Ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος να μιλήσω για τον φεμινισμό δημόσια. Έχω την τύχη να έχω μια εκπομπή σε τοπικό ραδιόφωνο και θέλω να αφιερώσω χρόνο αυτής στον φεμινισμό, αλλά δεν ξέρω πως να το προσεγγίσω. Βλέπω ότι κάνω λάθη πολλές φορές όταν πάω να προσεγγίσω καταστάσεις οπότε σίγουρα δεν θα ήθελα να είναι διδακτικος ο λόγος μου. Ο άλλος τρόπος προσεγγισης, με προσωπικές ιστορίες που αντιλαμβάνομαι την πατριαρχία από μικρά πράγματα που μου συμβαίνουν καθημερινά, με φέρνει σε αμηχανία το να περιγράψω όπου έχω υπάρξει θύμα. Ο λίγο πιο safe τρόπος είναι να αναφέρω πολύ σημαντικές γυναίκες και λόγια φεμινιστριών, αλλά εντάξει δεν έχω κάνει και καμιά “σπουδαία δουλειά” εκεί. Τέλος νομίζω θα ήθελα να αναφερθώ κυρίως σε κάτι πιο αισιόδοξο. Πόσο καλύτερα θα ειναι τα πράγματα χωρίς την πατριαρχία, πόσα πράγματα έχει κερδίσει ο φεμινισμός και πόσο υπέροχες είναι οι γυναίκες με τα εντελώς δικά τους χαρακτηριστικά (ελπίζω να μην με περάσουν για την τρελή που ζει εκτός πραγματικότητας). Οπότε θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σου για το πως διαχειριζόμαστε σε δημόσιο λόγο τον φεμινισμό και την πατριαρχία.
Μ.Μ.
Δεν υπάρχει ένας τρόπος. Δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος. Ξέρω μόνο τον δικό μου τρόπο. Αν δεν είσαι καθηγήτρια σε πανεπιστήμιο που ασχολείται με αυτό ακαδημαϊκά, δεν πιστεύω στο «πώς μιλάω για τον φεμινισμό». Αν είσαι φεμινίστρια, πάντα για τον φεμινισμό μιλάς. Κάθε ζήτημα είναι φεμινιστικό ζήτημα. Κάθε γυναίκα έχει μια ιστορία να πει, είτε το αντιλαμβάνεται, είτε όχι.
Να σου προτείνουμε κάτι συγκεκριμένο δεν ξέρω αν γίνεται γιατί δεν σε ξέρουμε, δεν ξέρουμε τις ικανότητες σου και τις δεξιότητες σου. Είναι σα να είσαι σεφ και να ρωτάς «ποια είναι η καλύτερη συνταγή του κόσμου». Ή «πώς πρέπει να μαγειρεύουμε». Αυτό ψάχνουν όλοι οι σεφ της γης. Αν βρεις καλή ιδέα, που θα αρέσει και θα σε κάνει κατανοητή και επηρεάσει κόσμο, κάνε την καριέρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εν συντομία θέλεις να βρεις έναν τρόπο να μιλάς για τον φεμινισμό, χωρίς να προκαλείς δυσφορία και ενόχληση στους μισογύνηδες, σεξιστές ακροατές σου; Καλύτερα να αφιερώσεις την ζωή σου στην διάσωση των λεμούριων διότι αυτό που θέλεις δεν γίνεται. Όχι είναι δύσκολο, δεν γίνεται. Ο φεμινισμός θεωρείται για την πλειοψηφία του κόσμου δυσάρεστος έως επικίνδυνος οπότε αν θέλεις να μιλήσεις περί φεμινισμού, ετοιμάσου για αντιδράσεις, βρισιές μέχρι και απώλεια της εκπομπής σου.
Ωραίο χαστούκι ήταν αυτό. Απαλό, χαϊδευτικό!
Θα διαφωνήσω από προσωπική εμπειρία. Έχει τύχει να έρθουν σε διαλέξεις μας σεξιστές και να μας πουν μετά πως ΟΚ, έτσι όπως το θέτουμε το πιάνουν. Κάθε περίπτωση και κοινό βέβαια είναι διαφορετικά, και είναι πολύ πιθανό ότι θα πέσεις κάποια στιγμή και σε βλαμμένους. Για εμάς το κλειδί είναι να θυμάσαι ότι ο άλλος δεν είναι εκεί για να τον προσβάλλεις, είναι εκεί για να ακούσει κάτι που τον ενδιαφέρει, άρα έχετε ήδη κάτι κοινό. Μη δίνετε τόσο χώρο στο κεφάλι σας στους στραβούς, επικεντρωθείτε σε ένα κοινό που σκέφτεται λογικά και θα βρεθούν οι λέξεις.
Ευχαριστούμε!
