Λοιπόν, εν συντομία είμαι 31 και ανύπαντρη. Εγώ πιστεύω πως δεν έχω βρει ακόμα τον κατάλληλο και προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή είτε είμαι με κάποιον είτε όχι. Έχω καλούς φίλους, ενδιαφέροντα, ταξίδια κτλ. Αυτό όμως δεν το πιστεύει το σόι και η οικογένειά μου οι οποίοι μου μιλάνε λες και έχω κάποιο κουσούρι και δεν θέλει κανείς να με παντρευτεί. Με ρωτάνε συνέχεια το πότε θα παντρευτώ και ότι περνάνε τα χρόνια και άντε να βρεις κανένα να σε πάρει κτλ. Τους απαντώ είτε με χιούμορ είτε ότι είμαι καλά και περιμένω τον κατάλληλο άνθρωπο. Ξέρω πως το κάνουν από κουτσομπολίστικη διάθεση και όχι από ενδιαφέρον αλλά δεν αντέχω άλλο να τους ακούω. Ο πατέρας μου λέει πως δεν τον νοιάζει ποιον θα παντρευτώ αρκεί να παντρευτώ. Πως να αντιδρώ σε τέτοια σχόλια ; Κάποιες φορές επηρεάζομαι και νιώθω πως στο τέλος θα μείνω στο ράφι.- elena
Το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιδράς, και το πώς επηρεάζεσαι από αυτή η ιστορία είναι δύο αρκετά διαφορετικά πράγματα, και το ένα είναι πολύ πιο σημαντικό από το άλλο. Είναι δύο μεγάλες μάχες, και οι μάχες κερδίζονται όταν έχεις γνώση, στρατηγική, και επικεντρώνεις τις δυνάμεις σου εκεί που έχει περισσότερη σημασία. Μάλλον μαντεύεις ποια μάχη είναι πιο σημαντική. Τον κάλο των άλλων δεν μπορείς να τον κόψεις, μόνο να τον αποφύγεις. Το τι πιστεύεις εσύ για το θέμα, το τι πραγματικά πιστεύεις για το θέμα, στο βάθος της ψυχής σου, θα σε καθοδηγήσει και θα σε βοηθήσει για να οπλίζεσαι κάθε φορά που ακούς αυτές τις πολύ επικίνδυνες ανοησίες ώστε να απαντάς αναλόγως. Καταλαβαίνω ότι καταλαβαίνεις ότι ένα μέρος είναι το κουτσομπολιό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, δυστυχώς. Μακάρι να ήταν. Σίγουρα δεν είναι σκέτο «ενδιαφέρον» για το καλό σου. Αν ενδιαφερόταν για το καλό σου, θα σε ρωτούσαν αν είσαι καλά, όχι πότε θα παντρευτείς. Ειδικά η δήλωση του πατέρα σου, ότι δεν τον νοιάζει ποιον θα παντρευτείς, αρκεί να παντρευτείς, δείχνει ένα τόσο χαλασμένο, καταπιεστικό, φριχτό σύστημα σκέψης, που με πιάνει ένα σφίξιμο. Το διάβασα και το ξαναδιάβασα και το σφίξιμο παραμένει εκεί – και φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω.
Αν δεν την έχεις ακούσει ακόμα, η συνέχεια είναι «παντρέψου και μετά πάρε διαζύγιο. Αλλά παντρέψου». Όσο και να σου λέει η λογική ότι αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να έχουν ξεπεραστεί, όσο και να σου λέει η λογική σου ότι μια γυναίκα είναι ένα αυτόνομο πρόσωπο, αυτόφωτο, που δεν χρειάζεται την έγκριση ενός άντρα για να αποδείξει ότι δεν ζει εις βάρος της κοινωνίας και δεν πιάνει άδικα χώρο στο σύμπαν, έχεις επηρεαστεί από την κούνια σου. Αυτό φαίνεται στο «είμαι 31 και ανύπαντρη». Δηλαδή, χωρίς άντρα από πάνω της, για να της δίνει λόγο ύπαρξης. Για δοκίμασε το «είμαι 31 και ελεύθερη». Δεν ακούγεται καλύτερα; Είσαι ελεύθερη, είσαι αδέσμευτη. Γιατί έχεις μυαλό και ξέρεις ότι αν είναι να δεσμευτείς, θα το κάνεις σοβαρά, με κάποιον που θα διαλέξεις και θα σε διαλέξει, και θα το σκεφτείς πάρα πολύ καλά, γιατί αν είναι να είσαι δυστυχισμένη μαζί με κάποιον άλλον ή εξαιτίας κάποιου άλλου, χίλιες φορές να είσαι ανύπαντρη. Δηλαδή, ελεύθερη.
