Οι φίλοι νιώθουν ανασφάλεια και σε παράτησαν. Όχι ότι αυτό τους δικαιολογεί.
_________________
Η ιστορία της Chronic Pain όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Γιατί απλά γιατί; Πάσχω από χρόνιο νευροπαθητικο πόνο που με έχει καθηλώσει σε ένα κρεβάτι και δεν χρήζει βελτίωσης… Ζω με ναρκωτικά παυσίπονα για να τον αντέξω, έχω πάθει πολλά στην ζωή μου και δεν ρωτάω γιατί τα έχω όλα αυτά. Αλλά γιατί ενώ τα έχω και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, συνεχίζω να γελάω, να κάνω πλάκα, γιατί με άφησαν οι φίλοι και δεν ζητάω να είναι από πάνω μου συνέχεια να έρθουν να με δουν μια φορά την εβδομάδα να τους δω, όχι γιατί είμαι άρρωστη αλλά για να τους δω!!!
Κι όταν το λέω μια είπε δεν μου αρέσει να ακούω άσχημα νέα. Μα δεν μεταφέρω άσχημα νέα. Συζητάω για όλα. Όλοι έχουν δουλειές κι αν δεν επικοινωνήσω εγώ πρώτη τίποτα. Παλιά που ήμουν καλά συνέχεια με εμένα για παρέα φαγητά βόλτες. Με έλεγαν χαρά της ζωής!
Τώρα που πάνω από 10 χρόνια άρχισα να καθηλωνομαι και πλέον πλήρως, εντελώς μόνη μου. Δεν με θλίβει, βρίσκω πράγματα να κάνω, όμως εγώ δεν θα φέρομουν έτσι, κι απλά ρωτάω γιατί;;;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Chronic pain
_____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Καλή δύναμη εύχομαι κι ευχαριστώ για το μήνυμά σου.
Δυστυχώς η απάντηση είναι σκληρή. Οι άνθρωποι έχουν φόβο για τη θνητότητα και τη φθορά. Από κει απορρέει κι η μισαναπηρία. Δεν είναι ότι συζητάς για το πρόβλημά σου. Η ίδια σου η παρουσία ως μη πλήρως λειτουργικό άτομο είναι καρφί στο μάτι τους, τους υπενθυμίζει ότι δυνητικά κι εκείνοι θα μπορούσαν να καθηλωθούν σε ένα κρεβάτι. Μέχρι εκεί τους κόβει. Το να σκεφτούν ότι αν καθηλωθούν θα ήταν καλό να έχουν έναν κύκλο ανθρώπων που να τους νοιάζεται δεν πάει. Είναι παραλυτικός ο τρόμος τους.
Από την αυγή της ανθρωπότητας οι άνθρωποι συνειδητοποιώντας την θνητότητα και την φθαρτότητα του είδους μας έχουν φτιάξει ένα πλέγμα προφυλακτικών μεθόδων, από τα τοτέμ, ξόρκια (το ξεμάτιασμα ας πούμε, τι είναι;) και τους ενεργειακούς καθαρισμούς, μέχρι τις θρησκείες, την επιστημονική εμμονή με την αιώνια νεότητα και την χρήση παραϊατρικών σκευασμάτων. Χωρίς όμως τίποτα απ’αυτά υπάρχει μία αλάνθαστη μέθοδος: η άρνηση. Να κάνεις ότι δεν υπάρχει. Αυτό κάνουν, σε άμυνα, για τις δικές τους ανασφάλειες.
Ως εδώ εξηγώ γιατί συμβαίνει, επειδή το ρώτησες. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να τους αλλάξεις. Αυτό που θα μπορούσες να πεις είναι ευθέως “δεν κολλάει, μη φοβάσαι, μου κάνει καλό η παρέα σου” και να αφήσεις να νιώσουν όπως επιλέξουν να νιώσουν. Πιστεύω κάποιοι θα έχουν την ευαισθησία να ανταποκριθούν. Αν χρειάζεσαι εξωτερική βοήθεια, να την ζητήσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή Chronic pain, σε ποιο σημείο της Ελλάδας κατοικείς; Αν βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη, ευχαρίστως θα ήθελα να γίνω φίλη σου! Τα δικά μου παθήματα υγείας μου έδειξαν τη φωτεινή πλευρά των ανθρώπων και τώρα, μπορείς να κάνεις νέους φίλους, το εννοώ.
Συνήθως όταν ένας ασθενής πάσχει από κάτι χρόνιο και μη η μερικώς ιασιμο,οι γιατροί προειδοποιουν για 1 πραγμα: την εγκαταλείψη.
Την εγκαταλείψη από σύζυγό,φίλους,συγγενείς.
Είναι κάτι που γίνεται σχεδόν παντοτε,με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Και ξέρεις γιατί? Γιατί όσο αποτρόπαιο και αν ακουστεί: “κάνεις δεν θέλει στη ζωή του έναν αρρωστο με τα προβλήματα του”
Τους ανθρώπους του φοβιζουν τα προβλήματα και τρανή απόδειξη γιαυτο είναι η ύπαρξη θρησκειων.
Όλες οι θρησκείες έχουν προσευχές και ευχές για ” γιατρεμα” από αρρώστιες και συγχωρητικες ευχές για θάνατο.
Να μην ανησυχείς γιαυτους που φυγανε,πιστεψε με για καλό φύγανε.
