Καλησπέρα!Σας διαβάζω καιρό αλλά σήμερα παίρνω την πρωτοβουλία να γράψω ως μια τελευταία προσπάθεια να ηρεμήσω από την πίκρα που με κυνηγάει. Περνάω μια φάση απόρριψης τον τελευταίο χρόνο από ένα άτομο που κάναμε παρέα κάποια χρόνια.Μπορώ να πω πως πονάει πάρα πολυ σχεδόν λες και έχω χωρίσει.Τον ήθελα στη ζωή μου αυτό τον άνθρωπο.
Γνωριστήκαμε μέσω μιας κοπέλας που μας σύστησε και ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα.Εγώ είχα ξεκινήσει να κάνω παρέα με την κοινή γνωστή εδώ και μερικούς μήνες αλλά με τον Παύλο κολλήσαμε αμέσως.Είχαμε και κοινό χόμπι άλλωστε,το gaming. Μιλούσαμε ώρες στο skype,στο fb, gaming μαζί φυσικά, βγαίναμε ώρες μόνοι μας όταν ερχόταν στην πόλη μας (σπούδαζε αλλού) και απολάμβανα την παρέα μαζί του το ίδιο και εκείνος.
Η κοινή γνωστή-ας την πούμε Άννα-ζήλευε ξεκάθαρα ειδικά όταν κάποιος δεν προτιμούσε την παρέα μαζί της. Ζήλευε επειδή του είχα αδυναμία και φαινόταν και φρόντιζε να κάνει πλακίτσες μπροστά σε άλλους πχ ότι του κολλάω ή πως τρέχω από πίσω του.Οι πλάκες αυτές τυχαία πάντα(ειρωνικά το λέω) είχαν εμένα για στόχο.Σε εκείνον δεν έκανε καμία τέτοια πλακίτσα.Κάποια στιγμή της μιλήσαμε ξεχωριστά και έκοψε τα πολλά πολλά.
Η παρέα συνεχιζόταν κανονικά με διάφορες διαφωνίες στο ενδιάμεσο,διαφωνίες που μου έδιναν την ιδέα πως αν και ήταν εξαιρετικό παιδί ,είχε trust issues.Είχαν γίνει 1-2 περιστατικά όπου είχε βγάλει βιαστικό συμπέρασμα,με είχε κατηγορήσει για την στάση μου και δεν με πίστευε ότι του έλεγα την αλήθεια.Ουσιαστικα με πίστευε αν είχα αποδείξεις ή τουλάχιστον έτσι έγινε τότε.Δεν θα μπω σε λεπτομέριες καθώς δεν έχουν σημασία αυτα τα 2 περιστατικά.
Κάποια στιγμη αρρώστησα.Είχα ένα χρόνιο θέμα στα μάτια μου και όταν περνούσα περιόδους κρίσεις δυσκολευόμουν και πονούσα πολύ.Η φωτοφοβία που είχα είχε φτάσει σε άλλο επίπεδο.Η παραμικρή ακτίνα φωτός και πέθαινα στον πόνο.Έτσι λοιπόν είχα πάρει άδεια από την δουλειά και μέχρι να αναρρώσω είχα κλειστα τα παράθυρα στο σπίτι ολη την ημέρα.Πέρασα εφιαλτικές και καταθλιπτικές στιγμές μέσα στο σκοτάδι για 2 βδομάδες τουλάχιστον.
Μέσα σε αυτές τις 2 βδομάδες είχα ενημερώσει τους φίλους μου καθώς και στον Παύλο και στην Άννα για το πρόβλημα υγείας που είχα και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα.,μην νομίζουν πως χάθηκα.Μερικές φορές μια φίλη μου με έπαιρνε τηλέφωνο μέσω fb και μου έκανε παρέα και την αγαπώ πολύ γι αυτό.Πονούσα τόσο με το φως του κινητού αλλά “θυσιαζόμουν” για να έχω έστω και 15 λεπτά τηλεφωνικής παρέας.Ξέχασα να αναφέρω πως μαζί του όσο ανάρρωνα είχα μιλήσει για λίγο στο κινητό μαζί του.
Όταν άρχισα να αναρρώνω και δεν πονούσα τόσο ώστε να με αποτρέπει να πάρω ένα τηλ ή να γράψω ένα μήνυμα,έψαξα τον Παύλο που τόσο είχα πεθυμίσει.Και τον βρήκα αλλά δεν είχα την αντιμετώπιση που περίμενα.Αυτό που έμαθα ήταν πως όσο εγώ ήμουν άρρωστη και είχα χαθεί,η Άννα του παραπονιόταν πως δεν της μιλάω και την γράφω ενώ με βλέπει online συνέχεια στο facebook.Και εκείνος συμφωνούσε μαζί της.Είχα χαθεί.Έλεγα ψέματα και ήμουν υπερβολική πως δεν μπορούσα να κοιτάξω την οθόνη του κινητού αφού σέρφαριζα στο φμπ.Δεν θα μιλήσω για τα κλειστά παράθυρα.Δεν με πίστεψε ποτέ και δεν ήθελε καν να το συζητήσει.Εγώ έπρεπε να επιδιώξω επικοινωνία μαζι ΤΟΥΣ.Έτσι είπε.Έβαλε πληθυντικό ενώ ταυτόχρονα μου έλεγε “δεν παίρνω θέση,δεν με νοιάζει αλλά δεν με πείθεις κιόλας”.Σαν μαχαιριά στην καρδιά ήταν εκείνα τα λόγια και εκείνη η συμπεριφορά του.Εγώ η άρρωστη έπρεπε να επιδιώξω παρεούλα με το παρεάκι για να μην παρεξηγηθουν σαν μικρά παιδιά.Ηλικίες πάνω από 20.
Πέρασε 1 βδομάδα από εκείνα τα “καυτερά” μηνύματα.Μέσα σε αυτή τη 1 βδομάδα εγώ μαράζωσα στη στεναχόρια σε σημείο που με έπιαναν πόνοι στο σώμα χωρίς λόγο.Δεν είχα ποτέ ψυχοσωματικά στη ζωή μου. Όταν ξαναμιλήσαμε ήταν για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.Όταν λύθηκε η παρεξήγηση,την ημέρα εκείνη ακριβώς έφυγαν και οι πόνοι στο σώμα.Νόμιζα πως ήμασταν εντάξει αλλά η παρέα μειώθηκε δραστικά από τότε.Ξεθώριασε.Στην Άννα δεν ξαναμίλησα ποτέ.Έκοψα κάθε επαφή.Της είχα μιλήσει στο παρελθόν ξανά και δεν θα χαλούσα παραπάνω σάλιο αφου δεν προσπαθούσε να καταλάβει.Η απουσία του Παύλου με πόνεσε πολύ και με πονάει ακόμα ενώ έχει περάσει 1 χρόνος και μερικοί μήνες από τότε.
Σταμάτησε να μου μιλάει σιγα σιγά.Πλέον δεν είχα τόσο ενδιαφέρον σαν άτομο,μου μιλούσε τυπικά και δεν ήθελε πολλά πολλά στο τσάτ.Από κοντά τον κάλεσα στα γεννεθλιά μου και ήρθε αλλά αισθανόμουν πως δεν ψηνόταν και πολύ. Έτσι το άφησα.Γιατί με άφησε.Όλες οι προσπάθειες για να δημιουργήσω κάποιο ενδιαφέρον κάποια επικοινωνία μεταξύ μας δεν έβγαιναν πουθενά.Πλέον δεν μιλάμε.Άντε να πούμε κάποιο “γειά” αν τύχει και βρεθούμε στο ίδιο gaming group.
Δεν ξέρω γιατί έφαγα τόσο μεγάλη ήττα και δεν ξέρω γιατι 1,5 χρόνο μετά με πονάει ακόμα τόσο πολύ.Δεν μπορώ να χωνέψω ακόμα τα σκληρά λόγια και την σκληρή αντιμετώπιση που δέχτηκα ενώ είχα ένα πρόβλημα υγείας που γνώριζε πως είχα.Γιατί πίστεψε την άλλη κοπέλα και όχι εμένα που ήμασταν τόσο στενά και κάναμε παρέα;.Η συμπεριφορά του έδειχνε πως αδιαφορούσε και πως ήμουν “pain in the ass”.Αφού είχε παράπονο πως είχα χαθεί γιατι δεν μου μιλούσε;
Τι κάνω λάθος και δεν μπορώ να το ξεπεράσω;Πίστευα πως με τον καιρό θα μου περνούσε αλλά ξαναζώ ξανά και ξανά αυτή την πίκρα και το παράπονο κάθε φορά που τον βλέπω στο fb.Εκείνος συνεχίζει την ζωή του και εγώ μένω κολλημένη σε κάτι τόσο παλιό.Αν του το έλεγα τώρα σίγουρα δεν θα τον ένοιαζε καν.Ο εγωισμός μου δεν λειτουργεί στη συγκεκριμένη περίπτωση.Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να το πάρω εγωιστικά και θυμώνω με εμένα που το έχω πάρει τόσο βαριά!
