Μάλλον είμαι χαζή. Παντρεύτηκα και περιμένω παιδί από έναν άνθρωπο που κατά καιρούς είχα δει ότι με κεράτωνε και τον συγχωρούςα. Σίγουρα έπεσα στην παγίδα ότι πρέπει να κάνω οικογένεια αλλά είναι σα να το το εκανα για να είναι όλοι οι άλλοι χαρούμενοι εκτός από εμένα, ντρέπομαι ακόμα και που το λέω γιατί το παιδάκι δεν μου φταίει σε τίποτα. Εκεί λοιπόν που τα έχω ξεκαθαρίσει με τον άντρα μου ότι όλα αυτά που έκανε έχουν κοπεί, ξαφνικά ξαναβρίσκω μήνυμα με μια τυπισα που είχα ξαναδεί το όνομα της και την επικοινωνία τους, η ποια τον έψαχνε απελπισμένα μιας και αυτός την είχε μπλοκάρει από παντού και δεν της μιλούσε. Από τα λεγόμενα της κοπέλας κατάλαβα ότι είχαν κάποιου είδους σχέση η οποία μένει και αέναη στο χρόνο όπως ανέφερε και της έκανε εντύπωση που αυτός χάθηκε και έβαλε στο νου της διαφορά άσχημα. Για να μη μιλήσω για το ότι προτεινε να πάνε βόλτα και μα έρθει σπίτι του για ποτακι (σαν να είχε ξαναέρθει μου φάνηκε). Το χαϊβάνι το δικό μ της απάντησε ψυχρά μπορώ να πω αλλά φυσικά δεν ανέφερε ούτε ότι έχει γυναίκα ούτε ότι περιμενει παιδί αλλά απλά έχει οικογενειακά θέματα…Τη συγκεκριμένη την είχα εντοπίσει από την αρχή της σχεσης μας να φανταστείτε απλά έλεγε είναι φίλη οπως έλεγε και για όλες τις άλλες. Ποσό βλακας είμαι! Γενικώς τέτοια μηνύματα από άλλες κοπέλες που τον ψάχνουν που τον αγαπούν κλπ κλπ είχα ξαναδιαβάσει και είχα επιλέξει να το συγχωρήσω, από ανασφάλεια και αδυναμία προφανώς. Ντρέπομαι πολύ για τον εαυτό μου και που δεν βρήκα τη δύναμη να φύγω. Νιώθω ακόμα χειρότερα που θα φέρω ένα μωράκι στο κόσμο με αυτόν τον άνθρωπο και αρχίζω να εγκλωβίζομαι όταν σκέφτομαι ότι δε θα έχω την ελευθερια που είχα παλιά, ότι δεν μπορώ να φύγω εύκολα γιατί πως θα χειριστώ το μωράκι μόνη μ και πτι θα γίνω ότι πάντα σιχαινόμουν, μια χαρωπή νοικοκυρούλα με ένα μωρό και τον αντρουλη που δουλεύει πολύ και ταυτόχρονα βρίσκει χρόνο να έχει γκόμενες. Δεν ξέρω τι να κάνω, ντρέπομαι να το συζητήσω με οποιονδήποτε γιατί απλά θα ακούσω τα έβλεπες από πριν και δεν εκανες τίποτα…όποτε τώρα με ποιον και τι να συζητάω; Νιώθω ότι έχω καταστρέψει τη ζωή μου και δε θα νιώσω ξανά ευτυχία η ότι δε θα με θέλει και κανείς άλλος λόγω του παιδιού (λόγω της προκατάληψης για τις single monthers). Αν δεν ήταν το μωρό ίσως να είχα φύγει χθες με αυτό το μήνυμα που διάβασα αλλά τώρα δεν ξέρω τι να κάνω πια…θέλω να ζητήσω συγνώμη στο μωράκι για την ανευθυνότητα μου αυτή που δεν επέλεξα έναν πιο σωστό άνθρωπο για πατέρα του. 🙁
-Παγιδευμένη
Δεν είναι το μωράκι ο λόγος που δεν έφυγες χθες, γιατί αυτά τα ήξερες πολύ πριν το μωράκι. Μην χρησιμοποιείς το μωράκι, γενικώς, για οτιδήποτε έχει να κάνει με τις δικές σου ευθύνες.
