Αν είμαι αχάριστη που έχω την παρακάτω οπτική. Τα δεδομένα είναι τα παρακάτω. Δουλεύω σε μια δουλειά και παίρνω τον βασικό ( 550) . Βγάζω διπλάσια δουλειά από αυτή που κανονικά έχω προσληφθεί. Τα καθήκοντα που έχω δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που μου είχαν πει ότι θα έχω όταν με προσέλαβαν. Το εργασιακό περιβάλλον δεν είναι και το καλύτερο ( αρκετές φορές μου συμπεριφέρονται υποτιμητικά, επειδή είμαι μικρή είμαι το παιδί για όλα τα θελήματα, ο λόγος μου δεν έχει αξία). Και πάω στο ζητούμενο. Έγραψα σε ένα φόρουμ περισσότερο για να τα βγάλω από μεσα μου. Και εκεί έπεσε hate. ” θα έπρεπε να λες και ευχαριστώ που δουλεύεις” , ” ναι εσυ πρέπει να γίνεις διευθύντρια πολυεθνικής κατευθείαν με μισθό 2000″ , ” παραιτησου και πες μας που δουλεύεις για να έρθουμε εμείς”, ” εγώ και με λιγότερα από 500 €, ζω μια χαρά, είσαι αχάριστη”. Δηλαδή πρέπει να λέω ευχαριστώ που πληρώνομαι τον κατώτατο μισθό λες και δεν δουλεύω? Ή να λέω και ευχαριστώ που δουλεύω σε ενα άσχημο εργασιακό περιβάλλον? Δηλαδή ή “σκλάβος” ή διευθυντής? Μέση κατάσταση δεν υπάρχει?
-Αχάριστη
Το ίντερνετ δεν είναι χώρος για να λέμε προσωπικά μας θέματα και να περιμένουμε υποστήριξη. Εδώ είναι δύσκολο να έχεις αμέριστη και μόνιμη υποστήριξη από τους φίλους σου, και περίμενες να νιώσεις ζεστασιά σε «ένα φόρουμ»; Ακόμα κι εδώ, που κάνουμε αυστηρότατο moderation στα σχόλια, είναι αδύνατον να είναι όλοι ευχαριστημένοι με αυτό που διάβασαν την ώρα που το διάβασαν.
Όταν γράφεις κάτι στο ίντερνετ, δεν σε αντιμετωπίζουν ως άνθρωπο που αναπνέει, απαντάνε στα πίξελ και λένε ό,τι πηγαίο, αυθόρμητο και αφιλτράριστο πετάγεται στο μυαλό τους. Δεν είναι αυτό που θα σου έλεγαν αν τα λέγατε ως άγνωστοι σε μια παρέα. Πάντως, αυτά δεν θα έπρεπε να τα λες ούτε σε λάιβ αγνώστου σε παρέες. Θέματα που έχουν μέσα μισθούς και ώρες εργασίας είναι τζιζ, αυτά λέγονται μόνο επιλεκτικά και με προσοχή. Αν θέλεις να βγάλεις κάτι από μέσα σου, ο πιο ασφαλής τρόπος είναι ο ψυχολόγος. Οι κολλητοί έπονται. Οι άγνωστοι στο ίντερνετ δεν είναι καν στον κατάλογο των επιλογών (εκτός αν είσαι στο α μπα αλλά και πάλι, με επίγνωση και προσοχή).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Α δεν είναι τιποτα, όλοι όσοι δουλέψαμε στην Ελλάδα κινδυνέψαμε κάποια στιγμή από αυτό. Το ονομάζω “Internalised Greek Capitalism”. Και αν αυτός ο όρος δεν υπάρχει, προτείνω να ενταχθεί στα εγχειρίδια ψυχολογίας. Χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν: 1. Αίσθηση μόνιμης κατωτερότητας 2. Αίσθηση ότι χρωστάς χάρη στο αφεντικό που σε προσέλαβε για ψίχουλα 3. Αίσθηση αχαριστίας εάν δεν νιώθεις το 2 4. Αίσθηση προσωπικής αποτυχίας που δεν μπορείς να ζήσεις με τον βασικό μισθό ο οποίος δεν έχει αγοραστικό αντίκρυσμα στην οικονομία (οι άλλοι πως τα καταφέρνουν;) 5. Καθορισμός της επάρκειας του υπαλλήλου βάσει των καθημερινών υπερωριών 6. Ενοχες που δικαιούσαι άδεια 7.… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει αγαπώ <3
Σε λατρεύω!
