Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν ξέρω πώς να βάλω τέλος στη σχέση

Τι μπορώ να κάνω τώρα; Τι μπορώ να σώσω; Όχι από τη σχέση μου, αυτή έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Από τον εαυτό μου. Λέω να χωρίσω. Και μετά βλέπω το γιο μου που κάθε φορά που αντιλαμβάνεται μια ένταση μεταξύ μας έρχεται και μας βάζει να κάνουμε όλοι μαζί αγκαλιά. Και είναι μόλις τεσσάρων. Δεν συμβαίνουν τραγικά πράγματα στην καθημερινότητά μας. Αλλά ούτε και φοβερά ευχάριστα από την άλλη. Εγώ νιώθω το λάθος της επιλογής μου. Νομίζω κι εκείνος το ίδιο. Είμαστε τόσο διαφορετικοί, πάντα ήμασταν, αλλά τώρα αισθάνομαι ότι η ψαλίδα έχει ανοίξει τόσο που δεν μπορεί να ξανακλείσει. Ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου σχέση. Τελείως διαφορετικός από μένα αλλά καλός. Απλά καλός. Δεν ξέρω γιατί τον ερωτεύτηκα. Μετά όλα μοιάζαν προδιαγεγραμμένα. Αν και καταλάβαινα πού δεν ταιριάζαμε έκανα σαν να μην το καταλαβαίνω. Δυσκολεύτηκα με το θέμα παιδί. Ήθελα πολύ να μείνω έγκυος. Έκανα μια αποβολή και ένα εξωμήτριο. Μετά εξωσωματική και σαν από θαύμα ήρθε αυτό το πλασματάκι. Μετά από τους πρώτους μήνες τα σύννεφα πολλαπλασιάστηκαν. Εκεί οι διαφορές μας βγήκαν στην επιφάνεια, στην πραγματική τους διάσταση. Το νιώθω πως μου αξίζει κάτι καλύτερο. Το νιώθω πως με πάει πίσω και με κάνει χειρότερο άνθρωπο. Όχι προς όλους, προς εκείνον και τον εαυτό μου. Κάθε μέρα νιώθω πως χάνω λίγο από την αθωότητα, την καλοσύνη μου και το χαμόγελό μου. Μετά από διάφορες φάσεις, αισθάνομαι πως παρά τα 15 χρόνια που είμαστε μαζί, είμαστε πιο ξένοι από ποτέ. Το ξέρω πως δεν είναι έτσι οι σχέσεις, ούτε η σχέση μου είναι αυτό που είχα ονειρευτεί. Ούτε κοντά δεν περνάει. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι παλαιότερα και μου έχει σταθεί και με έχει στηρίξει. Ίσως και τώρα να το έκανε, αλλά μάλλον από υποχρέωση. Δεν ξέρω. Συνεχώς αδειάζω. Πλέον όμως ούτε να μαλώσω δεν έχω διάθεση. Άλλωστε αυτός δεν μαλώνει, εγώ τρώγομαι με τα ρούχα μου. Τα κενά μου μεταφράστηκαν σε πολλά κιλά. Αν και πάντα είχα παραπάνω, έχω μεταμορφωθεί σε έναν άλλον άνθρωπο. Έχουμε καλές στιγμές αλλά όσα μου λείπουν από τη σχέση μου είναι πολλά περισσότερα. Είμαι δυναμική και πάντα τα καταφέρνω μόνη μου, από μικρή, σε πολύ ζόρικες καταστάσεις. Ωστόσο τώρα δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να γράψω το τέλος. Γιατί με τρομάζει και το ενδεχόμενο να το γράψει αυτός. Εδώ που είμαι, είμαι μόνη μου. Με σκοτώνει το ενδεχόμενο να έχω το παιδί μαζί μου ανά βδομάδα. Με φοβίζει η οικονομική ανασφάλεια. Τα πρακτικά. Η έλλειψη εγγύτητας με άλλα άτομα. Η ευθύνη του λάθους. Το ενδεχόμενο να βαλτώσω. Ξέρω κατά βάθος ότι και μόνη θα τα καταφέρω, έστω και δύσκολα. Όμως δεν ξέρω αν θα αντέξω να ξαναρχίσω από την αρχή. Έχω παλέψει με τέρατα για όλα όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου, από το πιο απλό ως το πιο σπουδαίο. Όχι μία φορά. Ακόμα παλεύω. Και έχω κουραστεί. Δεν ξέρω αν η καρδιά μου θα αντέξει έναν ακόμη μηδενισμό και ένα νέο ξεκίνημα. Δεν ξέρω αν οι απώλειες οι δικές μου θα αντισταθμιστούν. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είναι καλύτερο να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ή να προβλέψω πόσο θα αντέξω σε αυτό το μικρό σκότωμα. Σας διαβάζω που λέτε με ευκολία σε κάποια να χωρίσει. Έχετε δίκιο στην ουσία αλλά είναι τόσες οι συνιστώσες, τόσα τα πράγματα που πρέπει κανείς να έχει υπόψη του. Δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες ούτε και η λύση μία. Έχω χαθεί μέσα σε αυτή τη δίνη αλλά πάντα βρίσκω τα κομμάτια μου και τα ξαναενώνω. Αισθάνομαι πάγος σκέτος, εγώ που ήμουν σαν φωτιά σε όλα μου. Ώρες ώρες θέλω να ουρλιάξω, άλλες πάλι ώρες να μη βγάλω μιλιά για μέρες. Έχω πλήρη επίγνωση του τι ζω αλλά δεν έχω επίγνωση καμία του τι πραγματικά θέλω. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν μου τα έλεγε μια φίλη μου θα της έλεγα να χωρίσει. Τώρα που τα λέω εγώ βρίσκω παντού αδιέξοδα. Μια ψυχολόγος θα ήταν λύση αλλά το πρόβλημά μου είναι ότι είμαι πολύ συνειδητοποιημένη. Δεν αντέχω να ψάξω τίποτα πια θεωρητικά. Θέλω μόνο όσα μου ανήκουν και όσα αξίζω. Αυτό που δεν ξέρω είναι πώς να τα βρω.

Δεν προτείνουμε «με ευκολία» να χωρίσει κάποιος. Ποιος είπε ποτέ ότι είναι εύκολο; Μόνη σου λες ότι αν σου τα έλεγε μια φίλη σου θα της έλεγες το ίδιο. Τι άλλο μπορούμε να πούμε, παρά το λογικό; Να πούμε κάτι άλλο, επειδή το λογικό είναι το δύσκολο;
Αν ήσουν συνειδητοποιημένη, δεν θα έβρισκες παντού αδιέξοδα. Η ψυχολόγος θα σε βοηθήσει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News