Ο άντρας μου έφυγε πριν λίγο για να πάει στην κηδεία της πρώτης του αγάπης. Ήταν πολύ στεναχωρημένος, η κοπέλα (πλέον είμαστε όλοι πάνω από πενήντα, αλλά αφήστε με να γράφω κοπέλα και αγόρι ) έφυγε ξαφνικά στις διακοπές της από ένα γελοίο ατύχημα . Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα έλεγε ο άντρας μου απαρηγόρητος, αλλά ( μαντέψτε ) σε εμένα αποκλείεται να συνέβαινε γιατί εγώ με τον άντρα μου δεν πάμε διακοπές τα τελευταία πέντε χρόνια , παρά στο εξοχικό με τους γονείς του και τις γυναίκες που φυλάνε τους γονείς του κλπ. Κι εγώ σκέφτομαι την καημένη την κοπέλα που δε μου έφταιξε σε τίποτα , ποτέ και τώρα δε ζει πια , αλλά λέω ότι αυτή πήγαινε τουλάχιστον διακοπές με τον άντρα της . Αν είχε παντρευτεί άραγε τον άντρα μου τι θα γινόταν ; Θα έμενε κι εκείνη στο εξοχικό με τα πεθερικά ; Ή θα κατάφερνε να έχει μια ισορροπημένη σχέση με τον άντρα μου που εγώ δεν έχω καταφέρει;
– Παρα πολυ μεγάλες κακίες
Οι κακίες στρέφονται προς τον εαυτό σου. Κάθε θάνατος μας φέρνει αντιμέτωπους με τον εαυτό μας, βγάζει όλα τα συμβολικά θέματα από μέσα μας, έτσι και αυτός εδώ. Δεν χρειάζεται να ξέρεις την κοπέλα για να αναρωτηθείς αν πήρες τη ζωή σου λάθος.
Η ερώτηση που κάνεις βέβαια, είναι αν φταις εσύ που δεν τα έχεις καταφέρει, η αν φταίει αυτός. Φυσικά όπως σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα, δε μπορεί να είναι απλή. Δεν χρειάζεται να φταίει κάποιος. Μερικές φορές φταίει η ζωή.
Τα γράφεις πολύ γλαφυρά. Μέσα σε λίγες σειρές, τόσο πολύ νόημα. Διαβάζεται σαν θεατρικό, σχεδόν. Δυστυχώς. δεν έχω λύση, ούτε απάντηση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πεθαίνω (see what I did here) από πού ξεκίνησε ο προβληματισμός σου και πού κατέληξε
Πραγματικά, ποιες νευρικές απολήξεις του εγκεφάλου ενώθηκαν και οδήγησαν σε αυτόν τον συνειρμό;
Μ’αρέσει, Louise, που τα λέμε επιστημονικά πάνω απ’ όλα :Ρ
Πέρα από την πλάκα, το σχόλιό μου αν και φαίνεται ειρωνικό προς τη γράφουσα, δεν είναι καθόλου ειρωνικό. Μπορώ να την καταλάβω την πορεία του συλλογισμού της και καλά τα λέει. Το θέμα είναι να μπορεί να κάνει αλλαγές.
Η αλήθεια είναι ότι έχει μια λογική συνέχεια. Ωστόσο το να “ζηλεύει” με πολλσ πολλά πολλά εισαγωγικά έναν άνθρωπο που έφυγε και να λυπάται που πάει διακοπές στο εξοχικό με την πεθερά είναι το λιγότερο λανθιμικό.
Εξαιρετικό κείμενο. Μέσα σε 10 γραμμές βγάζεις πόνο, ζήλεια, ματαίωση, μελαγχολία, θυμό, μπλέκεις το θάνατο, τη σχεση του ζευγαριού, τη γονεική σχέση, την ανθρώπινη υπόσταση. Πώς να το εκφράσω, το κείμενο σου χτυπάει δυνατά σα σφαίρα και μυρίζεις τη μυρωδιά του μπαρουτιού για ώρα. Δεν ξέρω τι θα κάνεις με το ερώτημα σου αλλά για αρχή ξεκίνησε να γράφεις.
Συμφωνώ.Δέκα γραμμές ή ακόμα και δύο γύρω από το στόμα μπορούν να σου μεταφέρουν όλου του κόσμου το παράπονο μερικές φορές.Είναι κι αυτή η βροχή σήμερα…Με σακάτεψε.
