Σε μια από τις οικογενειακές συγκεντρώσεις των ημερών, ένα πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο με ενημέρωσε ότι σε κάποιες συζητήσεις του σογιού έχει ειπωθεί ότι οι γονείς μου με έχουν ρίξει στα οικονομικά/κληρονομικά σε σχέση με τον αδερφό μου, και συμφωνεί και αυτό το άτομο με τα λεχθέντα. Δεν μου το είπε φάτσα μπάτσα, μην παρεξηγηθώ, αλλά αυτό βγήκε. Αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα, είναι ότι οι γονείς μου (οι οποίοι δεν είναι καθόλου ευκατάστατοι) βοήθησαν οικονομικά τον αδερφό μου να ανοίξει μια δική του επιχείρηση, όμως χωρίς να αδικήσουν κάπως εμένα, γιατί λόγω του ότι είμαι μεγαλύτερη και λόγω κάποιων ευνοϊκών συγκυριών είχα ήδη δουλειά που μου εξασφάλιζε μια καλή ζωή όταν συνέβη αυτό. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι και ούτε θα μου περνούσε ποτέ από το μυαλό τέτοια σκέψη, ίσα ίσα που βοήθησα λίγο και εγώ τον αδερφό μου στην επιχείρησή του και τώρα πάει μια χαρά και αυτός. Με αφορμή όμως αυτή την κουβέντα, το σκέφτηκα και κατέληξα στο ότι όχι, δεν είναι δίκαιο το να μοιράζεις τα πάντα στη μέση γιατί δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανάγκες, και καλά έκαναν οι γονείς μου και βοήθησαν εκείνη την περίοδο το παιδί που είχε ανάγκη να σταθεί στα πόδια του και να ξεκινήσει την καριέρα του. Αυτό είπα και στον συγγενή και έληξε η κουβέντα. Δεν θέλω να σταθώ στα κουτσομπολιά του σογιού και σε ενδεχόμενη κακοήθεια, θέλω όμως να σε ρωτήσω, εσένα ποια είναι η άποψή σου για τη διανομή της περιουσίας των γονιών στα παιδιά;
–Μομό
Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα το «δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανάγκες», γιατί ναι μεν ισχύει, αλλά δεν είναι για τους ίδιους λόγους, και έχουν σημασία οι λόγοι. Άλλες φορές αυτές οι ανάγκες διαφοροποιούνται λόγω χρονικής συγκυρίας ή άλλων ευνοϊκών συγκυριών, όπως συνέβη στην δική σου οικογένεια, άλλες φορές όμως αυτές οι ανάγκες διαφοροποιούνται επειδή οι γονείς έχουν κάνει εξαρχής άνιση κατανομή, ευνοώντας υπερβολικά το «αδύναμο» παιδί, που μπορεί να έχει καταντήσει όντως αδύναμο, επειδή του έβαλαν την ταμπέλα του αδύναμου. Ή, κάποιο παιδί μπορεί να είναι απλά πιο αδίστακτο, ή με μεγαλύτερη δόση εγωισμού.
Όπως δεν θέλεις να κρίνουν άσχετοι την δική σου οικογένεια, διότι δεν ξέρουν τις ειδικές συνθήκες, έτσι κι εσύ δεν χρειάζεται να εφαρμόζεις την δική σου εμπειρία σε όλες τις άλλες οικογένειες που δεν γνωρίζεις από μέσα. Για μερικές οικογένειες το δίκαιο είναι να μοιραστούν τα πάντα στη μέση. Δεν γίνεται να βγει ενιαίο φιρμάνι για όλους τους ανθρώπους, για όλες τις οικογενειακές σχέσεις, για να επικυρώσεις την δική σου ιστορία. Η σωστή απάντηση είναι «εμείς αυτό αποφασίσαμε γιατί συμφωνήσαμε ότι αυτό ήταν το σωστό για όλους μας». Και να κοιτάνε τη δουλειά τους, βεβαίως βεβαίως.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εφόσον η Μόμο νιώθει μια χαρά, καμιά δουλειά δεν είχε ο συγγενής-καλοθελητής να χωθεί και να σχολιάσει. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι οι ξεκάθαροι λογαρισμοί και δεν εννοώ απαραίτητα 50-50, μια δεκάρα εσύ, μια ο αδερφός. Η οικογενειακή περιουσία είναι των γονιών και δικαίωμά τους να τη διαθέσουν όπως επιθυμούν (θέλουν να κάνουν π.χ. το γύρω του κόσμου; Τέλεια!). Από εκεί και πέρα, ανάλογα την οικογένεια θα γίνει και η κατανομή ώστε όλοι να νιώθουν ότι τους σκέφτονται και δεν είναι αδικημένοι. Και για να γελάσουμε και λίγο, σε γνωστή μου οικογένεια με τρία παιδιά (δυο αγόρια, ένα κορίτσι)… Διαβάστε περισσότερα »
Και κάτι που θυμήθηκα. Πολύ σημαντικό, οι γονείς να κάνουν τα κουμάντα τους για τα χρόνια που λόγω γηρατιών θα έχουν αυξημένες ανάγκες και τα υπόλοιπα να περάσουν στα παιδιά. Καλύτερα να εξασφαλίσουν αυτά τα χρόνια – να μην υπάρχουν χρέη, παρά να τρέχουν και να μην φτάνουν το/τα παιδιά αργότερα. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που εγκλωβίζονται έτσι τα παιδιά ή που λόγω αυτών των αναγκών μαλώνουν τα αδέρφια;
ΧΑ χα χα για το μπαμπά μου μιλάς; ” Κράτα γερο να χεις” ακούω και φριττω. . αλλά ποιος ξέρει τί μέλλει γενέσθαι με αυτόν τον ΕΝΦΙΑ που μάς φόρεσαν καπέλο, να το θίξω το θέμα ή όχι; Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. .
