Γειά σου αγαπημένη Άμπα και παρέα ! Θα ήθελα αρχικά να σε ευχαριστήσω για την στήλη σου που διαβάζω καιρό τώρα αλλά και για το πλέον σάϊτ (συγχαρητήρια!) και ειδικότερα για τις αναρτήσεις για τον σεξισμό. Μέσα από αυτές βάζω λόγια στις σκέψεις μου αλλά καταλαβαίνω επίσης πως κάποια πράγματα που τα θεωρούσα “απλές εκφράσεις” και δεν τους έδινα σημασία τελικά έχουν. Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι σχετικό. Είμαστε με μια συνάδελφο σε συνάντηση στο γραφείο, οι μόνες γυναίκες στην συνάντηση και σε ηλικία γύρω στα 30, και μπαίνει ένας διευθυντής (σε ηλικία κάπου στα 60), χαιρετάει και λέει “Καλημέρα στις κυρίες. Ή μάλλον δεσποινίδες, κυρίες δεν υπάρχουν εδώ”. Και ενώ με ενόχλησε το σχόλιο δεν είπα τίποτα, απλά απάντησα “Καλημέρα”. Όταν το ανέφερα σε έναν φίλο-συνάδελφο μου είπε πως θα έπρεπε να είχα κολακευτεί αντί να το πάρω άσχημα. Ε και εκεί εκνευρίστηκα. Είμαι μισή γαλλίδα και στην Γαλλία πέρασε νόμος κάποια χρόνια τώρα που απαγορεύει την διάκριση και ονοματίζει όλες τις γυναίκες “κυρίες” ανεξαρτήτου οικογενειακής κατάστασης. Αυτό του απάντησα και πως δεν είναι θέμα ηλικίας για να το πάρω κολακευτικά αλλά το ότι ο γάμος ή μη-γάμος δεν με προσδιορίζει σαν γυναίκα. Στον άλλον τον διευθυντή όμως γιατί δεν μπόρεσα απλά να απαντήσω ευγενικά “όλες κυρίες ονομαζόμαστε” ή κάτι του στυλ ? Δεν το είπε με ύφος, ήταν και ευγενέστατος. Ίσως γι’αυτό να μην αντέδρασα όπως θα ήθελα? ΄Αμπα, θα ήθελα κάποιες αντιδράσεις να μου βγαίνουν πιο έυκολα, πιο αυτόματα.
–call me madam
Ε, να μην αυτομαστιγωνόμαστε τώρα που δεν είμαστε τέλειες στις φεμινιστικές μας αντιδράσεις. Δεν μας έχουν ήδη φορτώσει αρκετούς λόγους για να είμαστε ενοχικές;
Δεν μίλησες στον διευθυντή επειδή ήταν διευθυντής, επειδή υπάρχει θέμα εξουσίας, και μεγάλη διαφορά ηλικίας. Αργότερα θα αναγνωρίσεις αυτού του είδους την ευγένεια ως πατρονάρισμα – με το καλημέρα σας ξεχώρισε δυο ανθρώπους, έβαλε τις δύο γυναίκες στη θέση τους, που είναι πιο κάτω από τους άντρες. Ανύπαντρες! Αλλά ωραίες, οπότε τι παραπονιούνται; Κομπλιμέντο ήταν.
Να μην σε κουρδίζω άλλο όμως καλύτερα. Ποτέ δεν θα αντιδράς ακριβώς όπως θα ήθελες. Η εξέλιξη έχει σημασία, τελικός προορισμός δεν υπάρχει, γιατί όλα αλλάζουν γύρω μας έτσι κι αλλιώς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ τα νεύρα μου , δεν πειράζει που δεν αντέδρασε , έχει θέση εξουσίας και ησουν απροετοίμαστη.
Να πω και κάτι ευχάριστο…
Το επάγγελμα μου σχετίζεται με παιδια, οπότε όταν έρχονται τα κορίτσια πολλές φορές λέω ‘ Γεια σας, πως είστε σήμερα κυρίες μου’ με έναν ευχάριστο τόνο. Μια μέρα που το ακούει λοιπόν παππους ενός κοριτσιού μου λέει ‘ Πόσο γλυκό που τις λέτε κυρίες και όχι δεσποινίδες , επιτέλους ‘ .
