Αγαπητή Λένα τη γνώμη σου: κολλητή μου φιλη με αμοιβαία αναγνώριση της πολυετούς και ουσιαστικής φιλίας μας. Χώρισε. Δεν πήγαινα ποτέ τον γκόμενο της αλλά φυσικά δεν εξέφρασα ποτέ άποψη γιατί δε μου έπεφτε λόγος αφού αυτή περνούσε καλά. Ήταν πάντοτε χειριστικος με την κλάψα του. Ε τώρα που τον χώρισε την έχει ταράξει στο gaslighting περι μη κατανόησης του λόγου που χωρίσανε και στις υποσχέσεις ουι όλα θα αλλάξουν άμα του δώσει την ευκαιρία. Δε ζητάει ρητά τη γνώμη μου απλά το ποσό άσχημα νιώθει. Αναγκωριζει ότι όλα αυτά είναι προσωπικά του θέματα που δεν την αφορούν. Εγώ επισημαίνω με πολύ πλάγιο τρόπο το χειριστικο της υπόθεσης. Σαν πολύ καλός της φίλος οφείλω να της πω την απόψάρα μου ότι όλα αυτά είναι μαλακιες και ατελείωτο mansplaining? Δεν εκφέρω ποτέ γνώμη για κάτι που δεν αφορά μια άμεση σχέση μου( καλά καμία φορά ούτε τότε αλλά αυτό είναι άλλη ερώτηση). Αλλά ρε γαμωτο θέλω τόσο πολύ να τον στολισω για τα καμώματα του πιο πολύ γιατί τη βλέπω ότι στενοχωριέται και το σκέφτεται ενώ πήρε μια ξεκάθαρα ώριμη απόφαση. Ως που επεμβαίνω με την αποψαρα μου ως φίλος;
-8 years and counting
Αγαπητέ φίλε, αν υπήρχε περίπτωση να πεις την αποψάρα σου και να καταλάβει και να σταματήσει να στενοχωριέται, θα ήταν απλή η απάντηση. Αλλά αν πεις την αποψάρα σου, το πιο πιθανό είναι να την απομακρύνεις. Θα κλειστεί και θα αμυνθεί, και θα σταματήσει να σου λέει τις εξελίξεις. Αν πεις ακριβώς αυτά που σκέφτεσαι, το πιθανότερο είναι ότι θα την σπρώξεις προς αυτόν.
Μπορεί απλά να θέλει το χρόνο της να θρηνήσει, οπότε δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Ακόμα και αν τον ξαναδεχτεί, πάλι δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Μπορείς να έχεις την άποψή σου χωρίς να βράζεις, γιατί το βράσιμο από σένα ξεκινάει, και σε σένα καταλήγει – νομίζεις ότι νιώθεις κάτι γι’αυτή, αλλά νιώθεις για σένα, νομίζεις ότι της λείπει ένα τσικ για να μπει στη θέση σου και να δει τα πράγματα όπως εσύ. Στην πραγματικότητα σας χωρίζουν σύμπαντα και αυτό που σας ενώνει είναι η αμοιβαία κατανόηση. Όπως εσύ πρέπει να αντέχεις τα λάθη της, έτσι κι αυτή πρέπει να ανέχεται τα δικά σου, που σίγουρα κάνεις.
Αυτό που βοηθάει στην επικοινωνία είναι οι ερωτήσεις, και όχι οι δηλώσεις. Η καλύτερη συμπαράσταση είναι να την βοηθήσεις να πει αυτά που ξέρει και δεν λέει φωναχτά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
εγώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις ακολουθώ τη διάθεση της πενθούσας/πενθούντα: βρίζει και κατεβάζει Παναγίες ο άλλος/η; Σιγοντάρω και εγώ. Κλαίει και οδύρεται; Τον/ την κλαίω και εγώ. Ειδικά στην αρχή, δεν έχει νόημα να προσπαθείς να εκλογικεύσεις κάποια πράγματα, ακόμα κι αν είναι ξεκάθαρα σε έναν εξωτερικό παρατηρητή.
Νομίζω δεν είναι ακόμα η ώρα για να μιλήσεις τόσο ξεκάθαρα. Μην εστιάσεις στο τι ήταν αυτός, εστίασε στην φίλη σου. Μπορείς κάθε φορά να της επισημαίνεις με σιγουριά ότι πήρε την σωστή απόφαση, ότι δεν ταίριαζαν και σε λίγο καιρό που θα έχουν καταλαγιάσει τα συναισθήματά της θα συγχαίρει τον εαυτό της, ότι θα είσαι δίπλα της και ότι μπορεί να την περιμένει κάτι καλύτερο.
Πρέπει γενικά να έχουμε στο νου μας ότι η άποψη μας δεν είναι απαραίτητα και η πραγματικότητα.