Κι εμένα με συγκίνησε πολύ αυτή η ερώτηση. Πολύ ωραία γραφή.
Βλέπω τον τίτλο, ιδρώνω, να δεις που θα μας πει ότι ζήλεψε την πεθαμενη πρώτη αγάπη του συζυγου, τον αχρειο που τόλμησε να πάει στην κηδεία, α, μπα μου μήπως την αγαπούσε ακόμη και άλλα τινά. Ομως, γράφουσα, με αποζημιώσεις με τον φιλοσοφικό σου προβληματισμό. Δεν έχω απάντηση αλλά τα εάν ωχριουν μπροστά στο τώρα. Φτιάξε το τώρα σου.
Ακριβώς το ίδιο έπαθα. ΚΑι συμφωνώ απόλυτα για το τώρα. Πραγματικά το να σκεφτόμαστε το παρελθόν δεν οφελεί. Πρέπει να μας διδάσκει βέβαια, αλλα δεν αλλάζει. Και το μέλλον δεν το ξέρουμε. Το τώρα έχει σημασία. Και φτιάχνοντας το τώρα, φροντίζεις ίσως, κάπως και το μέλλον.
Το what if… μπορεί να σε διαλύσει, επίσης το what if πιάνει μόνο στις ταινίες και τα βιβλία. Έξω από ταινίες και βιβλία έζησες μία ζωή με έναν άνθρωπο και η άλλη γυναίκα έζησε μια άλλη ζωή με κάποιον άλλο άνθρωπο. Μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν; όχι. Μπορείς να κάνεις κάτι για το μελλον; ναι. Αλλά μερικες φορές αυτό που πρέπει να κάνουμε για το μέλλον είναι τόσο δραστικό που φοβόμαστε/δεν θέλουμε/δεν έχουμε τη δύναμη/ ούτε τη διάθεση να δούμε τι θα γίνει αν βγούμε από την πορεία μας και ακολουθήσουμε ένα what if μελλοντικό. Θέλεις να το κάνεις; Μπορείς;… Διαβάστε περισσότερα »
το πόσο συμφωνώ με κάθε σου λέξη origami lover….
Τι κραυγή μέσα στην απέραντη ησυχία!
Κάνε κάτι για σένα. Πονάς πολύ.
Η γυναίκα σκοτώθηκε ξαφνικά σε ατύχημα και εσύ σκέφτεσαι αν πήγαινε καλύτερες διακοπές ή περισσότερες διακοπές από σένα. Δεν δείχνει ένα τεράστιο απωθημένο αυτός ο συνειρμός? Αν νιώθεις τόσο μεγάλη καταπίεση σε σχέση με τις διακοπές σου γιατί δε κινητοποιείσαι? Πέντε χρόνια είναι αυτά, στα οποία στερείσαι κάτι που θέλεις, και κάνεις κάτι που δε θέλεις. Γιατί δε πάτε αλλού με τον άντρα σου? Γιατί δε τον αφήνεις να πάει μόνος του και εσύ να μη πας? Γιατί δε κάθεστε μαζί στην πόλη? Γιατί δε πας διακοπές με μια φίλη σου ή μια συγγενή σου? Μόνη σου? Μήπως πρέπει να… Διαβάστε περισσότερα »
Και ‘γω το παθαίνω αν σε παρηγορεί.
Η δραματική διάσταση μίας κατάστασης ενίοτε μου βγάζει περαιτέρω δραματικά ή στενάχωρα συναισθήματα.Και με παρασέρνει στους τομείς της ζωής μου που μου είναι στενάχωροι.
Το θέμα σου φυσικά είναι το ότι δεν είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου.
Από κει ξεκίνα.Και εκεί μείνε.
Από τις καλύτερες ερωτήσεις που έχω διαβάσει στο α,μπα.
Έχω βάλει διαγώνισμα στα παιδιά, σκυλοβαριέμαι και είπα να ρίξω μια ματιά στα σχόλια του Α μπα και ξαφνικά έσκασα στα γέλια με το σχόλιό σου!!! Άντε να εξηγήσω τώρα….
Σε σένα αποκλείεται να είχε συμβεί ατύχημα γιατί πάτε στο εξοχικό;! Καλέ να το αγοράσουμε, άμα υπάρχει εγγύηση ότι προσφέρει τέτοιου είδους προστασία. Να τσοντάρουμε όλες κι όλοι εδώ, και να το πάρουμε να το κάνουμε headquarters για meetings.