Πόσες παντρεμένες γυναίκες άραγε κοιτάνε τελευταία τους άντρες του με καχυποψία;
Σύμφωνα με έρευνες, οι άγαμες, άτεκνες γυναίκες είναι πιο ευτυχισμένες και ζουν περισσότερο. Επίσης, στις ΗΠΑ οι μισές δολοφονημένες γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους τους.
Γενικά, ο γάμος φαίνεται επένδυση υψηλού ρίσκου.
Όταν είσαι παντρεμένη είναι να φας μπέτωμα σε τοίχο, πνίξιμο, σφαίρες, υπάρχει ποικιλία στους τρόπους δολοφονίας. Αν δεν δολοφονηθείς, μπορείς να φας ξύλο, να χωρίσεις και να κερδίσεις τον δικό σου αποκλειστικό stalker, να κυκλοφορήσουν γυμνές σου φώτο στο chatpic ή σε όποιο άλλο σάιτ κρίνει ο καλός σου ότι ταιριάζουν, να κυκλοφορήσουν βίντεο προσωπικών σου στιγμών σ’ένα απ’τα εκατοντάδες σάιτ που θα είναι πρόθυμο να τα φιλοξενήσει ως ερασιτεχνικά.
Αν είσαι τυχερή και ο πρώην σου είναι καλός μπαμπάς, υπέροχα γιατί αν δεν είσαι δεν θα μπορέσεις να τον ξεφορτωθείς απ’τη ζωή τη δική σου και του παιδιού επειδή η κακοποιητική του συμπεριφορά απέναντί σου δεν αρκεί για να μην βλέπει το παιδί του.
Είναι εξαιρετικά κατάλληλη εποχή να αναθεωρήσουμε το τι φοβόμαστε. Συχνότατα φοβόμαστε τη μοναξιά. Την έλλειψη σχέσης. Την απώλεια πιθανών κελεπουριών. Το ότι αν δεν δώσουμε ευκαιρίες θα καταλήξουμε γεροντοκόρες με εφτά γάτες. Προτείνω επανοικειοποίηση αυτής της λέξης, μου φέρνει στο μυαλό μια γυναίκα μπροστά σ’ένα τζάκι το χειμώνα, με ενυδατική στα χέρια να βλέπει μια σειρά της προτίμησής της και να μην ανησυχεί ότι θα δολοφονηθεί απ’τον ανύπαρκτο σύζυγό της.
Φοβόμαστε τα γηρατειά, τη μοναξιά ενώ αυτό που φαίνεται να αξίζει τον τρόμο μας είναι η ναρκαλιευτική συνθήκη του γάμου. Σίγουρα υπάρχουν θαυμάσιοι σύντροφοι αλλά πώς μπορεί κάποια να ξέρει; Πώς μπορεί να είναι σίγουρη ότι με το που επέλθει η υπογραφή του συμβολαίου δεν θα δει ένα άλλο πρόσωπο;
Ακόμη και ο γάμος να μην καταλήξει σε θάνατο-έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν καταλήγουν- και πάλι μια γυναίκα μάλλον θα κάνει περισσότερες δουλειές στο σπίτι, μάλλον θα αναλαμβάνει το να είναι οικοδέσποινα σε γιορτές, τραπέζια, επισκέψεις, μάλλον θα πρέπει να ξέρει τι τρώει το παιδί και πότε, μάλλον θα πηγαίνει τα παιδιά σε γιατρούς, δραστηριότητες, παιδικές χαρές οπότε γιατί να μην αλλάξουμε το που απευθύνεται ο υπαρξιακός μας φόβος;
Άντρες σκοτώνουν γυναίκες σα μύγες. Φαντάζομαι ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε κι άλλες δολοφονημένες και κάτω απ΄τις ειδήσεις της δολοφονίας θα έχουμε περιπαθείς υποστηρικτές της ισότητας να λένε ότι δεν γράφουμε για την ύπουλη ψυχολογική βία που ασκούν οι γυναίκες στους συζύγους τους. Αυτό είναι το επίπεδο.
Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσες γυναίκες κοιτούν τους άντρες τους μετά από κάθε τέτοια είδηση και σκέφτονται “λες να”. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει να σκάει κάπου στην άκρη του στομαχιού αυτή η ανασφάλεια. Αναρωτιέμαι πώς είναι να καυγαδίζει το ζευγάρι και η γυναίκα να σκέφτεται “ας μην τον τσιτώσω ποτέ δεν ξέρεις” επειδή έρχεται στη σκέψη το όνομα “Καρολάιν”. Την γυναίκα στη Λάρισα που ακόμη δεν έχουμε μάθει τ’όνομά της. Την σκότωσε γιατί ζήτησε διαζύγιο.