να’το το κάρμα! 🙂
Χωρίς να με ενδιαφέρουν καθόλου τα κληρονομικα και έχοντας άριστη σχέση με τον αδερφό μου, θα πω μια φράση που πιστεύω ισχύει γενικά ” το παιδί που κλαίει τρώει παραπάνω”.
Αυτά.
Αν και αυτή η συζήτηση δεν αφορά κανέναν εκτός από την οικογένεια, για μένα θα πρέπει να μοιράζεται στη μέση η βοήθεια ανεξαρτήτως των συγκυριών, ακριβώς για να μη μένουν πικρίες και έριδες ανάμεσα στα αδέρφια. Ας πούμε ότι εσύ ήσουν πιο ικανή /τυχερή / άξια / δουλευταρού από τον αδερφό σου, γιατί αυτό να έχει αντίκτυπο στην εύνοια των γονιών;; Είχα έναν πρώην που επειδή έγινε γιατρός οι γονείς του έγραψαν ότι είχαν και δεν είχαν στον αδερφό του που έβγαλε ΤΕΙ ζαμπονοκοπτικής επειδή σου λέει εσύ γιατρός έγινες θα βγάλεις λεφτα. (στην Ελλάδα όλα αυτα). Ε όχι.
Ίδια περίπτωση και ο πατέρας μου με τον αδερφό του. Επειδή ο πατέρας μου ήταν πιο δουλευταράς και της πιάτσας, “δεν είχε ανάγκη”. Ο θείος μου αντίθετα εξαρτάται οικονομικά και συναισθηματικά από τη μάνα του μέχρι και τώρα. Περιττό να πω πως σαφώς και ο πατέρας μου πικράθηκε, όχι για τα χρήματα ή τα χωράφια (εξάλλου κι αυτός πήρε μέρος της πατρικής περιουσίας) αλλά γιατί η γιαγιά μου πάντα τον είχε για παραπαίδι επειδή ήταν ικανός να ανταπεξέλθει μόνος του. Και αυτό φάνηκε και στο μοίρασμα της περιουσίας.
Πολλές φορές το “αδύναμο” παιδί είναι και αδίστακτο και έχει μεγαλύτερη δόση εγωισμού και χρησιμοποιεί την “αδυναμία” του για να χειραγωγεί τους άλλους και να παίρνει πάντα αυτά που θέλει, ακόμα κι αν αυτά που θέλει δεν υπάρχουν για να δοθούν. Δράματα μεγάλα συμβαίνουν σε αυτές τις οικογενειακές ιστορίες και πάντα υπάρχει κάποιος αδικημένος.
Αυτός ο αδικημένος τώρα μπορεί να αισθάνεται τόσο ευνοημένος από τη ζωή που να μην τον νοιάζει η αδικία που υπέστη, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας, ούτε και σημαίνει πως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα.
θα συμφωνησω..
το ζουμε αυτο τελευταια, με τον “αδυναμο” αδερφο του πατερα μου, που για “αδυναμος” μια χαρα εχει καβατζωσει ολη την πατρικη περιουσια, εις βαρος των υπολοιπων και ενω δεν διαμαρτυρηθηκε ποτε κανεις, τωρα σε κατι αποδοχες και λοιπες διευθετησεις, αμεσως ετρεξε “αδυναμος” να ρωτησει δικηγορο μη τυχων και χασει τιποτα και πως μπορει να παρει παραπανω. Ανατροπη στα γεραματα και ξεσπαθωσαν τα αδερφια με τον αγαπημενο “αδυναμο” αδερφο και δε μπορει να πατησει το ποδι στο χωριο με τα καμωματα του. Δικαιωση.