Συγνωμη που θα καταχραστω τα λόγια μιας σπουδαίας αμπίτισσας (Σοφία <3) απλά θέλω να πω ότι οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας σχετίζεται με το φεμινισμό άρα εμπίπτει και στην πολιτική σφαίρα (παραφράζω πολύ άτσαλα). Μπορείς να μιλάς για πολύ καθημερινά και ανάλαφρα θέματα, όπως πχ το να πηγαίνεις κομμωτήριο ή τι ταινίες θα δούμε στα σινεμά βλέποντας και σχολιάζοντας μέσα από το φεμινιστικό σου βλέμμα. Δεν ξέρουμε πώς είναι το φορμάτ της εκπομπής σου ώστε πχ να σου προτείνουμε να μιλάς κάποια λεπτά για κάποια σπουδαία γυναίκα σαν ένθετο της εκπομπής. Αλλά ένας σχολιασμός για το τι ενοχλεί εσένα σε… Διαβάστε περισσότερα »
Γράψε μικρά κειμενάκια με τις άμεσες σκέψεις και εντυπώσεις σου, χωρίς πρόθεση να τα δημοσιεύσεις οπωσδήποτε. Θα δεις σιγά σιγά τι από αυτά είναι υλικό που θέλεις να μοιραστείς. Αν έχεις μουσική εκπομπή, μπορείς να επιλέξεις τραγούδια που είναι κατάλληλα για φεμινιστικό σχολιασμό. Δεν χρειάζεται εκτενής ανάλυση. Και μόνο να επιλέγεις τραγούδια γραμμένα από γυναίκες (καθότι η σύνθεση μουσικής εξακολουθεί να θεωρείται “αντρική” δουλειά) αναφέροντας το όνομά τους, π.χ. “ακούσαμε το The Rose, σε μουσική και στίχους της Amanda McBroom και ερμηνεία της Bette Midler”, είναι ήδη φεμινιστική προσέγγιση. Αν έχεις εκπομπή σχετική με την επικαιρότητα, μπορείς να βρίσκεις νέα… Διαβάστε περισσότερα »
Προτείνω να ξεκινήσεις με τους κάζουαλ σεξισμούς της ημέρας και να προχωράς.. Π.Χ “σήμερα η διαχειρίστρια μου είπε ότι οι γυναίκες πρέπει προσέχουν το σπίτι” και να κάνεις την ανάλυσή σου γιατί το θεωρείς σεξιστικό και να προτείνεις στους ακροατές σου να πουν δικές τους ιστορίες…
εμένα θα μου άρεσε κάτι τέτοιο!!!
Ξεκίνα με την προσωπική σου ιστορία. Για να πιαστώ από αυτό που είπε η Λένα, κι εγώ που είμαι ακαδημαϊκός που ασχολείται με το θέμα, και όμως πάλι στο ραδιόφωνο (και οπουδήποτε εκτός paper) έχω δει πως οι προσωπικές ιστορίες και το πώς ένιωσες εσύ, είναι ο καλύτερος τρόπος να πιάσεις κάτι, να μην αποξενώσεις, να ξεκινήσεις συζητήσεις. Και προσωπικά συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλές αισιόδοξες ιστορίες, πολλά θετικά βήματα και συμφωνώ ότι είναι μια καλή προσέγγιση το πόσο καλύτερα είναι με τον φεμινισμό τα πράγματα για άντρες και γυναίκες. Δείχνεις ότι ενδιαφέρεσαι για όλους, όχι ότι ήρθες να παίξεις ξύλο.… Διαβάστε περισσότερα »
Είσαι η καλή μου ‘νεράιδα’ εσύ!
Αλήθεια; Πάντα ήθελα να είμαι νεράιδα! Δέχομαι!
Πάντως εγώ με προσωπικές ιστορίες θα ξεκινούσα. Είναι, απλό, κατανοητό, άμενο μπορεί να ταυτιστεί ο ακροατής (πολύ βασικό αυτό) και δεν είναι απαραίτητο να έχεις πολλές θεωρητικές γνώσεις. Δεν είναι απαραίτητο επίσης να είσαι θύμα της κατάστασης που θα περιγράψεις. Μπορεί να είναι κάτι που είδες ή άκουσες. Ή και κάτι που σου είπαν, αλλά είναι κάπως ανώδυνο (εγώ ας πούμε άργησα να καταλάβω ότι σχόλια του τύπου ‘το γυναικείο χέρι που τα κάνει όλα πιο ωραία’ ή ‘το γυναικείο μάτι που κόβει’ και άλλες τέτοιες μ@λ@κίες, κάθε άλλο παρά κοπλιμέντα είναι)
Μια απλή σκέψη είναι να ξεκινήσεις να μιλάς για την ισότητα, κάπου βλέπουμε όλοι μας την διαφορά. Παραδείγματα με ιστορίες όχι απαραίτητα δικές σου, απλές της καθημερινότητας που μπορεί να έχουν συμβεί σε όλες μας ( Πχ σχόλια στο δρόμο, το κλασικό οι κύριες προηγούνται, ερωτήσεις για το νοικοκυριό μόνο σε γυναίκες κλπ) . Μετά όσο διαβάζεις για το φεμινισμό και ανάλογα τις αντιδράσεις που θα λάβεις, βλέπεις πως θα κινηθείς.
Αυτό θα έκανε ρεκόρ ακρόασης!
Ξεκίνα από κάζουαλ σεξισμούς. Είναι πιο εύκολο να το καταλάβουν ακόμα και αυτοί που ακούν για φεμινισμό και λενε “ααα, εγω δεν τις θέλω τις φεμινίστριες γιατί έχουν μεγάλη γλώσσα” , πχ. Και σιγά σιγα, προχωράς. Γενικά, πιστεύω, ότι δεν είχε μεγάλη απήχηση η ακαδημαική προσέγγιση, ειδικά στο ραδιόφωνο, που ο περισσότερος κόσμος το ακούει σε φάσεις που δεν εστιάζει ιδιαίτερα (σε αντίθεση πχ με ενα podcast)
Δεν ξερουμε και τη μορφή εκπομπής κάνεις. πχ μπορείς να διαβάζεις ειδήσεις; πως θα σου φαινόταν να διαβαζεις και κάποια φεμινιστικά νέα;