Αγαπητέ φίλε, σε παρακαλώ μην ακους την αμπά σε αυτά τα θέματα. Την ακολουθώ 10 χρόνια τώρα, την θαυμάζω, έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος εξαιτίας της (χάρη στην στήλη, τις απαντήσεις της, τα σχόλια και τις ιστορίες των αναγνωστριών), έχει ανοίξει το μυαλό μου, ΑΛΛΑ σε αυτό το θέμα δεν μπορώ ακόμα να δεχτώ την οπτική της και τις προτάσεις της. Αν δεν μιλήσουμε ειλικρινά, με βάθος και με αγάπη στους πολύ δικούς μας ανθρώπους ΧΩΡΙΣ να περιμένουμε να μας ζητήσουν πρώτα τη γνώμη μας, πότε θα το κανουμε; Απλά δεν γίνεται να κρατάμε μέσα μας αυτά που βράζουν και αφορούν… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα, υπάρχει και η διακριτική μέθοδος. Σου λέει ότι νιώθει χάλια, ακούς (όπως σου ζήτησε να κάνεις), και της λες «πώς να μη νιώθεις χάλια, αφού χρησιμοποιεί όλα τα τεχνάσματα για να σε κάνει να νιώσεις χάλια; »
Δηλαδή το θέμα δεν είναι να ακουστεί ο σωστός όρος στην κουβέντα σας. Το θέμα είναι να της επισημάνεις τα τεχνάσματά του για να τη βοηθήσεις ξεδιαλύνει το συναίσθημα. Φυσικά αυτό ισχύει μόνο ΑΝ κρίνεις, εσύ που την ξέρεις, ότι αυτό θα είναι ανακουφιστικό τελικά.
Δεν ξέρω. Προτιμώ να με σουτάρει μια φίλη παρά να λούζομαι στον κύκλο μου ένα κακοποιητικό ζευγάρι. Άσε που οι κακοποιητές συχνά βασίζονται στο ότι κανείς δεν λέει τίποτα μη και «χωθεί ανάμεσα στο ζευγάρι». Το θέμα είναι πώς θα το πεις ευγενικά και με σεβασμό στη φίλη για εμένα.
Σ εμένα πάντως, όταν άκουσα κακά λόγια από φίλες για πρώην που τον έκλαψα σαν να μην υπάρχει αύριο, λειτούργησαν λίγο ανακουφιστικα και με έβαλαν σε σκέψεις. (Κακά λόγια του στυλ αντε επιτέλους χωρισατε, δεν τον συμπαθούσαμε, πολύ του έπεφτες) Ανακουφιστικά ίσως γιατί είπαν πράγματα που σκεφτόμουν κι εγώ σαν κοπέλα του αλλά ντρεπόμουν να τα ξεστομίσω και να τα παραδεχτώ.
Καταλαβαίνω ότι ως πολύ καλός της φίλος, αυτή τη στιγμή βράζεις μέσα σου από θυμό βλέποντας τη φίλη σου να δέχεται gaslighting από τον πρώην της, αλλά το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται για τώρα τουλάχιστον είναι η αποψάρα σου (όπως λες κ εσύ). Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πεις το οτιδήποτε, η κοπέλα προφανώς θέλει χρόνο να θρηνήσει, να χωνέψει την κατάσταση, να αποστασιοποιηθεί κτλ. Εσύ φρόντισε να είσαι δίπλα της και να τη στηρίζεις έμπρακτα.
Εγώ λέω ας είσαι ειλικρινής με το πώς τον βρίσκεις αυτόν, δεν πρζ. Κανένας άνθρωπος δεν γίνεται να μπαίνει σε μια κατάσταση ενήλικης ζωής όπως σχέση, δουλειά κλπ χωρίς να αντέχει καθόλου κριτική, απογοήτευση κλπ. Αν δεν έχει καταλάβει /δε θέλει ούτε να σκέφτεται καθόλου η ίδια ότι είναι χειριστικος και κλαψομοίρας, ενώ την έχει ζαλίσει για επανασύνδεση κι απ’ότι φαίνεται δεν τη σέβεται, ίσως έχει θέμα κι αυτή…Αυτό που δεν υπάρχει λόγος να κάνεις είναι ξέρω γω να αρχίσεις χαρακτηρισμούς για την ίδια, να κρίνεις συνέχεια τη συμπεριφορά της (σχετικά με το θέμα με αυτόν) χωρίς να μπαίνεις καθόλου… Διαβάστε περισσότερα »
Έχει σημασία ο τρόπος που λέμε τα πράγματα. Άλλο η εγωιστική παρέμβαση και άλλο το γνήσιο ενδιαφέρον και η ανησυχία που εκφράζεται και αν δεν υπάρξει ανταπόκριση μένει εκεί. Ακόμα και αν αυτό που θα ειπωθεί είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς όμως γιατί να σκεφτεί τι θα γίνει αν θα τα ξαναβρούν? Δηλαδή αν ο άνθρωπος τηςβελεγε την γνώμη του αν και εφόσον τον ρωτούσε πάλι θα έπρεπε να σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο?