Με την Ολλανδέζα κοπέλα μου είμαστε μαζί σχεδόν δυο χρόνια. Η σχέση μας χτίζεται σταθερά και αισιόδοξα προς κάτι όμορφο. Κάτι που μου κάνει και που μου ταιριάζει. Μεταξύ μας μιλάμε κατά κύριο λόγο Αγγλικά και κάποια σκόρπια Ολλανδικά, κυρίως για θέματα όπως “μπορείς να μου πετάξεις το χαρτί υγείας;” ή “θέλεις καφέ;” και “που είναι η γάτα;”. Οι διαφορές στην κουλτούρα μας είναι σημαντικές και περνάμε πολύ χρόνο με το να προσπαθούμε να αποκωδικοποιούμε η μία τη συμπεριφορά και τα λεγόμενα της άλλης. Υπάρχει θέληση και αρκετή διάθεση να γεφυρώσουμε τα χάσματα και όσο και αν έχουμε περιόδους που νιώθουμε “χαμένες στη μετάφραση”, μπορώ να πω πως αυτές είναι και οι περίοδοι που μπαίνουν και τα ισχυρότερα θεμέλια στη σχέση μας.
Μένουμε στο Βέλγιο και αυτό σημαίνει πως εγώ έρχομαι περισσότερο σε επαφή με την κουλτούρα της (Βόρειο Βέλγιο και Ολλανδία δεν απέχουν δραματικά μεταξύ τους), ενώ για εκείνη είμαι η μοναδική αντιπρόσωπος της ελληνικής κουλτούρας με την οποία έρχεται σε επαφή. Το καλοκαίρι που πέρασε, επισκεφτήκαμε την Ελλάδα μαζί (οικογένεια, φίλους και το ελληνικό ανέμελο καλοκαίρι!) και εκτέθηκε για δύο εβδομάδες στο “δικό μου” τρόπο ζωής. Έπαθε πολιτισμικό σοκ! Στην κυριολεξία.
Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχουν κι άλλες εδώ, με παρόμοιες ιστορίες/ σχέσεις. Πως τις βιώνετε; Αν τις βρίσκετε διαφορετικές από σχέσεις με ομοεθνή; Τι νιώθετε πως είναι θετικό ή αρνητικό σε τέτοιες σχέσεις; Πόσο η κουλτούρα επηρεάζει μια σχέση; κλπ κλπ
Αυτό!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ασφαλώς και επηρεάζει η κουλτούρα του καθενός μια σχέση με άτομο από άλλη κουλτούρα. Μπορεί να είναι απλά, καθημερινά πράγματα: τι ώρα τρώμε βραδυνό, ή πώς πλένουμε τα πιάτα (ίδε τη σχετική ανάρτηση στις 2 Νοε 2018!), που μπορούν να ληθούν με σχετικά εύκολους ή ανώδυνους συμβιβασμούς. Και μπορεί να αφορούν θεμελιώδη, δύσκολο να ληθούν θέματα, όπως οι επικρατούσες σε μία κουλτούρα απόψεις για τη θέση της γυναίκας στο σπίτι τε και στην κοινωνία, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, κτλ. Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση ανάμεσα στις δύο κουλτούρες, τόσο πιο πολλή δουλειά χρειάζεται, εάν βέβαια το ζευγάρι θέλει να… Διαβάστε περισσότερα »
Το τι ώρα τρώμε βραδινό είναι μια πονεμένη ιστορία, αλλά ακόμα πιο μπερδευτικό είναι οι έννοιες “μεσημέρι” και “απόγευμα”. Ακόμη δεν έχω συνηθίσει τον άντρα μου με τους φίλους του να λένε “θα συναντηθούμε μία η ώρα το απόγευμα” ή “πέντε η ώρα το βράδυ” 😂 Επίσης, καλό είναι να μην πεις ποτέ σε Αυστριακό πως έχεις ως χόμπι τον αθλητισμό αν δεν είσαι ολυμπιονίκης. Γι’ αυτούς, το να κάνουν κάθε ΣΚ πεζοπορία 10 χιλιομέτρων ή mountain bike το καλοκαίρι και σκι το χειμώνα, να πηγαίνουν τρεις φορές τη βδομάδα για τζόγκινγκ, δύο στο γυμναστήριο και μια για χορό, ΔΕΝ… Διαβάστε περισσότερα »
Αααα τι ωραία! Πολύ θετικό το ότι με τη διαχείριση των διαφορών σας έρχεστε πιο κοντά 🙂 Αυτό είναι το ενδιαφέρον όμως στη σχέση με κάποιον με διαφορετική κουλτούρα, προσπαθώντας να γεφυρώσετε τις διαφορές αναγκαστικά πρέπει να αυτο- και ετεροπροσδιοριστείτε. Ο πρώην άντρας μου είναι Ιάπωνας και μένουμε Γερμανία. Οι διαφορές στις κουλτούρες τεράστια, αν και αρχικά τα βρήκαμε επειδή στη Γερμανία είμαστε και οι δύο ξένοι. Νομίζω ότι το θέμα που με εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν η διαφορά στην έκφραση συναισθημάτων. Εγώ μόλις αισθανθώ ασφαλής είμαι πολύ εκδηλωτική, μιλάω με τα χέρια πολύ (μεταφράζεται κάπως το gesticulate; ), γελάω… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα!
