Ενός έτους ήταν το παιδί μου όταν ο άντρας μου σήκωσε χέρι σε μένα για πρώτη φορά. Ήταν μια σοκαριστική στιγμή γιατί μέχρι τότε ήταν μαζί μου τρυφερός και γλυκός. Ήθελα να φύγω αλλά μετά έδειχνε βαθιά μετανιωμένος. Μετά μεταμορφωνόταν στον καλύτερο σύζυγο του κόσμου. Έγινε φυσικά ξανά πολλές φορές από τότε αλλά πάντα υπήρχαν μεγάλα διαστήματα ηρεμίας στο σπίτι που μου έδιναν την ψευδαίσθηση ότι άλλαξε.
Περνούσαν μήνες και μετά πάλι το ίδιο. Δε θα ξεχάσω ποτέ που μου άνοιξε την μύτη πάνω από την κούνια του μωρού ενώ το νανούριζα. Που κάλυπτα με μέικ απ τους μώλωπες στο πρόσωπο μου για να πάω στη δουλειά. Που έτρεχα νύχτα με τις πιτζάμες έξω από το σπίτι για να σωθώ. Φόβος. Που έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο με κακώσεις. Και μετά γύριζα πάλι πίσω. Ήμουν και εγώ συνένοχος σ ‘αυτήν την τρέλα. Είχα χάσει τον εαυτό μου, την αξιοπρέπεια μου, την ψυχή μου. Πιάστηκα στην παγίδα.
Γνωστοί με έβλεπαν χτυπημένη αλλά δεν έπαιρναν θέση, βέβαια ήταν δική μου υπόθεση εγώ έπρεπε να σπάσω τον κύκλο της βίας. Μάλιστα κάποιοι πίστευαν ότι μου άρεσε όλο αυτό γι’ αυτό δεν έφευγα. Εγώ ήθελα να τον κάνω να με σέβεται, να με αγαπάει. Πόσο λάθος! Δε μπορείς να αλλάξεις κανέναν αν δεν το επιθυμεί ο ίδιος να αλλάξει. Μέχρι που μίλησα σε ανθρώπους δικούς μου που έως τότε τους το έκρυβα. Τότε ήταν σαν να ξύπνησα, λογικεύτηκα δε ξέρω πως να το πω βρήκα την δύναμη να φύγω για πρώτη φορά. Επέστρεψα πάλι για να δώσω μια τελευταία ευκαιρία. Και τώρα είμαι πάλι εδώ. Σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι. Δε με έχει χτυπήσει εδώ και δυο χρόνια. Ακόμη κι αν άλλαξε είναι αργά πλέον δε μου έμεινε ούτε καρδιά ούτε ψυχή. Πολύ αργά. Το μόνο πράγμα που σκέφτομαι κάθε μέρα είναι το δεύτερο και οριστικό σχέδιο διαφυγής.
Σε εσένα μιλάω που σε χτύπησε πρώτη φορά ο άντρας σου. Φύγε. Σε σένα που το σκέφτεσαι ακόμα. Φύγε. Κάθε πράξη που μένει ατιμώρητη επαναλαμβάνεται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν είσαι “συνένοχος” όπως γράφεις, δεν το θες όλο αυτό και δεν σου αξίζει! Σε παρακαλώ, ΦΥΓΕ. Είμαστε εμείς μαζί σου, στη γωνία σου. Σε νοιαζόμαστε και σε στηρίζουμε κι ας μην σε ξέρουμε. Σε γνωρίζουμε. Από πάντα. Είμαστε εσύ και είσαι εμείς. Φύγε. Χαίρομαι που τουλάχιστον το σχεδιάζεις, είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Και στείλε update❤
Αχ η καρδιά μου με πιάνει με αυτές τις ιστορίες. Κορίτσι μου μια αγκαλιά, ελπίζω να φύγεις και να έχεις ότι σου αξίζει. Σε καμία δεν αξίζει αυτή η προδοσία από τον άνθρωπο που έχεις εμπιστευτεί.
Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, χρειαζόμαστε χρόνο για να κάνουμε το βήμα. Μπράβο σου, που το τόλμησες. Αυτό που είναι σοκαριστικό είναι ότι ο σύζυγός σου, τώρα που ξέρει ότι δεν τον παίρνει γιατί θα σηκωθείς να φύγεις, έχει σταματήσει να σε χτυπάει. Αυτό εμένα μου δείχνει ότι μπορούσε και πριν να συγκρατήσει το θυμό του, αλλά δεν το έκανε. Ενώ τώρα υπολογίζει τις κινήσεις του. Δεν ξέρω αν η εκτίμησή μου είναι σωστή, δεν θέλω να είμαι απόλυτη, αλλά με ανατριχιάζει, γιατί δείχνει υπολογισμό.