Υγ. Για το αρθράκι που λέγαμε περί μητρότητας, αν θέλεις να μου στείλεις μέιλ, θα χαρώ πολύ να σου το στείλω εκεί, γιατί έχει δημοσιευτεί επώνυμα σε άλλο σάιτ…
Allesgoedampa@gmail.com
Αναμένω με ανυπομονησία!
Γελάω αλλα και κλαιω λίγο με τις αλήθειες.
Υ.Γ. αυτό με το δώρο που εβαλε ο εργοδοτης στον λογαριασμο γιατι το κρατος ηθελε να πιασει τους παρανομους και την επιστροφη σε μετρητα απο τους εργαζομενους αντι για καταγγελια απευθειας ολοι οι εργαζομενοι σε ολα τα λαμογια, είναι κάτι που ο εγκέφαλος μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί.
Συγχαρητήρια!! Πρόσθετω την άχνη ελπίδα ότι κάποια στιγμή τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν και να βρεις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και μισθό επειδη είσαι ευσυνείδητη και εργατική και άρα κάποτε θα ανταμοιφθεις (κάποτε είχα αυτή την χίπικη ιδεολογία)
Πόοοοσο αλήθεια! Ο σύζυγός μου είχε πάει για 2μηνη (απλήρωτη) εκπαίδευση και αφού πέρασαν και δυο μήνες μετά από αυτήν και ζήτησε να πληρωθεί, γύρισε και του είπε “Τι νομίζεις; Δημόσιο είναι εδώ να πληρώνεσαι κάθε μήνα;”. W. T. F.
Ε, μετά φύγαμε από τη χώρα και τώρα μας λένε βολεμένους.
Αχ πόσο δίκιο έχεις. Πες τα
Όχι δε θα έπρεπε να λες κι ευχαριστώ. Αυτές οι μλκς (να μην κοπεί το σχόλιο παρακαλω δεν βρίσκω άλλη λέξη να χαρακτηρίσω αυτή τη λογική) μας έφεραν ως εδώ, στα χάλια που είμαστε. Τα 500 ευρώ μισθό τα θεωρούν σουπερ οι αφεντικοι. Όσοι δεν είναι αφεντικοι αλλά είναι υπάλληλοι και νομίζουν ότι τα 500 ευρώ είναι ευλογία, αργά ή γρήγορα θα δουν πως δεν φτάνουν ουτε για ζήτω. Και όταν το καταλάβουν, τότε όχι απλά θα είναι αργά αλλά θα έχουν μπει και άλλες ταφοπλακες από πάνω τους, καλη ώρα τώρα, που θα δουλευεις δέκα ώρες τη μέρα και… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα άλλαζα ούτε τελεία στο σχόλιό σου Mirka!
👏👏👏👏
Mirka επίσης στην Ελλάδα παίζει πολύ το “ζω με τους γονείς μου/με ζουν οι γονείς μου” που διευκολύνει τέτοιες καταστάσεις. Εχω φίλη μου δουλεύει τα τελευταία 5 χρόνια σε εταρεία, στο αντικείμενο που σπούδασε αλλά με κατώτατο μισθό και φυσικά τις υπερωρίες που δουλεύει καθημερινά δεν τις πληρώνεται. Μένει με τους γονείς της γιατί φυσικά με 500€ δεν μπορει να μείνει μόνη της αλλά επειδη οι γονείς της πηγαίνουν συχνά για μήνες στο χωριό τους δεν την νοιάζει και τόσο. Αλλη δουλειά δεν ψάχνει γιατί “όλες το ίδιο είναι” και “που να ψάχνω τώρα μεσα στην κρίση”. Εγώ την βλέπω… Διαβάστε περισσότερα »
“που θα δουλευεις δέκα ώρες τη μέρα και δεν θα υπάρχουν υπερωρίες και αλλά τόσα που ετοιμάζουν” :
και μάλιστα σε όλα αυτά θα προστίθεται και η κοροϊδία ότι “θα το έχεις ζητήσεις γραπτώς από μόνος σου”.
