Το βιβλίο της θα κινδυνεύσει να μοιάζει αντιγραφή…
______________
Η ιστορία της Απελπισμένης όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητή Ρένα, καιρό τώρα διαβάζω τις υπέροχες απαντήσεις σου, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω. Πρόκειται για ένα θέμα πολύ ασήμαντο και μάλλον γελοίο, όμως έχει αρχίσει να δυσκολεύει την καθημερινότητά μου. Χρειάζομαι επομένως έναν άνθρωπο με κατανόηση και ενσυναίσθηση να μου δώσει τις συμβουλές του.
Πριν από αρκετούς μήνες άρχισα να κρατάω ημερολόγιο αλλάζοντας ωστόσο τα ονόματα και τις τοποθεσίες, με σκοπό αργότερα να το εκδώσω ως βιβλίο. Η συγγραφή είναι ένα χόμπυ που έχω από μικρή ηλικία, αλλά πρώτη φορά σκοπεύω να εκδώσω κάτι. Ξεκίνησα λοιπόν και όλα φαίνονταν υπέροχα μέχρι τη στιγμή που επισκέφθηκα ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασα ένα καινούργιο αγγλικό βιβλίο. Το βιβλίο αυτό είναι πρόσφατο, αρκετά γνωστό και έχει ως πρωταγωνίστρια μια κοπέλα η οποία είναι σχεδόν ίδια με μένα. Αν δεν ήθελα να εκδώσω το βιβλίο μου, ίσως να κολακευόμουν, όμως τώρα κοντεύω να τρελαθώ.
Η εμφάνισή της είναι σχεδόν ίδια με τη δική μου, εκτός από το χρώμα μαλλιών. Το στυλ της στα ρούχα το ίδιο. Τα χόμπυ της σχεδόν τα ίδια. Η διακόσμηση του δωματίου της, οι επιθυμίες, οι επιλογές και τα όνειρά της επίσης. Ο χαρακτήρας της δε ολόιδιος. Φυσικά το βιβλίο αυτό έχει διαφορετική πλοκή από το δικό μου αλλά αισθάνομαι απαίσια. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο όλη τη μέρα, με δυσκολία κοιμάμαι το βράδυ και τα βλέπω όλα μάταια. Μια ξένη συγγραφέας δημιούργησε τυχαία μια πρωταγωνίστρια που μου μοιάζει απόλυτα, και εγώ θέλω να εκδώσω ένα βιβλίο το οποίο στην πραγματικότητα είναι ημερολόγιο. Άρα η πρωταγωνίστρια θα έχει την ίδια εμφάνιση, το ίδιο στυλ, τον ίδιο χαρακτήρα και σχεδόν τις ίδιες επιλογές στη ζωή.
Το να εκδώσω το βιβλίο μου ήταν όνειρο ζωής για μένα, όμως τώρα θα φαίνεται σαν γελοία αντιγραφή ιδεών. Οι ομοιότητες είναι πραγματικά πολύ χτυπητές, θα φαίνεται όντως σαν να μην είχα έμπνευση, να διάλεξα ένα βιβλίο στην τύχη και να στήριξα το δικό μου σε αυτό, αλλάζοντας μόνο την πλοκή, τα μαλλιά, την κατοικία και τους γνωστούς της πρωταγωνίστριας.
Δεν είμαι σίγουρη αν έχω ερώτηση. Δεν είμαι σίγουρη αν αξίζει να ολοκληρώσω και να εκδώσω το βιβλίο μου πλέον. Τι να κάνω;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Απελπισμένη
__________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Αγαπητή φίλη, ευχαριστώ.
Από το μήνυμά σου διακρίνεται εύκολα ότι δεν γνωρίζεις από εκδόσεις, κι αυτό βέβαια δεν είναι κάτι εγγενώς κακό, όμως δεν σε βοηθάει ούτε στην ψυχική σου ηρεμία, ούτε και πρακτικά στο πώς γίνονται τα πράγματα. Πάμε να δούμε λοιπόν την πραγματικότητα που ουσιαστικά μετατοπίζει το ζήτημα εντελώς κι ίσως σε βοηθήσει στον προβληματισμό σου.
Όχι μόνο δεν πειράζει που μοιάζει κάπως το ημερολόγιό σου με ένα ήδη γνωστό εκδοθέν βιβλίο, αλλά αυτό είναι και το selling point του (το εμπορικό, εκδοτικό κίνητρο)! Οι άνθρωποι θέλουν κάτι που να πουλήσει, οι εκδόσεις κοστίζουν χρόνο και χρήμα, κι εφόσον κάτι παρόμοιο πούλησε μια φορά, αυτό είναι κινητοποίηση και για το λίγο παραπάνω. (Τα ίδια συμβαίνουν και με τις ταινίες, 500 ταινίες με ήρωες της Μάρβελ.)
