ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Η ιστορία που θα αφηγηθω αφορά παραβιαστικη συμπεριφορά απέναντι μου από τον τότε “κολλητό” μου, η οποία με δίδαξε ότι το ένστικτο μου δεν κάνει ποτε μα ποτε λάθος. Είναι ένα σχετικά light περιστατικό (συγκριτικά με τις τραυματικές εμπειρίες που έχω διαβάσει στη στήλη εδώ), αλλά ήθελα να το μοιραστω μαζί σας.
Τον γνώρισα μέσω κοινής παρεας πριν 5 χρόνια. Δεν έμενε Αθήνα, αλλά πηγαινοερχοταν συχνά, οπότε κρατήσαμε επαφή γιατί κάναμε πολυ καλη παρέα, και όταν ερχόταν βγαίναμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι με έπαιρνε τηλέφωνο πολυ αργά τη νύχτα και μιλουσαμε για ώρες για το πώς πηγε η μέρα μας κλπ και προσπαθουσε να με ψαρέψει για το αν έχω γνωρίσει κανένα αγόρι, τι γουστα έχω στους άντρες, μου έλεγε ποσο ομορφη είμαι, ήθελε να του στέλνω selfies μου “για να έχει και καμια φωτο της κολλητής του” και διάφορα τέτοια.. Όταν ερχόταν Αθήνα και βγαίναμε, ήταν πολυ διαχυτικός, συνεχώς με αγκαλιαζε, με αγγιζε και με πειραζε, με τρόπο όμως που δεν με άφηνε να το χαρακτηρίσω αμιγώς ερωτικό, κινούνταν σε μια “γκρίζα ζώνη” πίστευα τότε.. Έλεγα αποκλείεται,είναι η ιδέα μου.. Όλα αυτά τα αγγίγματα και τα πειραγματα μου χτυπούσαν καμπανάκια αλλά επέλεγα να τα αγνοω, θεωρώντας πως είμαι υπερβολική και απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του, χαβαλές και πειραχτήρι.
Μια μέρα λοιπόν, είχαμε βγει για φαγητο εγώ, εκείνος και δυο φίλες μου. Κάποια στιγμή εγώ πηγα τουαλετα. Με το που τελείωσα και βγήκα από τις τουαλέτες τον βλέπω φαντη μπαστουνι μπροστά μου. Με πηρε αγκαλιά και άρχισε να μου πιανει την κουβέντα για να του πω τα νέα μου. Εγώ τότε κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και του είπα να ανέβουμε πανω γιατί θα περιμένουν και τα κορίτσια. Όπως λοιπόν ανεβαιναμε τις σκάλες, άπλωσε το κουλό του και με χουφτωσε στον πισινο. Εμεινα κόκκαλο. Ευτυχώς αντεδρασα θυμωμενα, του είπα να μαζευτεί και ότι μπορεί να είμαστε φίλοι, αλλά υπάρχουν και όρια. Εκείνος μάλλον δεν περιμενε οτι θα αντιδράσω και δεν έβγαλε λέξη. Ανεβήκαμε πανω, πληρωσαμε και φυγαμε.
Τις επόμενες μέρες εγώ αποφάσισα οτι δεν θέλω ξανά καμια επαφή μαζί του και οι φίλες μου με στήριξαν σ αυτό. Έστελνε μηνυματα και με έπαιρνε τηλέφωνα αλλά δεν το σηκωνα ή απαντουσα μετά από πολλες ώρες βρίσκοντας δικαιολογίες. Μέχρι που κάποια στιγμή απάντησα και του τα είπα όλα χυμα για εκείνη τη μέρα και ποσο με ενόχλησε αυτό και ότι πλεον δε νιώθω άνετα να κάνω παρεα μαζί του και θέλω να ξεκοψουμε. Περιττό να αναφέρω ότι πηγε να με βγάλει τρελή,οτι έλεγε πως παρεξηγησα και το έκανε στην πλακα, μόνο που δεν με έβρισε κιολας.
Μήνες μετά μου έστειλε και ζητουσε μια δευτερη ευκαιρια γιατί “κάναμε πολυ καλη παρεα και είναι κρίμα που τη χαλάσαμε για μια στιγμή”. Εγώ παλι (κακώς) έκατσα να εξηγήσω τα αυτονόητα και υποσχέθηκε ότι δε θα με ξανά ενοχλήσει. Φυσικά και ξανά έστειλε. Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε και ακόμα εξακολουθεί αραιά και που να στέλνει μηνυματα, με το πιο προσφατο πριν δυο μήνες περιπου. Δεν απαντάω, δε δίνω κανένα σημείο ζωής, κι όμως δεν εννοεί να καταλάβει το “οχι” μου. Εχω μετακομίσει σε άλλη περιοχη της πόλης, πολυ μακριά από την παλια μου γειτονιά και ευτυχώς δεν ξέρει που να με βρει. Αλλιώς, είναι πολυ πιθανο να φοβόμουν μηπως μου την είχε στημένη καμια μερα και κάτω από το σπίτι μου, με τόσα που έχουμε διαβάσει και ακουσει τίποτα δεν αποκλείω πλεον για κανέναν, ειδικά για ανθρώπους που δε σέβονται τα όρια των άλλων.
Αυτο που κράτησα εν τέλει απ αυτήν την ιστορία είναι να μην αγνοω ποτε το ένστικτο μου γιατί είναι σοφο και πάντα ξέρει και να μη σταματήσω ποτε να περιφρουρω τα όρια μου όταν νιώθω ότι παραβιάζονται με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι κάτι που προτρεπω όλες τις γυναίκες να κάνουν.
Σας ευχαριστω που μπήκατε στον κόπο να το διαβάσετε!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