Είσαι μικρή, έχεις πάρα πολύ χρόνο μπροστά σου, χρόνια και χρόνια. Τα τριάντα είναι ένα όριο για τις γυναίκες, και το φοβούνται, και είναι τόσο κρίμα, γιατί μπαίνουν στη δεκαετία που θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ποιες είναι, τι θέλουν, πώς να το διεκδικήσουν, τι τους πάει, τι τους αρέσει, και τι δεν πρόκειται να ανεχτούν πια. Άλλωστε, αν δεν έχουν πετύχει όλα αυτά, καλύτερα να μην παντρευτούν ακόμα. Είναι μια δεκαετία που το σώμα σου θα είναι πολύ νέο και γερό, και το μυαλό σου θα δουλεύει τέλεια, και θα αρχίσει να σε ανταμείβει για τις προσπάθειες που έχεις κάνει ως τώρα. Αν πέρασες καλά στα 20, δεν φαντάζεσαι πόσο πιο καλά θα περάσεις στα 30 και μετά. Δεν ξεπέρασες κάποιο όριο. Δεν έληξε κάποιο προϊόν. Δεν έχεις αποτύχει σε κάποια αποστολή. Δεν ξέχασες κάποια υποχρέωση. Μπήκες σε μια χρυσή, καταπληκτική δεκαετία.
Σχεδόν όλες οι γυναίκες φοβούνται ότι θα μείνουν στο ράφι. Ρε παιδιά, βλέπετε πολλούς ανύπαντρους γύρω σας από μια ηλικία και μετά; Νομίζετε ότι θέλει καμία φοβερή ικανότητα ο γάμος; Ο κόσμος παντρεύεται, και μάλιστα μετά μανίας, γιατί είναι πιο εύκολο να παντρευτείς, παρά να το αποφύγεις. Η πίεση δεν ασκείται μόνο πάνω σας. Τη νιώθουν όλοι, και όταν λέω όλοι, εννοώ και τους άντρες. Η διαφορά είναι ότι τη νιώθουν δέκα χρόνια μετά από τις γυναίκες. Μην φοβόσαστε το ράφι. Να φοβόσαστε μην κάνετε παιδί με τον λάθος άντρα. Αυτό, μάλιστα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σου γράφω από τα μακρινά σε εσένα 43. Είμαι ανύπαντρη από επιλογή. Στα 31 αναρωτιόμουν αν κάτι δεν πάει καλά με εμένα, γιατί δεν είχα ούτε την ανάγκη του γάμου, ούτε την ανάγκη ενός παιδιού. Από ένα σημείο και μετά συνειδητοποίησα ότι ο λόγος του άγχους μου ήταν οι άλλοι. Προσωπικά δεν είχα κανένα άγχος αν θα παντρευτώ αν θα κάνω παιδιά. Οι άλλοι γύρω μου το δημιουργούσαν. Περνάει ο χρόνος, πότε θα κάνεις παιδιά κλπ. Ένας φίλος κιόλας μου είχε πει στα μούτρα: τι θα γίνει, θα παντρευτείς να ησυχάσουμε; θα μας τρίβεις για πολύ στη μούρη την ελεύθερη… Διαβάστε περισσότερα »
Μας αγχώνουν να είμαστε καλά παιδιά Μας αγχώνουν να είμαστε κάλοι μαθητές Μας αγχώνουν να περάσουμε σε μια σχολή (είτε μας αρέσει είτε όχι) Μας αγχώνουν να βρούμε μια δουλειά ( που δεν έχει σημασία αν μας αρέσει) Μας αγχώνουν να παντρευτούμε (…) Μας αγχώνουν για το πρώτο παιδί Μας αγχώνουν για το δεύτερο παιδί το οποίο πρέπει να είναι το αντίθετο φύλο από το πρώτο αλλιώς πάμε για τρίτο μπας και το πετύχουμε Μας αγχώνουν για το πως θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας Μας αγχώνουν για να είναι κάλοι μαθητές…………………………….. Και ξαφνικά ζεις μες το άγχος επειδή δυσκολεύεσαι να… Διαβάστε περισσότερα »