Όχι μόνο δεν πρέπει να στεναχωριέσαι, λοιπόν, αλλά να δεις τις προοπτικές. Θα διαπιστώσεις, αν τελικά αναζητήσεις να στο εκδώσουν το ημερολόγιο, ότι είναι γενικά πάρα, πάρα πολύ δύσκολο να εκδώσεις κάτι που έγραψες. Και δεν έχει να κάνει με την ποιότητα γραφής. Έχει να κάνει με το ότι χρειάζεσαι ατζέντη, χρειάζεσαι άκρες και κυρίως κάποιος να κάτσει να διαβάσει το κείμενο και να προτείνει “σχήμα” (ο/η ατζέντης, ο/η beta reader) με το οποίο να προωθηθεί και να λανσαριστεί.
Είσαι τόσο καλή όσο το προηγούμενο σου βιβλίο κι αν δεν έχεις ποτέ πριν εκδώσει οι πιθανότητες είναι μηδαμινές, για τον προφανή λόγο. Μη ξεχνάμε όλη η Ελλάδα “κάτι γράφει”. Για έθνος που διαβάζει τόσο πραγματικά λίγο (ελάχιστο!), είναι εντυπωσιακό πόσοι θέλουν να μοιραστούν τις σκέψεις τους με αναγνώστες.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις αυτοέκδοση σε κάποια πλατφόρμα που αναλαμβάνει τέτοια πρότζεκτς ή να χρηματοδοτήσεις κατά ένα μεγάλο ποσοστό την έκδοση σε συνεργασία με τον εκάστοτε εκδοτικό οίκο. Όμως κατι μου λέει ότι δεν το σκεφτόσουν ως ένα vanity project (έργο ματαιοδοξίας), αλλά ως κάτι που θα σε βάλει στην ομάδα των εκδοθέντων συγγραφέων με το σπαθί σου. Ε, ας περιμένουν λίγο οι βραβεύσεις των λογοτεχνικών επιτροπών. Μην αφήνεις την ματαιοδοξία σου να σε καταλάβει, το πιθανότερο είναι ότι πάρα πολύς κόσμος δεν θα δώσει τόση έμφαση αν τελικά φτάσει εκεί το ζήτημα, στο να διαβάσου αυτά που έγραψες, άλλωστε δεν υπάρχει παρθενογέννεση στην τέχνη, όλοι το ξέρουμε αυτό. Εν ανάγκη κάνε κάποια χτυπητή αλλαγή ακόμη.
Καλή επιτυχία!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μια από τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες αφορά τον χώρο των εκδόσεων: μιλώντας με τον “αναγνώστη” ελληνικών χειρογράφων πρωτοεμφανιζόμενων έργων, μου είπε ότι κάθε χρόνο προσγειώνονται στο γραφείο του τουλάχιστον 1.000 χειρόγραφα. Από τα οποία, τα περισσότερα έχουν γραφτεί από άτομα που είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Απορρίπτονται συνήθως μετά την ανάγνωση των 20 πρώτων σελίδων. Διάβασε λοιπόν κάμποσο, δώσε βάθος στους χαρακτήρες σου, πλούτισε τον περίγυρό τους, ανάλυσε τις σχέσεις μεταξύ τους. Θα διαπιστώσεις τότε ότι δύο ιστορίες με τους ίδιους πάνω κάτω ήρωες μπορεί αν είναι δυο εντελώς διαφορετικά -και ενδεχομένως συναρπαστικά- βιβλία.… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου μιλήσω ως άνθρωπος που ζει και αναπνέει μέσα από την ανάγνωση βιβλίων. Το πιο σημαντικό όλων είναι η πλοκή, και σε δεύτερο επίπεδο είναι το ύφος γραφής. Έχω διαβάσει παρά πολλά βιβλία. Θυμάμαι την πλοκή όλων, από κανένα βιβλίο όμως δεν θυμάμαι αν ο πρωταγωνιστής ήταν ψηλός ή κοντός, ξανθός ή καστανός, πόσο μάλλον τί φορούσε και πώς διακόσμησε το σπίτι του. Εκτός κι αν κάποιο από τα παραπάνω ήταν βασικό στοιχείο της πλοκής, όπως σε κάποιο που διάβασα πρόσφατα, που τα ξανθά μαλλιά της πρωταγωνίστριας ήταν η αιτία όλων των μπελαδων της (Επτασφράγιστα μυστικά-Ζοελ Λοπινο) Εσύ έχεις… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβως, σε ενα βιβλιο η πλοκη και το υφος ειναι που μετρανε, η περιγραφη ενος χαρακτηρα (που μπορει να ειναι και τυπικο δειγμα της εποχης του) λιγη σημασια εχει.