Στο αντίστροφο μπορεί να ακούσεις τον γονέα να λέει: “Το παιδί Α έχει πετυχημένη δουλειά και αυτοσυντηρείται, οπότε θα ενισχύσω οικονομικά το παιδί Β που δε βγάζει τόσα λεφτά” και το παιδί Α λέει “Εγώ εχω ψοφήσει σε όλη μου τη ζωή να πληρώνω σπίτια, αυτοκίνητα έξοδα και οι γονείς μου δίνουν αβέρτα χρήματα στον άλλον, χωρίς να νοιάζονται να με ελαφρώσουν λίγο και εμένα”. Άλλος κάνει παιδιά και άλλος δεν κάνει, άλλος είχε δυνατότητες και άλλος όχι, άλλος ήταν τυχερός και άλλος άτυχος, άλλος να είναι σε θέση να γεροκομήσει και άλλος όχι, άλλος τεμπέλης και άλλος εργατικός, άλλος… Διαβάστε περισσότερα »
Μια θεια μου.. εχει μια κορη και εναν γιο. Η κορη περασε στο πανεπιστημιο, και οι γονεις πληρωσαν τα 5 χρονια σπουδων εκει. ο γιος περασε αστυνομικος (αρα ανεξοδα απο γονεις) και επειτα σπουδασε και αυτος σε πανεπιστημιο, πληρωνοντας ομως απο την τσεπη του, αφου δουλευε. Τωρα και τα δυο παιδια εχουν παντρευτει και εχουν κανει οικογενεια. Η θεια μου.. λεει και ξαναλεει, οτι τωρα πρεπει να στειλει οικονομικη ενισχυση στον γιο της (παρολο που δεν την χρειαζεται) γιατι δεν του εδωσε ποτε λεφτα για σπουδες. Δηλ να του δωσει τωρα τα λεφτα που θα του εδινε τοτε. Ετσι το… Διαβάστε περισσότερα »
Aπό τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.
Η καθε οικογενεια εχει τη δυναμική της και κάνει τις επιλογές που της ταιριάζουν. Δεν πέφτει λόγος στους απ’έξω. That being said, θεωρώ δίκαιη τη μοιρασιά ακριβώς στη μέση. Οι συνθήκες της ζωής αλλάζουν, αυτός που ήταν ο οικονομικά αδύναμος χθες μπορεί να του τα φερει ετσι η ζωη που να ευνοηθεί αυριο, και ο αλλος που τα καταφερνε και δεν πήρε πολλά να καταστραφεί οικονομικά και να του λείψουν. Ποτέ δεν ξέρεις το μέλλον τι θα φέρει. Φευγουν οι γονεις απο τη ζωη και πικραίνονται τα αδέρφια, είναι κρίμα
Εσύ καλά έκανες και απάντησες έτσι στον συγγενή αλλά να έχεις στα υπόψη σου ότι ναι, η βοήθεια προς τα παιδιά πρέπει να είναι δίκαιη. Γιατί τώρα, ας πούμε, εσύ είσαι νέα και δεν σε νοιάζει, αύριο όμως θα σου βγει μπροστά σου. Βέβαια η οικογένειά σου, όπως λες, γενικά δεν έχει, οπότε το πράγμα ας πούμε ότι δικαιολογείται. Αν όμως ένας πατέρας έχει 2 κόρες και στη μία φτιάξει σπίτι και της δώσει και το εξοχικό και στην άλλη πει, καλά είσαι και με το νοίκι, και οι 2 αδελφές με δουλειές, δεν νομίζω σώφρων άνθρωπος να το βρει… Διαβάστε περισσότερα »
Πονεμένο θέμα τουλάχιστον από την πλευρά του συντρόφου μου. Εμάς οι γονείς μας τα μοίρασαν όλα στη μέση. Και παρόλο που ο αδελφός μου έχει θέση στο δημόσιο ενώ έχω ήμουν του ιδιωτικού τομέα (και νυν άνεργη) δεν θεώρησα ποτέ ότι αδικησαν εμένα. Στην οικογένεια όμως του συντρόφου μου, ενώ η αδελφή του είναι στο δημόσιο και αγόρασε και δικό της σπίτι, ενώ ο σύντροφός μου είναι στον ιδιωτικό και με όχι καλες απολαβές.Οι γονείς έδωσαν και το δικό τους σπίτι σε εκείνη, επειδή τον σπούδασαν (ενώ δόθηκε και στους δύο οι ευκαιρία να σπουδάσουν,απλά εκείνη δεν ήθελε) αυτό το… Διαβάστε περισσότερα »
Κ δε χρειάστηκε σπουδές, κ αγόρασε σπίτι με λεφτά από τη σταθερή(;) δουλειά? Χμμμάλλον επιβραβευτικά λειτούργησαν οι γονείς 😆
Εντυπωσιακή συνέπεια στο μοίρασμα κομματιών, αλήθεια 🤔 Η αδερφή τί λέει;