Α μπα μου θα ήθελα τη γνώμη σου για κάτι: είμαι 40 χρονών και αρκετά κοινωνικό άτομο. Δεν μου κάνει ιδιαίτερο κόπο να παρω τηλεφωνο για ένα γεια, ή να στείλω μήνυμα σε φίλους ή να κάνω τραπέζι σπίτι μου (παλιά, όχι τώρα στον κορωνοιό) ή να προτείνω έξοδο. Σταδιακά διαπίστωσα πως τυχαίνει φίλοι (εχω συγκεκριμένο ζευγαρι τωρα στο μυαλό μου) παρά το ότι καθε φορά που τους καλούσα (εγώ και ο άντρας μου) υπήρχε τρελή ανταπόκριση να έρθουν, δεν σηκωναν ποτέ το τηλεφωνο να επικοινωνήσουν πρώτοι ή να επικοινωνήσουν γενικώς. Για να μην τα πολυλογω, κάποια στιγμή σταματησα να επικοινωνώ (με βοήθησες πολύ στο να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου και να βαλω τα πραγματα στη θεση τους) και… δεν επικοινώνησαν ποτέ πίσω. Εγώ στεναχωρηθηκα πάρα πολύ και άργησα πολύ να το χωνέψω γιατί ήταν φιλοι πολλών ετών, αλλά κάποια στιγμή το πήρα απόφαση. [Μετά από 3 χρόνια παντελούς έλλειψης επικοινωνίας εκαναν παιδάκι. Εγω αποφάσισα να μην παρω να ευχηθω γιατι στην τελικη αναλυση, είμαστε φίλοι; έμαθα πως παρεξηγηθηκαν, αλλα δεν με ενοιαξε. Περίεργη γενικότερα η φάση αλλά δεν θα ασχοληθώ άλλο.] Βλέπω σημερα στο instagram το εξής: since i stopped texting first, I haven’t heard from a lot of people. Μέχρι τώρα νόμιζα πως μια τετοια ιστορία έχει συμβεί μόνο σ εμενα, πως οι συγκεκριμένοι ανθρωποι δεν γουσταραν και απλως δεν το καταλαβαινα. Και θελω να σε ρωτησω: μηπως τελικά υπάρχει πολύς κόσμος που απλώς περιμένει από τους αλλους να κανει κίνηση; Τι φαση ακριβως; Θεωρούν ότι είναι σπουδαίοι τύποι και πρέπει οι άλλοι να τους κυνηγάνε; Αν δεν γουσταρουν κι εχουν κατι καλυτερο να κανουν γιατι ανταποκρινονται στα καλεσματα; Εγω αν δεν τον θελω τον αλλον δεν εχω προβλημα να κατσω σπιτι μου. Μου διαφεύγει κατι; Ποια ειναι η γνώμη σου; (επαναλαμβάνω, μιλάω για ανθρώπους που δεν σηκώνουν ΠΟΤΕ το κουλό τους να πάρουν, αλλά μόλις τους λες εσυ πετάνε τη σκουφια τους και σου λένε και χίλια ευχαριστώ για την “περιποίηση”)
-stella astella
Πρώτα, συγχαρητήρια για το σπουδαίο βήμα που έκανες. Δεν ήταν εύκολο, ήταν απαραίτητο όμως, και έγινε ένα καλό ξεκαθάρισμα.
Για την ερώτηση σου τώρα, απολύτως τίποτα δεν έχει συμβεί μόνο σε σένα, πόσο μάλλον για πρώτη φορά. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά αρκετοί μέσα στους αιώνες ώστε να έχουν εξαλειφθεί τα πρωτότυπα. Η ανθρώπινη συμπεριφορά, όσο και αν αλλάζουν οι συνθήκες, κατά βάση παραμένει ίδια. Οπότε, από δω και πέρα, να ξέρεις ότι ό,τι και να σκεφτείς, το έχουν σκεφτεί κι άλλοι, πάρα πολλοί.
Κι αυτό μας πάει στην επόμενη ερώτηση: δεν χρειάζεται να καταλάβεις «τι φάση ακριβώς» είναι ο καθένας. Είναι άλλη φάση. Δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα. Αν τους ρωτούσες, θα σου έλεγαν τελείως αλλιώς την ιστορία. Μπορεί να έλεγαν ότι όλα ήταν μια χαρά και εσύ ξαφνικά εξαφανίστηκες. Ποιος ξέρει; Δεν μπορείς να μπεις στο μυαλό κάποιου άλλου, ούτε μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά του με τις δικές σου πράξεις. Μπορείς μόνο να ελέγχεις τις δικές σου πράξεις, αντί να περιμένεις από αυτούς να σου δείξουν τι πρέπει να κάνεις, μπορείς δηλαδή να αναρωτιέσαι «δρω, ή αντιδρώ μόνο;» και να αποφασίσεις αν είσαι αυτή που θέλεις να είσαι. Εκεί τελειώνει η ευθύνη σου.