Σε μια χώρα με 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες, κρίθηκε απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δένει τις γυναίκες με τους κακοποιητές τους. Με τους πιθανούς δολοφόνους τους.
Επειδή προς το παρόν, η πρόληψη ως προς τα περιστατικά έμφυλης βίας, η αλλαγή διαπαιδαγώγησης των γιων, η εκπαίδευση της αστυνομίας στη διαχείριση καταγγελιών έμφυλης βίας, η ουσιαστική πολιτειακή κινητοποίηση για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, η νομοθέτηση υπέρ της προστασίας των γυναικών είναι ουτοπίες, το μόνο που φαίνεται ρεαλιστικά πρακτικό είναι πρώτον, η πλήρης απομυθοποίηση της ιδέας του γάμου και δεύτερον, η αποχή απ’αυτόν. Έστω για τώρα.
Και μετά βλέπουμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Το χειρότερο που μπορεί να γίνει όταν είσαι σινγκλ είναι να σε φάει η μοναξιά” Διαμαρτύρομαι εντόνως γι αυτήν τη φράση, που ακυρώνει το βίωμα τόσων single γυναικών εκεί έξω, πολλές από αυτές και αναγνώστριές σας. Γράψτε για το γάμο που σκοτώνει, κανένα πρόβλημα, αλλά χωρίς να υποτιμάτε τους κινδύνους της single ζωής. Και η single ζωή σκοτώνει, γιατί, μαντέψτε, η πατριαρχία δεν εξαντλείται στον γάμο. Υπάρχει παντού σε όλη τη ζωή μας, όλων των γυναικών. Η single ζωή, το κάζουαλ σεξ και το κάζουαλ dating μας εκθέτουν σε έναν σωρό κινδύνους και απρόβλεπτους παράγοντες. Δεν ξέρεις αν αυτός με… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ. Δεν είναι ότι οι single γυναίκες ζούμε το όνειρο της απόλυτης ασφάλειας. Καθημερινά βιώνουμε στο πετσί μας πατριαρχία, σεξισμό ,μισογυνισμό, κίνδυνο κλπ.Και μέσα σε σχέση χωρίς γάμο μπορείς να βρεθείς σκοτωμένη και να εγκλωβιστείς και συναισθηματικά και οικονομικά ΑΛΛΑ η παντρεμένη με παιδί έχει σίγουρα παραπάνω βαρίδια να αντιμετωπίσει.Εγώ π.χ μπορώ να πώ σηκώνομαι και φεύγω απο την κακοποιητική σχέση ενώ η παντρεμένη για να χωρίσει πρέπει να καλέσει τον δικηγόρο της.Αυτό δεν είναι λίγο ούτε τόσο απλό.Εγώ δεν έχω τον φόβο ότι θα κακοποιηθεί ένα παιδί ή και παραπάνω, των οποίων έχω την ευθύνη. Κάποιοι απο τους πολλούς… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις απόλυτο δίκιο Lioness. Άλλαξα τη διατύπωση.
Με πρόλαβες, Lioness. Όλα αυτά που είπες. Το μέγεθος των κινδύνων και των διακρίσεων, του σεξισμού, της υποτίμησης, της προκατάληψης, το διαπίστωσα όταν γώρισα τον άντρα μου και κάποια στιγμή διαπίστωσα με έκπληξη πως δε χρειαζόταν πλέον να ξοδεύω το 30% της φαιάς ουσίας μου ημερησίως σε κάθε είδους άμυνες… Μόνο τότε το κατάλαβα σε όλο του το μεγαλείο.
Ως διαζευγμενη αυτο που εχω να πω ειναι πως νιωθω ευτυχης πλεον που επιστρεφοντας απο τη δουλεια μου σπιτι το μεσημερι δεν ανησυχω απο που θα μου ερθει ο επομενος καυγας και βρισιδι….απο το λαθος πηρουνι ? το πολυ ή λιγο αλατι στο φαγητο? ο καταλογος δεν εχει τελος. Διαβασα προσφατα εδω στο Αμπα ..δε θυμαμαι σε ποιο ποστ,,,οτι δε φταιει η αφορμη αλλα ο χαρακτηρας. αυτον τον χαρακτηρα που βρηκα το θαρρος και ξαποστειλα απο τη ζωη μου . κι ετσι μπορω τωρα να χαιρομαι τα παιδια μου να μεγαλωνουν χωρις τον τρομο να παλλεται πανω απο τα κεφαλια… Διαβάστε περισσότερα »
Μου άρεσε πολύ αυτό το ποστ. Συμφωνώ και ταυτίζομαι με όλα με μια επιφύλαξη. Δε θα έλεγα στις γυναίκες να μην παντρεύονται αλλά να μην είναι αυτός ο αυτοσκοπός/κάτι που πρέπει να κάνουν, γιατί αυτό οδηγεί σε λάθος επιλογές. Δεν είναι όλοι κακοποιητές ούτε εν δυνάμει κακοποιητές. Η ελληνική πατριαρχική κοινωνία το κάνει εξαιρετικά δύσκολο να βρεις κάποιον μη μισογύνη καθώς και η ίδια η φύση του γάμου δημιουργεί προβλήματα (που όμως έχει και τα θετικά του γι’ αυτό και υπάρχει εδώ και αιώνες). Σε ένα μακρινό μέλλον με πλήρη ισότητα και οικονομική ανεξαρτησία ίσως θα ήταν μια χαρά συμβουλή,… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ πολυ ομορφο ποστ TrueSailing και ομορφο συναισθημα να εισαι πια ηρεμη. Μπραβο.