Μπορεί να μη σταμάτησε επειδή τη χάνει, μπορεί να φοβάται να την ξαναδειρει επειδή το έμαθαν οι δικοί της. Μπορεί χίλια δυο, το θέμα δεν είναι να εξηγηθεί το γιατί τη χτυπούσε και τώρα έχει καιρό να το κάνει. Ποιος ενδιαφέρεται για το τι οδηγεί τη συμπεριφορά του? Το χάος μπορεί να είναι ο ίδιος. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει με εξηγήσεις κανενός είδους
Υπάρχει εξήγηση στη δικη μου περίπτωση! Πάντα με θεωρουσε δεδομερνη ακόμη και μετά την πρώτη φυγή! Ξέρεις γιατί σταμάτησε να ασχολείται με μένα? Γιατί ειχε λερωμένη την φωλιά του.. ειχε και ερωμένη! Δε το γνωριζα ολο αυτό το διάστημα αλλά ειχα πολλές υποψίες! Τελικά βγήκαν αληθινές! Μάλιστα το διαπίστωσα πριν απο λιγες μέρες και έχοντας πλεον αποδείξεις για την απάτη τα κατέθεσα όλα στη δικηγόρο μου!Τα ευχάριστα είναι οτι είμαστε σε διάσταση και σε λιγες μερες υπογραφω το διαζύγιο! Τώρα τρέμει να μην του κάνω ασφαλιστικα μετρα γιατί θα χάσει την δουλειά του και τα παιδιά!
Μη δινεις συμβουλές σα να συμβαινει αυτο σε καποια αλλη. Σε σενα συμβαινει..
Αυτό το σχόλιο έψαχνα..Μου χτύπησε κι εμένα κάπως αυτή η συμβουλή.
Είναι τόσο εύκολο να τη δίνεις στους άλλους…
Είμαι σε διάσταση πλεον και σε λιγες μερες υπογράφω το διαζύγιο! Το ξερω οτι συμβαίνει σε μένα αλλά δεν μπορω να γυρισω πίσω τον χρόνο..οταν λεω φύγε βάζω και τον εαυτο μου μεσα! Δίνω δύναμη και σε μένα! Αυτό που θέλω είναι αν δει καποια γυναικα το μήνυμα μου, μια γυναίκα που είναι στην αρχη της κακοποίησης της, να μην κανει το ιδιο λάθος με μένα! Την παρακαλώ να φύγει..υπάρχουν τρόποι για να σχεδιασει την διαφυγή της! Και να μην φοβάται αρκει να μιλήσει σε ανθρώπους που την αγαπούν..καμμία δεν είναι μονη! Καθε πράξη βίας που μένει ατιμώρητη επαναλαμβάνεται!
Δεν είσαι συνένοχος, μη το διανοείσαι καν αυτό. Ένας είναι ο ένοχος, αυτός και μόνο αυτός. Μην φορτώνεις στις πληγές σου και ευθύνες που δε σου αναλογούν, ποτέ μα ποτέ δεν φταίει αυτός/-ή που δέχεται βία. Μπορείς να φύγεις και να ξεκινήσεις μια νέα ζωή μακριά του. Το ότι έστειλες εδώ είναι καλό σημάδι. Ζήτα βοήθεια, κάνε ό, τι χρειαστεί. Απλά φύγε μια για πάντα.
Διάβασα πριν κάποιο καιρό αυτό και το βρήκα πολύ χρήσιμο http://www.antiviolence-net.eu/Odigos_apodrasis.pdf
Με οργάνωση, κουράγιο και μεθοδικότητα μπορείς να τα καταφέρεις. Ένα από τα μεγαλύτερα βήματα είναι η συνειδητοποίηση και αυτό το έκανες! Σου εύχομαι καλή δύναμη!
Το διάβασα μέσα σε 1.5 ώρα κλαίγοντας, καθώς θυμήθηκα με λεπτομέρειες όλες τις σκηνές βίας τού πατέρα μου προς την μητέρα μου, τις οποίες δεν ανακαλώ συχνά. Θυμάμαι να τσεκάρω όταν γινόταν ο χαμός, να μην βρίσκονται στην κουζίνα, γιατί υπήρχαν μαχαίρια ή στο μπάνιο που ο τοίχος έχει πολλές γωνίες στις οποίες θα μπορούσε να την χτυπήσει και ο τρόπος διαφυγής είναι αδύνατος, ώστε να νιώθω την ασφάλεια ότι τουλάχιστον δεν θα την σκοτώσει, όσο παρακολουθούσαμε εγώ και τα αδέρφια μου ( και οι τρεις στο νηπιαγωγείο ή δημοτικό ) το μαρτύριο τής μητέρας μου. Το είχα ξεχάσει αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Α, σε εμάς οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι. Η μητέρα μου παρακολουθούσε το δικό μας μαρτύριο, εμένα με έβαζε να ζητήσω και συγγνώμη μετά, γιατί ήμουν κι εγώ πολύ αυθάδης από την πλευρά μου. Με την παράνοια δεν τα βγάζεις πέρα.