Οι ιστορίες χωρίζονται βασικά σε plot-driven, αυτές δηλαδή που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην πλοκή, και σε character-driven, αυτές δηλαδή που μπορεί να μην έχουν καταιγιστικές εξελίξεις αλλά μας κρατάνε με την ανάπτυξη χαρακτήρων. Πολλά plot-driven books δεν έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένους χαρακτήρες, και αντίστοιχα πολλά character-driven books δεν έχουν καμία ιδιαίτερη πλοκή. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Στόουνερ του Τζον Γουίλιαμς, ένα βιβλίο στο οποίο δεν γίνεται σχεδόν τίποτα ασυνήθιστο: Ένας τύπος σπουδάζει, γίνεται καθηγητής, παντρεύεται, τρώγεται με τους συναδέλφους του κλπ. Οι χαρακτήρες όμως είναι τόσο αριστοτεχνικά δοσμένοι που δεν μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι το… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ, αχ, αχ, να είσαι τόσο νέος που να μην ξέρεις γιατί άλλοι νέοι της εποχής σου μοιάζουνε τόσο με σένα. Σκέψου κάποιος να είναι emo και να παραπονιέται ότι υπάρχουν και άλλοι με το ίδιο στυλ μαλλί, χόμπυ, αγαπημένα συγκροτήματα και ζωή. Πρέπει να κάτσεις να αναρωτηθείς γιατί έπαθες σοκ στο ότι μοιάζει κάποιος άλλος χαρακτήρας με σένα. Γιατί είναι άσχετο αν ένας χαρακτήρας βιβλίου μοιάζει με κάποιον άλλο, να πω ότι έμοιαζε η πλοκή, να το καταλάβω, αλλά ακόμα και τότε ο καθένας έχει τη δική του προσέγγιση, τη δική του γλώσσα, τη δική του ματιά, ακόμα και… Διαβάστε περισσότερα »
Πού να δεις πώς είναι να κακοποιείς την κιθάρα σου με καταθλιπτικά, emo ριφάκια και να ακούς στον καινούριο τους δίσκο οι deftones να έχουν στηρίξει ένα ολόκληρο κομμάτι εκεί πάνω. Και μετά, επειδή βυθίζεσαι περισσότερο στην κατάθλιψη, γρατζουνάς ακόμη περισσότερο και φαύλος κύκλος.
Χαχα μου θύμισες αυτό:
https://www.vice.com/en/article/wxepzw/musicians-algorithmically-generate-every-possible-melody-release-them-to-public-domain
Τουλάχιστον νομικά είσαι καλυμμένος!
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ DEFTONES ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΛΥΜΜΈΝΟΙ
Που λες, την ξέρω τη φάση που έστειλες, έχω δει και μια ή δύο συνεντεύξεις του ενός, ο οποίος ήταν σούπερ γλυκός. Μου είχε φανεί τελείως παρανοϊκή η ιδέα, αλλά και τόσο αστεία. Ο ορισμός του modern problems – modern solutions. Καλά, εννοείται δεν πρόκειται να σταθεί κάτι τέτοιο σε κανένα δικαστήριο, αλλά οι τύποι έδωσαν πόνο έτσι κι αλλιώς.
