Καλησπέρα σας! Είδα τα σχόλιά σας και θα ήθελα να κάνω ένα update, ώστε να μοιραστώ την τελική έκβαση της ιστορίας, να ακούσω και πάλι τις απόψεις σας και (γιατί όχι;) να απαντήσω σε κάποιες απορίες που δημιούργησα.
Όταν μάθαμε για την πρόσληψή του, χάσαμε και οι δυο τη γη κάτω από τα πόδια μας. Και μπορεί να σας φανεί περίεργο λόγω του προηγούμενου κειμένου που δημοσίευσα, όμως εγώ ήμουν η πρώτη που είπε πως όταν θα έρθει η ώρα να φύγει, θα αναγκαστούμε να χωρίσουμε. Το μοιράστηκα μαζί του, όμως εκεί μέσα στα κλάματα και την στεναχώρια (και των δυο μας), με έπεισε πως μπορούμε τουλάχιστον να προσπαθήσουμε και όπου μας βγάλει.
Μετά από αυτό ήρθαν αυτές οι μέρες που ανέφερα στην προηγούμενη δημοσίευση. Ξαφνικά άρχισε να νευριάζει με το παραμικρό μαζί μου και ενώ στην αρχή προσπαθούσα να μην το συνεχίσω γιατί καταλάβαινα πως ζορίζεται με τα δικά του, άρχισα σταδιακά να απαντάω ή να υποστηρίζω τον εαυτό μου και στο τέλος η κατάσταση έφτασε να μυρίζει μπαρούτι.
Όμως τόσο κράτησε. Λίγες μόνο μέρες. Μετά από αυτό όλα έγιναν όπως μοιράστηκα μαζί σας. Μου είπε ότι μάλλον δεν θα τα καταφέρουμε και πως δεν αισθάνεται πια το ίδιο με πριν. Επέμεινα πολύ τότε να καταλάβω αν αποφάσισε να τα παρατήσει επειδή φοβήθηκε πως δεν θα τα καταφέρουμε ή αν όντως δεν ένιωθε τα ίδια με πριν, αλλά δεν κατάφερα να βγάλω άκρη και εκείνος δεν ήταν ξεκάθαρος, καθώς μου έλεγε συνεχώς πως δεν είναι σίγουρος.
Όταν αποφασίσαμε να αφήσουμε αυτές τις μέρες πίσω μας, σταδιακά όλα έγιναν όπως πριν. Τίποτα στη συμπεριφορά του δεν έδειχνε πως ακόμα δεν ήταν σίγουρος και ήδη σχεδιάζαμε το πότε θα πάω να τον βρω και το τι θα κάνουμε εκεί. Ήταν τρυφερός όπως πριν και δεν είχε αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά μας που να μαρτυράει κάτι τέτοιο. Όμως εγώ ακόμα δεν ένιωθα καλά. Ήξερα πως ποτέ δεν εκφραζόταν με λόγια, αλλά ήθελα μια επιβεβαίωση για να ηρεμήσω μέσα μου, κάτι που δεν γινόταν και αυτό με στρέσαρε συνεχώς.
Την τελευταία μέρα πριν φύγει, μετά από δική μου παρότρυνση μου είπε αυτά που σας ανέφερα στην προηγούμενη ιστορία μου και με άφησε να αναρωτιέμαι αν αξίζει να το συνεχίσω ή όχι.
Πως κατέληξε το όλο θέμα; Λίγες μέρες μετά που έφυγε οριστικά από Ελλάδα (για να μην πω 4 ακριβώς και φανεί σαν να έχω εμμονή με τον συγκεκριμένο αριθμό), συζητούσαμε για να κλείσουμε εισιτήρια να πάω να τον βρω και μου είπε πως αντί να χαρεί, ένιωσε άγχος γιατί δεν ήξερε ακόμα σε τι φάση θα είναι με το σπίτι, τα πράγματά του, τη δουλειά, κτλ κτλ.
Τον ρώτησα αν θέλει να χωρίσουμε, μου είπε ναι και όλα τελείωσαν. Μου είπε να κρατήσουμε επαφή και μου ανέφερε πως ποτέ δεν κρατάει επαφή με πρώην και ούτε το έχει προτείνει ποτέ σε καμία άλλη (μου έκανε την τιμή δηλαδή), εγώ τον αποπήρα και έληξε εκεί. Φυσικά, έχουμε να μιλήσουμε από εκείνη τη μέρα.
Το ζήτημα για μένα, κάτι που με κρατάει πίσω και δεν με αφήνει να προχωρήσω, είναι ότι θεωρούσα πως ήταν κάτι μοναδικό αυτό που είχαμε και έτσι έδειχνε να νιώθει και εκείνος από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι περιπτώσεις είναι δύο και εξίσου απογοητευτικές για μένα. Ή 1, είχε ακόμα συναισθήματα, όμως στη δύσκολη στιγμή τα παράτησε τόσο εύκολα, κάτι που με πληγώνει πολύ, σε σημείο να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο όλο αυτό το διάστημα και να έχει τσακίσει την αυτοπεποίθησή μου ως γυναίκα και ως άνθρωπο γενικότερα. Ή 2, όντως του πέρασε, όμως με άφησε να πιστεύω πως όλα είναι εντάξει που σημαίνει πως δε με προστάτευσε καθόλου και σκέφτηκε μόνο τον εαυτό του, οπότε είναι σαν να ακύρωσε όλες τις όμορφες στιγμές μας και όλα τα συναισθήματα που αναπτύξαμε και οι δυο όλο αυτό το διάστημα.
