Yπήρξαν παραπλανητικά ωραίες στιγμές. Όλα ξεκίνησαν από τα 4 μόρια που χρειάστηκε για την εκπαιδευτική μετάθεση. Έγινε Σύμφωνο Συμβίωσης. Δέχτηκα να τον βοηθήσω, αν και το ένστικτό μου έλεγε να πάω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το ίδιο μου έλεγαν και το περιεχόμενο του κινητού τηλ του, Likes, κομπλιμέντα προς πάσα κατεύθυνση, φωτογραφίες, μηνύματα που έδειχναν συναντήσεις που είχαν γίνει, συναντήσεις που Θα γίνουν, ξεκάθαρη πρόθεση με γεύση προδοσίας. Στον πολιτικό γάμο, ήμουν 43 και εκείνος 49. Εκείνες τις μέρες αποσυνδεδεμένη από την πραγματικότητα, έβαλα μηχανικά κάτω από το χαλί όλα εκείνα που με πλήγωναν μαζί με την τοξική-χειριστική συμπεριφορά του. «Είχες μονώσει το συναίσθημα», με ενημέρωσε αργότερα η ειδικός.
Γράφω για δεύτερη φορά, καθώς ο κύκλος κλείνει. Πως εξελίσσεται σχέση που ξεκινά με αρνητικό πρόσημο; Με μαθηματική ακρίβεια σε ασφυκτική κατάσταση, με προδιαγεγραμμένο τέλος. Ο γάμος και η συγκατοίκηση έφεραν όλα τα τρωτά στην επιφάνεια. Ανταγωνισμός, πατριαρχία, υποτίμηση, αέναες οικονομικές απαιτήσεις, λεκτική βία, φωνές, εκβιασμοί, συναισθηματική κακοποίηση. Check σε όλα τα χαρακτηριστικά του τοξικού ανθρώπου. Πάντα με τον μανδύα του χιούμορ. Επίσης προσκόλληση σε μια αδερφή μονήρη, με ζήλεια και ενεργό ρόλο στο γάμο μας. Στο κάδρο προστέθηκε η επιθυμία του για παιδί πάση θυσία, για να είμαστε «όλοι» χαρούμενοι. Χωρίς εγγυήσεις στήριξης.
Εκείνο το πρωί, δεν ήξερα ότι έφευγα από εκείνον για πάντα. Βεβαιώθηκα μετά, καθώς ξεδιπλωνόταν ο πραγματικός χαρακτήρας του. Όσα ακολούθησαν, αποκάλυψη: μια άλλη εκδοχή του. Ένα cocktail από απειλές σε εναλλαγή με φωτογραφίες από ευτυχισμένα ταξίδια και λυπημένα emoticons. Επιθετικότητα, stalking, ναρκισσισμός, προσβολές, άσπρο-μαύρο, πόλεμος νεύρων, κρύο-ζέστη, υπογράφω-δεν υπογράφω (το συναινετικό). Δύο μήνες με στόχο να με αποδυναμώσει, που τόλμησα να απομακρυνθώ από τον έλεγχό του, που ξεβολεύτηκε. ‘ Δεν διεκδικεί έτσι αυτός που αγαπά’, μου είπαν αργότερα.. Είχε επενδύσει στο οικονομικό. Ήταν η κινητήρια δύναμη για εκείνον. Έτσι φάνηκε. Προχώρησα το διαζύγιο ερήμην του, με κατηγόρησε μετά.
Κατά τη διαδρομή αυτή, από τις πιο δύσκολες, μαζί με αυτόν, αποχωρίστηκα και ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Για κάποιους έχασα 5 χρόνια, για κάποιους άλλους έφυγα εγκαίρως (στα 2 χρόνια γάμου χωρίς παιδί), για εμένα αυτά τα 5 χρόνια δε νομίζω ότι θα τα έσβηνα κοιτώντας πίσω, μάλλον «πλουσιότερη» νιώθω, έχοντας διαλέξει εμένα, αν και φτωχότερη παραχωρώντας το σπίτι και όλα τα υλικά. Αποχαιρετώ το γάμο αυτό, με «άδεια χέρια» με το κεφάλι ψηλά.. συμφιλιωμένη με τις αναμνήσεις που παραμονεύουν… Εκείνος, Una figura brutta… ‘Meglio soli che male accompagnati’.. λένε οι Ιταλοί.
Η τελευταία πράξη στο δικηγορικό γραφείο, μια Τετάρτη κάπως διαφορετική.. Έκανε το καθήκον του. Στριμωγμένος. Κι ΄εγώ το δικό μου. Δι΄αντιπροσώπου. «Δεν πειράζει που δεν εκτίμησες αυτό που είχες, είναι οκ να κάνεις λάθη…οδεύοντας προς την αυτογνωσία», το τελευταίο μου μήνυμα πριν τo οριστικό blog..
ΑΠΟ ΤΗΝ – Nuova Fortebraccio 2
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