Πραγματικά ενδιαφέουσα απάντηση.
Πάντως ρε τσουμπλέκια, τον λυπήθηκα τον Ιάπωνα.
Μα να μην τον είχε χαιδέψει καμιά γυναίκα?
Μα να κοιτάζονται γονείς & παιδί 1,5 χρόνο χωριστά?
Τι ρομποτική κουλτούρα!
Αχ ο σύζυγός μου είναι Japanese-American και αυτό με τα χάδια ήταν τεράστια διαφορά στην αρχή! Θυμάμαι όταν τον γνώρισα στη γιαγιά μου, τέρμα εκδηλωτική, της είχα πει απο πριν να προσέχει, όχι αγκαλιές και φιλιά… και με το που τον είδε πρώτη φορά, όχι απλά τον αγκάλιασε, του έκανε και πατ πατ στα οπίσθια. ΣΟΚ
Gesticulate νομίζω σημαίνει “χειρονομώ”.
πολυ εξυπνο συμπερασμα, και το εχω και εγω αναρωτηθει για μενα, γιατι μου αρεσει να σχετιζομαι με ξενους. Νομιζω σε πρωτο επιπεδο ειναι οτι τους βρισκω (και σε φιλικο επιπεδο) πιο ενδιαφεροντες, σαν μια πιο αχαρτογραφητη περιοχη, οπου εξελισσομαι και μαθαινω για το πολιτισμο και τη κουλτουρα καποιου αλλου. Σε δευτερο επιπεδο, ειναι γιατι πχ κ εγω σε μια μεγαλη σχεση που ειχα με μη Ελληνα, ισως καποια πραγματα που μπορει να τα παρατηρουσα αμεσως με καποιον απο τη χωρα μου, εκει να τα παρατηρησα αργοτερα. Αργοτερα με το περασμα των χρονων εγω αποδεχτηκα οτι καποιες διαφορες και μικροδυσκολιες θα… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα. Θα ήταν ενδιαφέρον να εξηγούσες το “πολιτισμικό σοκ”. Θετικό ή αρνητικό? Δηλαδή, “Αχ, τι χαλαρά, ωραία θάλασσα, τέλειος καιρός, φιλικοί, εξωστρεφείς άνθρωποι!” Ή “Ωχ, πώς ζείτε έτσι χύμα? Τι αταξία, ανοργανωσιά, συντηρητική κουλτούρα!”? Anyway, η δική μου πείρα είναι μόνο με Ιταλούς άντρες, Βόρεια Ιταλία κιόλας. Σε γενικές γραμμές ισχύει το una faccia, una razza, αν και ισχύει επίσης το ότι μοιάζουν αρκετά οι κουλτούρες, αλλά είναι συγχρόνως μεσογειακοί ΚΑΙ κεντροευρωπαίοι. Δηλαδή αυτονόητο ότι κάνουν τα πάντα από δουλειές σπιτιού, αυτονόητα πράγματα του στυλ διαχωρίζω σε 4 κουτιά τα προς ανακύκλωση, σταματάω στη διάβαση με το αυτοκίνητο για να… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα! Είπες αυτά που σκέφτομαι ακριβώς. Ο συντροφός μου είναι Ιταλός. Μιλάμε αγγλικά και σπαστά ελληνικά-ιταλικα για απλά πράγματα. Τα θέματα ισότητας και σπιτιού δεν έχουν συζητηθεί ποτέ. Είναι αυτονόητα. Θυμάμαι στα πρώτα μας ραντεβού είχαμε συζήτηση περί άδειας μητρότητας και με αφορμή αυτό τον ρώτησα για τον θηλασμό. Μου απάντησε με πολύ φυσικότητα κάτι του στυλ “ποιός είμαι εγώ να έχω άποψη για το τι θα κάνει μια γυναίκα με το σώμα και το παιδί της;” Παρόλα αυτά, ομολογώ ότι και μένα μου λείπει λίγο να μπορεί ο άλλος να καταλάβει τους στίχους από τραγούδια που θεωρώ υπέροχα.… Διαβάστε περισσότερα »
Α, δεν έχω άποψη, δε μου έχει τύχει κάτι τέτοιο, με Ιταλό.