Καταλαβαίνω το πνεύμα που το λέτε, κι εσύ και ο παππούς αλλά γιατί “κυρίες” τα κοριτσάκια; θεωρώ ότι και πάλι τα βαραινουμε, τους φοράμε ενε ρόλο, πρέπει να είναι “μικρές κυρίες” (όπως είχε μεταφραστεί και ο τίτλος του γνωστού βιβλίου, αντί για “μικρές γυναικες”.) Άλλωστε, το “δεσποινις”, όταν χρησιμοποιείται για να δηλώσει πολύ νεαρό άτομο, έφηβη ή στα πρώτα είκοσι και όχι ανύπαντρη, δεν είναι λάθος, άσχετα αν δε μου αρέσει. Δυστυχώς στα ελληνικά δεν υπάρχει το αντίστοιχο για τα αγόρια, πχ senorito, signorino κλπ.
Δεν είναι ο σκοπός το πατροναρισμα.
Λέγεται με ευχάριστο τρόπο , ώστε να σπάει η μόνοτονια ‘κορίτσια και κορίτσια’.
Επίσης, το κυρίες από μόνο του δεν λέει τίποτα όταν τα παιδιά δεν τα φοράω κανέναν ρόλο, αντιθέτως προσπαθώ να εκφράζονται ελεύθερα κατά τη διάρκεια της ωρας μας.
το esprit de l’escalier, αυτή η μάστιγα – αυτο που σκεφτεσαι την τέλεια απάντηση 5 ωρες μετά ενώ κανεις ντουζ
Practice makes perfect, δούλεψέ το καθημερινά. Εγώ ακόμα φουσκώνω απο περηφάνια που σε ερώτηση πελάτη ‘δεσποινίς, κυρία?’ απάντησα ‘κυρία’ με ύφος ‘κυρία, μαλάκα’ και χειροκρότησε και male συνάδελφος απο δίπλα – αλλά μου πήρε και μια 4ετία ανασκοπήσεων στο ντουζ
Ω, Λαγούμια και λάμπες, σ’ευχαριστω που έδωσες όνομα σε ένα από τα πιο ματαιωτικά ελαττώματά μου (και είμαι και γαλλομαθής, τρομάρα μου)!
Προσωπικά ρίχνω τη μικρή πινελιά «ισοτιμίας» όταν σε κάθε επιστολή που γράφω στη δουλειά (συνήθως είναι σούπερ επίσημες), βάζω πάντα Ms. αντί για Mrs ή Miss. Και υπάρχει ακόμα κόσμος που ούτε καν ξέρει τη διαφορά…
κομμένα τα ντουζ!
Παρεπιμπτόντως, και στην Ελλάδα νομικά η χρήση του όρου δεσποινίδα έχει καταργηθεί από τον Παπανδρέου από την δεκαετία του 80. Να δω ποτέ θα καταφέρουμε να την καταργήσουμε και από την καθημερινότητα μας.
Κορίτσια, κοπέλες, δεσποινίδες, κυρίες, γεροντοκόρες, γριές. Τόσες λέξεις για να προσδιορίζεται η γυναίκα, να μπαίνει στο κουτάκι που της αντιστοιχεί και πάντα αναλογικά με την σχέση της με το άλλο φύλο. Άραγε υπάρχουν τόσες λέξεις προσδιοριστικες για τους άνδρες και τις σχέσεις τους με τις γυναίκες; Ρωτάω, ίσως και να υπάρχουν. Βασικά θα χαρώ πολύ αν υπάρχουν.
