Η ζήλια που “όπλισε το χέρι του δολοφόνου” πρέπει να είναι ο πιο πολυχρησιμοποιημένος τίτλος ξεπλύματος γυναικοκτονίας την ώρα που τα μέσα παίρνουν φωτιά με ανησυχητική συνέπεια με ειδήσεις για γυναίκες που βρέθηκαν δολοφονημένες από τα χέρια των συζύγων, συντρόφων, πρώην, αδελφών, γιών και αγνώστων. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των δολοφονιών ότι εντάσσονται στη κατηγορία της γυναικοκτονίας, γιατί έχουν ως μοναδικό κίνητρο την υπέρτατη μορφή εξουσίασης της γυναίκας : την απόφαση για τη ζωή και το θάνατό της.
Η δολοφονία στο Λουτράκι ήταν διπλή και περιλάμβανε μια γυναικοκτονία και μια ανθρωποκτονία. Ο ύποπτος δράστης, που ακόμα δεν έχει συλληφθεί, επιτέθηκε θανάσιμα τη νύχτα της 12ης Οκτώβρη στην πρώην γυναίκα του και στον σύντροφό της και κατάφερε να τους σκοτώσει και τους δύο με απανωτά χτυπήματα. Ο ύποπτος παρενοχλούσε, απειλούσε και κακοποιούσε συνεχώς την πρώην γυναίκα του λέγοντας ότι δεν θα της επιστρέψει να ξαναέχει άλλον άντρα στη ζωή της.
Μετράμε νεκρές και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι ο έρωτας μετριέται με χαστούκια. Οι μελανιές είναι μαγκιά, γράφουμε ότι η βία είναι πάθος και η ανοχή της ένδειξη θάρρους. Το να φτάσουμε στην αστυνομία είναι ντροπή, προδοσία- κάτι ανάμεσα σε αστική ρουφιανιά και δειλή άρνηση μιας μαζικής και πολύ βαθιάς κουλτούρας βίας. Το Bullying στα ελληνικά σχολεία είναι έντονα έμφυλο και συναντά τέτοια σημεία αγριότητας που απορούμε πώς είναι δυνατόν μικροί άνθρωποι να κουβαλάνε τόσο μεγάλα μίση. Η σιωπή είναι ο χρυσός μας. Μετράμε νεκρές και συνεχίζουμε, μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, να δικαιολογεί το βιασμό υπό προϋποθέσεις, να γελάει με σεξιστικά αστεία και να πιστεύει ότι ο φεμινισμός είναι η εκδικητική υστερία των ανοργασμικών.
Μακάρι να μην είχαμε ανάγκη τον φεμινισμό, αλλά δυστυχώς τον έχουμε. Και το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μετρήσουμε ειδήσεις, να μετρήσουμε νεκρές, να μετρήσουμε : πόσες φορές θα πληκτρολογήσουμε τη φράση “ακόμα μια γυναικοκτονία” για τις ειδήσεις των 21.00 μέχρι να φτάσουμε να αναγνωρίσουμε τα έμφυλα κίνητρα των γυναικείων δολοφονιών ;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γειά σε όλες και όλους, είχα κάνει ένα σχόλιο σχετικά με τον διαχωρισμό των όρων γυναικοκτονία και ανθρωποκτονία, μην γνωρίζοντας την έννοια του πρώτου όρου. Ήθελα εκ των υστέρων να ανακαλέσω (είτε δημοσιευτεί, είτε όχι) γιατί σήμερα το πρωί ψάχνοντας στο internet για αυτόν τον όρο βρήκα μία άκρως διαφωτιστική ανάλυση του κ. Νίκου Σαραντάκου [https://sarantakos.wordpress.com/2019/01/09/femicide/] και κατάλαβα πόσο λάθος ήταν το σκεπτικό μου. Αν υπάρχουν και άλλοι αδαείς σαν και μένα που διαβάζουν την Α,ΜΠΑ (δύσκολο γιατί σας διαβάζω σχεδόν ένα χρόνο και είστε όλες / όλοι πολύ ψαγμένοι) αξίζει να διαβάσουν την παραπάνω αναλύση που αναφέρω. Ζητώ συγγνώμη… Διαβάστε περισσότερα »
sternimougnosi ευχαριστούμε γι’ αυτό το σχόλιο και για το άρθρο του Σαραντάκου. Είναι πολύ σημαντικό να παραδεχόμαστε το λάθος, να ψάχνουμε, να αμφισβητούμε τις πεποιθήσεις μας. Η τραγική υπόθεση της Αγγελικής στην Κέρκυρα όπως και τόσες μα τόσες άλλες υποθέσεις, επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα για την οποία προσπαθούμε να μιλήσουμε: οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο πληρώνουν ακριβά το τίμημα της ύπαρξής τους.
