Γεννάω σε περίπου 10 μέρες το πρώτο μου παιδί. Στα σαράντα μου, έχοντας κάνει 2 εξωσωματικές, αρα συνειδητή επιλογή και τωρα ειμαι στα πρόθυρα κατάρρευσης, αρνητισμου και πλήρους αποπροσανατολισμού. Πρόθυρα κατάρρευσης είτε λόγω ορμονών, είτε λόγω μηρυκασμου αρνητικών συναισθημάτων και καταστάσεων. Αρνητισμος. Δεν περίμενα να βιώσω κάτι τέτοιο και μάλιστα λίγο πριν το τελος.
Δεν θελω να γεννήσω. Δεν θελω να γίνω μανα. Δεν θελω νέες υποχρεώσεις χωρίς ημερομηνία λήξης. Και για να ειμαι πιο ακριβησ Δεν θελω να γίνω γιατί δεν ξερω τι κάνει μια μανα. Τι αισθάνεται, τι προσφέρει, τι παρεχει;νιωθω ότι δεν εχω τίποτα το μητρικό μέσα μου.
Θα πρέπει να το πιάσω αγκαλιά και να το αγαπήσω από το πρώτο λεπτό; Θα πρεπει να το κοιτάζω με τις ωρεσ Και να “λιώνω»; Θα πρέπει με ένα του βλέμμα να νιώσω αγαλλίαση; Θα πρέπει ολες του οι αντιδρασεισ Να μου προκαλούν συγκίνηση; Θα πρεπει να το αγκαλιάζω και να νιωθω ότι το τρέφω με αγάπη κι στοργή; Και αν ολα αυτα δεν συμβούν; Αν λειτουργήσω διεκπεραιωτικά, μόνο φαγητό, αλλαγή πάνας και ύπνο και ισως και εκνευρισμός γιατί θα κλαίει; Ποσο καταστροφικό θα ηταν αυτό για το παιδί αλλα και για μένα που απέτυχα;Και έστω ότι ολα η καποια από τα παραπάνω τα βρίσκω στην πορεία.
Δεν θελω να γινω μανα τωρα και για έναν άλλο λόγο. Βρίσκομαι στα μισά της διαδρομής που προσπαθω να γνωρίσω τον εαυτό μου, τόσα χρονια ήξερα αυτόν που είχαν φτιάξει οι άλλοι για μένα.νιωθω σα να ειμαι μια σελίδα στο Ίντερνετ υπό κατασκευή και η οποία μεχρι την επομενη βδομάδα θα πρέπει να είναι πλήρως λειτουργική διότι ξεκιναει η επιχείρηση. Και εγω εκ των πραγμάτων δεν προλαβαινω να ειμαι έτοιμη. Αρα άλλοι θα χρειαστεί αναλάβουν το ρόλο μου. Αρα αμεσως αμεσως ξεκιναω με αρνητικό σκορ. Τελος, πλήρως αποπροσανατολισμένη.
Νέος ρόλος σε 10 μέρες για τον όποιον συνειδητά επέλεξα να μη διαβάσω τίποτα, να μην λάβω υπόψη καμία συμβουλή από τον περίγυρο μου, γιατί μόνο μπέρδεμα και αγχοσ Θα μου προκαλούσαν. Με τον παλιό μου ομωσ Ρόλο τι κάνω, πάνω που άρχισα να τον κατανοώ κάπως. Παρατάω τον παλιό που αφορά αποκλειστικά εμενα και πέφτω με τα μούτρα στον καινούργιο; Και τι περιλαμβάνει αυτος ο καινούργιος. Τι δεξιότητες απαιτεί; Και αν εγω δεν πληρώ τα κριτήρια;και αν δε μου αρέσει;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Louve Mara
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή μου, νομίζω σε έχει πιάσει πανικός και έχεις τρελαθεί από τις υπερβολικές προσδοκίες που η κοινωνία θέτει σε κάθε μάνα! Τίποτα δεν πρέπει! Τίποτα, παρά μόνο να είσαι εσύ καλά και το παιδί σου ασφαλές. Ούτε εγώ τρελάθηκα μόλις είδα το παιδί μου, που επίσης ήρθε μετά από πολλές εξωσωματικες και άρα πολύ συνειδητά! Ούτε εγώ το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Για πολύ καιρό είχα πελαγώσει και ήμουν σε σύγχυση για πολλά πράγματα και μετά βίας έτρωγα και ναι το κλάμα του παιδιού με δυσκόλεψε όσο τίποτε. Θα τα καταφέρεις όμως. Δέξου βοήθεια, – από ειδικούς που θα… Διαβάστε περισσότερα »
