Θάνατος για την προίκα στην Ινδία

Λίγο πριν εγκαταλέιψει το Δελχί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ένας άντρας επισκέφτηκε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής του. Ήταν τόσο φοβισμένος ότι η ζωή της κόρης του κινδύνευε που έγραψε ένα γράμμα και το άφησε στην αστυνομία. Στο γράμμα κατηγορούσε τον γαμπρό του και την οικογένεια του ότι κακοποιούσαν και βασάνιζαν την κόρη του με σκοπό να πάρουν περισσότερη προίκα.

«Αν συμβεί κάτι, τότε αυτή η οικογένεια θα είναι υπεύθυνη» έγραφε.

Μόλις λίγες εβδομάδες μετά η κόρη του αυτοκτόνησε. Λίγο πριν είχε στείλει μήνυμα σε έναν συγγενή της γράφοντας «Εξαιτίας του η ζωή μου πρέπει να τελειώσει».

Η αστυνομία πιστεύει ότι πρόκειται για αυτοκτονία αν και η οικογένεια του θύματος ισχυρίζεται πως δολοφονήθηκε υποστηρίζοντας πως υπήρξε θύμα συνεχούς ξυλοδαρμού. «Συνέχισε να απαιτεί χρήματα από εκείνην. Αυτό δεν είναι αυτοκτονία. Την δολοφόνησε για την προίκα».

Οι αρχές αναφέρουν πως ο σύζυγος της τους εκμυστηρεύτηκε ότι έλαβε μήνυμα από την γυναίκα του που τον απειλούσε πως θα αυτοκτονήσει λίγα λεπτά πριν βρεθεί νεκρή.

Η υπόθεση της κοπέλας προστίθεται στην λίστα με τους θανάτους για την προίκα στην Ινδία. Σύμφωνα με το Εθνική Υπηρεσία Καταγραφής Εγκλημάτων, 7.634 γυναίκες πέθαναν το 2015- 20 κάθε μέρα- λόγω των βασανιστηρίων που υπέστησαν για την προίκα. Είτε δολοφονήθηκαν είτε αυτοκτόνησαν.

Ήταν γυναίκες των οποίων οι γονείς έδωσαν γερή προίκα στην αρχή αλλά μετά το γάμο οι σύζυγοι ήθελαν περισσότερα -μετρητά, γη, ακίνητα, αυτοκίνητα, σκούτερ, τηλεόραση, i-phone.

Οι φίλοι της νεκρής γυναίκας λένε πως η ίδια ήταν οικονομικά ανεξάρτητη και πως και οι δύο άνηκαν στην μεσαία τάξη. Ακόμα και ο γάμος τους δεν ήταν παραδοσιακός.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών της Ινδίας, Subhashini Ali, εξηγεί πως ούτε οι γάμοι από έρωτα μένουν αλώβητοι στην μάστιγα διεκδίκησης προίκας. «Πολλές φορές οι γονείς του γαμπρού τον χλευάζουν για την προίκα που δέχεται να πάρει από τα πεθερικά του. Όταν δε ο ίδιος είναι αλκοολικός και βίαιος τότε μπορεί ο συνδυασμός αυτός να είναι θανατηφόρος».

Ο Satya Naresh, διαδικτυακός επιχειρηματίας, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει αυτό το έθιμο ίδρυσε την πρώτη γαμήλια ιστοσελίδα της Ινδίας το 2006 με τίτλο «Θέλω μόνο εσένα…όχι την προίκα σου».

Μέσα σε 12 χρόνια, μόνο 5.399 άντρες έχουν γραφτεί. Η θλιβερή πραγματικότητα, όπως παραδέχεται ο Naresh είναι ότι σχεδόν κανένας άντρας δεν είναι έτοιμος να παραιτηθεί από την ιδέα των χρημάτων και της κληρονομιάς. «Είναι πιο δύσκολο από ότι νόμιζα. Είναι απλή απληστία. Ανεξάρτητα από τα ωραία πράγματα που λένε δημόσια καταβάθος όλοι θέλουν τα χρήματα. Ακόμα και αν ο γαμπρός δεν θέλει την προίκα, θέλουν οι γονείς του, τους οποίους δεν μπορεί να παραβεί».

Παρόλο που το έγκλημα για την προίκα τιμωρείται με 5 χρόνια φυλάκιση, εξακολουθεί να υπάρχει.

Αυτό έχει τις ρίζες του στην Ινδική κουλτούρα, στην υποβάθμιση της γυναίκας, στον φόβο των γονιών ότι κανένας δεν θα παντρευτεί την κόρη τους χωρίς προίκα και στην κεντρική θέση του θεσμού του γάμου, γεγονός που αποκλείει από την σκέψη των γονέων πως οι κόρες του μπορούν να μείνουν ανύπαντρες.

Τα στοιχεία της Εθνικής Υπηρεσίας δείχνουν πως η αστυνομία έχει χρεώσει περίπου το 93% των θανάτων σε εθνικό επίπεδο σε θέματα προίκας. Ωστόσο μόνο το 34% έχει καταδικαστεί.

Πέρυσι, έρευνα της εφημερίδας, Hindustan Times διαπίστωσε ότι υπήρξαν 15 θάνατοι προίκας στην πρωτεύουσα της Ινδίας, μόνο κατα την διάρκεια των τελευταίων 5 ετών χωρίς όμως ούτε μία καταδίκη.

Οι ομάδες δικαιωμάτων των γυναικών κατηγορούν τις άστοχες αστυνομικές έρευνες και τις εξωδικαστικές διευθετήσεις. Συχνά η οικογένεια του θύματος διστάζει να μπει στην διαδικασία, να αναλάβει την ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση της υπόθεσης, που μπορεί να κρατήσει εως και 20 χρόνια– 27 εκατομμύρια υποθέσεις εκρεμμούν- εξαιτίας των εμποδίων που δημιουργεί το νομικό σύστημα.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Guardian

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News