Με έλληνες μόνο.
Θα το διερευνήσω όμως:)
Με τον Ισλανδό σύντροφό μου είμαστε μαζί 3 χρόνια. Η μεγάλη μας διαφορά έγκειται στον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων μας. Οι Ισλανδοί μιλούν πολύ κυριολεκτικά, ενώ οι Έλληνες τείνουμε να υπερβάλλουμε. Νομίζω ακόμη δυσκολεύεται να καταλάβει γιατί εκφράζομαι με τόσο δραματικό τρόπο, αν και έχει αρχίσει να υιοθετεί μερικές εκφράσεις. Πχ. αν περιμένουμε σε μια ουρά και κάποιος παίρνει τον χρόνο του, θα γυρίσει και θα μου πει δυνατά: “Ðeka hronia!”
Δεν είναι μόνο οι Ισλανδοί! Το πρώτο πράγμα που έμαθα όταν έφυγα από Ελλάδα για ηπειρωτική Ευρώπη ήταν να μη λέω “πω πω, είμαι ψόφια στην κούραση” πέφτοντας δραματικά στον καναπέ, αν δεν θέλω να φωνάξουν γιατρό, αλλά το πολύ “αισθάνομαι μια ελαφριά αδυναμία, Πανοραμίξ” με γαλήνιο χαμόγελο. Γενικά, με τους αναστεναγμούς και τα επιφωνήματα φρικάρουν, νομίζουν πως έπαθες καρδιακή προσβολή. Κι αν εκνευριστείς, καλό είναι να μην πεις “μου ‘ρχεται να κάνω φόνο” γιατί παίζει να σε ψιλοπιστέψουν.
Ειχα σχεση με διαφορες εθνικοτητες. Με μεξικανο ηταν απο τις χειροτερες. Δεν εφταιγε η κουλτουρα ομως. Ηταν βασικα πολυ κοντα στην ελληνικη. Παρα πολλες ομοιοτητες. Μια φορα μου ειχε μαγειρεψει ενα μεξικανικο ρυζι, μη καυτερο (ω ναι, εχουν και τετοια), το οποιο ειχε ακριβως ιδια γευση με το ρυζι στα γεμιστα. Με αμερικανο τα ειχα για λιγο αλλα μου ειχε φανει παρα πολυ συντηρητικος. Καπως περιμενε τη γυναικα να ειναι παθητικη και να το παιζει δυσκολη κλπ. Επισης ηταν πολυ επικριτικος σχετικα με το οτι ημουν ανεργη και εψαχνα δουλεια χωρις επιτυχια για αρκετους μηνες. Ενω δεν του ζητουσα λεφτα,… Διαβάστε περισσότερα »
Ζήλεψα λίγο με τον Σουηδό.
Ζήλεψα λίγο παραπάνω για το μωσαϊκό που έχεις φτιάξει,
από διάφορες κουλτούρες.
Ο ορισμός του multi culti!
