Καλησπέρα σε όλους.
Μετά από αρκετά χρόνια ηθελημένης εν μέρει αποχής από σχέση (χρειαζομουν χρόνο για τον εαυτό μου αλλά δεν προέκυψε και κάτι αξιόλογο), ήρθα κοντά με έναν άνθρωπο. Ίδια ηλικία, ίδια ενδιαφέροντα, όμορφες στιγμές. Για 8 μήνες ήμασταν μαζί. Από την αρχή μου είχε μιλήσει για το ότι είναι χωρισμένος με παιδί και το δέχτηκα φυσικά.
Από τον τρίτο μήνα έφερε τα πράγματά του και μείναμε μαζί. Γνώρισα και το παιδί και έμενε μαζί μας τις ημέρες που το είχε. Πρώτη φορά έδωσα τα κλειδιά μου σε κάποιον και δέθηκα και με τον ίδιο αλλά και με το παιδί του. Στο σπίτι δε συμμετείχε καθόλου στις δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Τα επωμίστηκα όλα (παράλληλα με δουλειά δεκαωρη) και σπάνια έκανε πράγματα και συνήθως αφού εξέφραζα δυσαρέσκεια την οποία μετέφραζε σε γκρίνια/μουρμούρα.
Με κάποια στιγμή μετά από μήνες και αφού έφερνε και το παιδί στο σπίτι, ανοίξαμε κουβέντα και του είπα ότι περνάω πολύ ωραία μαζί τους και ότι αν είμαστε καλά σε ένα χρόνο θα ήθελα να κάνω και δικό μου παιδί. Τότε προσπάθησε να με πείσει ότι είμαι πολύ μεγάλη για παιδί (είμαι 35), ότι όταν αυτό θα είναι 20 εγώ θα είμαι κοντά στα 60, ότι καλύτερα θα ήταν να υιοθετήσω και άλλα τέτοια. Εγώ φυσικά τα αντεκρουσα και σταματήσαμε τη συζήτηση.
Ένα μήνα μετά του έκανα κουβέντα για τις δουλειές του σπιτιού και μου απάντησε ότι σκέφτεται να γυρίσει στο πατρικό του γιατί ενώ έχουμε την τέλεια σχέση αυτή από εδώ και πέρα θα αρχίσει να φθίνει γιατί εγώ θέλω παιδί σε ένα χρόνο.
Και η ερώτησή μου είναι η εξής. Γιατί μας έβαλε σε τέτοια διαδικασία και εμένα και αυτό το παιδί που δε φταίει σε τίποτα. Γιατί υπάρχουν τέτοιοι γονείς. Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι τόσο παρτάλια και να μην εκτιμούν τίποτα.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Δεν έχει σημασία
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ρωτάς ρητορικά γιατί είναι οι άνθρωποι παρτάλια και είσαι μέρος της απάντησης, δυστυχώς. Γιατί όταν τον κάλεσες να μείνει μαζί σου και φέρθηκε χειρότερα από ζώο, αφήνοντας σε να κάνεις όλες τις δουλειές και λέγοντας σου πως γκρινιάζεις όταν του ζητούσες να κάνει ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, εσύ, αντί να του πάρεις τα κλειδιά και να τον πετάξεις έξω του είπες ότι περνάς καλά μαζί του και θες παιδί. Αν δεν καταλάβεις πόσο προβληματική είναι η σχέση με τον εαυτό σου, που αντί να ακούς τις ανάγκες σου γαντζώνεσαι από τον κάθε τυχάρπαστο και θες να κάνει παιδιά που θα υποφέρουν, τότε… Διαβάστε περισσότερα »
Πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσες να απαντήσεις!!
Έχεις πιάσει το νόημα, είναι εύστοχα αυτά που γράφεις,αλλά βρε καλό μου, σέρβιρέ το κάπως λιγότερο απότομα.