Όπως λες, έπεσες στην παγίδα ότι πρέπει να κάνεις οικογένεια. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Γι’αυτό υπάρχει η παγίδα, για να πέφτουν όλες μέσα. Δεν έχεις καταστρέψει τη ζωή σου ούτε είσαι καταδικασμένη στη δυστυχία. Χρειάζεσαι όντως άνθρωπο για να μιλήσεις, έναν άνθρωπο που όντως δεν θα σε κρίνει, έναν άνθρωπο που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις σε βάθος τα κίνητρα σου και τους φόβους σου ώστε να ορθοποδήσεις, κι αυτός ο άνθρωπος λέγεται ψυχολόγος. Δεν είσαι η πρώτη που διάλεξε ακατάλληλο σύντροφο για πατέρα, και δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι κατάλληλες μητέρες. Κάνε θεραπεία, για να έχει το δικό σου παιδί, μόνο αυτό μπορείς να ελέγξεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ώπα, μπάστα. Πρώτον, ξέρω πάρα πολλές γυναίκες χωρισμένες με παιδιά και γκόμενο. Παρά πολλές. Φυσικά και μπορείς να ξαναφτιαξεις τη ζωή σου. Η γιαγιά μου με 3 παιδιά τη δεκαετια του 60 σαραντάρα και χήρα παντρεύτηκε έναν 15 χρόνια νεώτερο της στο χωριό κι έκανε παιδί μαζί του. Όχι θα κάτσει να σκάσει. Δεύτερον, το μωρό εν προκειμένω είναι περισσότερο δικαιολογία. Είχες λόγο που δεν έφυγες από μια σχέση όπου ο γκόμενος σου σε κερατωνε. Τον ίδιο λόγο εχεις και τώρα, και δεν είναι το μωρό. Το μωρό το βάζεις μπροστά για να δικαιολογήσεις κι άλλο τους φόβους σου. Είμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Respect στη θεάρα γιαγιά!
Γράφουσα, το “χαϊβανι” το δικό σου μόνο “χαιβάνι” δεν είναι, ξέρει πολύ καλά τι κάνει, και αυτό γιατί δεν έχει συνέπειες.
η γιαγιά σου είναι θεά!
Ό,τι έγινε έγινε. Βλέπω όμως πως ήδη προετοιμάζεις το επόμενο σενάριο: “Θα είχα φύγει αλλά να, τώρα δεν μπορώ γιατί υπάρχει και η προκατάληψη για τις single moms”. Άσε που δεν θα είσαι single mom αλλά divorced mom. Ο ουσιαστικός λόγος που δεν φεύγεις τώρα, είναι ο ίδιος που δεν έφυγες και νωρίτερα – απλώς τώρα μάλλον κατάλαβες πως δεν θα αλλάξει κάτι περιμένοντας. Ψάξε βαθιά μέσα σου ποιος είναι ο αληθινός λόγος που μένεις σε μια τέτοια σχέση και μην κρύβεσαι πίσω από το παιδί. Εντάξει, το παιδί σου δεν θα έρθει στον κόσμο σε ιδανικές συνθήκες, συμβαίνουν αυτά,… Διαβάστε περισσότερα »
Και το σενάριο των δικαιολογιών μπορεί να συνεχίζεται για πάντα. Σε λίγα χρόνια για παράδειγμα, μπορεί να είναι ότι θα ταραχτεί η ψυχική υγεία του παιδιού με ένα διαζύγιο.
Το παιδι θα ερθει στον κοσμο σε μια χαρα ιδανικες συνθηκες αν η γραφουσα αποφασισει να κανει το καλυτερο γι αυτην και το παιδι της.
Αν αποφασισει οτι της αξιζει ευτυχια και δωσει και το ιδιο παραδειγμα στο μικρουλι.
Οι «ιδανικες συνθηκες» δεν ειναι μια και μοναδικη συνταγη για να τις εχεις
Όταν γράφω “ιδανικές συνθήκες” δεν εννοώ μέσα σε γάμο με παπά και κουμπάρο. Εννοώ σε συνθήκες ηρεμίας και συναισθηματικής ασφάλειας, και αυτή τη στιγμή η γράφουσα περνάει σοβαρή μετάβαση και προβληματίζεται, άρα προφανώς δεν νιώθει σούπερ ήρεμη και ασφαλής, ανθρώπινο είναι. Αλλά συμφωνώ σίγουρα πως το παιδί μπορεί να έρθει (με το καλό, γράφουσα!) στον κόσμο στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, αν βάλει προτεραιότητα τον εαυτό της και το παιδί και πάψει να σπαταλάει πολύτιμη ενέργεια για να σώσει τη βιτρίνα ενός κενού γάμου.
Προλαβαίνεις να διορθώσεις τα πράγματα για να μην χρειαστεί να ζητήσεις συγγνώμη για περισσότερα από το παιδί σου, το ξέρεις, έτσι;
Δεν έχει τελειώσει κάτι, δεν είσαι μέσα σε κινούμενη άμμο. Χύθηκε το γάλα, μετάνιωσες, έκλαψες, ένιωσες τύψεις. Τώρα είναι η ώρα να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου και να καθαρίσεις.