Θα ήθελα να προσθέσω και άλλον έναν λόγο. Υπάρχουν διαβαθμίσεις φιλίας και πολλά επίπεδα είναι σε φάση γνωστού/ να έχουμε με κάποιον να βγούμε έξω/ κάποιον να μιλήσω για τα ίδια πράγματα κλπ. Οπότε πολλές από αυτές τις φιλίες δεν αντέχουν αλλαγές στον τρόπο που συναλλάσσεστε γιατί δεν εξυπηρετούν πια τον λόγο που υπήρχαν. Αυτοί θα φεύγανε έτσι κι αλλιώς πχ γιατί παντρεύτηκες και δεν μπορείς να πας για καφέ όποτε θες πια, ή δουλεύεις αλλού, ή έχεις άλλα ενδιαφέροντα κλπ. Οπότε αυτούς μην τους ψέγεις έτσι κι αλλιώς.
Γιατί η αληθινή φιλία σπανίζει στην εποχή μας. Γιαυτό
Γιατι δεν ηταν τελικα …φιλοι!
Δηλαδή όποιος δεν άντεχε γιατί πραγματικά δεν άντεχε, ας πούμε του δημιουργούνταν απελπισία και αυτοκτονικές σκέψεις, δεν ήταν φίλος επειδή δεν ήθελε να βιώνει αυτήν την απελπισία;
Μήπως θα ήταν φίλος αν τελικά αυτοκτονούσε;
Σε αυτήν την περίπτωση, έχουμε ΔΥΟ ανθρώπους με συναισθήματα, όχι έναν. Και οι δύο έχουν σημασία εξίσου.
Αυτό που γραφει η Ρενα. Δεν μπορουν ολοι οι ανθρωποι να το αντεξουν. Μερικοι φοβουνται για τον ιδιο η τα δικα τους προσωπα, αλλα νιωθουν αμηχανα, μερικοι αδιαφορουν. Δεν τους κατηγορω οσους δεν μπορουν να σε στηριξουν, δεν εχουν ολοι τις ιδιες αντοχες. Μιλησε μαζι τους ανοιχτα, οσους θεωρεις δικους σου ανθρωπους, οπως σε συμβουλευει η Ρενα. Καποιοι θα ανταποκριθουν και θα ξεπερασουν ο,τι τους μπλοκαρει.
Κατά τη γνώμη μου, είναι χρήσιμο να αναζητούμε τις αιτίες που γίνονται γεγονότα, αλλά εστιάζουμε στο δια ταύτα. Όλα δεκτά για τους ανθρώπους που απομακρύνθηκαν πχ. φοβούνται, βαριούνται, προβάλλουν τα δικά τους κτλ… όμως αυτό δεν σημαίνει, πως τελικά είναι φίλοι. Οι λόγοι που κάποιος/α φέρεται άσχημα ή αδιάφορα ή δεν ξέρω τι, αφορούν τον ίδιο. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί, να ήταν όντως φίλοι, στο παρελθόν σε μια άλλη συνθήκη, όμως όλα αλλάζουν ή μένουν ίδια ανάλογα με τις συνθήκες. Τον φίλο τον διαλέγουμε, αλλά τον καλό φίλο τον διαλέγει ο χρόνος. Θα σου έλεγα να μην σκας και να… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω βιώσει σχεδόν τα ίδια με σένα και μάλιστα από τα 21 μου. Έχοντας περάσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, είδα σταδιακά τους περισσότερους φίλους να εξαφανιζονται, επειδή πολύ απλά δεν έπρεπε να κουράζομαι, να ξενυχταω, να κάθομαι με τις ώρες στον ήλιο στην παραλία κτλ. Ήλπιζα, όταν μεγαλώσουμε, ότι οι φίλοι θα ωριμάσουν και θα καταλάβουν καλύτερα καταστάσεις και προβλήματα υγείας, αλλά μπα… Οι περισσότεροι είναι εγωισταροι, δεν έχουν ενσυναίσθηση και ευαισθησία και όλοι κοιτάνε τον εαυτούλη τους. Έχω κάνει απειρα ξεκαθαρισματα φίλων στη ζωή μου και εν τέλει έχω καταλήξει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αξίζουν και τους… Διαβάστε περισσότερα »
Έχοντας αρρώστιες που εξελίσσονται, δεν θα ήθελα καμία επαφή με άτομο που βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο κλπ, καμία. Όχι εξαιτίας εκείνων, αλλά γιατί πολύ απλά και ξεκάθαρα, μετά την συνάντηση μαζί τους, και την συνειδητοποίηση που αυτή θα έφερνε, θα ήθελα να πεθάνω. Οπότε το να μην επιδιώξω επαφή, θα ήταν ο τρόπος για να μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν θα ένιωθα έτσι αν ήμουν υγιής. Αναγκάζομαι να βλέπω συγγενή, κυριολεκτικά αναγκάζομαι, και έχω πάρα μα πάρα πολύ άσχημες σκέψεις εξαιτίας αυτού. Αν μπορούσα, δεν θα είχα καμία επαφή. Το έχω πει σε φίλη, δεν κατάλαβε,… Διαβάστε περισσότερα »
Σιγουρα ποναει πολυ και ειναι πολυ απογοητευτικο αυτο που σου συμβαινει. Εγω αυτο που νομιζω ειναι οτι εσυ και οι πρωην φιλοι σου βλεπετε διαφορετικα τη φιλια. Οι πιο πολλοι ανθρωποι κανουν παρεες οταν θεωρουν οτι θα παρουν αυτο που ψαχνουν. Δηλαδη αν οι παλιοι σου φιλοι ηθελαν απλα να πανε για καφε και να καυλαντισουν, να χορεψουν κλπ τοτε τους εκανε η παρεα σου. Αν απο την αλλη εψαχναν εναν ανθρωπο να κανουν συζητησεις, να χαλαρωσουν παρεα, να δουν καμια ταινιουλα, να φανε ντιλιβερυ, να παιξουν κατι στον υπολογιστη μαζι, να κανουν ζωγραφικη, να πλεξουν η δεν ξερω και… Διαβάστε περισσότερα »