Με ενοχλεί πολύ η αδικία σε θέματα επαγγελματικά γιατί την έχω νιώσει στο πετσί μου και την αναγνωρίζω και στους γύρω μου. Δεν θα σου πω ότι είμαι η top ικανή κι ότι θα ήθελα όλο το σύμπαν να αναγνωρίσει την αξία μου. Θα σου πω μόνο ότι έχω κουραστεί πάρα μα πάρα πολύ με αμέτρητες ώρες διαβάσματος και δουλειάς. Θα μου πεις “όχι μόνο εσύ αλλά εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη”. Ναι, αλλά με “πνίγει” όταν βλέπω άλλους να απογειώνονται μόνο με τις γνωριμίες τους και να τους ανοίγονται πόρτες με τριπλάσιους μισθούς από του μέσου πολίτη και να μην κοπιάζουν ιδιαιτέρως στη δουλειά. Καταλαβαίνω τη σημασία της αυτοπραγμάτωσης και του να καταφέρνεις πράγματα με τη δική σου αξία. Αλλά κάπου έρχεται αυτό το πικρό συναίσθημα του παραπόνου και της αδικίας που με κατακλύζει και δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω. Και θα ήθελα να αλλάξω οπτική γύρω από αυτό το θέμα. Πώς όμως;
-Μία που κουράστηκε
Γιατί να αλλάξεις οπτική; Μπορείς να γίνεις μέρος της λύσης. Οργανώσου και διοχέτευσε κάπου αυτό το πικρό συναίσθημα. Αν δεν υπάρχει κατάλληλη οργάνωση, φτιάξε μια δική σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ να μην είναι οι γνωριμίες το μόνο μέσο με το οποίο προχωράει η καριέρα. Αλλά οι γνωριμίες γενικά βοηθάνε και έχουν τη θέση τους στην επαγγελματική εξέλιξη. Από ένα σημείο και μετά είναι σχεδόν τόσο απαραίτητες για να προχωρήσεις όσο και τα προσόντα. Έχω την αίσθηση πως ειδικά για εμάς τις γυναίκες το θέμα είναι αρκετά ταμπού, καθώς πρέπει να είμαστε ΤΕΛΕΙΕΣ για να ανελιχθούμε, και μόνο αν έχουμε προσόντα 3 φορές παραπάνω από αυτά που χρειάζεται η θέση τολμάμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Και φυσικά χωρίς καμία βοήθεια από τρίτους, πρέπει όλα μόνες μας να τα καταφέρουμε.… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για τις επικοινωνιακές δεξιότητες. Αν και έχω την εντύπωση πως η γράφουσα αναφέρεται στην γνωριμία ως ”μέσο”’ που λεν και στο χωριό μου. Ποτέ δεν είχα μέσο σε δουλειά. Αναρωτιέμαι αν είχα αν και πως θα το αξιοποιούσα βέβαια.
Well said, μιμόζα! Πάντα μπορείς να δικτυωθείς, να αναπτύξεις καλές σχέσεις, να ξεδιπλώσεις τις ικανότητες σου με σκληρή δουλειά, και να βρεθεί ένας άνθρωπος να πει την κατάλληλη κουβέντα την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη περίσταση. Εκτός κι αν η γράφουσα εννοεί συνδικαλισμό ή οικογενειακά μέσα. Εκεί δεν έχω να πω πολλά, για την ακρίβεια, τίποτα απολύτως!
Συμφωνω παρα πολυ με το σχολιο σου. Αυτο το προφιλ- ειμαι καλο κοριτσι και δουλευω σκληρα αλλα γιατι κανεις δεν αναγνωριζει την αξια μου χωρις να κουνησω εγω το δαχτυλακι μου- ειναι μεγαλη παγιδα. Για να πετυχεις κατι δεν χρειαζεται να δουλευεις μονο σκληρα αλλα και εξυπνα.
Εγω πιστευω οτι δεν υπαρχουν πολλοι που μενουν σε υψηλοβαθμη και καλοπληρωμενη θεση για πολυ χωρις πραγματικα προσοντα. Συνηθως αυτοι φαινονται γρηγορα και ξηλωνονται.
Καλό θα ήταν επίσης να διαβάσεις Μπουρντιέ και άλλους κοινωνιολόγους, τις αναλύσεις τους για το πως λειτουργεί το “κοινωνικό κεφάλαιο” και το “πολιτισμικό κεφάλαιο” στην κοινωνική αναπαραγωγή και στην διαιώνιση και διεύρυνση των ανισοτήτων. Πολλές φορές αποδεικνύονται εξίσου -ή ακόμα και περισσότερο- ισχυρά από το καθαρά οικονομικό κεφάλαιο.
Κι όμως, αν (πενταόροφο ΑΝ) το βιβλίο είναι καλογραμμένο και διδαχθεί σωστά, τότε πρόκειται για πολύτιμη γνώση. Σου εύχομαι αργότερα να διαβάσεις, απαλλαγμένη από τον βραχνά τον εξετάσεων, ένα σωρό ενδιαφέροντα κοινωνιολογικά κείμενα. Εμένα προσωπικά με βοήθησαν να καταλάβω τον κόσμο γύρω μου.