Η πίεση του περιγυρου δεν σταματάει με τον γάμο. Αμεσως μετά θα αρχίσουν να πιεζουν για παιδι, μετα για δευτερο παιδί και πάει λέγοντας. Κοινώς ποτέ κανεις δεν θα σε ρωτήσει αν εισαι εσυ καλά και ευτυχισμένη, αλλά θα προσπαθούνε μονίμως να σε χωρέσουν στα καλούπια της “κανονικότητας”, όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται. Θέλει δύναμη και προσωπικό αγώνα για να φτάσεις σε σημείο να μην σε απασχολεί η γνώμη των άλλων και να αποφασίσεις να χαράξεις την δική σου προσωπική πορεία. Πέρασα κι εγω ενάμιση χρόνο περίπου από την ζωή μου μέσα στην μαυρίλα γιατί δεν καταφερνα να είμαι όπως… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι ακριβώς όπως τα λες!
Γεια σου ρε Αμπα! Τα ειπες ολα ρε φιλη.
Ναι ειναι δυσκολο να παμε λιγο πιο κει απο τις προσδοκιες των γονιων μας και της κοινωνιας. Ενας απο τους λογους ειναι η εμφυτη αναγκη μας για αποδοχη. Γυναικες και αντρες. Αλλα ποσο δικιο εχει η Αμπα, η δεκαετια των 30 ειναι υπεροχη, μεταξυ αλλων γιατι εισαι μεν νεα, αλλα και πιο σοφη, με λιγη παραπανω αυτοπεποιθηση απο οταν εισαι 20. Πανεμορφος συνδυασμος.
Συγνώμη που το λέω έτσι αλλά ο μπαμπάς σου είναι τραγικός. Δεν αξίζει καν απάντηση, αυτές που σκέφτομαι είναι τόσο σκληρές και κακές που δεν τολμάω να τις γράψω.
εγώ πάλι τους έλεγα: ποιος να με πάρει έμενα….και τελείωνε η υπόθεση….οι θείοι έλεγαν στη μάνα μου πως αν δεν έχω κάποιον στα 35 μου ούσα, …έχω σίγουρα κάποιο πρόβλημα…. το χειρότερο ήταν στους γάμους, το άντε και στα δικά σου… ΜΕ ΥΦΟΣ… Δε γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο με την Α μπα, η δεκαετία των 30 για τη γυναίκα είναι η καλύτερη, η πιο δημιουργική. και δε μιλάμε μόνο για επαγγελματικά. αλλά για τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση που σου δίνει πλέον ο εαυτός σου που είναι αρκετά ώριμος αλλά όχι γερασμένος. Άσε να έχουν οι άλλοι άγχος οι οποίοι… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό το άντε και στα δικά σου στους γάμους μου θύμισε κάτι που είχα διαβάσει πριν χρόνια. Έλεγε: οι γονείς μου σταμάτησαν να μου το λένε στους γάμους όταν άρχισα να τους το λέω στις κηδείες
Αχαχαχ τριτωσε ενταξει εκλεισα για σημερα thats a wrap
“Είσαι μικρή, έχεις πάρα πολύ χρόνο μπροστά σου, χρόνια και χρόνια. Τα τριάντα είναι ένα όριο για τις γυναίκες, και το φοβούνται, και είναι τόσο κρίμα, γιατί μπαίνουν στη δεκαετία που θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ποιες είναι, τι θέλουν, πώς να το διεκδικήσουν, τι τους πάει, τι τους αρέσει, και τι δεν πρόκειται να ανεχτούν πια. Άλλωστε, αν δεν έχουν πετύχει όλα αυτά, καλύτερα να μην παντρευτούν ακόμα. Είναι μια δεκαετία που το σώμα σου θα είναι πολύ νέο και γερό, και το μυαλό σου θα δουλεύει τέλεια, και θα αρχίσει να σε ανταμείβει για τις προσπάθειες που έχεις κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Για κάτι τέτοιες κουβέντες, σαν αυτή που παρέθεσες αγαπώ την Α, μπα!
