Είναι ο γιατρός που μερικές φορές ξέρει περισσότερα για εμάς απ’ ό,τι η μαμά μας. Είναι μια σχέση που μπορεί να έχει ζεστασιά και υποστήριξη, αλλά πολύ συχνά καταλήγει από άβολη μέχρι προσβλητική. Μια ζωή ακούμε να κρατάμε τα πόδια μας κλειστά, και ξαφνικά πρέπει να νιώσουμε άνετες εκεί, διάπλατα, με έναν φακό ανάμεσα στα πόδια μας, για να ακούσουμε άλλη μια φορά «πότε θα κάνεις παιδί; περνάνε τα χρόνια».
Γράψτε μας την πιο αξιοσημείωτη εμπειρία σας στον γυναικολόγο. Μπορεί να είναι καλή, κακή, αστεία ή εξοργιστική. Χρειάζεται να ακουστούν αυτές οι ιστορίες για να καταλάβουν όλες οι γυναίκες ότι αν δεν τους αρέσει ο/η γιατρός τους, δεν χρειάζεται να τον/την υπομένουν. Κάπου υπάρχει ένας γυναικολόγος που δεν θα τις δει ως αναπαραγωγικές μηχανές, αλλά ως ανθρώπους με τερτίπια, προτιμήσεις, και με δικαίωμα στο να μην θέλουν να κάνουν παιδί τώρα, μετά, ή οποτεδήποτε.
Στείλτε μας την ιστορία μέσω του α μπα, από τη φόρμα «έχεις κάτι να μοιραστείς μαζί μας», ή στο μέιλ lenfou@gmail.com
Η ιστορία της Clockwork persona με τα δικά της λόγια
Ιστορία νο1 : Ο γυναικολόγος, ενώ με εξέταζε, ακουμπούσε το άλλο του χέρι στην κλειτορίδα μου και ήμουν σίγουρη ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν αναγκαίο για να γίνει η εξέταση γιατί ποτέ ξανά δε χρειάστηκε κάποιος γιατρός να με ακουμπήσει εκεί. Μου έκανε ταυτόχρονα και ερωτήσεις από που είμαι, πόσο χρονών είμαι. Ένιωθα απίστευτα άβολα και λυπάμαι που δεν έκανα κάτι γι’ αυτό παρ΄ότι δεν είμαι σίγουρη αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί σεξουαλική παρενόχληση.
Ιστορία νο2: Πριν μερικά χρόνια,στα 18 μου περίπου, ήμουν στα επείγοντα σε νοσοκομείο της Πάτρας γιατί είχα διπλωθεί στα δύο από πόνο στην κοιλιά. Αφού κάναμε διάφορες εξετάσεις και ήμουν ήδη εκεί πολλές ώρες με πόνους με έστειλαν σε άλλο νοσοκομείο επειδή σε εκείνο δεν εφημέρευε γυναικολόγος. Ευτυχώς, είχα μαζί μου το τότε αγόρι μου και με πηγαινοέφερνε με το αμάξι γιατί τελικά χρειάστηκε να πάω από το ένα στο άλλο νοσοκομείο αρκετές φορές εκείνο το βράδυ. Οι μεν δεν είχαν γυναικολόγο, οι δε δεν είχαν αυτά που χρειάζονταν για να κάνουν εξετάσεις αίματος, υπερηχογράφημα κτλ.
Θεώρησα την επαφή μου με αυτόν τον γυναικολόγο τραυματική εμπειρία και ακόμα νιώθω άσχημα όταν θυμάμαι πώς μου φέρθηκε. Κάθε φορά ενώ ήξερε ότι θα πήγαινα (τον ενημέρωναν απ’το άλλο νοσοκομείο) τον έψαχνα ,ενώ πονούσα, με τις νέες εξετάσεις στο χέρι, για πάνω από μισή ώρα και αυτός κάπου έκανε το τσιγάρο του και εμφανιζόταν χαλαρός. Δεν ήταν όμως αυτό που με πείραξε. Όταν με εξέταζε μου έβαλε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο μου, μου έδειχνε τα υγρά πάνω στο γάντι του και μου έλεγε με προσβλητικό ύφος «τι είναι αυτά; τι έχεις κολλήσει εδώ πέρα ούτε που ξέρω. Πόσα αφροδίσια έχεις; Καλά δε βάζεις ποτέ προφυλακτικό;» (μια μυκητίαση είχα τελικά). Ένιωθα σαν να με έλεγε πουτάνα. Με κοίταζε με αηδία κι εγώ εκεί με τον πόνο νόμιζα ότι έχω του κόσμου τις αρρώστιες.