Αν θελήσουν να πάνε το μαύρο χιούμορ σε ακόμα σκληρότερη πίστα, στην επικεφαλίδα της σχετικής αίτησης θα γράφει “Arbeit macht frei”
Μα γιατί το λες αυτό; Αφού πλέον θα καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι με το αφεντικό και θα διαπραγματευόμαστε επί ίσοις όροις(κλαίω) το αν θα μας ρουφά το αίμα με καλαμάκι ή εργαλείο αφαίμαξης.
Με ευκαιρία την πανδημία ξεχαρβαλώνονται πολλά που ακόμα δεν έχουμε πάρει χαμπάρι. Και βγαίνουν και μιλάνε κιόλας για “απελευθέρωση της εργασίας από ξεπερασμένα πλαίσια”. Τραγικά πράγματα.
Ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος που λέει ότι ζει με 400 ευρώ , τι ακριβώς εννοεί. Έχω καταλήξει ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια ομερτά ψέματος και ανταγωνισμού σχετικά με το ποιος την έχει μεγαλύτερη. Το αποτέλεσμα είναι, ότι τα λογικά και αθώα άτομα να τσιμπάνε να νοιώθουν άχρηστα και θύματα της κατάστασης. Τώρα τελευταία έχω αποκτήσει τη συνήθεια να ξεμπροστιάζω με το γάντι τέτοιους ψεύτες και κοινωνικούς απατεώνες, κάνοντας δήθεν αθώες ερωτήσεις, όπως “μπράβο ρε θηρίο, αλήθεια πληρώνεις ενοίκιο; “. Όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν πήραν ένα ευρώ από τους δικούς τους ή τα βγάζουν πέρα με 400. δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο συμφωνώ, αυτό, ξεμπρόστιασμα θέλουν. Έπαιρνα για δύο χρόνια 400€ και φυσικά ζούσα με τη μαμά μου. Τους φαινόταν παράξενο όλων αυτών που με αυτά τα λεφτά οι μόνες διακοπές που μπορούσα να κάνω ήταν ελεύθερο κάμπινγκ. Δεν τους είχε περάσει απ’ το μυαλό ότι πλήρωνα κανονικά ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς, σουπερμάρκετ, ασφάλειες και τέλη κυκλοφορίας. Και να με κάνουν να νιώθω ανεπαρκής γιατί κι εμείς τα ίδια παίρνουμε και κοίτα τι κάνουμε.
Όπως έχω αναφέρει και σε άλλο σχόλιο πιο κάτω, όλοι αυτοί εννοούν ότι συγκατοικούν και μοιράζονται τα έξοδα αλλά και πάλι παίζει αυτό που λες, έχουν βοήθεια από πίσω. Ιδιόκτητο σπίτι, βοήθεια από τρίτους, όχημα δανεικό από γονείς οι οποίοι πληρώνουν και τη βενζίνη κλπ κλπ. Αλλά γιατί όλοι αυτοί να πουν την αλήθεια? Να το παίξουν ήρωες θέλουν. Συνήθως πολλοί από αυτούς εργάζονται σε δουλειές με μηδενικές προοπτικές ανέλιξης και αύξησης μισθού άρα ίσως θέλουν και να καυτηριάσουν την κατάσταση, εφόσον γνωρίζουν ότι και σε 10 χρόνια πάλι τα ίδια θα παίρνουν. Η αλήθεια είναι πολύ πιο περίπλοκη όμως.… Διαβάστε περισσότερα »
Τα εργασιακά θέματα και η εκμετάλλευση δεν είναι αυστηρά προσωπικά ζητήματα ούτε ταμπού κ “τζιζ” και δεν βοηθάει να τα λέμε μόνο σε λίγους φίλους. Όσο περισσότερο τα συζητάμε τόσο καλύτερα και σίγουρα θα βρεθούν ανεγκέφαλοι οπως στο φορουμ αλλά θα υπάρξει και αλληλεγγύη. Και ίσως εν τέλει να γίνει προσπάθεια για βελτίωση. Ο ψυχολόγος βοηθάει σε πάμπολλα ζητήματα, αλλά δεν λύνει τα εργασιακά.
