Φιλιππίδης: Απολογία βγαλμένη απ’το Literotica

Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει ποτέ Άρλεκιν ή ιστορίες fanfic γραμμένες από γυμνασιόπαιδα στο Wattpad με εξώφυλλα εμπνευσμένα απ’το Twilight.

Το χαρακτηριστικό τους είναι οι εξαιρετικά γραφικές, υπερβολικά φορτωμένες και γεμάτες βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς σεξουαλικές περιγραφές. Υποθέτω ότι ακόμη και το μέρος του αναγνωστικού κοινού που πραγματικά απολαμβάνει αυτού του τύπου τ’αναγνώσματα ξέρει ότι αυτή η γραφή είναι λίγο αστεία.

Αυτό που δεν είναι τόσο αστείο είναι το πόσο πολύ μου θύμισε αυτόν τον τύπο γραφής η απολογία του Φιλιππίδη.

Τι εννοώ:

“Το δυναμικό και πολλά υποσχόμενο βλέμμα της με διαπερνούσε και όλως αίφνης με πλησίασε, ανέβηκε επάνω μου και άρχισε να με φιλάει. Είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν αντιστάθηκα, σε καμία περίπτωση, αντιθέτως ανταποκρίθηκα.”

“Ούτε που κατάλαβα πώς αρχίσαμε τις περιπτύξεις στον καναπέ και εν συνεχεία στο πάτωμα. Ήταν όλο πολύ έντονο και παθιασμένο, σχεδόν πρωτόγονο. Υπήρχε μεγάλη ένταση και πολύ πάθος μεταξύ μας.”

“Με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο ερωτικό νόημα, χαμογελώντας, και χωρίς να πούμε τίποτα έκανα αναστροφή με το αυτοκίνητο ενώ εκείνη εξακολουθούσε να με χαϊδεύει ιδιαίτερο έντονα.”

“Ήμασταν και οι δύο ιδιαίτερα ερεθισμένοι και ολοκληρώσαμε πολύ γρήγορα. Με εντυπωσίασε η αυτοπεποίθηση, ο δυναμισμός και η πρωτοβουλία της. Σπάνια είχα συναντήσει αυτά τα χαρακτηριστικά τόσο έντονα σε μια γυναίκα”.

(τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από την απολογία που μπορείτε να βρείτε εδώ)

Δεν ξέρω τι περιμένω ν’ακούσω στην απολογία κάποιου τόσο γνωστού ανθρώπου που κατηγορείται τόσο για βιασμό όσο και γι’απόπειρα βιασμού. Μάλλον κάτι λιγότερο πορνογραφικό. Είναι απολύτως εφικτό να είναι κανείς ακριβής χωρίς τη χρήση τόσων επιθέτων και τέτοιας φρασεολογίας. Θα περίμενα ότι έστω για να φέρει μια μερίδα της κοινής γνώμης με το μέρος του, έστω επειδή είχε δεχτεί οδηγίες απ’τους δικηγόρους του, θα μιλούσε πιο κανονικά, πιο αποστασιοποιημένα, πιο τυπικά.

Είναι αναμενόμενο να παρουσιαστούν οι καταγγέλλουσες ως αρπακτικά, ως εμμονικές τρελές που τον κυνηγούσαν κι ενοχλούσαν αυτόν και την ήσυχη οικογενειακή του ζωή, αναμενόμενο να παρουσιάσει εαυτόν ως θύμα συκοφαντίας από λιγότερο επιτυχημένες γυναίκες που επιδιώκουν να τον καταστρέψουν επειδή είναι ερωτευμένες μαζί του ή επειδή ζηλεύουν την επαγγελματική του επιτυχία. Το κομμάτι που δεν περίμενα είναι αυτή η αυνανιστική περιγραφικότητα των σεξουαλικών περιπτύξεων, αυτή η ταύτιση των επιθέτων και των ουσιαστικών με την πλειοψηφία του γραπτού soft πορνό που κυκλοφορεί στο ίντερνετ.

Θα υπέθετα ότι όταν κάποιος βγάζει χρήματα από το χώρο του θεάματος και έχει συνηθίσει να είναι αγαπητός σ’ένα κοινό θα προσπαθήσει έστω να δείξει μια αξιοπρεπή στάση όταν έχει στα χέρια του τόσο βαριές κατηγορίες. Ότι έστω θα ενδιαφερθεί να τηρήσει τα προσχήματα- και μ’αυτό δεν εννοώ να μην αναφερθεί στις δήθεν “ερωτικές περιπτύξεις” απλώς να το κάνει με τρόπο που δεν μοιάζει με καταγραφή σεξουαλικής φαντασίωσης έφηβου.

Είναι τόσο αλλόκοτο, ενώ κατηγορείται κανείς για βιασμό, να απευθύνει στην ανακρίτρια τη φράση “το δυναμικό και πολλά υποσχόμενο βλέμμα της με διαπερνούσε και όλως αίφνης με πλησίασε”. Ίσως να ταίριαζε σε μια μπουμερίστικη ανάρτηση στο facebook, ίσως να ταίριαζε σε ναρκισσιστικά και κακογραμμένα απομνημονεύματα ή σε μια βραδιά καυχησιάς με φίλους αλλά δεν ακούγεται εκτός τόπου και χρόνου στη διαδικασία της απολογίας;

Πέραν αυτού όμως, από αυτή την απολογία πήρα και κάτι άλλο. Έχοντας στη γλώσσα την επίγευση του γελοίου, ξέχασα το εγκληματικό. Το περιεχόμενο μου φάνηκε αστείο και για λίγο ξέχασα την βαρύτητα των κατηγοριών. Πόσο εύκολα μπορεί να επισκιάσει η γραφικότητα την εγκληματικότητα; Και πόσο εύκολα λέει κανείς για κάποιον “έλα μωρέ ο τύπος είναι γραφικός” απαλλάσσοντας τον όποιο βιαστή από το βάρος των πράξεών του;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News