Τελικά ο λόγος που πονούσα ήταν μία κύστη στην ωοθήκη. Μου είπε να μείνω μέσα γιατί θα χρειαστεί να χειρουργηθώ κι εγώ τότε πήρα μία από τις καλύτερες αποφάσεις στη ζωή μου. Υπέγραψα με δική μου ευθύνη ότι θα φύγω. Δεν τον εμπιστευόμουν, με φρίκαρε η ιδέα ότι θα με χειρουργούσαν κάπου που δεν είχαν καν εργαλεία για να μου κάνουν εξετάσεις και βασικά δεν τον εμπιστευόμουν. Γύρισα σπίτι και περίμενα να ξεκινήσει η εφημερία άλλου νοσοκομείου για να πάω εκεί. Δεν μπορούσα καν να σταθώ όρθια.
Εκεί πέρα μου είπαν ότι είμαι μικρή για να μου αφαιρέσουν μέρος απ’τις ωοθήκες ή κάτι τέτοιο και είπαν ότι θα το παρακολουθούμε και θα το προσπαθήσουμε συντηρητικά με αντιβιώσεις για να αποφύγουμε την εγχείρηση. Τελικά έμεινα μέσα 10 μέρες, με παρακολουθούσαν καθημερινά και πράγματι γλυτώσα την εγχείρηση.
Ιστορία νο3: Στην μικρή επαρχιακή πόλη, όπου έμενα με τους γονείς μου, στο νοσοκομείο είχαμε δύο γυναικολόγους. Ο ένας λίγο παραπάνω φιλικός απ’ ότι θα ήθελα (μάλλον με ήξερε από μικρή ενώ εγώ δεν τον θυμόμουν). Εκεί που με ετοίμασε η νοσοκόμα και περίμενα με τα πόδια ανοιχτά τον άλλον γυναικολόγο, εμφανίζεται ο Φιλικός μέσα στο χώρο που ήμουν και τον ακούω να μου λέει «σε είδα προχθές στο δρόμο και σε χαιρέτησα γιατί δε με χαιρέτησες;» και ήταν και χαμογελαστός κι εγώ προσπαθούσα να δικαιολογηθώ με τα πόδια μου ανοιχτά και το αιδοίο μου να ανεμίζει. Ντράπηκα πάρα πολύ αλλά κάθε φορά που το θυμάμαι γελάω. Μπορεί να θεωρηθεί λίγο άξεστος αλλά ήταν γλυκούλης.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θέλω απλά μα σου πω συγχαρητήρια που είχες την ψυχραιμία και τη διαύγεια να αρνηθείς την εγχείριση στις ωοθήκες παρ’όλη τη δυσκολία των συνθηκών και τους πόνους που βίωνες! Μπράβο σου! Ρίσκαρες πάρα πολλά με μια τέτοια επέμβαση και ευτυχώς το κατάλαβες και αντέδρασες άψογα. Στα επείγοντα στο Ρίο είχα κι εγώ μια πολύ άσχημη εμπειρία, τη μοναδική άσχημη που θυμάμαι από όσους γυναικολόγους έχω πάει…πραγματικά με έκαναν να αισθανθώ σαν….σαν να μην έχω καμία αξία. Απαράδεκτοι. Ήμουν κι εγώ μικρή γύρω στα 21, ήταν και νύχτα πονούσα πολύ και δεν έκανα τίποτα για να τους βάλω στη θέση τους,… Διαβάστε περισσότερα »
Έτυχε να είναι καλή η απόφαση. Καλύτερα να μη λες μπράβο σε άτομο που έφυγε από το νοσοκομείο επειδή είναι ξεροκέφαλο…
Περίμενα πως ο γιατρός της ιστορίας 1 θα ήταν ο χειρότερος, αλλά τον 2 τον βρήκα ακόμα πιο αηδιαστικό.
Όσον αφορά την 3η ιστορία, καλώς ή κακώς αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Μπορεί η Clockwork persona να αισθάνθηκε άβολα, αλλά ίσως αυτό να μην πέρασε καν από το μυαλό του γιατρού.