Ξέρω πως η φιλία μαζί του έκανε τον κύκλο της αν και δεν το ήθελα εγω.Θέλοντας και μη το σεβάστηκα.
Το ξέρω πως το κείμενο ίσως χαρακτηριστεί μελό ή απελπισμένο αλλά θα εκτιμούσα την οποιαδήποτε συμβουλή διαχείρισης.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο καλύτερος σου φίλος έμαθε ότι έχεις πρόβλημα υγείας και πρέπει να κάτσεις στο σκοτάδι και δεν σκοτώθηκε να έρθει να σε δει, να σε φροντίσει, να βεβαιωθεί ότι είσαι καλά, να σου μαγειρέψει, να σου φέρει τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ; Αντί για αυτά εξαφανίστηκε και σου είπε ότι είπες και ψέμματα ότι ήσουν άρρωστη; Όχι καλύτερος, ούτε φίλος σου απλός δεν είναι! Γλίτωσες, μην το σκέφτεσαι καθόλου! Μακριά από τέτοιους ανθρώπους!
Θέλω να σχολιάσω 2 σημεια. Αρχικά ότι τα άτομα αυτά δείχνουν να έχουν έλλειψη ενσυναίσθησης. Δε θέλω να κάνω διάγνωση αλλά τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση νομίζω είμαι σε θέση να την αναγνωρίσω σε κάποιον. Είναι παντελώς ρηχοί και οι δύο.
Δεύτερον ανησυχώ λίγο με την ερώτηση “τι κάνω λάθος” .Και επειδή ανησυχώ σου λέω να πας σε ψυχολόγο να συζητήσεις , αλλά να είσαι προετοιμασμένη να δεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια.
Πραγματικά σκέφτομαι εδώ και πολλή ώρα τι θα σε βοηθούσε αλλά δεν μπορώ να βρω καλύτερη λύση. Ψυχολόγος και ειλικρίνεια, αυτό.
Βρε μήπως ήσουν ερωτευμένη σε λανθάνουσα και δεν το έχεις καταλάβει; Πολύ ανώριμη, ξερή και κενή η συμπεριφορά του για να μην έχεις ξενερώσει φιλικά μαζί του… Από την άλλη η οποιαδηποτε απόρριψη στα 20 κάτι είναι δύσκολη στη διαχείριση , αλλά αν παρατραβάει και σε ταλαιπωρεί υπάρχει πάντα η λύση του ψυχολογου.
“Πίστευα πως με τον καιρό θα μου περνούσε αλλά ξαναζώ ξανά και ξανά αυτή την πίκρα και το παράπονο κάθε φορά που τον βλέπω στο fb.”
Καταρχάς σβήσ’τον απ’το fb. Γενικά, ανεξαρτήτως φύλου και παρελθόντος, κράτα στη ζωή σου ανθρώπους που εκτιμάς και σε εκτιμάνε, είσαι εκεί γι’αυτούς και είναι εκεί για σένα. Αν καταλάβει το λάθος του μελλοντικά και σε αναζητήσει, καλώς. Αλλιώς, θα χεις γλιτώσει δάκρυα και χρόνο.