Η απάντηση σου πάντως, είναι φαρδιά πλατιά, μόνη σου την έγραψες: «είμαι αρκετά κοινωνικό άτομο. Δεν μου κάνει ιδιαίτερο κόπο να πάρω τηλέφωνο για ένα γεια, ή να στείλω μήνυμα σε φίλους ή να κάνω τραπέζι σπίτι μου». Για ποιο λόγο να σου πει όχι κάποιος; Θα φάει, θα διασκεδάσει, βλέπει ότι δεν σου κάνει ιδιαίτερο κόπο. Το ξέρεις, φαντάζομαι, ότι για άλλους είναι τρομερά μεγάλος κόπος. Ξέρεις ότι άλλοι για να καλέσουν κάποιον, πρέπει αυτός ο κάποιος να τους έχει καλέσει πρώτος, ή να τον θεωρούν πολύ κολλητό. Ξέρεις ότι όπως εσύ είσαι κοινωνική, άλλοι δεν είναι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε μια σχέση αναγκαστικά συμμετέχουν και οι δυο, είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ έχω ζευγάρι, προ covid για να μην παρεξηγηθώ, τηλεφωνούσαν κάθε παρασκευή να ρωτήσουν τι σχέδια έχουμε για σκ, εμένα και όπως αποδείχθηκε άλλους δεκα, σιωπηρά διάλεγαν το καλύτερο και αν δεν ήσουν η επιλογή εξαφανίζονταν και δεν τους έβρισκες ενώ εσυ τους ειχες συμπεριλάβει. Πριν αποφασίσουν ρωτούσαν τα πάντα, ποιοι θα ήμαστε, πόσοι, που, τι ώρα… business proposal κανονικότατο κατέθετες. Όπως φαντάζεσαι, ποτέ δεν είχαν κανονίσει ή καλέσει κανέναν. Η κορωνίδα ήρθε όταν τους περιμέναμε με την παρέα σε ένα νησι (κλασσικα μιλήσαμε παρασκευή και είπαν ότι θα έρθουν) και όταν σαββατο μεσημέρι το πλοίο ήρθε χωρίς αυτούς και… Διαβάστε περισσότερα »
Τους κάνατε και παρουσίαση με PowerPoint; 😂😂😂
Power Point όχι αλλά link στο viber έχω στείλει😅
Μπορει να μην εχει να κανει με σενα συγκεκριμενα. Ειμαι τυπος που ντρεπεται παρα πολυ κι εχω μια καποια κοινωνικη φοβια, αν και τελευταια το εχω βελτιωσει! Αλλα παντα φοβομουν μην ενοχλησω και ενα πιθανο ‘οχι’ φανταζε σαν γενικοτερη απορριψη, οποτε δεν εκανα καθολου το πρωτο βημα.
Τωρα βλεπω ποσο χαζο ειναι και κανω παραπανω προσπαθεια να κραταω επαφες. Εχω χασει πολλες φιλιες ετσι και μπορω να πω οτι μου εχει κοστισει. Με τα μυαλα που κουβαλαω τωρα ομως, λογικο ειναι που χαθηκαν οι φιλιες.
Κι εγω ακριβως το ιδιο ειχα για πολλα χρονια, με εξαιρεση την 1η πανεπιστημιου που μαλλον με συνεπηρε η χαρα της φοιτητικης ζωης και για ενα διαστημα ειχα γινει η ψυχη της παρεας. Μετα μαζευτηκα παλι. Ειμαι το ατομο που περιγραφει η κοπελα απο την αλλη μερια: χαιρομαι παρα πολυ οταν με καλουν στα σπιτια τους, σε εκδηλωσεις κτλ αλλα εγω δυσκολευομαι να παρω. “Αλλα παντα φοβομουν μην ενοχλησω και ενα πιθανο ‘οχι’ φανταζε σαν γενικοτερη απορριψη, οποτε δεν εκανα καθολου το πρωτο βημα.”: αυτο με περιγραφει κι εμενα. Αυτο το οχι το επαιρνα πολυ βαρια. Εχω αρχισει να αλλαζω… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατι οποιος προσπαθει για παιδι χάνεται;
Να’ ξερες με πόσο κόσμο έχω ξεκόψει επειδή αποφάσισα να σταματήσω να στέλνω μόνο εγώ! Από συμφοιτήτριες και γκόμενους που γούσταρα μέχρι παιδικούς φίλους!
Κι εγω έχω τρελο θεμα αν διαπιστωσω ότι για καποιο λογο ο αλλος με γραφει ή δεν παιρνει καμια πρωτοβουλια να βρεθουμε. Τυπου δεν τον θεωρω φιλο μου πια. Φίλοι δεν ειμαστε αν εχεις 8 μηνες να με παρεις τηλεφωνο. Thank you, next. Μπορει να φταιει που ειμαι μοναχοπαιδι και θέλω να ειμαι κεντρο της προσοχής δε ξερω.