Συμφωνώ λέξη προς λέξη ☺
Oχι προφανώς δεν λύνει τα εργασιακά αλλά σε βοηθάει να τα διαχειριστείς. Πχ σχέσεις με ερργοδότες, συναδέλφους, πελάτες. Θέματα αυτοεκτίμησης, αυτοπεποίθησης που μπορεί να επηρεάζουν την εργασία σου κλπ
Μπα. Όταν υπάρχουν εργασιακα θεματα όπως απληρωτες υπερωρίες, άθλιες συνθήκες και εκμετάλλευση χρειάζεται τουλάχιστον βελτίωση και αυτό μπορεί κυρίως να γίνει συλλογικά. Μακάρι να μπορούσε να βοηθήσει και σε αυτό ο ψυχολόγος, αλλά δεν μπορεί
Φυσικα και δεν πρέπει να λες ευχαριστώ, νομίζω οτι ο καλύτερος δρόμος θα είναι να διαπραγματευτείς καλύτερο μισθό στη δουλειά που είσαι ή/και να ψάχνεις παράλληλα κάτι καλύτερο. Ασε αυτούς που ειναι ευχαριστημένοι και ζουν με 500 ευρώ στην ευτυχία τους.
Ως άτομο γεννημένο με ιδιαιτερότητες(Άσπεργκερ) που ίσως σε κάποιους ανθρώπους φαίνομαι παράξενη, πλέον δεν αισθάνομαι ασφαλής ούτε στο Α’μπα.
Και γι αυτό γράφω πια ελάχιστα.
Υ.ΓTo σχόλιό μου δεν αφορά τη Λένα
Nissa Nissa θες να μας πεις γιατι δεν αισθάνεσαι πια ασφαλής;
Πολύ με στεναχώρησε το σχόλιο σου, θα ήθελα πολύ να ακούσω πως θα μπορούσαμε να συμβάλλουμε στο να νιώθεις πιο ασφαλής εδώ.
Nissa Νissa να ξέρεις ότι πολλών από εμάς η πρόθεση είναι να προσφέρουμε . Οπότε μην απορρίπτεις το σάιτ. Πάρα πολλά άτομα εδώ προσφέρουν υποστήριξη. Σίγουρα όχι όλα άλλα πολλά.
@Nissa Nissa, θα θελα πάρα πολύ να μάθω τι εννοείς. Τι είναι αυτό που άλλαξε στο σάιτ και δεν αισθάνεσαι πλεον ασφάλεια.
Καλησπέρα Sister of mercy κι este Μπορεί να γράψεις “Δεν μου αρέσει το καρπούζι” και κάποιος να θυμώσει, να κάνει τις δικές του προβολές, να βγάλει 10 συμπεράσματα για σένα, να γράψει δημόσια “είσαι παλιοπεπονατζού” και άντε να τρέχεις να αποδείξεις, ότι δεν είσαι ελέφαντας. Αν είσαι και λίγο πιο “περίεργος” από τη φύση σου, άστα βράστα. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο, όλα οκ. Yata , δεν θεωρώ πως ο οποιοσδήποτε οφείλει να με κάνει να νιώσω καλύτερα, παρ’ όλα αυτα ευχαριστω για τα καλά σου λόγια 🙂 Evey δεν απορρίπτω το σαιτ, οι απαντήσεις της Λένας στην συντριπτική… Διαβάστε περισσότερα »
Το καταλαβαίνω αυτό που λες.
