Καλησπέρα καλησπέρα!
Παρακολουθώ εδώ και καιρό την στήλη και είπα κι εγώ να γράψω αυτό που με προβληματίζει.
Με τη σχέση μου είμαστε 1 χρόνο μαζί, εγώ 26 αυτός 24. Υπήρχε ανά διαστήματα η απόσταση μεταξύ μας λόγω δουλειές ωστόσο γύρισε πλέον μόνιμα στην πόλη μας. Νοικιάσαμε ένα σπίτι για να δοκιμάσουμε τη σχέση μας λίγο παραπάνω με την συγκατοίκηση.
Το πρόβλημα μου είναι το εξής. Ενώ στην αρχή της σχέσης έβλεπα ότι προσπαθεί, κάναμε πράγματα και έλεγε ότι δεν είναι τύπος του έξω από τότε που γύρισε είναι κάθε μέρα, όλη μέρα έξω για καφέδες με τις παρέες του.
Το σπίτι το χει σαν ξενοδοχείο και μόνο για ύπνο. Πριν καν κάνουμε σχέση έλεγε πως όταν δεσμεύεται, δεν είναι και πολύ του έξω όμως το τελευταίο διάστημα οι πράξεις του δείχνουν το αντίθετο.
Δεν δουλεύει και γενικά το μόνο του μέλημα είναι οι καφέδες και τα ποτά που θα πιει. Εγώ δουλεύω και πρέπει όλα τα ψώνια και όλες τις δουλειές να τα κάνω εγώ.
Δεν μου αρέσει που κάθε μέρα βγαίνει και υπάρχει όλη αυτή η αλλαγή στη στάση του και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.
Κάθε φορά που του λέω πως έχουμε να πάμε σούπερ η να βοηθήσει με τις δουλειες πχ λέει ναι ναι και εντέλει πάλι βγαίνει για καφέ και το αναβάλλει για την επόμενη ημέρα.
Γιατί από εκεί που έλεγε ότι όσο έχει σχέση δεν του αρέσει το έξω και πλέον μόνο αυτό κάνει; Δεν ξέρω τι να κάνω πια…
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μαρία
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νομίζω σου χρειάζεται το νούμερο μιας μεταφορικής και πρόβλημα λύθηκε.
Νομίζω είναι αρκετά προφανές ότι τον έχεις υιοθετήσει. (Θα σου πρότεινα να τον στείλεις πίσω στους γονείς του και να πάρεις ένα ζωάκι από καταφύγιο, και πιο φτηνό θα σου έρθει και θα περνάς πολύ καλύτερα)
Το ζωάκι δε θα πηγαίνει για καφέδες μόνο του, στα μάτια θα την κοιτάει!
Συγκατοικήσατε για να δοκιμάσετε τη σχέση σας και ιδού! Δεν ταιριάζετε, έχετε άλλες προτεραιότητες, άλλες ανάγκες/επιθυμίες, άλλο τόπο ζωής.
Συμβαίνει αυτό, συμβαίνει πάρα πολύ συχνά, οπότε μην θεωρείς ότι είναι κάτι σπάνιο, ούτε να το πάρεις προσωπικά.
Κατανοητό ότι έχεις απογοητευτεί, ότι οι προσδοκίες σου ακυρώθηκαν, αλλά καλύτερα τώρα, παρά αργότερα.
Στη θέση σου θα έφευγα από τη σχέση, αφού – όπως γράφεις – νιώθεις όλα τα βάρη και την κούραση δικά σου, μαζί με την μοναξιά.
Φτου ξελευτερία!!
“Δεν δουλεύει και γενικά το μόνο του μέλημα είναι οι καφέδες και τα ποτά που θα πιει. Εγώ δουλεύω και πρέπει όλα τα ψώνια και όλες τις δουλειές να τα κάνω εγώ.”
Σουτ. Σούταρέ τον. Άντε με τον κάθε βολεψάκια που τα θέλει όλα έτοιμα. Ακόμα και δουλειά να βρει, πάλι εσύ θα τρέχεις για τα πάντα, να το ξέρεις. Τα μπογαλάκια του και δρόμο.
Η δοκιμή απέτυχε. Μένει η απόφαση να το δεχτείς και να του το ανακοινώσεις.
Καταρχήν δεν πρέπει να περιμένεις να ”βοηθήσει” στο σπίτι, είτε είναι ψώνια είτε καθαριότητα, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να συνεισφέρει τόσο όσο εσύ. Αν δεν θέλει να τα κάνετε μαζί αυτά τότε μη τα κάνεις ούτε εσύ. Μη πας σουπερ, μη καθαρίσεις, μη μαγειρέψεις, μη κάνεις τίποτα! Αν ήθελε οικιακή βοηθό θα μπορούσε να μείνει με τους γονείς του.
Αυτό που δουλεύετε και συντηρείτε ενήλικες μαντραχαλους με ξεπερνάει.κανεις και τις δουλειές του σπιτιού!πόσο απελπισμένες είστε μερικές για σχέση;
Στείλτον στην ευχή του Θεού
Να τον αφήσεις τι να κάνεις? Νομίζει πως είσαι η μαμά του και πρέπει να του ψωνίζεις και να του ετοιμάζεις κολατσιό? Τι εννοείς δε δουλεύει? Πώς συντηρείται? Αν δεν συνεισφέρει, δεν τον χρεάζεσαι. Δεν έχεις σχέση με ενήλικα, έχεις υιοθετήσει έναν μπέμπη.
Εσύ γιατί κάθεσαι και κάνεις την μαμά του αντι να τον στείλεις κατευθείαν σε αυτήν?
Αυτό αναρωτήσου.
Πηγαίνεις και εσύ μαζί του; Τους γνωρίζεις αυτούς που συναντάει;
Συμφωνώ με την ερώτηση και θα προσθέσω μήπως βγαίνει με άλλη ή άλλες;