σπιτιού, με δική μου πρωτοβουλία, για την κούραση που τραβάει στις μετακινήσεις. Δεν ξέρω όμως αν κάνω καλά. Μήπως πάω να κάνω ένα βήμα προς το φεμινισμό και κάνω δύο πίσω;

Μου έκανε κουβέντα για παιδί και του είπα με την προϋπόθεση ότι θα γίνονται όλα μισά-μισά, και το άλλαγμα και όλα. Μου απαντά “το γιο ΣΟΥ ποιος θα τον πηγαίνει φροντιστήριο??” (σημείωση: ο μελλοντικός γιος ΜΟΥ είναι αυτός που ΘΑ κάνουμε ΜΑΖΙ). Καράφλιασα.

Κι αν δεν ήταν άψογος σε όλα τα υπόλοιπα, θα τον είχα χωρίσει. Νιώθω ότι με υποτιμάει όλο αυτό το θέμα με την οδήγηση. Γνωρίζω βέβαια ότι το αμάξι έχει ένα σύνολο ευθυνών από πίσω. Επίσης, όταν χρειάζεται να μετακινηθώ για κάποια δουλειά, σχεδόν πάντα θα προσφερθεί να με πάει, κι ας πω ότι θα πάρω πχ ταξί, και το εννοώ, γιατί δε θέλω να τον ταλαιπωρώ, ούτε να κάνω κατάχρηση. Όπως κ εγώ θα προσφερθώ να του φτιάξω κάτι να φάει, όταν πεινάει ή να του πλύνω τα ρούχα/τα παπούτσια ή ό,τι χρειαστεί είμαι πάντα πρόθυμη να προσφέρω.

Ξέρω ότι αν ζητήσω κάτι θα γίνει, όμως δεν θα το πιστεύει και θα εξακολουθεί να νιώθει “ριγμένος” κι αυτό με ξενερώνει, κι εκτός από αυτό, έχω αρχίσει να νιώθω κι ανεπαρκής λόγω αυτού.

Βλέπω κάτι λάθος; Ποια είναι η γνώμη σας;

ΑΠΟ ΤΗΝ – driver#not

______________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Πες μας φίλε ότι δεν θέλεις να κάνεις δουλειές του σπιτιού χωρίς να μας πεις ότι δεν θέλεις να κάνεις δουλειές του σπιτιού.

Το πρόβλημα ξέρεις από πού ξεκινάει; Από το σπίτι του (που μάλλον του τα παρείχαν έτοιμα) και από την δική σου εμμονή με την τάξη και την καθαριότητα. Δυστυχώς άνθρωποι που δεν μπορούν χωρίς τάξη και καθαριότητα πρέπει ή να βρουν εξαρχής άνθρωπο αντίστοιχης νοοτροπίας (εδώ φάνηκε, οπότε μην παραπονιέσαι, εσύ τον επέλεξες ενώ ήξερες ή να ζουν μόνοι τους και να ελέγχουν το περιβάλλον άμεσα.

Το επιχείρημα της οδήγησης ανακύπτει ακριβώς επειδή πρέπει από κάπου να πιαστεί. Ναι, έχει ευθύνες και τρέξιμο η διατήρηση αυτοκινήτου. Όμως θα σου πω κάποια κάπως δυσάρεστα πράγματα.

Πρώτον, το ότι προθυμοποιείται να σε πηγαίνει παντού είναι και λιγουλάκι έλεγχος. Δεν το συνειδητοποιείς αλλά είναι (και ίσως και λιγουλάκι φοβία μήπως τελικά αποφασίσεις να κάνεις 15 μαθήματα και να ξαναπάρεις τιμόνι στα χέρια και του ανεξαρτοποιηθείς).

Δεύτερον, φιλενάδα, εσύ του ενθαρρύνεις εμμέσως αυτή τη συμπεριφορά. Ας μην πηγαίνετε ταξίδια το καλοκαίρι ώστε να ΜΗΝ οδηγεί! Πες του το. Ας μην πάμε πουθενά, δεν χρειάζεται να οδηγήσεις. Ή ας πάμε με το ΚΤΕΛ. Μην κουράζεσαι χρυσό μου. Και επίσης αρνήσου να σε πάει οπουδήποτε. Για ένα διάστημα πήγαινε μόνο όπου μπορείς με τα πόδια. Μετά τι θα έχει να λέει; Όταν κάποιο πράγμα χρησιμοποιείται ως όπλο, ακυρώνουμε το πράγμα ώστε να αφοπλίσουμε αυτόν που το χρησιμοποιεί.

Οι κουβέντες για τα μισά-μισά οικιακά είναι καλές αλλά σε άνθρωπο που δεν έχει λάβει αντίστοιχες αρχές από μικρός λίγο ευσεβείς πόθοι. Πρακτικά πρέπει να αναλαμβάνει κανείς αυτά που μπορεί να ανεχτεί. Θα έλεγα να του πασάρεις την ηλεκτρική σκούπα και να σκουπίζει (παρατηρώ οι άντρες είναι πιο θετικοί σε οτιδήποτε ηλεκτρικό και γκατζετιά), να του μάθεις να διπλώνει τα καθαρά ρούχα και να αφήνεις το μπάνιο βρόμικο εφόσον το λερώσει. Δεν είσαι υποχρεωμένη να μαζεύεις κατρουλιά ή να ξύνεις σκατούλες άλλου από την λεκάνη, εκτός αν αυτός ο άλλος είναι το ανήλικο μικρό παιδί σου (και πάλι, στην εφηβεία διδάσκουμε πώς να το κάνουν, ήμαρτον). Η τουαλέτα δεν είναι ευχάριστη εργασία αλλά είναι εντελώς θέμα αυτοσεβασμού. Πες του το μάλιστα έτσι, αν χρειαστεί. Δεν ντρέπεσαι να σου μαζεύουν τα κατρουλιά ολόκληρος μαντράχαλος;

Για τα υπόλοιπα, θα έλεγα κάνει κάποια πραγματάκια. Ενθάρρυνέ τα λοιπόν αντί να γκρινιάζεις και αθλοθέτησε επιβραβεύσεις για τα υπόλοιπα (ναι, όπως κάνουμε στα σκυλάκια, τι να κάνουμε, εκεί μας καταλήξατε) ώστε να έχει κίνητρο.

Για το παιδί, κάτσε πρώτα να μπορεί να κάνει παιδί. Έτσι πες του. Και παρατήρησέ τον να αλλάζει χίλια χρώματα.

Πάντως αν δεν βρείτε μια ειρήνη στα οικιακά, να ξέρεις ότι με το παιδί οι υποχρεώσεις αυξάνουν. Εσύ στους πρώτους 12-18 μήνες θα έχεις μόνο το παιδί ως υποχρέωση, ειδικά αν θηλάζεις. Όχι το σπίτι!

ΥΓ. Να πάρεις άτομο να σας καθαρίζει όταν θα λείπει. Αξίζει το βάρος του σε χρυσό.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News