Διαβάζω ιστορίες περί κακοποίησης, περί σεξουαλικής παρενόχλησης και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που δεν είχα ποτέ κάποια τέτοια εμπειρία. Και κάπου ανάμεσα σ΄ αυτές τις σκέψεις ανασύρω μια μνήμη από ένα γεγονός που είχα ξεχάσει ότι το έχω ζήσει.
Ήμουν 4η δημοτικού και πήγαινα με τη μαμά μου να αγοράσω ρούχα σε ένα κατάστημα με παιδικά, όταν λίγο πριν μπούμε στο μαγαζί αντιλήφθηκα έναν κύριο μεγάλο (τότε τον έβλεπα παππού, τώρα εκτιμώ ότι πρέπει να ήταν γύρω στα 60-65) ο οποίος με κοιτούσε πολύ έντονα και προχωρούσε παράλληλα μ΄εμάς στο απέναντι πεζοδρόμιο, ακολουθώντας μας. Ήμουν στην ηλικία που τα παιδάκια φλερτάρουν με έναν αθώο, παιδικό τρόπο, λένε ότι αγαπάνε τον τάδε(κλπ) και ήξερα μεν τι είναι το σεξ, αλλά οτιδήποτε σχετικό με αυτό ανήκε στον κόσμο των μεγάλων.
Παρ’όλα αυτά, παρ’ότι κανείς δε με είχε ξανακοιτάξει με αυτόν τον ανώμαλο τρόπο ήξερα ότι με κοιτάει ερωτικά και ήξερα ότι δεν είναι ωραίο αυτό το βλέμμα, μου δημιουργούσε την αίσθηση της απειλής και πολύ φόβο. Με έπεισα ότι είναι ιδέα μου, κόλλησα στη μαμά μου χωρίς να πω τίποτα και μπήκα στο μαγαζί πολύ πολύ ταραγμένη. Όση ώρα η μαμά μου μιλούσε με την πωλήτρια τον κοιτούσα τρομαγμένη να με κοιτάει επίμονα στεκόμενος έξω από την πόρτα του μαγαζιού. Ήταν εκεί και δεν έφευγε. Σκέφτηκα ότι με περιμένει να βγω και είχα τρομερή ανησυχία, ντρεπόμουν απίστευτα και έκανα ότι δεν τον έβλεπα νομίζοντας ότι αν προσποιηθώ ότι δεν υπάρχει, θα εξαφανιστεί. Που νά ξερα! Μπήκα στο δοκιμαστήριο και κοιτώντας να δω αν έχει φύγει καθώς έβγαζα τη μπλούζα μου, τον είδα να κινείται και να μισοσκύβει προσπαθώντας να με δει από τις σχισμές της κουρτίνας να αλλάζω.
Είχα πανικοβληθεί, τράβηξα τις κουρτίνες όσο καλύτερα γινόταν και άργησα όσο περισσότερο μπορούσα να αλλάξω, δεν ξανακοίταξα έξω μέχρι την ώρα που φύγαμε. Ευτυχώς δεν τον είδα πουθενά βγαίνοντας, αλλά αντί να πάω μόνη μου να πάρω το περιοδικό μου μέχρι την πλατεία (στα 100 μ.) και έπειτα σπίτι όπως σκόπευα (η πόλη μας είναι μικρή και οι αποστάσεις κοντινές), γύρισα σπίτι μαζί με τη μαμά μου, γεμάτη ενοχές και φόβο γι’αυτό που μου συνέβη. Το γράφω όλο αυτό όχι γιατί είναι κάποια τρομερή ιστορία ή ιδιαίτερη, αλλά γιατί 20 χρόνια μετά, τώρα που το θυμήθηκα, με σοκάραν οι τύψεις και η ντροπή που ένιωσα.
Με σόκαρε που δεν υπήρχε περίπτωση να πω κάτι τόσο ντροπιαστικό στη μαμά μου. Με σόκαρε που κάπως είχα μάθει ότι εγώ έπρεπε να ντραπώ που αυτός με κοιτούσε έτσι. Δέκα χρονών παιδάκι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εκεί βασίζονται οι παιδόφιλοι. Σ’ αυτόν τον ανάμικτο με ντροπή φόβο. Όσο πιο σωστά ενημερωμένο το παιδί, τόσο πιο δύσκολη η δουλειά τους. Ενημέρωσα την κόρη μου από πολύ τρυφερή ηλικία για το είδος. Ξέρετε τι μου είπε; Ο τάδε είναι κακός, μου ζητάει να πάω μόνη μου σπίτι του. Δεν θα πάω. Δυστυχώς, ήταν ο παιδόφιλος της γειτονιάς. Το δικό μου το παιδί σώθηκε, άλλα όμως όχι.
Ειχα μολις τελειωσει το δημοτικό και ηταν καλοκαιρι. Διπλα απο το σπιτι μας υπηρχε η δημοτική βιβλιοθηκη. Στις διακοπες πηγαινα συχνά και επαιρνα βιβλια. Υπευθυνος ηταν ο γραμματέας του χωριού, χωρισμένος, αλλα αξιοσέβαστος κυριος καπου στα 45 με του οποίου την κορη ημασταν φιλες αν και βλεπόμαστε ν σπάνια. Μια μερα πηγα στη βιβλιοθηκη και οσο εψαχνα βιβλια τον ειδα που με κοιτουσε περίεργα και αναστέναζε. Σηκωθηκε και πηγε να με πλησιάσει αλλα εκείνη η την ωρα ακριβως ακούστηκε η μηχανη ενος αυτοκινητου να παρκάρει ακριβως απεξω. Κοιταξε γρηγορα απο το παραθυρο και τον ακουσα να μουρμουρίζει ενα «τωρα βρηκε… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ λυπαμαι γι αυτό που βιωσες.. Μου θύμισες κ μια δικη μου ξεχασμένη ανάμνηση, οπου και εγω, στην ηλικια σου, πηγαινα με τον μπαμπα μου σουπερ μαρκετ και ο σεκιουριτας καθε φορα που εβρισκε την ευκαιρία μου εκλεινε το ματι και επιανε τα τετοια του.. Όπως κ εσυ, ουτε εγω μιλησα ποτε στον μπαμπα μου γι αυτο, καθως ένιωσα ενοχη.. Αν ειναι δυνατον…
Και εμένα μου έχουν τύχει περιστατικά σε μικρή ηλικία. Το χειροτερο ήταν σε ηλικία 6-7 χρονων που είχα βγει από το σπίτι μονη για να παίξω με τον σκύλο μου, εννοείτε πως η μητέρα μου πρόσεχε από μέσα αλλά εκείνη την στιγμή έκανε κάτι. Ενώ εγώ έπαιζα με τον σκύλο μου έρχεται, ένας με μια μηχανή και άρχισε να κάνει κύκλους γύρω μου ώσπου έφτασε πάρα πολύ κοντά μου. Εκεί ευτυχώς βγήκε η μάνα μου φωνάζοντας και σηκώθηκε και έφυγε. Δεν ξέρω τι μπορούσε να είχε συμβεί αν είχε βγει λίγο αργότερα. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα πάντως είναι ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Η ιστορία σου είναι σίγουρα τρομερή. Μην υποβιβάζεις την κακή σου εμπειρία, ένιωσα το φόβο και τη ντροπή μόνο που το διάβαζα.
Πόσο μεγάλη αδικία της κοινωνίας που δε νιώθει αυτός φόβο και ντροπή.