Φυσιολογικοτατο αυτο που λες Tinuviel. It takes two to tango
Αχ, και γω έτσι! Αναβλητική, αφηρημένη και ανοργάνωτη! Όπως το λες!! Επίσης πάρα πολύ κουρασμένη από την καθημερινότητα. Και δεν εννοώ ότι είμαι κουρασμένη και δε θέλω κόσμο στο σπίτι, εννοώ ότι νιώθω τόσο κουρασμένη που δε λειτουργεί το μυαλό μου. Το θυμάμαι κάτι Παρασκευές στις δέκα το βράδυ που σχολάω ότι πάλι δεν κάλεσα τους φίλους μου το Σάββατο, αλλά ξέρω ότι εκείνοι ΕΙΝΑΙ οργανωτικοί και θα έχουν κανονίσει.
Επίσης και αυτό που λέει η/ο dune παρακάτω. Φοβάμαι ότι γίνομαι ενοχλητική ή ότι μπορεί να έρθουν από υποχρέωση.
Είχα μια φίλη στον τόπο καταγωγής μου που τα τελευταία χρόνια έβλεπα Χριστούγεννα Πάσχα καλοκαίρι. Αυτή λοιπόν ζούσε ένα δράμα κάθε φορά που εφευγα, μέχρι δάκρυα είδα ρε παιδιά. Μιλούσαμε συχνά πυκνά και στα τηλέφωνα. Κάποια στιγμή την ανέβασα και στο βάθρο των κολλητών. Μόλις όμως γνώρισε τον σημερινό σύζυγό της, έγινε τρελή στροφή. Ένα καλοκαίρι την έβγαλα ολομόναχη, από κει που Μ έπαιρνε δύο τηλέφωνα τη μέρα. Εγώ σταμάτησα ν ασχολούμαι, ήδη από το τελος εκείνου του καλοκαιριού σφύριξα λήξη μέσα μου. Αυτή κατάλαβε την ενόχληση κι έκανε την πάπια για τον προφανή λόγο ότι δεν επεδίωκε επαναφορά στην… Διαβάστε περισσότερα »
@Ζαμπόν- κασέρι
Και τελικά, το παιδί το καμαρωσες; Τί απάντησες στο μνμ;😂
Κωμικό. Για να μην πω γελοίο.
Το καμάρωσες τουλάχιστον;
Μιλάμε για έργο ζωής, που οι διαδικασίες & το κυνήγι για την απόκτησή του ακυρώνουν όλη την προηγούμενη ζωή της, σόρι, δεν άντεξα;)
Εμένα πάντως άλλαξε τη ζωή μου αυτό που διάβασα κάπου και έλεγε ότι όταν κάποιος σου φέρεται σαν να μην τον νοιάζει, να τον πιστεύεις. Είναι πραγματικά τόσο απλό.
Α! Και ο κανόνας των 72 ωρών.
Και ξενοιασα μια και καλή από αυτά!
Θυμάμαι παλιά , όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, είχα μια συμμαθήτρια που κάναμε παρέα, καθόμασταν και μαζί, ήταν η κολλητή μου εκείνη την περίοδο, πάντα ήμουν εγώ που έπαιρνα πρωτοβουλία για να βγούμε. Πάντα εγώ ήμουν αυτή που σήκωνα το τηλέφωνο για να κανονίσουμε, την καλούσα μαζί όταν έβγαινα και με άλλες παρέες. Εκείνη ποτέ μα ποτέ δεν έπαιρνε καμία πρωτοβουλία, ούτε σήκωνε το τηλ. να με πάρει αλλά κάθε φορά που της έλεγα πέταγε την σκούφια της, ήταν πάντοτε διαθέσιμη, δεν με απέφευγε δλδ. Ε λοιπόν κι εγώ κάποια στιγμή βαρέθηκα κι είπα τέλος, δεν την ξαναπαίρνω ας με ψάξει… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι όντως αυτό ισχύει. Το έχω παρατηρήσει σε πολλές φιλίες-παρέες είτε άντρες είτε γυναίκες. Νομίζουν ότι είναι κάποιοι και θέλουν πολύ κυνηγητό και παρακαλετό. Εντωμεταξύ κάτι τέτοιοι τύποι και τύπισσες αν μετά από 10 φορές που τους έχεις καλέσει να βγείτε κι αυτοί έχουν αρνηθεί οπότε κανονίζεις με την υπόλοιπη παρέα χωρίς αυτούς, σου κρατάνε μούτρα που δεν τους χιλιοπαρακάλεσες για 11η φορά. Τι να πω, κάποιους τους έχουν μεγαλώσει λες κι είναι βασιλιάδες και ο κόσμος τους οφείλει!