Αγαπητή «Α, μπα»: Μου έλεγε μπαρούφες ενώ είχε βρει άλλη

Αγαπητή Α, μπα κ σχολιαστές για αρχή ελπίζω να είστε όλοι καλά σωματικά κ ψυχικά, μιας κ πρόκειται για την 1η μέρα του 2ου λοκνταουν σήμερα στην Ελλάδα. Θα ήθελα να αναφέρω μια ιστορία για να καταλήξω σε αυτό που με απασχολεί κ βλέπω φως. Να πω ότι επισκέπτομαι τακτικά ψυχολόγο τα τελευταία 3 χρόνια, γράφω όμως εδώ γιατί πολλές φορές, μια πρόταση που θα πει κάποιος άλλος φωτίζει ένα μονοπάτι της σκέψης που μόνος σου δεν είχες δει. Πριν από 2 χρόνια (στα 21 μου) ξεκίνησα να έρχομαι πιο κοντά με κπν μεγαλύτερο μου άντρα, τον οποίο γνώριζα ήδη έναν χρόνο λόγω κοινών γνωστών κ δουλειάς. Στην αρχή όλα ήταν φιλικά, μιλούσαμε για διάφορα πράγματα που μας απασχολούσαν βγαίναμε μόνοι μας ή με παρέα κάναμε τις πλάκες μας κτλ. Αυτό κράτησε περίπου 3 μηνες ώσπου κάποια στιγμή μέσα σε αυτούς τους μήνες καταλάβαμε κ οι 2 πως υπήρχε κάποια χημεία παραπάνω από φιλική. Κάποια στιγμή το συζητήσαμε ανοιχτά. Αναγνωρισαμε ότι καλή η χημεία κ το οποίο φλερτ αλλά δε θα ήταν σωστό να γίνει κάτι παραπάνω. Λόγω της διαφοράς ηλικίας, όμως εγώ σκεφτόμουν κ λόγω της διαφοράς ιεραρχίας καθώς ήταν κατά κάποιο τρόπο δάσκαλος μου. Το ίδιο έλεγε κ κείνος. Παρόλα αυτά, κάποιο βράδυ που είχαμε βγει με παρέα κ μετά με γύρισε σπίτι με φίλησε. Το φιλί μου άρεσε κ το ήθελα, όμως ένοιωθα ότι δεν έπρεπε να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Όλες αυτές τις αναστολές κ τις αντιρρήσεις δυστυχώς τις έκαμψε εκείνος με λόγια που εγώ πίστευα. Ότι δε τον νοιάζει η διαφορά ηλικίας ότι ταιριάζουμε τόσο που είναι κρίμα να μη το ζησουμε κ άλλα πολλά. Έτσι λοιπόν για περίπου 2 μήνες εγώ ήμουν στα σύννεφα. Κ βόλτες κ φαγητά κ συζητήσεις κ δώρα κ σεξ πάρα πολύ καλό. Κ ένα κλίμα αλληλοκατανοησης κ σεβασμού, σαν να ήμασταν φίλοι κ κανένας εγωισμός να μην υπήρχε. Ξαφνικά βλέπω μια απομάκρυνση, κ το λέω, το ρίχνει σε δικά του προσωπικά θέματα, υγείας των γονιών του κυρίως μου ζητάει λίγο χρόνο. Κ πράγματι μετά από μερικές μέρες ήταν πάλι όλα μέλι γάλα για λίγο. Μετά άρχισαν πολύ μικρά πραγματάκια να φεύγουν από την καθημερινότητα. Τα μηνύματα μειώθηκαν τα τηλεφωνήματα το ίδιο, στις συναντήσεις πάντα αγχωμένος κ κακοδιαθετος. Εγώ όσο περνάει ο καιρός περισσότερο ερείπιο ψυχικά, γιατί ρωτούσα αν είναι όλα καλά κ πάντα έπαιρνα την απάντηση ότι ναι όλα καλά απλά τρέχω με αυτό αγχώνομαι με το άλλο κτλ. Κάποια στιγμή εξαφανίζεται για ένα ολόκληρο σκ, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Επιστρέφει τη Δευτέρα κ μου στέλνει ένα τυπικοτατο μήνυμα για τη γιορτή μου. Τον παίρνω τηλέφωνο κ ζητάω εξηγήσεις, μου λέει να βρεθούμε να τα πούμε. Βρισκόμαστε κ μου λέει ότι τελικά νοιώθει πως δε μπορεί να υποστηρίξει τη διαφορά ηλικίας κ αν ήταν αλλιώς θα πράγματα θα συνέχιζε αλλά τώρα δε μπορεί κ καλύτερα να γυρίσουμε στο προηγούμενο στάδιο που ήμασταν απλώς φίλοι. Εγώ με πολλή στενοχώρια το δέχομαι (καλά να πάθω) κ περνώντας κάποιος καιρός αρχίζω να συνδέω κάποια πράγματα κ να καταλαβαίνω πόσο ψέμα έχω φάει. Φυσικά κ είχε βρει άλλη. Φυσικά επέμενε ότι τίποτα δεν έγινε μαζί της πριν το λήξει μαζί μου. Φυσικά κ επειδή με θεωρεί φίλη του κ καλα κάθεται κ μου λέει τα πάντα γι αυτήν. Όσο για εκείνη, πρόκειται για καθαρή περίπτωση χειριστικου ανθρώπου, αυτός από όταν έμπλεξε μαζί της να είναι μονιμως χάλια κ μπλεγμένος στα διλήμματα της. Του το έλεγαν ολοι. Τότε μου φαινόταν άδικο, τώρα μου φαίνεται κύλησε ο τεντζερης κ βρήκε το καπάκι. Εγώ προφανώς έχοντας συναισθήματα εξακολουθώ αυτή την ηλιθια παρέα χωρίς να περιμένω να ξαναειμαστε μαζί απλά για την επαφή. Τουλάχιστον τον απομυθοποιησα κ τον ξεπέρασα πολύ πιο εύκολα βλέποντας τον στις πραγματικές διαστάσεις. Στην τελική τι ήταν, ένας ψεύτης που αν κ θεωρούσε ότι έχει προβλήματα αυτοεκτίμηση, στην πραγματικότητα θεωρούσε ότι ήταν ανώτερος από όλους κ μπορούσε να κάνεις ο, τι θέλει χωρίς συνέπειες. Όλο τον καιρό που κάναμε παρέα έχει να λέει ότι του στάθηκα βράχος, ότι κάνεις δε του χει φερθεί έτσι μπλα μπλα μπλα. Αυτός όμως με στήνει στα ραντεβού ακυρώνει εξόδους ενώ έχω ήδη φτάσει, αρχίζει όταν έχω εγώ πρόβλημα να είναι αλλού, με ειρωνεύεται οπότε αναφέρω τον άνθρωπο που είμαστε τώρα μαζί, οπότε κάποια στιγμή αντιδρώ σε όλο αυτό κ πλέον έχοντας συνειδητοποιήσει ένα σωρό πράγματα για μένα κ όλη τη συναισθηματική χειραγώγηση που έχω βιώσει. Εκείνος έξαλλος. Ότι έχω αλλάξει, ότι δε τον καταλαβαίνω, ότι ναι χάθηκε αλλά είχε προβλήματα, με τη σχέση του φυσικά. Μέχρι που του είχα δώσει τηλ ψυχολόγου κ επειδή η ψυχολόγος του είπε ότι η γυναίκα αυτή σε χειρίζεται του κακοφάνηκε τοσο που δε ξαναπηγε. Τι διπρόσωπη με είπε, ότι έχει απόδειξει ότι μπορώ να τον εμπιστεύομαι (ΓΕΛΑΩ) ότι είμαι εγωίστρια τα πάντα όλα. Εγώ λοιπόν ξεκοβω ολοκληρωτικά κ ηρεμώ πλέον αφού διαχειριζομαι κ όλη την αηδία που έχω νοιώσει για εκείνον, κ σταματώ να με κατηγορώ γιατί υπεμενα τόσα πολλά κ δε του έριξα 2 φασκελα νωρίτερα. Στο σήμερα λοιπόν 8 μήνες μετά κ την λήξη της γιαλαντζι φιλίας, εκείνος ακόμα μου στέλνει που κ που καλησπέρα κ τι κάνω λες κ είμαστε φιλαράκια. Εγώ φυσικά δεν απαντώ. Μου έστειλε κάποια στιγμή κ ένα κατεβατό συγγνώμης κ φανφάρες, το οποίο επίσης αγνόησα. Κ η ερώτηση είναι η εξής. Πρέπει να τον ξεχεσω για να καταλάβει ότι δε θέλω επαφές? Η γνώμη της ψηχολογου ήταν ότι δεν έχω λόγο να του δώσω εξηγήσεις για το ότι δεν απαντάω κ πως σύντομα θα πάρει το μήνυμα. Δε το παίρνει όμως! Κ γω κάθε φορά που βλέπω μήνυμα μου δημιουργείται θυμός. Αναρωτιέμαι αν θα το πάρει με ένα δικό μου μήνυμα που να λέει ρητά ότι δε θέλω κάτι άλλο από κεινον, η αν θα κάνει περισσότερο κακό σε μένα να ξανανοίξω συζήτηση με έναν τέτοιον άνθρωπο. Εσείς τι πιστεύετε?

