Τις προάλλες καθώς κοιτούσα βιτρίνες μαγαζιών σταματάει ένας τύπος με το αυτοκίνητό του και μου λέει -ωραίο ντύσιμο-. Περίμενε για λίγο και αφού είδε ότι δεν έδωσα σημασία, έφυγε. Η αλήθεια είναι ότι, συνηθισμένη από όλα τα “ωραία” που ακούμε στους δρόμους η πρώτη μου εσωτερική αντίδραση ήταν – τς! Πότε θα φύγει;-. Αργότερα καθώς το σκεφτόμουν άρχισα να του δίνω ελαφρυντικά, πχ δεν μου είπε κάτι άσχημο κλπ, ενώ ταυτόχρονα σκέφτομαι -καλά, τι περίμενε ας πούμε να γίνει με αυτό, εκτός ίσως από ένα ευχαριστώ;-. Πφ από τη μία το περιστατικό αυτό δεν νομίζω ότι πάει στα πλαίσια του catcalling (περισσότερο διότι ούτε το ύφος ήταν τέτοιο, ούτε η φράση) αλλά ταυτόχρονα ούτε κοπλιμέντο το νιώθω. Ποια είναι η γνώμη σου/σας γι’ αυτό;
– Λίγο μπερδεμένη
Η γνώμη μου είναι ότι ήταν αυτό που ένιωσες ότι ήταν. Μην το αναλύεις, γιατί θα καταλήξεις στο ότι ήσουν υπερβολική. Εμπιστέψου την πρώτη σου αντίδραση.
Ότι περίμενε λίγο και δεν έφυγε αμέσως για μένα τα λέει όλα, να σου πω την αλήθεια. Αυτός που θέλει να πει έναν καλό λόγο, τον λέει και φεύγει χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Και δεν μου φαίνεται πολύ πιθανό να εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το ντύσιμό σου ώστε ήταν απαραίτητο να σταματήσει το αυτοκίνητο και να περιμένει να απαντήσεις. Τι διάολο, η Anna Wintour σε αναζήτηση στυλίστριας είναι και δε μπορούσε να το κρατήσει για τον εαυτό του; Όχι, είναι αυτό που λέει πάντα, για να μην ακούγεται ως catcalling. Η γνώμη μου είναι ότι ήθελε να σε αφήσει λίγο μπερδεμένη, και τα κατάφερε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μάλλον ήταν κάποιος που η αισθητική του έχει υποφέρει βάναυσα από τις στιλιστικές επιλογές της πλειοψηφίας των γυναικών και είπε να αναγνωρίσει το καλαισθητο ντύσιμο, που η ζωή εντελώς αναπάντεχα έφερε ένα πρωί στο δρόμο του, εκεί που οδηγουσε αμέριμνος αλλά εντελώς προβληματισμένος για το πού οδεύει η ανθρωπότητα με τόση βλαχιά.
Λες να ήταν ο Κωστόπουλος;;;;;
Catcalling ήταν, αλλά ήθελε αν τον βρίσεις να μπορεί να πει “σιγά κοπελιά, ένα κοπλιμέντο σου κάναμε, πώς γίνατε έτσι οι γυναίκες, πωωωω!” και να σώσει μούρη- νομίζει- το- λέμε τώρα- πανέξυπνο καθικάκι.
Ακούγεται συμπαθέστατος.
Αnna είσαι μεσα στο μυαλό του 100%
Δεν μ’ αρέσει εδώ μέσα, θέλω να φύγω 🙄
Σιγά τον Άγγελο Μπρατη που εντυπωσιάστηκε από το επιτυχημένο color blocking και τη διάθεση mix and match.
Ένας σιχαμένος του σωρού ήταν
Χαχαχα
Βασικα, τι δουλειά έχει ένας άγνωστος, με τον οποίο δεν υπάρχει άλλη αλληλεπιδράση, να σταματήσει στο δρόμο, και να σου πει έναν καλό λόγο; Καλός ο θαυμασνος, αλλα ας το κρατήσει για τον εαυτό του
Εγώ πάντως αν δω ένα ωραίο ντύσιμο στο δρόμο, θα το πω. Και θα προσπεράσω στο δευτερόλεπτο.
Φυσικά και είναι cat calling. Εφοσον, δεν πήγες στο my style rocks για να ακούσεις τη γνώμη της κριτικής επιτροπής, έχουμε άλλο ένα παραδειγμα πατριαρχικής συμπεριφοράς. Αστυνομεύω την επίλογή σου (ντυσιμο) και επειδή θεωρώ ότι το κάνεις για μένα (που είμαι άντρας) σου λέω ότι σε εγκρίνω και περιμένω να κολακευτείς που σε διαλέγω.
Ναι ήταν cat calling και όχι δεν είσαι υπερβολική! Τέτοιες συμπεριφορές δεν πρέπει να θεωρούνται νορμάλ.
Νομίζω ότι προβλήμα στο catcalling είναι ο τρόπος και το ύφος.Εναν άντρας που σου φωνάζει και σου σφυρίζει ,και που σε φέρνει σε μια θέση έκθεσης μπροστά σε περαστικούς,ε αν μη τι άλλο κύριο δε τον λες .
Αλλά να σου πω την αλήθεια,αν χαζευα μια βιτρίνα και ήμουν πολύ όμορφη εκείνη τη στιγμή ,αν με πλησιάσει ένας άγνωστος και με σταθερή, ευγενική χαμηλόφωνη φωνή μου πει ότι του αρέσω και ότι θέλει γνωριμία ,δε θα με πειράζε προσωπικά.
Αλλά αυτό το άκομψο, οριακά “ζωώδες”,να σου σφυρίζουν ή να σου φωνάζουν διαφορα, με φέρνει σε μεγάλη στενοχώρια,άγχος και αμηχανία.
Αν το ντύσιμο σου ήταν ένα ωραίο colour blocking ή ένα minimal chic, ναι να το δεχτώ. Ο ανθρωπος ειδε ενα σικατο ντύσιμο και είπε να επαινέσει το εκλεπτυσμένο γούστο. Αλλά μήπως δεν επαίνεσε ακριβώς το ντύσιμο, αλλά αυτό που άφηνε να φανεί? Πόσο προβλέψιμοι, ρε φίλε!
Ψάρευε ο άνθρωπος. Έριξε δίχτυα , δεν έπιασε κάτι και έφυγε. Δεν είσαι υπερβολική. Ξεκάθαρα περίμενε να δει αν θα τσιμπήσεις. Αν ήθελε να σου κάνει ένα κοπλιμεντο δεν θα περίμενε μετά αλλά το έκανε γιατί περίμενε αντάλλαγμα και ως τρόπος προσέγγισης δεν ήταν και ο καλύτερος.
Μου φώναξε πρόσφατα στο δρόμο νέος άνθρωπος (έχει σημασία) «λουλούδι μου». Πάγωσα από το κριντζ και γελαγα για 5’, τόσο που δε εκνευρίστηκα ούτε καν για το cat calling (όπως κάνω συνήθως).