Καινούρια παπούτσια που δεν φοριούνται πια: το άλλο πρόβλημα της fast fashion

Είμαι κάπως…αριστερόστροφη για να συμπεράνω το άκρως καπιταλιστικό “ό,τι πληρώνεις, παίρνεις”. Αλλά θα το κάνω. Είναι το τρίτο καλοκαίρι στη σειρά που έχω να αντιμετωπίσω κάτι μάλλον θλιβερό και για την τσέπη μου, και για την ντουλάπα μου, και για το περιβάλλον και για όλους.

Τι εννοώ; Κατεβάζω τα καλοκαιρινά, μεταξύ των οποίων και τσάντες / παπούτσια, ανυπομονώ να ξαναφορέσω εκείνα τα ΜΑ-ΓΙ-ΚΑ μωβ πεδιλάκια που είχα πάρει πέρσι σε κα-τα-πλη-κτι-κή τιμή και στα πρώτα 100 βήματα έχω μείνει με το παπούτσι στο χέρι.

Τι συνέβη; Γιατί συνέβη; Γιατί θρυφουλιάζει το εσωτερικό ενός παπουτσιού που φόρεσα μετά βίας δύο φορές; Και δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν ήταν μόνο με τα καλοκαιρινά. Εδώ και καιρό, ίσως έχετε παρατηρήσει και εσείς τι συμβαίνει με την επένδυση των παπουτσιών ή με το εξωτερικό της σούπερ τσάντας που βρήκατε σε εξαιρετική τιμή, αλλά τρομακτικά κακή ποιότητα…

Ή εκείνη η πολύ όμορφη ζώνη, που, φυσικά δεν ήταν δερμάτινη, αλλά και το εφέ της το έκανε και ταίριαζε με όλα. Φαίνονται καινούρια, είναι καινούρια, αλλά μόλις τα ακουμπήσεις παραπάνω από τον προβλεπόμενο κύκλο ζωής τους -που, ναι, είναι τραγικά μικρός- παφ! Καταστρέφονται!

Ναι, το ομολογώ. Τα είχα αγοράσει φθηνά, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι όχι και τόσο φθηνά, αλλά σίγουρα δεν περίμενα ότι θα μου μείνουν στο χέρι με την τρίτη φορά που τα φόρεσα ή την κράτησα εκείνη τη σούπερ τσάντα.

Αν και το έχω μετριάσει απίστευτα το σπορ, φέτος ορκίστηκα ότι δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Δεν θα μπω στον πειρασμό να παραγγείλω από το online shop εκείνης της γνωστής μάρκας, τα εκπτωτικά που δείχνουν υπέροχα. Είναι απογοήτευση, πληγή για την τσέπη και τεράστια επιβάρυνση για το περιβάλλον.

Είναι, όμως, και εκείνο το αίσθημα ότι σε κορόιδεψαν – πράγματα που είχες αγαπήσει, για λίγο τα είχες ευχαριστηθεί, τα είχες πακετάρει και τα είχες φυλάξει για το επόμενο καλοκαίρι ή τον επόμενο χειμώνα να γίνονται κομμάτια μπροστά στα μάτια σου, όσο καλά κι αν τους φέρθηκες.

Δεν ξέρω γιατί απολογούμαι. Όπως σε όλους, στους περισσότερους τουλάχιστον, δεν τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μας. Κάνουμε οικονομίες και επιφυλάσσουμε στους εαυτούς μας μικροχαρές με μικροέξοδα και φθηνά αγαθά. Προτιμάμε να ξοδεύουμε για τα παιδιά, για να καλύψουμε ανάγκες του σπιτιού, για μια ώρα ανάγκης.

Όμως, η φάση με τη fast fashion δεν ωφελεί κανέναν πια. Όχι δεν είναι αποκούμπι για όσους δεν έχουν πολλά χρήματα. Όλο το παιχνίδι παίζεται στις φωτογραφίες των ηλεκτρονικών καταστημάτων και στις ανταγωνιστικές τιμές, αλλά στο τέλος της σεζόν καταλήγεις με πράγματα που απλώς δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις ούτε καν για έναν ολόκληρο χρόνο.

Θα μου πεις: εκεί είναι το μυστικό. Στο να καταστρέφονται γρήγορα, ώστε να χρειάζονται ανανέωση και στο να προσελκύουν το ενδιαφέρον ακριβώς σε εκείνο το αγοραστικό κοινό που θα βάλει τις δικές του ακριβές ανάγκες στην άκρη, επιλέγοντας φθηνότερα προϊόντα: τις γυναίκες.

Και μετά, θα την πω την αμαρτία μου – μια μέρα που είχα εξοργιστεί με άλλη μία τέτοια αγορά, άρχισα να ψάχνω και έπεσα πάνω σε αυτό εδώ το εξαιρετικό και προβληματίστηκα για το πόσο συμβάλλουμε όλοι σ’ αυτήν την κατάσταση που θίγει παιδιά, ζώα, εργαζόμενους, περιβάλλον, τα πορτοφόλια μας – με αυτή τη σειρά.

Αν με ρωτάς, εμπειρία από ρούχα αυτής της βιομηχανίας, δεν έχω. Όλη μέρα τριγυρίζω με ένα τζιν και ένα μακό, είναι κάπως σαν στολή μου. Οπότε δεν ξέρω πόσο γρήγορα χαλάνε, πότε βγάζουν ελάττωμα, πόσο αξίζουν τα λεφτά τους όλα αυτά τα -φαινομενικά- υπέροχα που βλέπω να κυκλοφορούν σε βιτρίνες κανονικές και βιτρίνες διαδικτυακές.

Για παπούτσια και τσάντες, όμως, μπορώ να σου γράψω διατριβή: μπορώ να ρίξω μια ματιά και να σου πω τι θα πάθουν στον μήνα / δίμηνο / σεζόν. Και το εξωφρενικό είναι ότι κάποια από αυτά τα προϊόντα είναι τόσο καλοφτιαγμένα που ειλικρινά σε πείθουν ότι αξίζουν τα λεφτά τους.

Βλέποντας, όμως, ακόμα μία τέτοια τσάντα να αφήνει χρώμα και υλικό στα χέρια μου, απλώς ορκίστηκα ότι δεν θα το ξανακάνω. Καλύτερα tote bags από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου, που λέει ο λόγος, πιο έντιμο το καραβόπανο.

Επίσης, από την πανδημία και μετά εκτίμησα πολύ τα καταστήματα της περιοχής μου. Οι τιμές είναι λογικές, τα υλικά εξαιρετικής ποιότητας και ξέρω ότι δεν θα απογοητευτώ με το που θα αλλάξει η σεζόν. Κυρίως, όμως, δεν μένω πίσω με το αίσθημα ότι με ξεγέλασαν και ότι έχω μαζέψει ένα σωρό σκουπίδια που δεν ξέρω σε ποιο κάδο ανακύκλωσης να ταξινομήσω.

Γράψτε μου δικές σας εμπειρίες – που κλάψατε προϊόν και λεφτά και κυρίως: σε πόσο χρονικό διάστημα μετά την αγορά!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News