Ελπίζω να μη σας κούρασα, αλλά ήδη ένιωσα καλύτερα γράφοντας τις σκέψεις μου, ακόμα και αν δεν τις διαβάσει ποτέ κανείς.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Χριστίνα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άκου τι γίνεται τώρα. Πέφτουμε σε αυτή τη λούπα του να αναλύουμε τι νιώθει/κάνει ο άλλος λες και υπάρχει απόλυτη αλήθεια, λες και αυτό θα μας βοηθήσει κάπως. Φίλη, καμία σημασία δεν έχει αν φοβήθηκε, καμία σημασία δεν έχει αν του πέρασε πριν φύγει, ή οποιοσδήποτε συνδυασμός. Η αλήθεια που πονάει είναι πως δεν γούσταρε όσο εσύ, και έληξε η ιστορία. Ούτε η απόσταση είναι λόγος εάν υπάρχει πραγματική καψούρα, ιδίως από την αρχή, πριν καν το δοκιμάσετε. Τώρα, το λούζεις με το πατριαρχικό παραμύθι του “ήταν ξεχωριστό” για να αντέξεις την απόρριψη. Όχι. Δεν ήταν ξεχωριστό, αν ήταν θα… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ έχουμε ακούσει άπειρες φορές για σχέσεις από απόσταση. Ο συγκεκριμένος ήθελα “να ανοίξει τα φτερά του”
Ξέρεις κάτι; Η απόρριψη τσούζει. Τσούζει τόσο πολύ, που προσπαθούμε να φτιαξουμε σενάρια στο μυαλό μας. Σενάρια χολιγουντιανής παραγωγής, για να χρυσωσουμε το χάπι μας. Να μην αποδεχτούμε ποτέ ότι ο έρωτας/ενθουσιασμός κάποτε τελείωνει (ενίοτε βάρβαρα) και ότι είναι πιθανό κάποιος ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ. Γιατί και στη δικιά σου περίπτωση, ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΕΙ. Καλό ήταν όσο κράτησε, δεν αμφιβάλλω ότι πέρασε υπέροχα και σε γούσταρε πολύ. Αλλά του δόθηκε μια τεράστια ευκαιρία να αλλάξει τη ζωή του, να κυνηγήσει το επάγγελμά του (που το γουστάρει κι αυτό ε) και να δει τον εαυτό του να εξελίσσεται. Δε χρειάζεται να… Διαβάστε περισσότερα »
Άψογη απάντηση. Συμφωνώ 100%
Τώρα που διάβασα και την προηγούμενη ιστορία εκτιμώ ότι ο σύντροφος σου είχε αισθήματα για σένα αλλά δεν είχατε σχέση για αρκετό καιρό για να είναι βέβαιος ότι μπορεί να σε πάρει μαζί του και να κάνει πλάνα ζωής σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.Το γεγονός ότι ζήτησες εσύ να χωρίσετε έχει παίξει σημαντικό ρόλο,του δημιουργεί ανασφάλεια για τα δικά σου αισθήματα και μπορεί να το εκλαμβάνει ως εκβιασμό και έμμεση παρότρυνση να αφήσει κάτι πολύ σημαντικό για εκείνον για να επιλέξει εσένα.Άλλωστε αρχικά σου είπε να το προσπαθήσετε.Άφησε το πίσω σου,κανείς δεν είναι πιο σημαντικός από σένα την ίδια,αν ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που με συγχυσε όσο δεν πάει είναι το γεγονός ότι εκείνος σε προσέβαλε και εσύ δεν απαντούσες για να μη δημιουργηθεί ένταση! Όχι να δημιουργηθεί!
Και πολύ καλά έκανες κ άρχισες να του απαντάς όπως πρέπει,το πήρε πρεφα αυτός ότι θα σκοτωθειτε,κ άλλαξε τροπάρι πολύ απλά.
Και η απάντηση στην ερώτηση σου,ειναι ότι όσους μήνες, χρόνια,δεκαετίες και να έχεις ζήσει με κάποιον, δεν τον ξέρεις άμα δεν έρθουν ζόρια.
Τώρα που ζορίστηκε είδες με ποιον έχεις να κάνεις. Πριν τα ζόρια, όλοι καλοί,γλυκουληδες και τρυφεροι είναι!
Ειχα διαβασει την πρωτη ιστορια σου, οποτε διαβαζοντας και αυτη, εχω να παρατηρησω οτι ισως εχουν καποιες διαφορες. Δε θα αναλυσω τη σταση του, προς το παρον, αλλα αυτο που σιγουρα ψυχανεμιστηκα ειναι οτι απο τη στιγμη που εμαθες οτι θα φυγει, σε κατεκλεισε ανασφαλεια, εσωτερικα προδικασες την καταληξη σας, και ολο αυτο το εξωτερικευσες ισως με τον λαθος τροπο, με αποτελεσμα ολη αυτη η πιεση να ξεσπασει στη σχεση σας. Δεν ξερω εαν μια πιο ψυχραιμη προσεξιση διατηρουσε, εστω και για λιγο, τη σχεση σας, ομως αυτο που εχεις να κανεις τωρα ειναι να κοιταξεις πλεον μπροστα. Μεγαλο κλισε,… Διαβάστε περισσότερα »