in

Το σώμα μου είναι δικό μου

Θα ήθελα να γράψω δύο λόγια για ένα παιδικό βιβλίο που διαβάζω στον 4χρονο γιο μου πολύ συχνά. Έχει τίτλο «Το σώμα μου είναι δικό μου».

Από τις ιστορίες που έχω διαβάσει στο site για τις γυναίκες που βιώνουν παρενόχληση σε λεωφορεία, στο χώρο εργασίας τους και παγώνουν, πιστεύω ότι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε πολλές από εμάς που μας έχουν μάθει ότι τα καλά κορίτσια δεν αντιμιλάνε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 4

Από τις ιστορίες που έχω διαβάσει στο site για τις γυναίκες που βιώνουν παρενόχληση σε λεωφορεία, στο χώρο εργασίας τους και παγώνουν, πιστεύω ότι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε πολλές από εμάς που μας έχουν μάθει ότι τα καλά κορίτσια δεν αντιμιλάνε, είναι πάντα ευγενικές, δεν νευριάζουν, δεν μαλώνουν κτλ.

Το βιβλίο, όπως θα καταλάβατε, μιλά για τα σεξουαλικά όρια και μου αρέσει για δύο βασικούς λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι δεν προσπαθεί να ορίσει τι είναι σεξουαλική παρενόχληση, δεν σου λέει πώς να νιώσεις, ότι αν κάποιος/α σε ακουμπήσει εκεί τότε είναι κακό. Σου λέει ότι το σώμα σου είναι δικό σου και γι’ αυτό αν κάποιος/α σε αγγίξει με οποιονδήποτε τρόπο που δεν σου αρέσει και αισθανθείς άβολα ή άσχημα, τότε, έχεις δικαίωμα να πεις «Σταμάτα. Μην με αγγίζεις. Δεν το θέλω». Έτσι απλά, χωρίς να πεις σε παρακαλώ, χωρίς να δικαιολογηθείς γιατί δεν θέλεις. Απλώς να πεις «Σταμάτα. Μην με αγγίζεις. Δεν το θέλω».

Ο δεύτερος λόγος που μου αρέσει το βιβλιαράκι αυτό είναι ότι δεν εξετάζει τις προθέσεις του άλλου ατόμου. Αυτός/ή που θα σε κάνει να νιώσεις άβολα μπορεί να είναι ένα συγγενής που να θέλει να σε γαργαλήσει για αστείο ή ακόμα και ο σκύλος σου. Όμως, δεν έχει σημασία τι θέλει ο άλλος/η. Δεν χρειάζεται να σε απασχολεί. Το σώμα σου είναι δικό σου και έχεις δικαίωμα να μην σου αρέσει κάτι και να αισθανθείς άβολα, να αντιδράσεις και να πεις «Σταμάτα. Δεν μου αρέσει, δεν θέλω».

Το βιβλίο παροτρύνει τα παιδιά, στην περίπτωση που ο άλλος/η συνεχίσει, να ζητήσουν βοήθεια από κάποιο άτομο που εμπιστεύονται. Τους λέει πάντα να προστατεύουν τον εαυτό τους. Αυτό μόνο, να σε προστατεύεις, χωρίς να αισθάνεσαι ντροπή ή να αναρωτηθείς γιατί κάνει ο άλλος/η ό,τι κάνει. Δεν έχει σημασία.

Τέλος, το βιβλίο εμμέσως λέει στους γονείς ότι το παιδί είναι αυτό που θέτει τα όρια του και πρέπει να τα σεβόμαστε. Έτσι, ένα παιδί που μια μέρα δεν θέλει αγκαλιές δεν είναι παράξενο ή μονόχνωτο. Απλώς δεν θέλει και έχει δικαίωμα να μην θέλει. Και ποτέ δεν λέμε στο παιδί «Μα, γιατί δεν δίνεις ένα φιλάκι στην γιαγιά που σ’ αγαπάει τόσο». Δεν θέλει.-

Συνοψίζω για όλες μας, είτε έχουμε παιδιά είτε όχι:

  • Αν κάποιος/α μας αγγίξει με τρόπο που αισθανθούμε άβολα έχουμε δικαίωμα να αντιδράσουμε
  • Δεν έχει σημασία η πρόθεση του άλλου ατόμου, σημασία έχει η προστασία μας.
  • Αν συνεχιστεί δεν το κρατάμε μέσα μας αλλά ζητάμε βοήθεια
  • Ο κάθε άνθρωπος έχει όρια για το σώμα του και πρέπει να τα σεβόμαστε ακόμα και αν είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά μας.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

1 Comment
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Τζον ανεμοδούρας
Τζον ανεμοδούρας
4 χρόνια πριν

Ναι, είναι πολύ ωραίο βιβλίο. Το διαβάζω στην κόρη μου από τα 3 σχεδόν. Ξεκάθαρα μηνύματα.