Εννοείται ότι δεν του πέρασε απ’ το μυαλό αν και θα έπρεπε να του περάσει. Τακτ δεν είχε και υποτυπώδη ευγένεια ως άνθρωπος. Ως γιατρός δεν έκανε κάτι κακό.
O τίτλος ειναι ατυχέστατο clickbait.Δεν γίνεται να βάζετε τίτλο που να αναφέρεται στο πιό συνοπτικό κομμάτι του κειμενου επειδή το ”ο γυναικολόγος ήταν άνιωθος” δεν ειναι τόσο ζουμερό.
Μίλτο, αν κι εμένα με θύμωσε περισσότερο η δεύτερη ιστορία, γιατί κανείς γιατρός δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρεται έτσι, δεν τις ιεράρχησε έτσι η Clockwork persona που τις κατέθεσε. Η πρώτη ιστορία είναι η σημαντικότερη για εκείνη. Ένιωσε ότι την παρενόχλησε ο γυναικολόγος και επομένως, ο τίτλος υφίσταται και δεν αποτελεί clickbait.
Επίσης ενώ γράφει πολύ περιγραφικά, η πρώτη έχει και τις λιγότερες λεπτομέρειες… μου άφησε μια πικρή γεύση σαν “ακόμη αισθάνομαι άβολα, νομίζω πρέπει να το παραδεχτώ αλλά δεν θέλω να το περιγράψω εκτενέστερα”.
Δεν έβαλα εγώ τον τίτλο γτ ακριβώς δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν παρενόχληση έτσι κι αλλιως. Το έγραψα πρώτο γτ το θεώρησα το πιο σημαντικό για το θέμα αυτο σε αυτή τη σελίδα. Προσωπικά η δεύτερη ιστορία είναι αυτή που θυμάμαι μέχρι σήμερα με το στομάχι μου να σφίγγεται. Η πρώτη εχει λιγότερες λεπτομέρειες γιατί μόνο αυτο είχε γίνει. Ήμουν εκεί λίγα λεπτά. Κατεκρινα τον γιατρό για αυτά π έκανε και θα ήθελα να είχα κάνει κατι για να μην το κάνει και σε άλλες. Δε με επηρέασε τόσο ψυχολογικά. Στην πρώτη ιστορία ένιωθα άβολα. Στη δεύτερη ιστορία ένιωσα ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Ιdrill ειναι δική σου γνωμη οτι δεν ειναι clickbait ,η δική μου ειναι οτι είναι.Η δευτερη ιστορια αναλύεται περισσότερο και έχουν γίνει και περισσότερα σε αυτη.Επίσης υπάρχει και η τρίτη .Γιο λόγους κατανόησης κειμένου τίτλο βάζουμε κάτι που περιγράφει καλύτερα το κείμενο ,όχι οτι θα τραβηξει πιο πολύ κόσμο.Επίσης έχω την εντυπωση οτι η σειρα δεν ήταν σπουδαιοτητας αλλά χρονολογική.
Το έγραψα ως μπόνους ιστορία π σκέφτηκα και τη θεωρώ βασικά αστεία ιστορία. Και η αμπα ζήτησε και αστείες ιστορίες
Και οι γυναικολόγοι, στην ίδια σκατένια κοινωνία μεγαλώνουν, στα ίδια πανεπιστήμια με τους άλλους κακοποιητες πηγαίνουν, σε πατριαρχικές οικογένειες ανδρώνονται, σε κάφρικες αντροπαρέες μοιράζονται τα κατορθώματά τους. Φυσικά δε μπορούν να μπουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Αλλά αν κάτι δε μας κολλάει με έναν γιατρό, οποιασδήποτε ειδικότητας, είτε είμαστε ασθενείς οι ίδιες, είτε είμαστε συνοδοί, καλό θα ήταν να το σκεφτόμαστε πολύ για το αν θα ξαναπάμε γιατί το πιο πιθανό είναι όντως να μην πηγαίνει κάτι καλά. Δεν είμαστε ηλίθιες ούτε φαντασιόπληκτες, ούτε τυφλές. Επίσης έχουμε κι εμείς κινητά με κάμερα, ξέρουμε τί είναι τα γάντια, τί αίσθηση έχουν… Διαβάστε περισσότερα »