Αγαπητή γραφουσα, και σε μένα έχει τύχει. Πικρή ιστορία χωρίς κανένα ερωτικό ενδιαφέρον από μεριάς μου τουλάχιστον. Το έπαθα και αργότερα με μια φίλη, άλλη πικροτατη ιστορία. Μου πήρε πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Πως το ξεπέρασα θα μου πεις τώρα; έγινε ένα κλικ στο κεφάλι μου και σκέφτηκα πως είχα εξιδανικευσει την σχέση και έναν άνθρωπο που είτε άλλαξε είτε ήταν από την αρχή έτσι και εγώ εθελοτυφλουσα (μάλλον αυτό). Ούτε η σχέση ούτε ο άνθρωπος που ήθελα για φίλο μου υπάρχουν πια. Αντιθέτως υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν θα έκανα παρέα με αυτά τα χαρακτηριστικά αν τον γνώριζα… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή έχω νιώσει καθαρά αυτό το συναίσθημα αδικίας από άνθρωπο που θεωρούσα πολύ δικό μου και πολύ κοντινό μου μπορώ να σου πω ότι το χα αναλύσει σε βάθος, το συζητούσα στη θεραπεία μου και το είχα εξαντλήσει. Και όμως πάλι έστελνα και προσπαθούσα ξανά και ξανά και ξέρεις πότε σταμάτησα; όταν με απέρριψε 3 φορές και είδα σε ολη του την έκφανσή το ποιόν του ως άνθρωπο. Και τότε δε με ένοιαζε πια. Νιώθεις έτσι γιατί ακόμα δεν έχεις δει ούτε συνειδητοποιήσει βαθειά μέσα σου το ποιόν του και το χαρακτήρα του. Έχεις ακόμα μέσα στο μυαλό σου μια… Διαβάστε περισσότερα »
Βασικα πληγωθηκες, οπότε δικαίως νιώθεις έτσι, αλλα νομίζω δεν χρειαζεται να ριχνεις κ αλατι στην πληγή. Εξηγησε του ότι ηταν σημαντικό ατομο στην ζωή σου, ότι σε πληγωσε η σταση του κ οτι η τυπική σχεση που εχετε πια δεν σου κάνει κ διεγραψε τον απο το fb. Δυο επισημάνσεις: κι εμενα μου φαινεται οτι υπηρχε εντονο ερωτικο στοιχείο σε αυτη την σχέση. Είτε ετσι ειτε αλλιώς εγω θα απαιτουσα απο ενα τοσο καλο μου φίλο να εχει κατσει μαζι μου καποιες ωρες στο σκοταδι κ στην καταθλιψη των 2 εβδομαδων. Δεν ακούγεται να σου στάθηκε στηδυσκολία σου κ νομιζω… Διαβάστε περισσότερα »
Το συναισθημα υπερισχυει της λογικής καποιες φορες. Η λογικη σου λεει πως δε μου φερθηκαν καλα, παρολαυτα σου λείπουν. Πενθεις τη σχεση σας και αυτο που νομιζες πως ηταν η σχεση σας και ειναι απολυτως φυσιολογικο. (Εμενα μετα απο δεκα χρονια ακομα μου λειπει η κολλητη μου (πρωην κολλητη, απο τοτε δεν ξαναενιωσα ετσι για κανεναν/καμια) παρότι ηταν δικη μου επιλογη να απομακρυνθω. Σταθηκα στα ποδια μου με δυσκολια και βοηθεια απο ψυχολογο, γιατι βασανιζομουν απο πολλα, αλλα τα καταφερα. Και ειμαι ευτυχισμενη, κι ας μου λειπει κι ας αναπολω καποιες φορες την παρεα μας). U ‘ll get there❤
Η απόρριψη από φίλη/ φίλο πονάει περισσότερο από την ερωτική απόρριψη. Για τη δεύτερη μπορείς να πιστέψεις ό,τι θες (ότι σε χώρισε για να σε προλάβει πριν τον χωρίσεις ας πούμε) αλλά με τους φίλους τα πράγματα ζορίζουν. Συνήθως η αιτία ειδικά στα 20 είναι ότι βρήκαν πιο ενδιαφέρουσα παρέα. Πάντως και οι δύο φαίνεται να μη σου φέρθηκαν σωστά και να έχουν έλλειψη ενσυναίσθησης. Προσπάθησε να βρεις νέα ενδιαφέροντα και άλλες παρέες. Δε φαίνεσαι απελπισμένη ούτε μελό πάντως. Πονάει όταν απομακρύνονται άνθρωποι από τη ζωή μας που τους θέλουμε κοντά μας.
Να χαίρεσαι που γλίτωσες και από τους 2!!!
Υποκριτές που δε σου στάθηκαν σε δύσκολη στιγμή κ βγήκαν από πάνω! Μακριά! Έχουν κ οι δύο θέματα αλλά δεν είναι η δουλειά σου να τους τα λύσεις.
Αγνοείς όμως νομίζω 2 πολύ πιθανά πράγματα: 1ον η φίλη σου γουστάρει τον τύπο εξού κ η κακίες, η ζήλια κ η στάση της γενικότερα.
2ον πιθανότατα ο τύπος να γουσταρε εσένα κ όταν είδε ότι τον βλέπεις φιλικά απομακρύνθηκε με μια γελοία δικαιολογία!
Κόψε επαφή τελείως θα ανακουφιστείς!!!