@nissa nissa, σε καταλαβαινω και εγω.
+1 σε αυτο που λες (εγω δεν εχω ιδιαιτερότητες) αλλά ασφάλεια ούτε εδω ούτε στο γκρουπ του φβ υπαρχει.
Εγώ την πρώτη φορά που δούλεψα στο εξωτερικό (και δεν ήταν καν καλή δουλειά) κατάλαβα την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα.
Παρατηρώ ότι 9/10 σχόλια σου συμφωνώ. Θα συμπληρώσω ότι γι’αυτό έχει πάει έτσι η Ελλάδα γιατί υπάρχουν πολλοί με αυτον τον τρόπο σκέψης. Αδυνατώ να πιστέψω ότι κάποιος τα βγάζει πέρα με τόσα λίγα χρήματα (ενοίκια στο θεό, μπορεί να χρειαστεί ένας γιατρός/οδοντίατρος κτλ). Σίγουρα έχουν πλάτες και μιλάνε εκ του ασφαλούς, ή πρόκειται απλά για τρολ του διαδικτύου για να μάθουμε να μη ζητάμε τα αυτονόητα. Ο βασικός μισθός για να ζει κάποιος μια αξιοπρεπή ζωή με τα σημερινά δεδομένα και να κάνει και οικογένεια, να νοικιάζει να έχει (ένα) αμάξι η οικογένεια, και να μπορεί να πάει και… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι μια πολιτική στάση, αγαπητή φίλη, το πως αντιλαμβάνεται κανείς την εκμετάλλευση και είναι ευλογία να συμπορεύεται κανείς με ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον κόσμο παρόμοια και μπορούν να αγωνιστούν παρέα, έχοντας τα ίδια μέτρα και σταθμά. Πιστεύω το ακριβώς αντίθετο απ’οτι η Λένα, τέτοια ζητήματα είναι που πρέπει να μοιραζόμαστε και να δημιουργούμε από κοινού αναχώματα ώστε να μην είναι ο βασικός μισθός 200 ευρώ σε λίγα χρόνια. Αν δεν μιλάγαμε για τζιζ θέματα ποτέ, θα πηγαίναμε σινεμά με τη συνοδεία του πατέρα μας μέχρι να μας βρει γαμπρό.
Συμφωνώ απόλυτα, πρόκειται για ζητήματα που αφορούν απόλυτα τον δημόσιο διάλογο. Ούτε κι εγώ καταλαβαίνω την στάση μην τα συζητάς με κανέναν, αν σκέφτονταν όλοι μ’ αυτό τον τρόπο θα είμαστα 8000 χρόνια πίσω (ακόμα πιο πίσω εννοώ).
Φυσικά. Συγκεκριμένα στα εργασιακά, δεν αρκεί η ατομική βελτίωση. Χρειάζεται και μια κοινωνική επαγρύπνηση και δράση. Η στοχευμένη και αγωνιστική συνδικαλιστική δράση έχει διαχρονικά κερδίσει πολλές κατακτήσεις, άλλωστε. Το θεμα, βέβαια, είναι να συζητιούνται έξω στην κοινωνία και όχι σε καμμένα φόρουμ.
Πείτε μου βρε παιδιά ποιο είναι αυτό το φόρουμ, δεν έχω ιδέα! 🙃
Μην ξεχνάς κιολας οτι κάποιοι απο αυτούς που σου απάντησαν έχουν μια δικια τους μικροεπιχειρηση και ταυτίζονται με το συμφέρον του αφεντικού σου. Και με τίποτα δεν θα ήθελαν να σηκώσουν κεφάλι άτομα που δουλευουν για αυτους οπως εσύ γι’αυτό και σου απάντησαν έτσι.