Είναι όμως αυτή η αδικία, για τους τριπλάσιους μισθούς λόγω γνωριμιών, ενοχλητική. Αυτό που άλλοι πεθαίνουν από την πείνα κι άλλοι έχουν εκατομμύρια, το έχουμε συνηθίσει, είναι το φυσιολογικό. Επειδή δεν το νιώθουμε στο πετσί μας. Απλή παρατήρηση είναι, ίσως αυτοσαρκασμός, όχι μομφή.
Σε εποχές μεγάλων απογοητεύσεων, το “Οργανώσου. Κι αν δεν υπάρχει κατάλληλη οργάνωση, φτιάξε μια δική σου” θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο σύνθημα.
Με αυτήν ακριβώς την αρχή πορεύτηκα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κάποια από τα εγχειρήματα που φτιάξαμε κατόρθωσαν σημαντικά πράγματα και μας χάρισαν πλούσιες εμπειρίες. Κι όταν ερχόταν η -συχνά αναπόφευκτη- φθορά ή κούραση, προχωρούσαμε σε κάτι άλλο. Κι ακόμα προσπαθούμε.
Για να συνοψίσουμε τον υπαρξισμό σε μια φράση, είμαστε οι πράξεις μας (ή και οι παραλείψεις μας), όχι οι θεωρίες μας και τα λόγια μας.
Σε ενοχλεί τόσο πολύ, ώστε αν είχες κι εσύ ανάλογες γνωριμίες, να μην τις εκμεταλλευόσουν εις βάρους άλλων, ικανότερων; Ή αφού έτσι κι αλλιώς το κάνουν πολλοί, θα το έκανες κι εσύ; Είναι αυτονόητο ότι μας ενοχλεί κάτι που γίνεται εις βάρος μας όταν είμαστε από την πλευρά του αδικημένου. Το θέμα είναι (και) να μην παραβλέπουμε την αδικία μόλις βρεθούμε στην πλευρά του προνομιούχου.
Απλά τα σέβη μου για το σχόλιό σας. Απόλυτα πετυχημένο. Συγχαρητήρια.
Θα μπορούσες να ξεκινήσεις με κάτι πολύ απλό. Να προβληματιστείς, αν το κόμμα που ψηφίζεις ευνοεί την αξιοκρατία.
Υπάρχει τέτοιο κόμμα στην Ελλάδα;
Ναι το δικό μας που ακόμα και περιπτώσεις έντονης οικογενειοκρατίας γίνονται γαργάρα.
Στην εποχή του “μη χείρον βέλτιστον”, σκέφτεσαι τουλάχιστον ποιο κόμμα δεν ποδοπατάει την αξιοκρατία, σκέφτεσαι ακόμα ποια κόμματα αποτελούνται από πολιτικές δυναστείες (η οικογενειοκρατία είναι το αποκορύφωμα της αναξιοκρατίας) και ποια όχι.
Με αυτά που έχω δει-ειδικα σε μικρές κοινωνίες-παντα επικρατούσαν οι πελατειακές σχέσεις, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Κατά τα άλλα, το networking είναι απαραίτητο, δυστυχώς ή ευτυχώς, όπως γράφει η μιμοζα παραπάνω!
Νιώθεις πίκρα που υπάρχει αναξιοκρατία στην Ελλάδα;το ίδιο κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι.και μην πει κανείς ότι παντού είναι έτσι γιατί δεν είναι.οχι τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό.Δεν μπορώ να σκεφτώ λύσεις σ αυτό..
Περα απο το οτι η απαντηση μου φαινεται λιγο εκτος ελληνικης πραγματικοτητας (…ειδικα αν η γραφουσα μιλαει για δημοσιο – βεβαια εκει δεν ξερω αν θα ελεγε για τριπλους μισθους), θα σταθω στα παρακατω που εμενα με βοηθησαν: 1. Ξερω δεν το επιλεγουν ολοι, αλλα φυγε απο την Ελλαδα αν μπορεις. Ναι και εκει υπαρχουν καποιες αδικιες, αλλα περισσοτερο εχει να κανει με το networking επειτα και πώς θα ανελιχθεις, οχι με το αν θα σε επιλεξουν για καποια δουλεια. Στην Ελλαδα το λεμε μεσο, γιατι οντως, πολλοι ΦΕΛΛΟΙ για να μπουν στις λιγοστες καλες θεσεις εργασιας πρεπει να τους… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες για την περίπτωση που αναφέρεις. Πολλές φορές το να κάνει και να χρησιμοποιεί κάποιος αποτελεσματικά τις γνωριμίες του είναι δείγμα ικανότητας και κοινωνικών δεξιοτήτων. Δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι κάποιος δούλεψε λιγότερο για να εξελιχθεί.
Αν το να κάνεις τις σωστές γνωριμίες ήταν εύκολο, θα το κάναμε όλοι.