Οκ, ναι, για να καταλάβει γιατί η ίδια έδωσε στον π@π@ρα την ισχύ, θα είναι καλό να το ψάξει. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεις κάτι, χωρίς να είναι σαν μπουνιά στη μούρη “Αντί να αναρρωτιέσαι για αυτόν, πήγαινε σε ειδικό να καταλάβεις τον εαυτό σου”…
Μερικές φορές χρειάζεται ένα ταρακούνημα… να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα.
Ντέζι μου πιστεύω πως η μπουνιά στη μούρη, ειδικά σε αυτό το πλαίσιο που είμαστε εδώ, είναι πιο βοηθητική από τα μισόλογα. Δεν είναι με σκληρότητα, όλοι πρέπει να καταλάβουμε πρώτα τις αυτοκαταστροφικές μας τάσεις πριν μπορέσουμε να είμαστε καλά. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ´ έξω.
Κοίτα, μερικές φορές διαβάζω μια ιστορία, εγώ τουλαχιστον, και θέλω να τραβήξω τις κοτσίδες μου. Προσπαθώ να συγκρατηθώ αλλα δεν γίνεται να τα πω κομψά. Διαβάζοντας το σχόλιο απο τ@ν emy memy πραγματικά δεν ξέρω πως θα μπορούσε να τα ειπωθεί καλύτερα, οτιδήποτε πιο κομψό θα έχανε σε νόημα.
Μηπως εισαι η κουμπαρα μου…???
Αυτο ακριβως τιποτα αλλο.
Και κάπου εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα το λόγο που τον σούταρε η πρωην! Ναι,ναι ξέρω….μα πως το λες αυτό…μα δεν ξέρεις τι γίνεται πίσω από κάθε κλειστή πόρτα…. Μα είναι φως φανάρι! Ο τύπος αυτός κοριτσι μου,ξαφνικά βρέθηκε χωρίς σπίτι!! Απ το σπίτι που μένανε ως οικογένεια, βρέθηκε πίσω στο πατρικό του…! Και μάντεψε τι? Ο καλύτερος κ πιο σύντομος τρόπος για να φύγεις απ το πατρικό σου είναι να συγκατοικησεις με κάποιον! Σε βρήκε έτοιμη με σπίτι κ δουλειά κ σου έφερνε κ το παιδί του σπίτι σου( όσο του το επέτρεπε η συμφωνία των δικηγόρων βέβαια) να το βλέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Ω ναι…
Όλος ο τύπος, είναι για ξ3χ3σμα & τρέξιμο μακριά -και ευτυχώς το έιδες νωρίς – αλλά ειδικά το “στα 35 είσαι ΠΟΛΥ μεγάλη για παιδί”!!!
Πόσο ηλίθιο! Πού ζει? Στο πότε ζει? στο 1930?
Θα δεχόμουν το ΠΟΛΥ (κιόλας) μεγάλη για παιδί αν ήσουν 48-50.
Αλλά 35!!??
Eυτυχως που έφυγε, στο καλό να πάει κ να μην ξαναγυρίσει! Δεν λες πάει καλά, κάθεσαι κ το τριβελιζεις στο μυαλο σου;
Ποτέ ξανά συγκατοίκηση με τη μία, ποτέ ξανά συζήτηση για παιδί με κάποιον που δεν αναλαμβάνει ισότιμα τις δουλειές κ τις υποχρεώσεις του σπιτιού!
Αυτό ήρθε να σε μάθει ο συγκεκριμένος παρτακιας, πώς να αναγνωρίζονται κ να αποφεύγονται οι υπόλοιποι παρτακιδες! Πάρε το μάθημα κ προχώρα!