Εγώ ευχαριστώ για την αποδοχή. Ομολογώ ότι δεν είχα κατανοήσει τη λέξη γυναικοκτονία και δεν ήξερα ότι δεν χρησιμοποιείται γενικά για οποιαδήποτε δολοφονία γυναίκας παρά μόνο για τις περιπτώσεις που αφορούν “το φόνο μιας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα”. Άσχετη ούσα, νομίζοντας ότι ο όρος αυτός χρησιμοποιείται ευρέως για οποιαδήποτε δολοφονία γυναίκας, αμέσως έκανα ένα αυτόματο συνειρμό: δεν υπάρχει ο όρος ανδροκτονία γιατί πρέπει να υπάρχει ο όρος γυναικοκτονία; Έκανα ένα σχετικό σχόλιο χθες, (που ευτυχώς δεν δημοσιεύτηκε) βασισμένη σε αυτό το σκεπτικό. Κάτι με έτρωγε όμως το βράδυ… δεν κάνω πλάκα… (αναγνωρίζω την ασχετοσύνη μου) και το πρώτο πράγμα που… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστούμε για το σχόλιο, και για το άρθρο του σαραντάκου! Μπράβο που δεν επέμεινες σε μια αποψη, απο την ανάγκη να είχες την πρωτη φορα δικαιο(κατι που εχουμε όλοι μας εκ φυσεως), ενώ μια αλλη σε εκφράζει καλύτερα. Σπάνιο και πολύτιμο χάρισμα! Συγκινηθηκα!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Αν δεν αναρωτιόμαστε, δεν αμφιβάλλουμε, δεν ψάχνουμε και αγκιστρωνόμαστε από την ασφάλεια των “βεβαιοτήτων” μας, δεν μαθαίνουμε ποτέ τίποτα.
Το άρθρο που παρατέθηκε (“Η ζήλια όπλισε το χέρι του δολοφόνου”) είναι όντως τόσο άσχημα γραμμένο, με τόση παρεκτροπή από το κέντρο βάρους της είδησης, που είναι διπλά αποκαρδιωτικό. Δημοσιογράφοι/αρθρογράφοι που γράφουν με αυτό τον τρόπο έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης στη διατήρηση της κουλτούρας βίας. Ακούμε και ξανακούμε για τη ζήλια που “του όπλισε το χέρι”, για “εγκλήματα πάθους”, για το ζευγάρι που ήταν γυμνό και τους έπιασαν επ’ αυτοφώρω, για το θύμα που τα είχε φτιάξει με άλλον άντρα. Σκανδαλοθηρία, σεξισμός, υποτίμηση των συμβάντων. Τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά μέχρι να μας γίνει εξαντλητική μάθηση, θέλουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Συγχαρητήρια για την επιλογή της εικόνας σε αυτο το θέμα, δεν θα μπορουσε να υπαρχει καλύτερη επιλογή. Μια εικόνα χίλιες λέξεις, πολυ βαθειά φωτογραφία, σεξισμός που στραγγαλίζει, ματώνει, με υποσυνείδητη την αντικειμενοποιηση της σεξουαλικότητας μιας γυναίκας. Μπραβο, και εύχομαι ολόψυχα να μην ξαναχρειαστεί να ψάξετε τέτοια εικόνα.
Μακάρι να μιλούσαμε συχνότερα για γυναικοκτονίες, να χρησιμοποιούσαμε δηλαδή τον όρο σε όλα τα μέσα και να μην μέναμε μόνο στην πράξη της δολοφονίας μια γυναίκας. Χρειαζεται να προβάλλουμε σε κάθε είδηση ολο το φάσμα της βίας στη ζωή του θύματος, για τους βιασμούς και την ενδοοικογενειακή βία, την κάθε είδους βία στη ζωή κάθε γυναίκας. Το ερώτημα βέβαια για το πώς θα προστατέψουμε τον αντρικό πληθυσμό από το να μην πέσει θυμα ψευδών κατηγοριών δημιουργήθηκε άμεσα, με το προσφέραμε τη λέξη “συναίνεση”. Σαφώς όχι άδικα, αλλά σε αυτή την περίπτώση φαίνεται να παίρνουμε πολύ σοβαρά την πρόληψη, σε αντίθεση… Διαβάστε περισσότερα »
“Η δολοφονία στο Λουτράκι ήταν διπλή και περιλάμβανε μια γυναικοκτονία και μια ανθρωποκτονία.” Δύο ανθρωποκτονίες [εκ των οποίων η μία γυναικοκτονία].
Ένα από τα χειρότερα σχόλια που άκουσα ήταν αυτό μιας κατοίκου της περιοχής, που αναρωτιόταν “το παιδί τι έφταιγε;” δηλ. ο νυν σύντροφος που δολοφονήθηκε, για να συμπληρώσει “τί έφταιγε που ο άλλος(ο πρώην) δεν ήθελε να την χωρίσει;” Η γυναίκα δηλαδή, έφταιγε αφού είχε ένα σύντροφο που δεν της επέτρεπε το χωρισμό….