Ο πρώην μου είναι Πακιστανός. Ένας υπέροχος άνθρωπος… Υπήρχε διαφορά κουλτούρας φυσικά. Πρώτα από όλα τα φαγητά. Έτρωγε τα πάντα καυτερά και η δική μου μαγειρική δε τον ικανοποιούσε γιατί δε χρησιμοποιούσα καυτερά μπαχαρικά. Βέβαια του άρεσαν πολύ τα λαζάνια και τα κανελόνια λαχανικών. Είχα και εγώ παρόμοιο πρόβλημα με τη μαγειρική του. Αλλά όταν πχ έκανε φαγητά όπως το στιφάδο του έλεγα να μη βάλει τόσο πολύ καυτερό, έβαζε λιγότερο και το έτρωγα ευχάριστα. Κάποια άλλα θέματα του πχ δε του άρεσαν τα ταξίδια, δε θεωρούσε ότι πρέπει να αλλάζει παραστάσεις, θεωρώ ότι ειναι θέμα χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας ,… Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα είναι διαφορετικές και είναι σημαντικό να δεις τον άνθρωπο πίσω από την κουλτούρα. Αυτό που έχω δει να συμβαίνει είναι ότι στην αρχή υπάρχει η έλξη του εξωτικού και όλα φαίνονται καλύτερα, υπάρχει και η διάθεση για προσαρμογή και μετά από καμμιά δεκαριά χρόνια υπάρχει πιθανότητα ένας από τους δύο να κάνει ξαφνική “επιστροφή στις ρίζες” και να συνειδητοποιήσει ότι ήταν ωραίο πείραμα, αλλά δεν μπορεί να προσαρμόζεται άλλο. Πάντα ανάλογα τον άνθρωπο και φυσικά έχω δει πολύ αγαπημένα ζευγάρια με διάφορα κουλτούρας, αλλά να ξέρεις πως ένα κομμάτι σου θα είναι πάντα άγνωστο/παρεξηγημένο/όχι σωστά εξηγημένο. Δεν το θεωρώ… Διαβάστε περισσότερα »
Γεια σας απο Ολλανδια! Εδω παντρεμενη με Ολλανδο και δυο παιδια, δε θα μπορουσα να ειμαι πιο ευτυχισμενη με τη σχεση μου. Νταξει θα μπορουσα, αν ημασταν ανεμελοι, στα πρωτα μελια, πριν τα παιδια, αλλα δεν εχει να κανει με την κουλτουρα. Οι φιλες μου επισης με Ολλανδους, πανευτυχεις. Ειναι πολυ μπροστα αυτος ο λαος σε ζητηματα που εμεις ανακαλυπτουμε τωρα και χαιρομαστε που ο αλλος ´βοηθαει στις δουλειες.’ Ειχα και αλλες σχεσεις με αλλοδαπους πιο πριν, μια χαρα τα βρηκα με ολους. Μετα απο χρονια πολλα εκτος Ελλαδας και πληθωρα εμπειριων με ξενους σε κοινωνικο και επαγγελματικο επιπεδο, θεωρω… Διαβάστε περισσότερα »
Περυσι χωρισα με τον Ολλανδο συζυγο μου. Κανενας απο τους λογους χωρισμου δεν ειχε να κανει με την διαφορα κουλτουρας. Δεν πιστευω οτι εχουμε τοσες διαφορες οσο για παραδειγμα με καποιον Σαουδαραβα ή Γιαπωνεζο… Το κλειδι ειναι η γλωσσα κατα τη γνωμη μου (και για τις 2 πλευρες), σε μεγαλυτερο βαθος απο ενα “θες καφε”. Πρεπει να εισαι σε θεση να καταλαβαινεις τα αστεια και να μπορεις να κανεις συζητησεις. Αυτο χρειαζεται φυσικα χρονο (χρονια). Και αναποφευκτα, επειδη εσυ μενεις Βελγιο, θα εισαι και εκεινη που πρεπει να προσαρμοστει περισσοτερο. Μου κανει εντυπωση παντως που επαθε τετοιο πολιτισμικο σοκ…ειναι πολυ… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντα με τραβούσαν οι σχέσεις με άλλες εθνικότητες, τις εύρισκα πιο ενδιαφέρουσες: Θα μπεις που θα μπεις στον κόπο να μάθεις έναν άλλο άνθρωπο, να μη μάθεις κ μια νέα κουλτούρα μαζί,; συν έναν νέο ταξιδιωτικό προορισμό; 😉 Τώρα έχω πλέον διδακτορικό στο θέμα και ένα θα σου πω: όλα γλυκά κ τριανταφυλλένια στην αρχή ή που θα χαλάσει πολύ σύντομα ή που θα κρατήσει καιρό γιατί το κομμάτι μαθαίνω τη κουλτούρα του άλλου θέλει χρόνο. Η δυσκολία είναι αν φτάσετε να’χετε παιδιά, εκεί θέλει πάααρα πολύ υπομονή κ κατανόηση γιατί όλοι έχουμε διαφορετικές εμπειρίες κ απόψεις ως προς το… Διαβάστε περισσότερα »