Lou, λυπάμαι πάρα πολύ και ελπίζω να είσαι καλά τώρα. Έχεις μία πολύ μεγάλη αγκαλιά από εμένα. ❤️ Καλά, και σε εμάς συνέβαινε αυτό, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό π.χ. 7-8 φορές σε όλη μας την ζωή, γιατί ένας βίαιος άνθρωπος που νομίζει ότι όλοι του ανήκουν, δεν θα διστάσει να βιαιοπραγήσει ακόμα και στα παιδιά του, με το πρόσχημα της ” αγάπης ” πάντοτε όμως. Εμένα με έβαλε μία φορά η μητέρα μου να του ζητήσω συγγνώμη την επόμενη ημέρα ( είχα φάει ξύλο το προηγούμενο βράδυ ) γιατί όπως είπε: ” τον στεναχώρησες πολύ τον πατέρα σου χθες… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτο!!!Με την παράνοια δε τα βγάζεις πέρα!!! Αυτοί που κακοποιούν και αυτοί που είναι συνένοχοι χρειάζονται ψυχίατρο. Δεν υπάρχει καμμία λογική!! Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω για την συμπεριφορά της μητέρας σου είναι οτι αποτρελαθηκε εντελώς μαζι του! Εύχομαι να έχεις φύγει απο την σκαρτη οικογένεια σου! Εσυ φυσικά δεν εφταιξες σε τίποτα αυτοι οι σαδιστές είναι υπόλογοι για τις πράξεις του! Ξερω οτι οι πληγές σου ειναι βαθιά ριζωμένες! Αλλά να θυμάσαι..εκει εξω υπάρχει αγάπη και είμαι σίγουρη πως θα την βρεις γιατί σου αξίζει! Παρε πισω την ζωη που σου ανήκει!
Ναι, η κατάσταση ήταν τραγική για παααρα πολλά χρόνια με πολύ χειρότερα περιστατικά και το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι ακόμα και τώρα αυτό μας το προβάλλουν ως το φυσιολογικό και το πρέπον. Ειλικρινά, ας μην το περάσει κανένα άλλο παιδί αυτό το πράγμα και καμιά άλλη γυναίκα. Πάντως σε ευχαριστώ τόσο πολύ για την στήριξη, Σοκοφρέτα ❤️❤️❤️
Μπράβο για τη δύναμη! Συνένοχος δεν είσαι σε καμία περίπτωση, εύχομαι να απαλλαγείς σύντομα και από αυτό το συναίσθημα. Αλλά, δεν καταλαβαίνω, 2η Ευκαιρία σε τι ακριβώς? Σε κάτι που επαναλήφθηκε τόσες φορές? Επειδή το διάστημα χωρίς ξύλο κράτησε ως τώρα 2 χρόνια αντί για λίγες ημέρες? Είναι δυνατό να αγαπήσεις κάποιον που άσκησε βία πάνω σου; 2η ευκαιρία; Μια ευκαιρία για σένα να δώσεις, για να ζήσεις επιτέλους! Φύγε αύριο το πρωί!
Αν δεν έχεις εσύ καρδιά και ψυχή που ενώ είσαι ακόμα μέσα σ’ αυτό θέλεις να βοηθήσεις τις άλλες, που δεν ξέρεις καν, ποιός έχει;
Σαν τον πνιγμένο που πιάνεται απ΄ τα μαλλιά του, μόνο που εσύ το κάνεις για να σώσεις άλλους. Ελπίζω να βλέπεις ψυχολόγο. Ελπίζω να μας στείλεις update. Νομίζω ξέρεις τι ελπίζω μας πεις στο update.
Έφυγα!
Όταν απομακρυνθεις με το καλό και αναπνευσεις χωρίς φόβο θα καταλάβεις πόσο δύσκολο ήταν να ξεφύγεις και πόσο δίκιο είχαν όσοι σου έλεγαν ότι δε φταις. Απο τη στιγμη που το πηρες απόφαση εισαι με το ένα πόδι ήδη εξω και εύχομαι ολόψυχα να φυγεις συντομα. Ευκολο καθόλου αλλά εχεις κάνει ήδη το μισό δρόμο.
Σκεψου τη ζωη σας σε 1, 2, 5 χρόνια. Και σκέψου τη ζωή σου χωρίς αυτόν σε 1, 2 , 5 χρόνια.
Δεν είσαι συνένοχος, το να μένουν τα θύματα σε μια τέτοια κατάσταση συμβαίνει πολλές φορές. Δες αυτό:
https://www.ted.com/talks/leslie_morgan_steiner_why_domestic_violence_victims_don_t_leave?utm_campaign=tedspread&utm_medium=referral&utm_source=tedcomshare
(Αν δεν ανοίγει μπες στο Ted και βάλε όρους: Leslie Morgan Steiner domestic violence)