Αγαπητη φιλη, ενα ενα τα βηματα. Για αρχη σε ψυχολόγο, μονο έτσι θα βρεις τη δυναμη και την αιτία της συμπεριφοράς σου. Δευτερον, δικηγόρο για να συμβουλευσει για τις επομενες κινησεις σου. Και να κρατας και κανένα αποδεικτικό όπως αυτα τα μηνύματα. Δεν ειναι αναγκη φυσικα αυτα να τα αναφέρεις στον πατέρα του παιδιου σου. Αυτη τη στιγμη εισαι σε ευάλωτη θέση λόγω της επερχόμενης γέννας και λοχείας, σου εύχομαι με το καλό το παιδάκι σου, διαχειρίσου πρώτα αυτά και όταν νιώσεις έτοιμη βρες πώς να στείλεις και τον πατέρα του παιδιου στου απο εκει που ηρθε.
Παιδιά πλάκα κάνετε; Τι πταίσματα είναι όλα αυτά που λέτε μπροστά στη λέξη ‘έγκυουλα’;
Αυτό μου ήρθε στο μυαλό αφού είχα ποστάρει την απάντηση μου! Θα έπρεπε να απαγορευτεί η λέξη εγκυούλα…
Κάπου στο ου της εγκυούλας το στομάχι μου ανεβαίνει προς τα πάνω, όπως και με το παπούλης, πεθερούλα, μανούλα (όχι από το παιδί μου, από μεγάλους), συναδελφούλα. Φταίει το ου πιστεύω.
Αχ ναι το μωράκι/αντράκι/βρεφάκι και τα εγκυούλα/μανούλα δεν τα μπορώ καθόλου!! Ενώ με τα υποκοριστικά γενικά δεν έχω θέμα, τα συγκεκριμένα μου βγάζουν μια εμετική μαμαδίλα, σαν να προσπαθούν χωρίς επιτυχία να κρύψουν πόσο μεγάλη ιδέα έχει για το παιδί της/τον εαυτό της αυτή που τα λέει. Δεν ξέρω, μπορεί να τις αδικώ πολύ τις κοπέλες αλλά έτσι μου ακούγεται.
Εμετική μαμαδίλα! Educated guess, γέλαγα μονη μου στο τρένο.
Επίσης, οι ευχές πακέτο με τα υποκοριστικά είναι φρικώδη: ” Να σας φιλάει ο θεός, να έχει καλά εσάς και τα αγγελούδια σας, υγεία στα παιδάκια σας”. Να θες να σου γυρίσει το κεφάλι αλά εξορκιστής.
Γιατί το σε -ούδι/ -ούδια?
Με την βοήθεια ψυχολόγου, δικηγόρου και την υποστήριξη της οικογένειας ή φίλων σου θα φτιάξεις την ζωή σου. Αλλά μην χρησιμοποιείς ως επιχείρημα το μωράκι που περιμένεις, πριν το μωρό πάλι έβρισκες δικαιολογίες, μετά πάλι βρήκες δικαιολογία για να τον παντρευτείς, τώρα πάλι δικαιολογία για να μείνεις. Δες κατάματα τι είναι αυτό που σε κρατάει κολλημένη με τον άνθρωπο αυτό. Σου επιβεβαιώνει με την συμπεριφορά του, την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου η οποία εικάζω ότι είναι πολύ άσχημη και υποτιμητική. Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει.
Εγώ το έχω με τις λέξεις που τελειώνουν σε -οπουλο (π.χ. ελληνοπουλο, χριστιανόπουλο) εκτός από το κοτόπουλο.
Το αναφέρει το μωράκι κ 10 φορές! Εμένα κ η λέξη “βρεφάκι” με διαολίζει, “αντράκι”, κτλ….
Γιατί, το “ποτάκι”? Που αναφέρθηκε κιόλας?
Αν μου πει άντρας να πάμε για ποτάκι θέλω να του χώσω δεξί κροσέ κατευθείαν.
Μόνο το “ζωάκι ” δεν μου τη σπάει.
Για καποιους ανθρωπου ειναι τρομερο, ας το δεχτουμε
Γι αυτο χρειαζεται και ψυχοθεραπεια παραλληλα
ειπώθηκαν ήδη όσα θα έλεγα κι εγώ, μόνο ένα πράγμα ρε παιδιά, εγώ τον άνθρωπο αυτό που λέει τέτοια ψέματα, απροκάλυπτα, επανειλημμένα, χωρίς καμία ντροπή, θα τον φοβόμουν. Αλήθεια το λέω, το έχω σκεφτεί πολλές φορές, το να συμβεί μια φορά ή δύο το καταλαβαίνω, είναι ανθρώπινο, το να κοροϊδεύεις συστηματικά και επανειλημμένα τόσους ανθρώπους με τρομάζει, δείχνει παντελή έλλειψη ηθικής και ενσυναίσθησης κι εγώ δεν θα ήθελα έναν τέτοιο άνθρωπο κοντά στο παιδί μου