Καμία δεν γεννήθηκε με γνώσεις μητρότητας ή έχοντας κάτι μητρικό μέσα της. Ο,τι μητρικό έχει η κάθε γυναίκα το αποκτά όταν φροντίζει ένα παιδί. Κι εγώ πριν γεννήσω ήθελα να καθυστερήσει η γέννα, ήθελα μια μέρα παραπάνω με τον άντρα μου, οι δυο μας στο σπίτι πριν έρθει ο απαιτητικός τρίτος. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ένιωσα ανακούφιση που τελείωσε η γέννα αλλά όχι αυτό το κύμα αγάπης που πολλές λένε ότι νοιώθουν. Την κόρη μου την αγάπησα σιγά σιγά. Ο πρώτος μήνας είναι δύσκολος, έρχονται τα baby blues γιατί οι ορμόνες κάνουν πάρτυ, είσαι κουρασμένη και σωματικά και ψυχολογικά.… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή γράφουσα..Μην έχεις καμία σιγουριά ότι όλες οι γυναίκες που γέννησαν,τουλάχιστον το πρώτο τους παιδί, ήταν έτοιμες!!Θα δώσω για παράδειγμα εμένα την ίδια..που μετά από 1 χρόνο, αφού είχα γεννήσει το πρώτο μου παιδί,σε μια κουβέντα με φίλες είπα πως τώρα νιώθω λίγο να το αγαπάω.. όλες με κορόιδευαν.. αλλά ήταν η αλήθεια μου!! Κανείς γονιός δεν προετοιμάζεται για τον ερχομό του παιδιού του..είναι ένας ρόλος που μαθαίνεται βιωματικά..Αν έδινα μία συμβουλή σε μια νέα μαμά, είναι να ακούει το ένστικτο της για ό,τι αφορά το παιδί της..και να ζητάει βοήθεια χωρίς να κρίνει τον εαυτό της!!!Δεν μας γράφεις αν… Διαβάστε περισσότερα »
Γεννάς σε 10 μέρες, άρα όλα τα συστήματα ψυχικά και σωματικά είναι σε πανικό. Φυσικά και φοβάσαι και αναρωτιέσαι αν υπάρχει έξοδος διαφυγής, εννοείται ότι είσαι τελείως αποπροσανατολισμένη, οι περισσότερες έτσι είμαστε. Φυσικά και δεν «πρέπει» να είσαι πάντα χαρωπή εγκυούλα (η ιδέα και μόνο μου φέρνει αναγούλα). Λες ότι συνειδητά δεν ενημερώθηκες στη διάρκεια τη εγκυμοσύνης σου, αλλά μήπως σε όλη μας τη ζωή δεν ακούμε σκόρπιες πληροφορίες; Εκτός αν είσαι από άλλο πλανήτη, σίγουρα έχεις πράγματα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Με δεδομένο ότι η εγκυμοσύνη σου ήταν συνειδητή επιλογή, μάλλον θα έχεις σκεφτεί και κάποια… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα. Είναι πολύ λογικό να νιώθεις έτσι. Πολλές μάνες ένιωσαν έτσι στο πρώτο τους παιδί. Δεν είναι φυσικό? Καινούριος ρόλος κι ευθύνες κι ένα περιβάλλον και μια περιρρεουσα ατμόσφαιρα με σκοπό να σε κάνει νιώσεις συγκεκριμένα πράγματα, λες κι είμαστε όλες προγραμματισμένες. Ένα παραπάνω που εσύ ταλσιπωρηθηκες από τις εξωσωματικες που κατάφερες όμως να τις αντέξεις και να μείνεις έγκυος. Και ίσως η ταλαιπωρία αυτή κι όλα τα σχόλια που άκουσες σε κούρασαν και τώρα ξεσπας. Σε νιώθω. Δεν άκουσα κανέναν και δε διάβασα τόμους όταν ήμουν έγκυος. Άσε που οι περισσότεροι αρέσκονται στη τρόμο λαγνεία:δε θα κοιμάσαι! Δε θα… Διαβάστε περισσότερα »