A(νώνυμες) A(νύπαντρες) meetings:
Αρχή: είμαι η (τάδε) είμαι ανύπαντρη και είμαι καλά […]
Τέλος: θεά δώσε μου τη δύναμη να αντέξω τους γονείς μου, να τους αλλάξω μυαλά και να ξεχωρίζω τη διαφορά ανάμεσα σε καλό και άχρηστο κομενέτο
μα. το. μεγάλο. ιερό. ιπτάμενο. μακαρονοτέρας.
”για όλους έχει η παναγία”, αυτό να τους λες κουνώντας με νόημα το κεφάλι
καλή τύχη και γρήγορη επάνοδο στον 21ο αιώνα σου εύχομαι…
μια κοινωνική προσφορά της αμπα σε όλες εμάς της λεύτερες
Από έναν κρίνο σε όλες.
Να απαντάς “είμαι μικρή ακόμα, να μεγαλώσω πρώτα και βλέπουμε”
(το ίδιο σου έλεγαν κι εκείνοι όταν ζητούσες κάτι και ήθελαν να σε αποφύγουν!)
Ακριβώς! Τέτοιου είδους απάντηση είναι μια χαρά. Οι δικές μου απαντήσεις ήταν του στυλ: “γιατί θέλετε να με παντρολογησετε στο άνθος της ηλικίας μου” ή “θέλετε με το ζόρι να με βάλετε να πλενω σωβρακα; καλύτερη δουλειά δεν έχετε να μου προτείνετε;;;”
Το λυπηρο είναι ότι πρέπει να έχεις στο τσεπακι σου μια απάντηση…Γιατι αφού δε μπορείς να το αποφύγεις,Πρέπει να μπορείς να το αντικρουσεις. Τώρα είμαι σε φάση που ψάχνω ατάκες για το “Αντε,δε θα κάνετε ακόμα παιδί;;”
Αν θέλετε και δεν σας κάθεται “δεν θέλει ο θεός” (αποστομοτικό για τους θρησκόληπτους)
Αν δεν θέλετε “λέμε να γλιτώσουμε τον κόσμο από τη διαιώνισή μας”
Εγώ ψάχνω απάντηση στο ” γιατί δεν σκέφτεστε την υιοθεσία”… δεν γλιτώνεις από πουθενά!
Απάντηση στην ατάκα: «Θα μου το μεγαλώσεις εσύ;»
έσω έτοιμη για το ολ ταιμ κλάσικ ”εγώ στην ηλικία σου”
Δε χρειάζεται καν να μου το πουν! Έχω μαθητές που είναι παιδιά των τόοοτε συμμαθητριών μου! Τα οποία είναι στην εφηβεία παρακαλώ! Εγώ στα 20 βαριομουν να πάω να πάρω το τηλεκοντρόλ από τον καναπέ και η άλλη γενοβολούσε!! Και να ‘ταν μόνο μια!! Οπότε καταλαβαίνεις… το “εγώ στην ηλικία σου” έχει ήδη πάει σε άλλο επίπεδο!!
σορι φαρφαλινα για την κοπελα της ερωτηξις πηγαινε το εσω
Νο προμπλεμ φραμπαλινα! Κάποιες φορές και οι κοπέλες των ερωτήσεων και των απαντήσεων έχουν κοινά προβλήματα! Άτιμη η κενωνία!
άλλες τις ανεβάζεις κι άλλες τις κατεβάζεις (απτο ράφι)