ολες οι λεξεις που ανεφερες, υπαρχουν και σε αρσενικη εκδοση ΕΚΤΟΣ απο το ‘δεσποινιδες”. μονο οι ανδρες δεν προσδιοριζονται με ευγενικο τροπο απο το αν εχουν νυμφευθει. ακομα και το ‘γεροντοπαλικαρο” ή το “μπακουρι” ειναι μια περιγραφη και ενας χαρακτηρισμος. δεν ειναι μια ευγενικη και επιβεβλημενη προσφωνηση.
Ούτε για το κοπέλα υπάρχει αντίστοιχος όρος που να χρησιμοποιείται. Γι αυτό μας ταραζουν στο “παιδί” στις ερωτήσεις!
Κάπως αντίστοιχο του “κοπέλα”, εγώ θεωρώ το “παλικάρι”…αν και τώρα που το σκέφτομαι, ακούγεται πολύ διαφορετκό και δε ξέρω και αν στέκει ετυμλογικά.
Εγώ δεν καταλαβα. Και καλά επειδή είστε νεαρές στην ηλικία,άρα είστε δεσποινίδες; Ή δεν υπάρχουν κυρίες επειδή “αφού στον κόσμο λιγοστές είναι οι κυρίες”; τι εννοούσε ο κύριος;
Φαντάζομαι ότι δεν είναι παντρεμένες, άρα είναι δεσποινίδες. Είναι παρωχημένο όμως. Και κρύο, όπως το “α, με το αριστερό γράφεις; είσαι αριστερή και στα φρονήματα;” Και άλλα τέτοια βγαλμένα από τη ναφθαλίνη.
Πήγαινα σ’ένα φροντιστήριο αγγλικών μικρή, στο οποίο ήταν δ/ντρια αλλα και δίδασκε μια κυρία που μέχρι να το αφήσει σε σχεδόν βαθιά γεράματα, απαιτούσε να την προσφωνούν “Δεσποινίς Τάδε”.
Στο σχολείο τα παιδάκια αποκαλούν την αγγλικού “Μις Μαίρι”. Η γυναίκα είναι αρκετά μεγάλη, μας λέει στο διάλειμμα για τις μεταθέσεις της κόρης της άρα τα 50 είναι πατημένα(εδώ και καιρό).
Στα αγγλικά αν θυμάμαι καλά το miss ως προσφώνηση (χωρις το όνομα βέβαια) συνηθιζεται στις δασκάλες ανεξαρτήτως αν είναι παντρεμένες ή όχι.
Α, δεν είχα ιδέα Ladida. Μπορεί να ήταν γι’αυτό, ποιος ξέρει. Βέβαια στα ελληνικά και με το επώνυμο την προσφωνούσαμε. Δεσποινίς Τάδε. Έτσι όπως ακούγεται, μπορεί κανείς να φανταστεί μια κυριούλα που μυρίζει ροδόνερο, με μαλλί ξανθό μελί καρέ αλλά καμία σχέση. Η δική μας έβγαινε και φώναζε *Επίθετο+Επίθετο* το κέρατο μου πάλι έξω είστε; Αχ τι ωραία χρόνια.
Το Miss σημαίνει δεσποινίς. Το Ms (προφέρονται το ίδιο) είναι ανάλογο του Mister και βασικά είναι μια προσφώνηση ευγένειας – η ηλικία ή ο γάμος δεν έχουν σχέση.
Πάνο, το Ms προφέρεται /miz/, όχι /mis/.
Το λεξικό του Cambridge διαφωνεί μαζί σου, μας συγχωρείς για την αναστάτωση.
Ναι, δεν εννοω το Ms που είναι το αντίστοιχο του Mr και συνοδεύεται κ από το όνομα (πχ Ms Jones) αλλά το Miss σκέτο ως προσφώνηση συγκεκριμένα σε δασκάλα ανεξαρτήτως γάμου:
https://www.bbc.com/news/blogs-magazine-monitor-27407789
Το Miss είναι για τις ανύπαντρες γυναίκες όλων των ηλικιών. Το Μrs είναι για τις παντρεμένες, τις χήρες και τις ζωντοχήρες (λολ). Το Ms είναι για όταν δεν ξέρουμε το στατους της γυναίκας. Στην εποχή μας μόνο το Mrs είναι αποδεκτό.