+1
Αχ βρε κορίτσι μου, σε καταλαβαίνω ακριβώς πώς νιώθεις, αλλά όπως πολύ σωστά λέει και η Ρένα, δεν έχει καμία σημασία. Ασχολούμαι με τη συγγραφή από μικρη και δεν σταμάτησα να γράφω παρά μόνο όταν έκανα παιδιά που μου τρώνε όλο το χρόνο. Κυρίως παιδικά -εφηβικα γράφω, αλλά και λίγα ενηλίκων. Έπαθα λοιπόν κάτι παρόμοιο με σένα. Είχα γράψει κάποτε ένα παιδικό με πιγκουίνους, είχα πάρει και ζωγράφο που μου είχε κάνει μια πολύ ωραία εικονογράφηση. Κι ενώ έψαχνα πως να εκδωσω και ετοιμάζουν, βγαίνει το Happy Feet το πρώτο, με πιγκουίνους, παρόμοια σχέδια και πλοκή. Ένιωσα πολύ άσχημα ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
Αν απλά σε ενδιαφέρει να διαβάσουν κάποιοι το “πνευματικό σου τέκνο”, μπορείς με μικρό κόστος να φτιάξεις ένα e-book με δωρεάν κατέβασμα από το Ιντερνετ, να ενημερώσεις φίλους και γνωστούς και να τους ζητήσεις να το διαδώσουν εάν τους άρεσε. Έτσι, δεν γίνεται κανείς φορτικός
Συμφωνώ με Aphelia και Μαύρο Γάτο. Είμαι 30 χρόνια στις εκδόσεις ως επιμελήτρια και, παλιότερα, και ως αναγνώστρια. Η καταγραφή της καθημερινότητας, των ενδιαφερόντων και των σκέψεων μιας ηρωίδας που έχεις πλάσει σε αυτοαναφορικη βάση είναι λογικό να συμπίπτει με άλλη παρόμοια, ειδικά στη σημερινή εποχή με την ολοένα αυξανόμενη, κατά τη γνώμη μου, ομογενοποίηση των ανθρώπων. Μια σκέψη θα ήταν να χωρίσεις το βιβλίο σου σε κεφάλαια καθένα από τα οποία θα αντιστοιχεί σε διαφορετικό πρόσωπο. Κάθε πρόσωπο θα φωτίζει διαφορετικά τις ίδιες καταστάσεις, ενδεχομένως, αν το θελήσεις, με πρωταγωνίστρια την ηρωίδα σου. Οι διαφορετικές οπτικές θα πλουτίσουν την… Διαβάστε περισσότερα »
Πιστεύω πως υπερβάλλεις. Κυκλοφορούν τόσα πολλά βιβλία που λογικό να υπάρχουν ομοιότητες. Αφού η πλοκή είναι διαφορετική, κι αφού ήταν τυχαίο, δε θα έπρεπε να σε απασχολει. Άσε που για να φτάσει κάποιος να δει ομοιότητες σημαίνει πως θα έχει εκδοθεί και θα έχει κάνει κι επιτυχία για να το προσέξουν. Όπως σου λέει κι η Ρένα, η έκδοση δεν είναι εύκολο πράγμα. Αν δεν είσαι διατεθειμένη να πληρώσεις για να το δεις τυπωμένο, θα δυσκολευτείς πολύ. Εκτός κι αν είναι κάτι τρομερα πολύ καλό και εισαι τυχερή και σου πουν αμέσως ναι. Εγώ δε θα σου πρότεινα αυτοεκδοση. Οι… Διαβάστε περισσότερα »
Οι ατζέντηδες θα θέλουν και πολλα χρήματα μιας και πέραση δεν έχουν.
Εννοώ ότι ακόμα δεν είναι τόσο απαραίτητοι όσο στο εξωτερικό κι εξαρτάται κι από το είδος του βιβλίου, όχι ότι δεν κάνουν καλή δουλειά ή ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν.Έξω δεν κάνεις τίποτα χωρίς ατζέντη. Εδώ πολλοί βρίσκουν εκδότη, απλώς στέλνοντας σε εκδοτικούς, μόνοι τους. Φυσικά και ζητούν χρήματα και προκαταβολικά από όσο ξέρω.
Εγώ είμαι θεατρολόγος και έχω γράψει μερικά θεατρικά έργα τα οποία ακόμη δεν έχει εκδώσει για τον πιθανόν λόγο, ότι δεν θα τα διαβάσει κανείς. Πρόσφατα, αποφάσισα να το πράξω και ψάχνω σε διάφορες πλατφόρμες αυτο έκδοσης. Αυτές οι πλατφόρμες κυκλοφορούν το έργο σου σε διάφορες άλλες εφαρμογές, από τις οποίες μπορεί ένας αναγνώστης να αγοράσει και να κατεβάσει το βιβλίο. Μιλάω για e book, έτσι; Δεν είμαι υπέρ του παραδοσιακού βιβλίου, λόγω της ζημιάς που γίνεται στο περιβάλλον, είμαι της άποψης αφού πλέον όλα μπορούν να γίνουν ψηφιακά χωρίς μεγάλο κόστος και χωρίς σπατάλη χαρτιού, τι να μπω στη… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως δεν έχει τόσο σημασία το θέμα σου αλλά ο τρόπος που το ερμηνεύεις σαν δημιουργός