Με το καλό αν δεν έχεις γεννήσει ήδη. Αντίθετα με τις περισσότερες, εμένα μου είχε αποκαλυφθεί πολύ πριν την εγκυμοσύνη μου ότι δεν ερωτεύονται όλες οι μητέρες το μωρό τους με την πρώτη ματιά. Ότι το μωρό είναι ένας ξένος με τον οποίο δεν νιώθουν καμία σύνδεση, μόνο ευθύνη. Έχει ενδιαφέρον ότι οι γυναίκες που μου εκμυστηριεύτηκαν ότι ένιωσαν έτσι, είναι κάποιες από τις πιο μητρικές φιγούρες που ξέρω, μητέρες που απολαμβάνουν το ρόλο τους πλέον στο έπακρο. Η πληροφορία δεν με έσωσε από την κρίση αμφιβολίας και αμφισβήτησης, αλλά σίγουρα με βοήθησε να μην φρικάρω. 10 μήνες μετά, ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »
Όλο αυτό που νιώθεις είναι απολύτως λογικό. Όλοι οι φόβοι, οι ανησυχίες, οι αμφιβολίες… όλα είναι φυσιολογικά. Η ζωή σου πρόκειται να αλλάξει μετά τη γέννηση του παιδιού σου και το ότι δεν ξέρεις τι σε περιμένει, σε τρομάζει. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο σωστής ανατροφής ή καλής μάνας, παρά μόνο το ένστικτό σου. Οι συμβουλές που πιάνουν σε ορισμένες περιπτώσεις, για εσένα μπορεί να αποδειχτούν άχρηστες. Επίσης το μητρικό ένστικτό αποδείχτηκε μύθος. Με τον καιρό θα μάθεις όμως το μωράκι σου, θα συμφιλιωθείς με τη μητρότητα και θα ανακαλύψεις έναν άλλο εαυτό που δε γνώριζες ότι είχες. Δε μας λες καθόλου… Διαβάστε περισσότερα »
Με δεδομένο το χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στην αποστολή της ιστορίας και την δημοσίευσή της, σου εύχομαι να είσαι καλά και να χαίρεσαι το μωρό σου. Η ιστορία σου μου άφησε την αίσθηση της μεγάλης μοναξιάς, που βιώνεις εσύ και που επεκτείνεται, όπως είναι επόμενο και στον μητρικό σου ρόλο. Προφανώς και ο ερχομός ενός μωρού είναι ένα κοσμογονικό (κυριολεκτικά) γεγονός. Αλλάζουν οι ρόλοι, οι προτεραιότητες, οι ισορροπίες. Είναι απολύτως φυσικό να φοβάσαι και να αμφιβάλλεις για τα πάντα. Ωστόσο, δεν μας δίνεις πληροφορίες για το αν είσαι μόνη σε αυτή την διαδρομή, αν υπάρχει σύντροφος, οικογενειακός περίγυρος, φίλοι, πρόσωπα… Διαβάστε περισσότερα »
Κατ’αρχήν η τελευταία περίοδος της εγκυμόσυνης -και όσο πλησιάζει η μέρα τόσο χειρότερα- είναι πολύ δύσκολη έτσι κι αλλιώς αφού είναι εξ’ορισμού περίοδος αναμονής και είσαι κουρασμένη σωματικά, πολύ περιορισμένη στις κινήσεις σου, νιώθεις άβολα κτλ. Οπότε θα σου έλεγα να περιοριστείς σε πολύ βασικά πράγματα, πχ βόλτες, ταινίες, βιβλία, χρόνο με το σύντροφο, ξεκούραση, ύπνος, και να αποφεύγεις τα μεγάλα ερωτήματα τύπου “θα είμαι καλή μάνα” γιατί δεν είσαι σε θέση αυτή τη στιγμή να τα απαντήσεις και μόνο άγχος προκαλούν. Κατά δεύτερον, πράγματι δεν αναφέρεις καθόλου το σύντροφο. Είναι παρών; Υποστηρικτικός; Είναι πολύ σημαντικό να έχεις βοήθεια από… Διαβάστε περισσότερα »
Με το καλο να ερθει το μωρακι…
Οσο για τους προβληματισμους σου.. αστο να τσουλησει… Για να μπεις στη διαδικασια της εξωσωματικης καποια επιθυμια θα χες να αποκτησεις παιδακι… Αν κ καταλαβαινω πως γινεται αυτοματα, τοση σκεψη ομως δε βοηθα… Η ανακαλυψη του εαυτου μας ειναι μια αεναη διαδικασια, δυναμικη κ επισης δυσδιακριτα τα ορια των επιρροων που δεχθηκαμε/δεχομαστε…
Αν αφου γεννησεις συνεχισεις να νιωθεις ετσι ζητα βοηθεια…
Τελος και μονο που αναρωτιεσαι αν θα σαι μια καλη μανα εχει κι αυτο απο μονο του ενα θετικο προσημο…
Σκορπιες οι σκεψεις μου, μπορει κ να μη βγαινει νοημα:)