Μου φαίνεται ότι έστειλες εδώ το μήνυμα όχι για να πάρεις μια δεύτερη γνώμη, αλλά γιατί θέλεις να απαντήσεις και δεν θέλεις να το πεις στην ψυχολόγο σου. Αυτό που σε τρώει πρέπει να το συζητήσεις μέσα στη θεραπεία σου και όχι με αγνώστους, ακόμη και αν είναι στο περιβάλλον του ‘Α μπα’. Δεν μπορούμε εμείς να πάρουμε ευθύνη για κάτι τέτοιο για λογαριασμό σου, δεν ξέρουμε τι ακριβώς αισθάνεσαι και τι ελπίζεις να καταφέρεις.

Η νίκη σου είναι ότι απομακρύνθηκες. Το τι νιώθει αυτός δεν είναι σημαντικό. Το σημαντικό είναι ότι προστάτεψες τον εαυτό σου. Έχει καταλάβει ότι δεν θέλεις επαφές, τι νομίζεις ότι ήταν η «συγγνώμη»; Γιατί λες ότι την έστειλε μόνο όταν απομακρύνθηκες; Για να σε χειριστεί για να γυρίσεις πίσω. Το μήνυμά σου θα το καταλάβει όπως θέλει εκείνος, δεν μπορείς να του υπαγορέψεις τι να καταλάβεις. Αυτό πρέπει να το θυμάσαι, κάθε φορά που στέλνεις ένα μήνυμα σε κάποιον.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News