Εγώ πάλι επέλεξα να κάνω οικογένεια (δύο παιδιά) χωρίς να παντρευτω ποτέ και χωρίς άντρα/πατέρα στην οικογένεια και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ηρεμία και αγάπη υπάρχει στο σπίτι.
Φωτεινή στο έχω ξαναπεί,τώρα τελευταία ζωγραφίζεις. Παλιότερα σε έβρισκα κάπως απόλυτη και άκαμπτη στις απόψεις σου και συνήθως διαφωνούσα μαζί σου.Πλέον συμφωνώ στα περισσότερα.
Συμφώνω με την απομυθοποίηση και την απόχη από το γάμο , όσο οι γυναίκες επιθυμούν διακαώς να παντρευτούν οι άνδρες θα έχουν πάντα το πάνω χέρι …
Mm80 ειμαι 34 και μεγαλος αριθμος γνωστων μου εχουν βαρεσει κοκκινο να παντρευτουν. Τον οποιοδηποτε οπως εχω καταλαβει αρκει να εχει καλη δουλεια κ λεφτα στην καλυτερη. Οσες φορες εχω ξεκινησει κουβεντα, η επιθυμια τους αυτη ειναι λες κ τους εχει κλεισει τα αυτια. Μονο σε μενα φαινεται θλιβερο?
Οχι βέβαια. Όταν η κοινωνία υφαίνει με τέτοια καταπληκτική μαεστρία τον ιστό της ενοχής πάνω από τις γυναίκες, της ενοχής ακόμα και της σκέψης ότι τελικά η επιθυμία που τους βγαίνει πηγαία μπορεί να είναι να περάσουν τη ζωή τους όσο πιο ξένοιαστα, εύκολα και με τα δυνατόν λιγότερα βαρίδια γίνεται, το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο δηλαδή, είναι αναμενόμενο τόσες και τόσες γυναίκες να σκέφτονται έτσι, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα ότι αυτές οι σκέψεις δεν είναι καν δικές τους, αλλά ότι τις κατευθύνει η ενοχή της χαράς και ο φόβος του να ξεφύγουν απ’τη νόρμα. Θέλει πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι κι εγώ θλιβερό το βρίσκω αλλά να είμαι ειλικρινής, δεν θα είχα κανένα μα κανένα πρόβλημα με την επιλογή τους αυτή, αν δεν προσπαθούσαν να την επιβάλλουν πάνω μου ή αν δεν προσπαθούσαν να μειώσουν την δική μου επιλογή. Εμένα αυτό με ενοχλεί.
Πολύ ωραίο δείγμα, περιμένουμε το εγχειρίδιο. Μόνο που… Υπάρχει το μικρό πρόβλημα ότι όλα αυτά δεν είναι στο χέρι μιας γυναίκας που μεγαλώνει σε πατριαρχική κοινωνία. Γίνεται grooming ακριβώς για να μην κάνουμε αυτά τα πράγματα. Αγνούνται οι διαμαρτυρίες μας, ακόμα και οι επίσημες όταν τα βλέπουμε. Αγνοείται ο ψυχολογικός παράγοντας. Ο κοινωνικός παράγοντας. Ο οικονομικός παράγοντας. Αντε και να αγνοήσω το vistim blaiming που περιέχει τόση μεταφορά ευθύνης, πώς στο διάλο να μην παρεξηγηθεί η φράση “Αν θες απολυτη ασφαλεια απο τους αντρες πήγαινε σε ένα μοναστηρι γυναικων”; Εγώ λέω να μην κλειστούμε εμείς που θέλουμε να ζήσουμε φυσιολογικές… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που πρώτα γράφετε κατεβατά υποτιμητικά για όλες μας και μετά μου κάνετε παρατηρήσεις που δεν σας απαντάω ευγενικά το έχετε όλοι οι “να σας πω εγώ τη λύση”, το παρατηρώ μήνες. Η ευγένεια μου έχει όρια και το mansplaining την εξαφανίζει. Ξαναλέω, όταν κάνετε mansplaining ΚΑΙ victim blaming αυτό είναι το καλύτερο που έχω, το ακούμε παντού, δεν θα το ανεχτώ κι εδώ μέσα. Οι λύσεις που προτείνεις αφήνουν όλη, ΌΛΗ την ευθύνη στις γυναίκες σε ένα παιχνίδι που είναι στημένο εναντίον τους. Κάποιες φορές είναι χρήσιμο να κάνουμε πίσω και να προσπαθούμε να αντιληφθούμε γιατί αυτό που είπαμε… Διαβάστε περισσότερα »
To να γράφεις ότι δε φταίνε εξηγώντας πώς θα μπορούσαν να φερθούν ώστε να μην συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν είναι ακριβώς αυτό. Δεν παίζουμε με τους κανόνες που παίζεις εσύ.