οι “δεσποινιδες” της εποχης που λες, διεκδικουσαν τον τιτλο τους, αφενος γιατι το “κυρια” τους εκοβε τα τυχερα και αφετερου γιατι η παρθενία ηταν προσον και το “δεσποινις” σήμαινε αυταποδεικτα και ασπιλη παρθενα, οποτε ηταν μομφη να τις αποκαλεις μη-παρθενες.
Πειράζει που εγώ κατάλαβα ότι σας είπε δεσποινίδες γιατί σας θεώρησε μικρές σε ηλικία και μάλλον σας έκανε κοπλιμαν…. βέβαια το δεν υπάρχουν κύριες εδώ εμένα αλλού με παραπέμπει…. Τι να πω, επιλέγουμε τις μάχες μας…
Ωραία όλα αυτά, αλλά έχω μια απορία : Έστω ότι είμαι σε καφέ /εστιατόριο /μπητσόμπαρο και θέλω να απευθυνθώ στη σερβιτόρα, η οποία δε με βλέπει. Πώς την αποκαλώ; Κοπελιά;; Νομίζω δείχνει υπερβολική οικειότητα έως αγένεια. Κυρία; Και αυτό μου κλωτσάει, και είμαι σίγουρη και σε κείνη, δεδομένου κιόλας ότι είναι συνήθως μικρές σε ηλικία οι σερβιτόρες. Το δεσποινίς μου φαίνεται πιο κατάλληλο (άσχετα με το αν είναι παντρεμένη ή όχι, απλά νιώθω ότι η προσφώνηση αυτή αναφέρεται σε νεαρότερα άτομα) αλλά κάπως παλιομοδίτικο. Καμιά ιδέα;;
Για να της αποσπάσεις την προσοχή αρκεί ένα ‘Με συγχωρειτε’ ή ‘Παρακαλω’
Τους άντρες σερβιτόρους πως τους αποκαλείς;
Και με τους άντρες το ίδιο πρόβλημα έχω!! Απλά τώρα ρώτησα για τις γυναίκες. Συνήθως λέω “συγνώμη ” και στα δύο φύλα αλλά είναι κάποιες φορές που δεν με ακούν και χρειάζομαι μια προσφώνηση.
Και με τους άντρες το ίδιο πρόβλημα έχω! Απλά τώρα ρώτησα για τις γυναίκες. Συνήθως λέω “συγνώμη ” και στα δύο φύλα, αλλά είναι κάποιες φορές που δεν με ακούν και χρειάζομαι μια προσφώνηση.
Μην ξεχνάμε κι εκείνα τα παλιά “γκαρσόν” που αποκαλούνται έτσι μέχρι τη σύνταξη!
Ακριβώς Lalida! Δεν χρειάζεται πάντα και παντού να προσφωνούμε τους άλλους κι έτσι δεν ρισκάρουμε και να προσβληθούν. Ένα “συγγνώμη” ή “με συγχωρείτε” είναι πολύ συχνά αρκετό.
Ισχύει. Κι αν ρωτήσουν τι κυρία, “Κυρία του εαυτού μου!” Ή της εαυτής μου.
Παρά πάρα πολύ ενοχλητική η προσφονηση “δεσποινίς”. Πάντα με ενοχλούσε κ τώρα που είμαι παντρεμένη, μαντέψτε.. Συνεχίζω κ την ακούω!!
ειναι κακοηχο ομως και ειναι μια κατασκευασμενη λεξη. δεν υπαρχει στην καθομιλουμενη. δυστυχως δεν υπαρχει καμια ευγενικη προσφωνηση για ανυμφευτο ανδρα, γιατι ο ανδρας δεν αξιολογειται απο το αν νυμφευθηκε η οχι. νομιζω το πιο νορμαλ ειναι να λες ηρεμα και σταθερα, χωρις νευρα, χωρις ειρωνια και χωρις γελια, “δεν υπαρχουν δεσποινιδες, ολες οι γυναικες ειναι κυριες”.