Αγαπητη, αντι να σκεφτεσαι γιατι εφυγε, να σκεφτεσαι ΕΥΤΥΧΩΣ που εφυγε. Αυτο που εζησες ειναι μια πολυ πολυ μικρη πλευρα, απτην πολυ κακη ζωη που ενδεχομενως να ζουσες μελλοντικα. Και ουτε να σκεφτεις να τον δεχτεις πισω σε περιπτωση που ερθει σα κλαμενο γατι…
Χάος στην προσπάθεια ανεύρεσης φυσιολογικού συντρόφου για σοβαρή δεσμευση…αυτό καταλαβαίνω ….χαος…. ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ΔΕ ΘΕΛΩ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ .Έναν αρραβωνα θέλω η καημένη αλλά μέχρι τα 50 θα το παλέψω….ουφ ουφ ….Τα συγχαρητήρια μου σε αυτές που θέλουν και παιδία με σωστό άνθρωπο για πατέρα,και συνεχίζουν το ψάξιμο .ΗΡΩΙΔΕΣ!
Οκ συμφωνώ με τα προηγούμενα σχόλια για το πόσο “παρτακι” είναι το άτομο. Να θέσω κάτι όμως: Δεν το έπαιξε κάποιος άλλος και δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν ήταν… Τον είδες από την αρχή… Δλδ θα μας έκανε αν συμφωνούσε για παιδί αλλά τώρα μας ξυνιζει; Επίσης είχε ειπωθεί παλιότερα το ενδεχόμενο να κάνετε μαζί παιδί, είχε συμφωνήσει και τώρα στο αλλάζει; Πριν κατηγορήσουμε τους άλλους για το ότι δεν είναι ξεκάθαροι, καλό είναι να σκεφτούμε αν εμείς ήμασταν…. Αυτά, έτσι για την άλλη όψη του νομίσματος…
Λες δεν εκτίμησε τίποτα. Δηλαδή έκανες εκπτώσεις από τον εαυτό σου, δηλαδή θυσιάστηκες με την ελπίδα να σου κάνει τη χάρη να σου δώσει αυτό που θες; Είναι κρίμα να είναι όλη σου η ζωή μια ανταλλαγή από χάρες.
Να χαίρεσαι που δεν εκτίμησε όσα του πρόσφερες. Τα είχες ήδη επωμιστεί όλα, όπως λες και αν είχε συμφωνήσει για το παιδί, το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίζατε ακριβώς έτσι, και χειρότερα ίσως.
Αρχικά, γλίτωσες την ταλαιπωρία της αναμονής, κερδίζοντας ταυτόχρονα πολύτιμο χρόνο.
Και κατόπιν, γλίτωσες από την “τέλεια” σχέση, όπου εσύ θα μοχθούσες για να καλοπερνάει κάποιος άλλος.
Πάντως, σκέψου ότι εφόσον θέλεις παιδί και εκείνος όχι, δεν θα βρίσκατε τη χρυσή τομή. Ένας από τους δυο σας θα έπρεπε να ακυρώσει μια βαθειά του επιθυμία, το οποίο συνήθως μόνο πίκρα αφήνει.
Δέχομαι την “γαϊδουριά* του και αναλγησία του στις δουλειές του σπιτιού…δεν το ‘χει πες στον τομέα αυτό…την βιασύνη και ίσως κι επιπολαιότητά του να συζήσει απ’τον 3ο μήνα..ενθουσιασμός και ήθελε να *το ζήσει” μετα απο ένα σιγούρα όχι ευχάριστο διαζύγιο…το να γνωρίσει το παιδί του τόσο νωρίς σε έναν σχετικά όχι δοκιμασμένο στην ζωή του άνθρωπο…Ίσως έτσι του ήταν πιο εύκολο να συνδυάσει και διεκπεραιώσει πράγματα και πρακτικά δηλαδή εφόσον ήσασταν κάτω απ’την ίδια στέγη…το να μην θέλει παιδί,εφόσον έτσι ένιωθε…. Το να σου υπαγορεύει όμως τι να μην κάνεις , να σε χειραγωγει ουσιαστικά και το να υπονομεύει το… Διαβάστε περισσότερα »