Εκτιμώ ότι δεν υπήρχε πρόθεση, αλλά δεν μας πάει και πολύ μακριά- έχουμε μια γυναικοκτονία το μήνα πια. Δεν είναι επειδή δεν πρόσεξαν ή επειδή δεν εκτίμησαν σωστά καταστάσεις. Ο λόγος είναι αλλού, έξω από αυτές.
Προφανώς μπορούμε για την ώρα να συμφωνήσουμε ειρηνικά στο ότι διαφωνούμε ως προς το αποτέλεσμα, αλλά η συζήτηση σε αυτό το επίπεδο είναι προσβλητική για τις μνήμες τους και για όσα τραβάνε αμέτρητες ακόμα.
Xαίρομαι που το διαβάζω 🙂
Θα ήθελα αυτό το κείμενο να υπήρχε το 1990 πριν ή μαμά μου γνωρίσει και παντρευτεί τον πατέρα μου. Χώρισαν όταν ήμουν βρέφος δλδ είναι 28 χρόνια χωρισμένοι. Ακόμα την βασανίζει και εμένα και εκείνη, έχει ακόμα εφιάλτες, παίρνει τηλέφωνα και απειλει. Έχει γνωστούς στις αστυνομίες, σε συμμορίες όπου θες, δεν βρίσκεις το δίκιο σου ούτε την ησυχία σου ποτέ. ΠΡΟΣΟΧΉ ποιον κάνετε πατέρα των παιδιών σας, θα υποφερετε και εσείς και τα παιδιά σας.
Γιατί δεν γράφετε το καλύτερο που συμβαίνει όταν μια γυναίκα είναι single.
Είναι Ελεύθερη να κάνει ότι θέλει. Να είναι με όποιον ή όποιους θέλει. Να μην “την φάει η μοναξιά” γιατί μπορεί να επιλέγει τους ανθρώπους που θέλει να κάνει παρέα μαζί τους, αυτούς με τους οποίους κρίνει ότι έχει ουσιαστική επαφή και όχι αυτούς που θεωρούνται “σωστοί” από το περιβάλλον της (είτε αυτό είναι το του συζύγου είτε το οικογενειακό)
Έχεις δίκιο Φωτεινή. Άλλαξα τη διατύπωση.
τι διαφορά εχει ο γάμος από τη μακροχρόνια συγκατοίκηση(αν δεν είσαι πιστός χριστανός); το entitlement, η ανισορροπία, το φόρτωμα, ο χειρισμός, η κτητικότητα, η κακοποίηση ζουν κ βασιλεύουν, μετά γάμου ή άνευ. Άραγε πόσες είναι παντρεμένες από τις τόσες κακοποιημένες φίλες που γράφουν σε αυτην την κοινότητα; Κάπου αλλού είναι η λύση (εις)..
George μπορεί, αλλά διαβάζω- ακούω- βλέπω για κακοποιηση σε σχέσεις μεσα (όχι σε έγγαμα ζευγάρια)…Κι εδώ στο ΑΜΠΑ κ έξω βέβαια…
Το σεξ είναι πολύ καλός λόγος για να μην είσαι σινγκλ. Κι αν κάποιες μπορουν να το αναπληρώνουν με ost κάθε βδομαδα, κάποιες άλλες βαριουντσι, και αυτός ο τρόπος δεν τους κάνει κλικ. Οπότε ακόμα κ αν είσαι καλά μόνη σου και δεν έχεις ανάγκη κανέναν, ένα καλό σταθερό σεξ με κάποιον που δεν στα πρήζει, δηλαδή ένα είδος σχέσης, είναι καλύτερο από το σινγκλ. Δε φταει ο γάμος, ο γυνσικοκτονος δεν έχει ανάγκη αυτόν για να θεωρεί πως του ανήκει η γυναίκα, ούτε καν να υπάρχει σχεση. Η κοπέλα στη Φολέγανδρο δεν είχε παντρευτεί τον δολοφόνο της. Κι αν… Διαβάστε περισσότερα »